Vele muntjes maken groot geld. Dat kan voor de ontvanger een enorm verschil maken.
Zelf vind ik dat van Gabbergil niet zo raar hoor. Het gaat om een pony met een bijzonder verhaal, een portretje dat blijkbaar niet kon aarden terwijl het eerst zo goed leek te gaan.
Wat maakt het toch uit, dat de omgeving dan de handen ineenslaat zodat de pony terug kon, dat als het ware gezamenlijk aan de zorg ‘plicht’ kon worden voldaan.
Zo’n dier moet toch ergens staan, waarom toch die afgunst (en GG, waarom al die excuses en schuldgevoel, het is slechts geld en jij kon de omstandigheden ook niet even anders toveren. Je hebt het volgens mij goed opgelost).
Zelf zou ik een kleine bijdrage aan Ukkie hebben willen doen maar dat lukte niet omdat ik daar niet handig mee ben, maar op zich vind ik het een grappig idee dat zo’n veulen als het ware een beetje van heel bokt wordt, doordat iedereen meeleeft, op de hoogte blijft, en beetjes meebetaalt aan het dure verblijf in de kliniek. Ik dacht, als ik doneer dan heb ik toch nog een piepklein stukje paard. Drie aaien over de snoet ofzo, daarna is het geld alweer uitgewerkt, zo duur is paarden houden helaas.
