Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-04-23 11:10

Re: Partners van loonwerkers/boeren/bollenjongens etc

Geplaatst: 26-04-23 11:10

Wintu schreef:
Benzz schreef:

Je kan ook gewoon kiezen om geen kinderen te nemen, kan je jouw carriere ook optimaal benutten.
.

100% waar. Maar daar gaat het natuurlijk ook niet om in dit topic. Als je er voor kiest om niet voor kinderen te gaan, helemaal goed.
Waar het om gaat is dat je samen (dat mag ik toch hopelijk aannemen) kiest voor kinderen, maar dat een van de partners er feitelijk geen verantwoordelijkheid voor neemt en dit afschuift op zijn/haar partner.

**Geplaatst**: 26-04-23 11:44

Geplaatst: 26-04-23 11:44

Citaat:
En er zijn inderdaad beroepen waarbij het echt lastig is om in deeltijd te werken, maar dat zijn er niet zoveel als dat sommige werknemers (sorry, meestal mannen) en werkgevers (sorry, bijna altijd werkgevers met voornamelijk mannen in dienst) beweren. Waar een wil is, is een weg!
Daarbij zal je als werkgever (of zelf als ZZPér of eigen bedrijf) inventief moeten zijn. 4 werknemers die 4 dagen werken levert een dag meer arbeid dan 3 werknemers die 5 dagen werken. Ik hoop dat de arbeidskrapte op dit punt positieve gevolgen gaat hebben.

ik pak er deze even uit.

Maar als die mannen ergens 3 of 4 dagen werken, gaan ze er bij een andere werkgever ook wel weer 2-3 bij doen.
Dat soort harde werkers gaan niet thuis zitten.
Dan hadden ze uit zichzelf wel een ander beroep gekozen.
En dan kun je als vrouwen wel gaan lopen zeiken het is niet maar van deze tijd, dan had je een man moeten zoeken die van 9-5 op kantoor zit.In de avond fijn thuis de kindertjes in bad doet.
En dat is geen oordeel, dat is helemaal prima als dat je wens is

Maar ga je daten met een loonwerker dan weet je dat daar pieken en dalen in de werkzaamheden zitten.
En niet dat dit morgen kan want dan regent het en het hooi moet nu binnen.
Of de mais moet er nu af want voor x datum heeft de overheid bepaald dat er groenbemester op moet.
Te droog, te nat, dus alles moet in een korter tijdsbestek, jammer dan. Daar geeft de overheid niets om.

die internationaal chauffeur is die dagen weg en niet anders en nationaal is hij ook niet thuis voor de kindjes een verhaaltje voor te lezen, enz enz.

**Geplaatst**: 26-04-23 11:51

Geplaatst: 26-04-23 11:51

Sjaco schreef:
100% waar. Maar daar gaat het natuurlijk ook niet om in dit topic. Als je er voor kiest om niet voor kinderen te gaan, helemaal goed.
Waar het om gaat is dat je samen (dat mag ik toch hopelijk aannemen) kiest voor kinderen, maar dat een van de partners er feitelijk geen verantwoordelijkheid voor neemt en dit afschuift op zijn/haar partner.

Je moet wel kunnen investeren in een melkrobot of de centen hebben liggen om een derde partij in te huren voor een deel van het werk. Als je genoeg geld op de plank hebt liggen, zal het minder moeilijk zijn, maar goed dat heeft niet iedereen.

Je kiest samen voor kinderen, dat klopt, maar er komt veel meer bij kijken dan alleen dat. Ik wist wat voor werk mijn man deed toen ik er aan begon, wist ik wat het precies inhield? Nope, daar kom je gaandeweg achter wat het allemaal inhoudt en wat voor impact het op je leven heeft. En ja, soms is dat pittig, je bent veel alleen, dus ook voor begrafenissen, verjaardagen en kerst. En ook als er kinderen komen moet je veel alleen doen en dat is idd niet altijd gemakkelijk. Ik heb mijn baan opgezegd en dat beviel prima, maar goed ik stond er ook achter. Ben met vol besef een relatie ingestapt, waarvan ik wist dat daar niet in deeltijd te werken valt. Maakt me dat ondergeschikt, nee, eerder realistisch en vooral een sterk iemand. En ook geen verantwoording afschuiven van mijn partner.
Ik vond vooral het zwaar toen de kinderen nog klein waren, dat waren tropenjaren, maar daar heb ik een weg in gevonden, ze gingen mee naar stal (paardenbox ingericht als speelplek, met kinderbox en al

). Gaan ze eenmaal naar school, kun je al heel veel weer oppakken.

Maar goed, ik snap ook dat het niet voor iedereen weggelegd is, het vele alleen zijn en een bepaalde zelfstandigheid te hebben. Zal wel een speciaal type voor zijn. Je ziet het in de zeevaart ook, veel vrouwen die afknappen omdat ze er niet tegen kunnen.

**Geplaatst**: 26-04-23 12:46

Re: Partners van loonwerkers/boeren/bollenjongens etc

Geplaatst: 26-04-23 12:46

we missen vaak de nuance in de reacties.
Zelfstandig zijn is heel iets anders dan een vent die bijvoorbeeld zogenaamd geen tijd heeft voor z'n kinderen/vrouw etc

**Geplaatst**: 26-04-23 12:49

Geplaatst: 26-04-23 12:49

Alja schreef:
Wat ik vooral heel sneu vind voor die mannen is dat ze leven voor hun werk terwijl er zoveel meer is…

Liggen ze straks op hun sterfbed en hebben van alles gemist maar zouden ze dan wel denken, maar ik heb altijd wel lekker hard gewerkt?

Zo zien zij dit zelf absoluut niet. Het agrarisch bedrijf is hun leven. Wat buitenstaanders zien als opofferen voor het bedrijf, zien zij dat niet zo en denken ze daar überhaupt niet over na. Het boerenbedrijf zit in hun bloed.

**Geplaatst**: 26-04-23 13:20

Geplaatst: 26-04-23 13:20

Mijn ex-vriend is een loonwerker. En dat heeft uiteindelijk wel onze relatie gekost helaas.

Het was een hele lieve jongen, met ergens het hart wel op de goede plek. Maar hij zat echt 24/7 op het werk. Ook op de dagen dat hij 'vrij' was, was hij daar te vinden. En ja. Ik wist wat ik aanging. Maar als er alleen maar genomen wordt vanuit zijn kant en niets gegeven, dan houdt het op den duur op.
Het moet van beide kanten komen. Niet alleen vanuit de mijne, omdat hij zoveel werkt.
Toen ik in een lastige situatie met mijn werkgever kwam, liet hij mij als een baksteen vallen. Ik kon niet op zijn steun rekenen, mocht er niet over praten etc. Dat was voor mij wel de druppel. Toen heb ik hem de deur gewezen en gezegd dat hij niet terug hoefde te komen. Sindsdien wordt ik op het eiland door hem flink zwart gemaakt.

Zijn leven bestond letterlijk uit alleen maar trekkers, werk, schuurfeesten en slapen.

**Geplaatst**: 26-04-23 14:02

Geplaatst: 26-04-23 14:02

Ik ben 'de boer' in het topic :')

. Ik vind het grappig dat er een feministische saus overheen gegooid word, want er zijn ook vrouwen die loonwerker zijn of boerin.

Mijn bedrijf vraagt dat mijn partner zich kan aanpassen, ik kan niet zeggen: Er zit er 1 in de sloot maar het is na 17.00. Of, er moet gehooid worden voordat het regent maar het is zondag.

En ja, ook hij wist waar hij aan begon.

Echter, er zitten ook vrijheden aan vast in mijn geval, dat is denk ik als loonwerker weer lastiger. Als mijn vent een afspraak heeft kan ik vaak wat regelen, of als de kleine ziek is doe je wat minder werk op die dag.

Ik denk sowieso dat je je als niet agrariër lastig kan inleven in hoe een familiebedrijf werkt en in je DNA zit. Dat is ook niet erg, ik begrijp ook weinig van mensen die op de Zuidas werken bijvoorbeeld.

Zolang je maar praat en het samen eens bent over de keuzes die je maakt, zal het mij niet uitmaken wat een buitenstaander vind qua 'ondergeschikt' oid, als je er samen gelukkig mee bent: prima toch

**Geplaatst**: 26-04-23 14:07

Geplaatst: 26-04-23 14:07

Dat is het hele eieren eten natuurlijk. Dat je er samen tevreden over bent. Dan wordt het ook niet “ondergeschikt zijn aan”. Mijn posts gingen vooral om het voorbeeld dat je er na een aantal jaar wellicht toch niet gelukkig mee bent en dat je er dan dus over zou moeten kunnen praten. Als je partner zegt dat het alleen jouw probleem is, maakt hij je wel ondergeschikt.
Ik werk ook minder dan mijn partner trouwens

**Geplaatst**: 26-04-23 14:12

Geplaatst: 26-04-23 14:12

Ja praten moet.

En toch, als mijn vriend over 5 jaar zegt: dit moet compleet anders. Dan heb ik toch echt een uitdaging... ik kan niet ineens 4 dagen gaan werken ofzo. Dus de zin: je wist waar je aan begon is natuurlijk iemand voor het blok zetten.

Maar als mijn vriend zou zeggen: dit wil ik niet meer.

Dan zet hij mij ook aardig voor het blok.

Moeilijk

**Geplaatst**: 26-04-23 14:26

Geplaatst: 26-04-23 14:26

Kinke schreef:
we missen vaak de nuance in de reacties.
Zelfstandig zijn is heel iets anders dan een vent die bijvoorbeeld zogenaamd geen tijd heeft voor z'n kinderen/vrouw etc

Daarom zeg ik ook een 'bepaalde' zelfstandigheid. Over het missen van nuance gesproken

**Geplaatst**: 26-04-23 14:28

Geplaatst: 26-04-23 14:28

ruitje schreef:
Ja praten moet.

En toch, als mijn vriend over 5 jaar zegt: dit moet compleet anders. Dan heb ik toch echt een uitdaging... ik kan niet ineens 4 dagen gaan werken ofzo. Dus de zin: je wist waar je aan begon is natuurlijk iemand voor het blok zetten.

Maar als mijn vriend zou zeggen: dit wil ik niet meer.

Dan zet hij mij ook aardig voor het blok.

Moeilijk

Nou precies dat!

**Geplaatst**: 26-04-23 14:46

Geplaatst: 26-04-23 14:46

Wintu schreef:
ruitje schreef:
Ja praten moet.

En toch, als mijn vriend over 5 jaar zegt: dit moet compleet anders. Dan heb ik toch echt een uitdaging... ik kan niet ineens 4 dagen gaan werken ofzo. Dus de zin: je wist waar je aan begon is natuurlijk iemand voor het blok zetten.

Maar als mijn vriend zou zeggen: dit wil ik niet meer.

Dan zet hij mij ook aardig voor het blok.

Moeilijk

Nou precies dat!

En dan kom je waarschijnlijk op een stuk aan dat je moet gaan zeggen als ik minder moet werken, moet er iemand bij komen. Die moet betaald kunnen worden dus lieve schat ga jij dan meer verdienen/meer uren draaien?

Het is niet altijd makkelijk. En idd er zijn verschillende banen waar het soms lastig is. Denk aan ploegendiensten, horeca ook daar zul je rekening met de werktijden moeten houden en kun je ook niet altijd alles samen doen.

**Geplaatst**: 26-04-23 16:49

Geplaatst: 26-04-23 16:49

DuoPenotti schreef:
Omdat je daar voor kiest als je een man hebt met een bepaald beroep.
Wil je dat niet is dat prima maar dan zou ik zeggen zoek verder.

Het komt niet uit de lucht vallen dat vele werk.

In ons geval blijkt onze zoon geen oppas en opvang te accepteren. Daar kom je pas achter als hij er al is. Daarnaast was mij beloofd dat wij ook op de boerderij zouden komen te wonen maar puntje bij paaltje ging dat niet door. Dat verandert de zaak ook aanzienlijk. (Zou nu ook niet meer gaan door mijn afkeer die is ontstaan voor de boerderij)

**Geplaatst**: 26-04-23 17:06

Geplaatst: 26-04-23 17:06

Ja niet op de boerderij gaan wonen terwijl dat wel de afspraak is lijkt mij zeer belastend.
Want juist dan is het gemakkelijker met bijvoorbeeld een babyfoon gebruik. En als kinderen iets ouder zijn dat ze pa echt wel weten te vinden. Tenminste dat was wel mijn ervaring als kind.

Ik vind het oprecht tot om te horen.
En met een afkeer richting het boeren leven gaan kijken naar meer geluk voor jezelf en dus niet de jaren zo maar heen laten gaan. :knuffel:

**Geplaatst**: 26-04-23 17:09

Geplaatst: 26-04-23 17:09

Dat is het hem ook, je weet pas hoe zaken uitpakken als je er middenin zit. Zoveel mensen kunnen zo leuk zeggen dat ze hun kinderen lekker op sleeptouw nemen binnen stal ofzo, waardoor je gaat denken dat dat wel zal werken. Maar dan blijkt jouw kind een stuk lastiger te zijn daarin.... :(:)

Dan zou je toch hopen dat je als familie-unit daar samen een oplossing voor zoekt want je vrouw heeft er immers ook niet voor getekend om 24-7 thuis te zitten met kind(eren) zeg maar, als het niet zo makkelijk gaat allemaal en je merkt dat ze wat ruimte nodig heeft, dan zijn er vàst wel mogelijkheden om 1 en ander net even anders in te richten zodat er wat lucht ontstaat.

Daar niet eens naar willen kijken maar meteen roepen "je wist waar je aan begon / dat is jouw probleem" is echt wel heel erg hard en stijlloos....

Toen wij het over kinderen hadden heb ik zelf meteen aangegeven dat ik het echt niet zag zitten als hij nog internationaal chauffeur was of als plannen van vroeg tot (heel) laat op kantoor zou zitten. Gelukkig wilde hij dat zelf ook niet, hij wilde wel een betrokken pappa zijn +:)+

Zijn eigen vader was ook de hele week weg, kwam in het weekend thuis, ging dan uitslapen en naar de voetbal... dus zijn moeder stond ook overal alleen voor. Gelukkig wilde hij dat anders

Het blijft al met al een kwestie van hoe graag wil je er voor je gezin zijn.
Waar een wil is, is een weg. Anderen kunnen het ook

Al regel je de boel maar zo dat je vrouw regelmatig een paar uurtjes alleen van huis kan en je zelf je kind bezig houdt tijdens werkzaamheden waarbij kind niet al teveel in de weg loopt, of terwijl het slaapt ofzo...

Ik vind het echt heel sneu voor je Pikeur. Hoog tijd voor het eens goed bekijken van je opties en een serieus gesprek vrees ik....

**Geplaatst**: 26-04-23 17:11

Geplaatst: 26-04-23 17:11

Ja ik denk ook wel dat daar mijn afkeer vandaan komt hoor. Mijn ouders zeiden toen ik kind was al, die trouwt nog eens met een boer, en dan trouw ik met een boer word ik weggestuurd van de boerderij

denk dat daar mijn afkeer ook vandaan komt. Juist omdat ik het zo graag wilde en dan zo hard de deksel op je neus krijgen. Ik denk als je dan de andere kant op kijkt en de boerderij niet meer toe laat dat het minder pijn doet dan om het verdriet van het gemis weer toe te laten.

Ik denk echt dat je niet kunt weten hoe het js om kinderen te hebben als je ze nog niet hebt. Wij hadden nog een caravan in de bak gezet want dan konden de kinderen lekker daarin spelen en dan kon ik het paardrijden weer oppakken. Nou dat ding is 2 jaar ongebruikt juist weer weg gegaan. Werkt echt niet allemaal. Maargoed nogmaals als je het materieel bekijkt hebben we het gewoon goed en ze zeggen niet voor niks elk huisje heeft z'n kruisje. Straks als de kinderen groter zijn komt er als het goed is weer een stuk vrijheid terug. En misschien willen die ook nog eens gaan paardrijden dan heb je er toch ook weer plezier van maar dan op een andere manier

**Geplaatst**: 26-04-23 17:40

Geplaatst: 26-04-23 17:40

Het opvoeden van kinderen is inderdaad lastig te plannen van te voren. Het is maar net hoe het uitpakt. Heerlijk als je je jonge kinderen mee kan nemen naar je paard of klusjes op de boerderij maar dat lukt lang niet altijd.

Je moet wel kunnen blijven praten en allebei bereid zijn om een oplossing te zoeken. Er kan je ook iets overkomen en dan moet je partner toch ook wat verzinnen om meer te kunnen bijdragen.

Natuurlijk weet je wat een beroep met zich meebrengt maar je weet ook dat als je kinderen op de wereld zet je daar samen verantwoordelijk voor bent. Tussen de klussen die echt moeten en niet kunnen wachten zit vaak nog wel wat ruimte. Zeker als je op een boerderij woont. Althans dat is gelukkig wel het beeld wat ik om me heen zie, beide ouders betrokken.

In geval van de loonwerker… ja ik zou het toch wel fijn vinden als er in elk geval tijdelijk dan wat minder gewerkt zou worden. Wellicht is er een middenweg. Als de kinderen ouder zijn kun je ook weer meer.

**Geplaatst**: 26-04-23 18:27

Geplaatst: 26-04-23 18:27

Jessix schreef:
Het opvoeden van kinderen is inderdaad lastig te plannen van te voren. Het is maar net hoe het uitpakt. Heerlijk als je je jonge kinderen mee kan nemen naar je paard of klusjes op de boerderij maar dat lukt lang niet altijd.

Je moet wel kunnen blijven praten en allebei bereid zijn om een oplossing te zoeken. Er kan je ook iets overkomen en dan moet je partner toch ook wat verzinnen om meer te kunnen bijdragen.

Natuurlijk weet je wat een beroep met zich meebrengt maar je weet ook dat als je kinderen op de wereld zet je daar samen verantwoordelijk voor bent. Tussen de klussen die echt moeten en niet kunnen wachten zit vaak nog wel wat ruimte. Zeker als je op een boerderij woont. Althans dat is gelukkig wel het beeld wat ik om me heen zie, beide ouders betrokken.

In geval van de loonwerker… ja ik zou het toch wel fijn vinden als er in elk geval tijdelijk dan wat minder gewerkt zou worden. Wellicht is er een middenweg. Als de kinderen ouder zijn kun je ook weer meer.

In de wintertijd zijn ze toch weer veel vaker thuis?

Pmarena, ik proef uit jouw woorden dat als je internationaal chauffeur bent, je dan geen betrokken vader kunt zijn?

**Geplaatst**: 26-04-23 18:32

Geplaatst: 26-04-23 18:32

Het ligt er denk ik maar net aan wat je als "betrokken" beschouwd

Mijn man wilde in ieder geval meer dagelijks deel van het leven van zijn kind zijn, dan kon op de (internationale) vrachtwagen of met extreem lange kantoordagen in de planning. Gelukkig want anders was ik er ook niet aan begonnen

Je leest hier meerdere ervaringen van mannen die toch een manier zoeken om meer deel uit te maken van het gezinsleven, ook al willen ze eigenlijk helemaal geen stapje terug doen van hun werk. Maar ze beseffen dat hun gezin toch uiteindelijk óók heel belangrijk is en dat ze (ook) iets aan moeten passen +:)+

Als het nou echt niet of zelden lukt maar ze wel hun stinkende best er voor doen dan vind ik het nog wat anders dan wanneer je partner domweg zegt "jouw probleem" want dat is echt wel een enorme afknapper...

Je mag toch hopen dat er genoeg zorgzaamheid in een man zit dat hij zelf ook wel beseft dat het zo niet langer gaat en zijn gezinnetje er aan onderdoor gaat :(:)

Dat hij dan zèlf dingen wil veranderen, meer deel uit wil maken van het leven van zijn kind(eren). Ik kan me best voorstellen dat het heel vies tegenvalt als er niet wat meer betrokkenheid is....

Helemaal als je dan hoort / ziet dan anderen wèl iets kunnen regelen, dan is het gewoon een kwestie van het niet eens willen proberen...

**Geplaatst**: 26-04-23 19:09

Geplaatst: 26-04-23 19:09

Sjaco schreef:
En er zijn inderdaad beroepen waarbij het echt lastig is om in deeltijd te werken, maar dat zijn er niet zoveel als dat sommige werknemers (sorry, meestal mannen) en werkgevers (sorry, bijna altijd werkgevers met voornamelijk mannen in dienst) beweren. Waar een wil is, is een weg!
Daarbij zal je als werkgever (of zelf als ZZPér of eigen bedrijf) inventief moeten zijn. 4 werknemers die 4 dagen werken levert een dag meer arbeid dan 3 werknemers die 5 dagen werken. Ik hoop dat de arbeidskrapte op dit punt positieve gevolgen gaat hebben.

De hele discussie dat Nederlandse vrouwen zoveel parttime werken en dat er een campagne wordt gevoerd richting de vrouwen is in mijn ogen ook een (gedeeltelijk) gemiste kans. Die campagne zal je ook moeten richten op mannen en werkgevers van mannen. Zolang er werkgevers zijn die reageren met "Kan je vrouw dat niet doen?" als een (mannelijke) werknemer vraagt of hij eerder vrij kan om (b.v.) met een kind naar de ortho te gaan, hebben we nog een lange weg te gaan.

Dat je met elkaar in gesprek moet is uiteraard volkomen duidelijk.

Eens. Advocaten konden ook niet parttime werken. Tot er toch wel erg veel vrouwen advocaat werden en het wel bleek te kunnen. Ik ben geen carrièretijger, maar ik heb ook niet gestudeerd om thuis voor man en kinderen te zorgen en 2 of 3 dagen een 'bijbaantje' te hebben.

Dus: op tijd met elkaar praten en niet direct uitgaan van 'kan niet'.

Kinke schreef:
we missen vaak de nuance in de reacties.
Zelfstandig zijn is heel iets anders dan een vent die bijvoorbeeld zogenaamd geen tijd heeft voor z'n kinderen/vrouw etc

Goed gezegd!

**Geplaatst**: 26-04-23 19:10

Geplaatst: 26-04-23 19:10

juval schreef:
mijn vader was zeeman. Hij voer op grote containerschepen. Dat waren diensten van 4 maanden weg, 4 maanden thuis. Ik heb achteraf veel respect voor mijn moeder dat die het met 2 kinderen allemaal alleen regelde. Wij wisten als kind niet beter. De maanden dat hij thuis was had hij uiteraard wel alle aandacht voor ons.

NIet te vergelijken met mijn relatie nu met mijn man, hij is er altijd. Maar is wel altijd druk met het bedrijf. Dag en nacht. De zorg voor de kinderen en huishouden komt dus volledig op mij, en dat is prima.

Ik mis hier in het verhaal wel heel erg het belang van de kinderen. Hoe prima is het voor hen als ze een vader hebben die nooit tijd en aandacht voor ze heeft?

**Geplaatst**: 26-04-23 19:28

Geplaatst: 26-04-23 19:28

Ik vind dat je daar niks van kan zeggen zonder dat je weet hoe het verder geregeld is.

Ik zie soms ook wel eens vrouwen die bewust de keuze maken thuis te blijven voor de kids( en dat dus ook echt willen he) . Als vader zich dan de tandjes werkt om dat mogelijk te maken en moeder is altijd thuis... Dan kan dat best in het belang van de kinderen zijn.

Ik vind dat wel eens lastig, je kan niet alles hebben zeg maar.

We willen allemaal wel dat zowel vader als moeder 2.5 dag werken, veel thuis zijn maar dat we ook de kinderen een vakantie kunnen geven etc...

Boerenkinderen hebben naar mijn mening het nadeel dat ouders altijd aan het werk zijn. Maar ik herinner mij ook dat ze altijd thuis waren. Het is heel gek, want heel tegenstrijdig.

Ik heb in ieder geval een super gelukkige jeugd gehad met ouders die dag en nacht werkten

**Geplaatst**: 26-04-23 19:31

Geplaatst: 26-04-23 19:31

Wintu schreef:
In de wintertijd zijn ze toch weer veel vaker thuis?

Pmarena, ik proef uit jouw woorden dat als je internationaal chauffeur bent, je dan geen betrokken vader kunt zijn?

Je bedoelt de loonwerker? Geen idee, ik ken ze niet. Maar soms is er ook iets nodig in de lente, zomer of herfst. Het gaat er om dat je samen een gezin bent en daar je best voor moet doen.

**Geplaatst**: 26-04-23 19:37

Geplaatst: 26-04-23 19:37

Ik kom als vrouw van een koeienboer (180, 3 robots) en samen 3 kinderen ook even binnen vallen.

Nikass schreef:
juval schreef:
mijn vader was zeeman. Hij voer op grote containerschepen. Dat waren diensten van 4 maanden weg, 4 maanden thuis. Ik heb achteraf veel respect voor mijn moeder dat die het met 2 kinderen allemaal alleen regelde. Wij wisten als kind niet beter. De maanden dat hij thuis was had hij uiteraard wel alle aandacht voor ons.

NIet te vergelijken met mijn relatie nu met mijn man, hij is er altijd. Maar is wel altijd druk met het bedrijf. Dag en nacht. De zorg voor de kinderen en huishouden komt dus volledig op mij, en dat is prima.

Ik mis hier in het verhaal wel heel erg het belang van de kinderen. Hoe prima is het voor hen als ze een vader hebben die nooit tijd en aandacht voor ze heeft?

Dat zegt ze toch niet? Want in mijn ervaring doe ik vrijwel alle zorg en huishouden. Maar mijn man heeft heel veel mooie momenten met de kinderen. Misschien nog wel meer dan ik, want doordat ik altijd zorg ben ik ze vaak beu. Hij neemt vaak 1 van de kinderen mee in het werk. De kids vinden dat echt geweldig en genieten intens.
Mijn man is er altijd, maar ik kan er alleen slecht van op aan omdat zijn werk, zeker zomers, slecht planbaar is.

@Pikeur, ik denk dat het niet wonen op de boerderij vrijwel iedere relatie (met kinderen) op breekt.
Je staat er dan vrijwel altijd alleen voor, en daarvoor ben je niet samen.
Wij hebben een groot bedrijf, boerderijwinkel en 10 paarden. Dus we moeten allebei heel veel. Maar doordat we samen ontbijten, koffie, lunch, avondeten en bedtijd doen scheelt het zoveel in ieders stresslevel.

**Geplaatst**: 26-04-23 19:38

Geplaatst: 26-04-23 19:38

Ik ben inmiddels 9jr samen waarvan 4 jaar getrouwd Met een boer. Samen hebben wij 2 kinderen. Ik werk 3 dagen id week, ga 1 dag naar school en bijna dagelijks naar mn paard. Op de dagen dat ik niet werk en de kids naar school gaan rij ik gelijk om half 9 naar stal. Wij eten tussen de middag warm op dagen dat ik thuis ben. Ik vind het wel fijn dat hij veel werkt, we zijn beide geen types om de hele avond op de bank te zitte . Eten samen is soms lastig, op doordeweekse dagen kook ik appart voor de kids rond half 6. Wachten op papa wordt veel te laat voor ze. Mijn man haalt ze op werkdagen altijd van school. Hij doet veel met de kids. Afgelopen weekend is hij Met ze een weekend weggeweest terwijl ik Met vriendinnen naar de veluwe was om paard te rijden. Voor ons werkt dit maar ik snap het ook goed als het voor andere niet werkt. Het vraagt veel flexibiliteit, soms eten we zelf pas om 9u warm omdat er van alles tussen komt qua werk. Dat valt niet te plannen.