Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Noppes schreef:Vind het overigens jammer dat een paar mensen hier wel heel bot zijn. Terwijl ik in mijn berichten volgens mij duidelijk aangeef dat ik hun keuze respecteer en daar geen drama over ga maken. Maar dat het mij gewoon een bepaald gevoel geeft.
_San87_ schreef:meggiemeg schreef:Toen ik vorig jaar mijn verjaardag vierde (werd 50) hebben we onze vrienden uitgenodigd om te gaan uit eten, wij hebben er toen bewust voor gekozen om dit zonder de kinderen te doen. We hadden van te voren wel zo iets van kunnen we dit maken? Ja uiteindelijk vonden we dat wel. We hadden ook begrip gehad als dan een aantal hadden afgezegd. Normaal zijn hun kinderen altijd welkom ( leeftijden van 10 tot 18) maar nu even niet. De reactie van iedereen was tuurlijk geen probleem. Iedereen vond het heerlijk rustig zonder hun kids, het was een hele andere avond zonde ze, andere gesprekken enzo. Plus dat kinderen het vaak lastig vinden om zo lang aan tafel te zitten. Kids vonden het jammer dat ze voor 1x er niet bij waren.
Ik snap jullie gevoel, maar het is hun feest dus hun keuze, het is niet zo dat ze de kids de hele dag er niet bij willen hebben.
En als dat wel zo is, is dat ook okay.
AnnoNiemand schreef:Nou ik snap het wel. Bij ons waren er wel kinderen bij en dat was erg storend tijdens de ceremonie *gejank, ouders die daardoorweg lopen met kind, die ouders missen dus een stuk van de ceremonie).
We hebben zelf ook kinderen inmiddels maar ik begrijp nog steeds niets van ouders die zich zo aangevallen voelen door dit soort dingen. Ik zou het juist super fijn vinden, zo'n feest even zonder kinderen zodat ik gewoon kan genieten en even niet hoef te zorgen.
Zelda_Link schreef:verootjoo schreef:Misschien ben ik de enige maar een baby van 6 weken gaat bij mij echt nog niet naar een oppas, laat staan logeren, en een kind van drie jaar laten logeren doe ik ook niet, dat vind ik te jong.
En bij wie dan, want de enige oppas die ik op die leeftijd zou vertrouwen zijn m’n ouders maar die zouden dan ook op de bruiloft zijn.
.
Uitzonderingen daargelaten, zijn je schoonouders net zo goed met de baby te vertrouwen als je eigen ouders. Eveneens je zwager/schoonzus. Er kan toch iemand van de ‘andere kant’ van de familie oppassen, die niet naar de bruiloft gaat? Daarbij heeft de broer al aangegeven begrip te hebben als de baby meekomt. Kinderen van 3 kunnen prima een nachtje bij opa en oma logeren. Krijgen ze geen trauma van.
Noppes schreef:ingvdh schreef:Maar jullie hele gezin wordt toch geaccepteerd?
In feite verlang je van jouw broer dat hij zijn huwelijks diner aan moet passen aan jouw wensen. Dat is toch de omgekeerde wereld? En jouw broer is jouw schoonzus niet, iedere doet het op zijn eigen manier.
Het draait een avondje niet om jullie kinderen. Leg je erbij neer en ga zeker niet in een hoekje zitten mokken dat jullie ongewenst zijn, want dat zijn jullie niet, het leven draait alleen een keertje niet om jullie gezinnetje maar om het huwelijk van jouw broer.
Persoonlijk zou ik liever zelf voor een vertrouwde oppas zorgen dat dat mijn broer dat voor mij zou doen, wie weet is dat ook wel zijn motivatie geweest om dit niet te doen.
Ik verwacht zeker niet dat hij het diner ons aanpast. Klinkt vast echt als een moeder wiens kinderen niets verkeerd kunnen doen, maar onze jongens kunnen gewoon rustig aan tafel zitten. En als het te laat wordt dan vertrekt een van ons met ze.
Een (onbekende) oppas is ook niet iets wat ik van ze vraag. Maar dan had ik in iedergeval niet het gevoel gehad dat ze er niet bij mogen zijn. Nu is het een klein uurtje ceremonie en dan kinderen weer weg brengen (al met al zo'n 2 uur rijden).
Ik weet ook dat het niet realistisch is om te verwachten dat hij er net zo in staat als mijn andere schoonzus. Maar ik denk dat daar ergens wel de teleurstelling voor mij inzit.
topsylover schreef:Noppes schreef:We vinden het heel waardevol om de jongens bij de ceremonie te hebben. Hoe vaak gebeurt het nou dat je oom en tante trouwen?
Oh kom op zegDie kinderen van jou kan het werkelijk waar geen reet schelen wat oom en tante doen. Die zijn nog veel te jong om te begrijpen wat er gaande is. Het enige wat zij zien is ballonnen en taart.
Ik denk dat je even je hoofd uit je eigen reet moet halen en je beseffen dat jouw kinderen niet voor iedereen het middelpunt van het universum zijn. Je broer wil dat jij en je partner 100% erbij kunnen zijn en kunnen genieten van de trouwerij. Want hoe vaak gebeurt het nou dat je broer gaat trouwen? Daar wil je toch niets van missen?
Love_myhorse schreef:Kinderen van 3 en 6 zullen zich echt niet actief een huwelijk heugen van tante en oom.
Laat het los , zorg voor een oppas, geniet van de avond.
Het is de grote dag van je broer.
Je kinderen zullen 1 op 1 met oppas leuker vinden dan lang stil zitten aan tafel met alleen maar grote mensen.
Zebrastreep schreef:Volgens mij reageren er nu veel bokkers die geen kinderwens hebben , of niks met kinderen hebben dan is het lastig voor te stellen dat je je kind overal bij wilt hebben.
(…)
Ik zou in de avond mee gaan naar het feest, maar mijn zusje was nog te jong. Zij is opgehaald door mijn oma ( met een heel drama want ze wou niet)(…)
DuoPenotti schreef:En een moeder die schrijft mijn 3 en 6 jarige zitten keurig stil...ja misschien een kwartier thuis aan de keukentafel, maar echt niet bij uiteten wanneer alles lang duurt. Zo'n opmerking zegt mij direct heel veel.
Jildau schreef:Maar waarom moet ze in gesprek met haar broer? Zij geven aan dat ze graag ‘s avonds de kinderen er niet bij willen hebben met goede redenen. Waar valt dan over te praten? Daar hoeft helemaal niemand tegenin te gaan, over te discussiëren of nog meer uitleg te eisen toch?
Jildau schreef:Maar waarom moet ze in gesprek met haar broer? Zij geven aan dat ze graag ‘s avonds de kinderen er niet bij willen hebben met goede redenen. Waar valt dan over te praten? Daar hoeft helemaal niemand tegenin te gaan, over te discussiëren of nog meer uitleg te eisen toch?
Urbanus schreef:DuoPenotti schreef:En een moeder die schrijft mijn 3 en 6 jarige zitten keurig stil...ja misschien een kwartier thuis aan de keukentafel, maar echt niet bij uiteten wanneer alles lang duurt. Zo'n opmerking zegt mij direct heel veel.
Mijn kinderen zijn uiteten gewend, die zitten muisstil te tekenen aan tafel. Zijn 3 en 5. Misschien moet je íets minder je oordeel klaar hebben staan.