Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-01-22 08:47

Re: Doodgaan: hoe doe je dat?

Geplaatst: 14-01-22 08:47

Het leven had voor mij ook niet zo nodig gehoeven. Ik ben meestal gelukkig, maar ook regelmatig veel pijn. Leuk dat 2 mensen een kind wilde, maar ik moet nu de rest van mijn leven werken om een hypotheek te betalen en eten etc. Ik hoef echt niet morgen dood, maar ik had de voorkeur er voor gegeven om helemaal niet te bestaan.

Toen ik nog gelovig was, was ik wel bang voor de dood. Ik geloofde in een eeuwig leven in de hemel.. man daar heb ik toch helemaal geen zin in?! Ik wil gewoon dat als ik sterf dat het klaar is.

Sterven an sich heb ik geen moeite mee, wel het proces er naar toe. Ik ben bang voor een lijdensweg. Gelukkig wordt het toepassen van euthanasie steeds makkelijker.

**Geplaatst**: 14-01-22 09:10

Geplaatst: 14-01-22 09:10

Ja dat is een beetje wat ik bedoel. En nee, ik ben niet depressief. Maar het feit dat je zo ergens in wordt gegooid en dat er na 4 jaar van je wordt verwacht/verplicht dat je dingen gaat leren om je voor te bereiden op een werkend leven om je bijdrage te leveren aan de maatschappij met al het gezeur wat erbij komt kijken. Dan hoop je maar dat je op de goede plek in de wereld geboren wordt in een liefdevol gezin want anders komen er nog meer problemen bij. En na jaren te hebben geleerd, gewerkt, geld hebben afgedragen voor de maatschappij en hopelijk heel veel geluk zodat je gezond oud bent geworden, ga je dood. En hopelijk gaat dat ook zonder al teveel leed.

**Geplaatst**: 14-01-22 09:11

Geplaatst: 14-01-22 09:11

Lieser schreef:
Evamarie schreef:
De dood vind ik dus echt niet leuk, het komt naar mijn idee ook veel te snel.

De gemiddelde levensverwachting van mensen nu is 86 jaar. Zo snel is dat toch niet?

ik hoor helaas te vaak dat mensen die leeftijd niet halen.
Alleen al in mijn eigen familie gekeken:
Mijn vader was 56 -longziekte
mijn moeder 69 -longziekte
Mijn oom 42 -hartstilstand
mijn tante in de 50 - longziekte en kanker
nicht onder de 40 - kanker
neef was net 42. -hartstilstand
Andere oom en tante beide in de 50. - beide kanker

Op zich ben ik niet bang om dood te gaan.
Maar wel om de manier waarop.

**Geplaatst**: 14-01-22 09:16

Geplaatst: 14-01-22 09:16

Suzanne F. schreef:
Ja dat is een beetje wat ik bedoel. En nee, ik ben niet depressief. Maar het feit dat je zo ergens in wordt gegooid en dat er na 4 jaar van je wordt verwacht/verplicht dat je dingen gaat leren om je voor te bereiden op een werkend leven om je bijdrage te leveren aan de maatschappij met al het gezeur wat erbij komt kijken. Dan hoop je maar dat je op de goede plek in de wereld geboren wordt in een liefdevol gezin want anders komen er nog meer problemen bij. En na jaren te hebben geleerd, gewerkt, geld hebben afgedragen voor de maatschappij en hopelijk heel veel geluk zodat je gezond oud bent geworden, ga je dood. En hopelijk gaat dat ook zonder al teveel leed.

Jep.. En we kunnen ons in onze handjes knijpen dat we in dit land geboren zijn. Mijn vriend is geboren in Pakistan, nu wel in Nederland. Maar als je in zo'n land geboren wordt, helemaal als vrouw zijnde, dan is je leven toch helemaal drie keer niks?!?!?! Alhoewel die vrouwen niet beter weten maar toch...

**Geplaatst**: 14-01-22 09:20

Geplaatst: 14-01-22 09:20

Captain schreef:
Het leven had voor mij ook niet zo nodig gehoeven. Ik ben meestal gelukkig, maar ook regelmatig veel pijn. Leuk dat 2 mensen een kind wilde, maar ik moet nu de rest van mijn leven werken om een hypotheek te betalen en eten etc.

Dat snap ik niet. Niemand heeft jou gedwongen om een huis te kopen. Je kunt een goedkope studio huren, en met 20 uur in de week in je levensonderhoud voorzien.

**Geplaatst**: 14-01-22 09:24

Geplaatst: 14-01-22 09:24

Lieser schreef:
Captain schreef:
Het leven had voor mij ook niet zo nodig gehoeven. Ik ben meestal gelukkig, maar ook regelmatig veel pijn. Leuk dat 2 mensen een kind wilde, maar ik moet nu de rest van mijn leven werken om een hypotheek te betalen en eten etc.

Dat snap ik niet. Niemand heeft jou gedwongen om een huis te kopen. Je kunt een goedkope studio huren, en met 20 uur in de week in je levensonderhoud voorzien.

Ja alsof het leven leuker is als je elke cent moet omdraaien. :')

Ik maak er het beste van, ik draai mee met de maatschappij. Maar het had van mij niet gehoeven.

Ik kan ook in een palmboomblad-outfit in de jungle gaan leven maar dat kan qua mijn gezondheid weer niet.

**Geplaatst**: 14-01-22 09:30

Geplaatst: 14-01-22 09:30

On topic
Enige tijd geleden is een opa overleden (niet de mijne), die meneer was 92 en 'ging vanzelf dood', dus niet in een ziekenhuis, niet aan een ziekte, niet een verzorgingshuis... maar gewoon thuis, hij was bij en wakker tot het laatste moment (heeft een week of 2 a 3 op bed gelegen, om te sterven, zijn lichaam was op). Dat lijkt mij heel mooi want geen lijden, je kunt afscheid nemen, dingen regelen, etc, maar je laat ook mensen achter, hij wilde helemaal nog niet. Dat lijkt me dan weer heel verdrietig...

Maar het proces zelf (dat is volgens mij waar het hier over gaat?) was heel vredig en natuurlijk...

**Geplaatst**: 14-01-22 09:40

Geplaatst: 14-01-22 09:40

Evamarie schreef:
Het is niet het meest leuke onderwerp om aan te snijden en toch wil ik het bespreekbaar maken. Over doodgaan vind je enorm veel info op het net:

-wat te regelen, erfenis ect..

Behalve.... hoe je dit moet doen.. Daar vind je echt weinig over. Ik vermoedt dat er echt een taboe op heerst. Doodgaan..

Misschien is het goed dit te doorbreken met elkaar. Doodgaan lijkt mij het meest vreselijke wat je kan overkomen..

Waar ga je aan denken? Hoe ga je de laatste momenten in? Wat zeg je tegen je geliefde en hoe sta je, je geliefde bij in dit proces? (mag ook over je geliefde huisdier gaan)

Heeft iemand hier al ideeën over?

Mijn moeder heeft heel lang in de uitvaartbranche gewerkt. En haar werkgever heeft hele fijne boekjes met ‘wensen’. Welke muziek zou je willen of hoe wil je dit of dat. Weet niet of je dat bedoeld? Als je vragen hebt over bepaalde dingen zou ik een uitvaartverzorger contacten. Zij hebben zoveel dingen gezien/gehoord en gedaan. Wellicht heb je daar iets aan?

**Geplaatst**: 14-01-22 10:11

Re: Doodgaan: hoe doe je dat?

Geplaatst: 14-01-22 10:11

Bedankt voor de mooie verhalen.
Alles lees ik door en ik probeer er echt iets uit te halen.
Het gaat mij idd om het doodgaan zelf en niet alles eromheen. Ook het feit dat je er gewoon niet meer bent. Er zijn theorien over het hiernamaals, maar niets is zeker. Ik vind het wat.

**Geplaatst**: 14-01-22 10:18

Re: Doodgaan: hoe doe je dat?

Geplaatst: 14-01-22 10:18

Het fysieke sterven volgt eigenlijk altijd hetzelfde patroon. Bij de een gaat het sneller dan bij de ander (bij een ernstige verwonding na een ongeluk heb je het misschien over minuten, bij iemand die versterft door te stoppen met eten misschien over dagen of een week of twee), maar de fysiologische stappen zijn min of meer hetzelfde. Een arts die daar het nodige over geschreven heeft (en veel aangrijpende dingen over mensen in de laatste fase) is Sander de Hosson, omdat hij te maken heeft met patiënten in hun laatste levensfase en de naasten die er dicht bij staan. Hoe meer voorlichting, hoe meer kennis van het proces, hoe minder traumatisch en vreedzamer zo'n overlijden vaak voor iedereen is.
Hij kan ook erg aangrijpend schrijven over de sterfgevallen die hem zijn bij gebleven, bijvoorbeeld in zijn boek Slotcouplet.

Als je dus daar meer over zou willen weten, zou je eens op zijn naam kunnen Googlen.