Moderators: xingridx, Ladybird, NadjaNadja, Polly, Essie73, Firelight, Mjetterd, ynskek, Muiz
Goof schreef:Marije_jiplover schreef:Ik slaap dus echt een stuk slechter als manlief niet thuis is.
Ik ook. Ik ben dan onrustig en val niet in slaap. Superstom eigenlijk.
Ik slaap het liefst gewoon samen, kunnen we nog even knuffelen of samen slapen. Superfijn. Het voelt ook gewoon veilig ofzo en geeft me rust.
Maar mijn man gaat 2 ochtenden in de week om 5 uur op om te sporten en die 2 nachten slapen we apart zodat ik daar niet wakker van word.
blackstar schreef:Voor degene die wel eens de decibels hebben gemeten.
Hoeveel was dat??
cissy schreef:Aan alle snurkers hier, is er wel eens een slaaponderzoek gedaan naar slaapapneu? Daar ga je nl ook van snurken.
Serenity350 schreef:Als "apart slaper" vind ik het wel leuk dat de vraag gesteld wordt. Vrienden kijken er bij ons ook altijd van op dat wij beiden onze eigen kamer hebben en vrijwel altijd apart slapen.
Ik heb heel lang wel gewoon samen het bed gedeeld omdat ik dacht "dat dat hoort als je een relatie hebt". Echter, ik ben een heel slechte slaper en samen met iemand slapen houdt voor mij eigenlijk in dat ik niet tot nauwelijks een goede nachtrust heb. Zelfs als iemand al "rustig" slaapt kan ik zo overgevoelig zijn dat alleen al de ademhaling van iemand anders mij wakker houdt. Waar dat precies aan ligt, geen idee, want ik slaap prima door omgevingsgeluiden heen en de kat die standaard naast mijn kussen ligt te snurken is dan weer geen probleem.
Ik kreeg op een gegeven moment het advies van iemand om eens apart te slapen toen ik in een zware periode zat (rouw en burn-out) en kampte met een zware oververmoeidheid waar maar geen verbetering in kwam. Dat was een gouden zet, en we hebben het sindsdien ook gewoon doorgezet.
In het begin had mijn vriend er meer moeite mee dan ik, voor hem voelde het een beetje alsof hij "afgewezen" werd. Maar toen hij al gauw merkte dat hij zelf ook veel beter sliep (ik ben wel een onrustige slaper) was hij er eigenlijk heel tevreden mee. Nu is het doodnormaal voor ons, en zouden we allebei niks anders willen. We hebben allebei onze eigen plek waar je je even terug kunt trekken als je je niet oke voelt zonder dat de ander daar meteen voor op zn tenen moet lopen. Ik heb er geen last van als hij na een avondje uit met zn vrienden thuiskomt terwijl ik al lekker lig te slapen, en hij heeft geen last van een vriendinnetje dat de hele nacht ligt te draaien omdat ze de slaap niet kan vatten.
Je zou denken dat het ten koste gaat van "intieme momenten", maar dat valt best mee. Die intimiteit is er net zo goed, alleen vormt zich dat niet in het standaard samen een bed delen.