Bokt.nl

**Geplaatst**: 27-10-19 18:47

Geplaatst: 27-10-19 18:47

Sizzle schreef:
Tja, ik was een binnenvetter dus niemand behalve ik had last van mijn puberteit.
Waar ik dan weer last van had is dat mijn moeder naar mijn persoonlijke mening veel te jong en te naief was om ons te helpen.
Ik vind de redenatie „misschien krijgen we ruzie“ in dezelfde lijn vallen als „misschien loopt mijn huwelijk dan wel stuk“.
Laten we dus maar niet trouwen/een kind krijgen.
Ieder zijn recht natuurlijk, maar net zo goed ben je al dood voor die tijd of heb je juist geen last van de schommelingen

Maar het is niet de redenatie "misschien krijgen we ruzie". Het gaat om de vraag of je met 60+ nog een kind (adolescent) in huis wil hebben. Voor sommige mensen zal het geen enkel probleem zijn, maar niet iedereen wordt even fit en gezond "oud".
En ook voor je kind: mijn moeder ging echt niet met mij shoppen ofzo, en ook bij andere dingen was een "generatie kloof" best wel te merken. Misschien is dat nu anders, maar mijn ouders hadden vroeger thuis geen televisie, laat staan iets als internet of een mobiele telefoon.
Ik ben er niet slechter van geworden, dat is niet wat ik wil zeggen, het is slechts een opmerking "wees je hiervan bewust".
En mijn moeder is inderdaad relatief jong overleden. Dat krijg je wel mee. Kan uiteraard altijd, maar de kans is wel wat groter als je een "oudere" ouder bent.

**Geplaatst**: 27-10-19 18:55

Re: Na jaren opeens toch kinderwens...

Geplaatst: 27-10-19 18:55

Van 38 naar 60 is 22 jaar.... dat is geen adolescent meer. ..zelfs niet als het nog even duurt voordat het lukt..

**Geplaatst**: 27-10-19 18:59

Geplaatst: 27-10-19 18:59

Tegenwoordig blijven veel jongeren wel tot ver in de twintig thuis wonen. Daar gaat het om.

Overigens ben je "officieel" tot je 23e adolescent.

**Geplaatst**: 27-10-19 19:07

Geplaatst: 27-10-19 19:07

Mijn moeder had mij als ze 30 was, op haar 50 is ze overleden...
Ik ben nu 36 jaar en heb 2 kinderen, een 4 jarige en een bijna 2 jarige, als ik kijk wat er met mijn moeder is gebeurd, had ik ook kunnen zeggen, geen kinderen. Maar ik ga dat mijn leven niet laten bepalen.
Je kunt altijd beren op de weg zien om iets niet te doen maar als je enkel daar naar kijkt en naar handels, moet je denk ik in een glazen stulp gaan leven.

Laatst bijgewerkt door dromertje2 op 27-10-19 19:09, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 27-10-19 19:10

Geplaatst: 27-10-19 19:10

dromertje2 schreef:
Mijn moeder had mij als ze 30 was, op haar 50 is ze overleden...
Ik ben nu 36 jaar en heb 2 kinderen, een 4 jarige en een bijna 2 jarige, als ik kijk wat er met mijn moeder is gebeurd, had ik ook kunnen zeggen, geen kinderen. Maar ik ga dat mijn leven niet laten bepalen.
Je kunt altijd beren op de weg zien om iets niet te doen maar als je enkel daar naar kijkt en naar handels, moet je denk ik in een glazen stulp gaan leven.

En wie zegt dan dat je enkel daar naar moet kijken?

**Geplaatst**: 27-10-19 19:14

Geplaatst: 27-10-19 19:14

Nikass schreef:
dromertje2 schreef:
Mijn moeder had mij als ze 30 was, op haar 50 is ze overleden...
Ik ben nu 36 jaar en heb 2 kinderen, een 4 jarige en een bijna 2 jarige, als ik kijk wat er met mijn moeder is gebeurd, had ik ook kunnen zeggen, geen kinderen. Maar ik ga dat mijn leven niet laten bepalen.
Je kunt altijd beren op de weg zien om iets niet te doen maar als je enkel daar naar kijkt en naar handels, moet je denk ik in een glazen stulp gaan leven.

En wie zegt dan dat je enkel daar naar moet kijken?

Ik niet allesinds, heb ik toch nergens geschreven :(:)

**Geplaatst**: 27-10-19 19:15

Geplaatst: 27-10-19 19:15

Wat gebeurd er eigenlijk als je man met de medicatie stopt?
Kan hij rustig een paar maanden tot jaar stoppen zonder consequenties?

**Geplaatst**: 27-10-19 19:37

Re: Na jaren opeens toch kinderwens...

Geplaatst: 27-10-19 19:37

Tja,ik kan je alleen maar vertellen hoe fijn het is om ze niet te hebben....ik raad je het niet af hoor,het is natuurlijk je eigen keuze.Ik heb nooit kinderen gewild,ben nu 54 en weet zeker dat dat een van de beste keuzes is geweest die ik mijn leven gemaakt heb

**Geplaatst**: 27-10-19 19:38

Geplaatst: 27-10-19 19:38

geerke schreef:
Tja,ik kan je alleen maar vertellen hoe fijn het is om ze niet te hebben....ik raad je het niet af hoor,het is natuurlijk je eigen keuze.Ik heb nooit kinderen gewild,ben nu 54 en weet zeker dat dat een van de beste keuzes is geweest die ik mijn leven gemaakt heb

Geerke dat geldt ook voor mijn schoonzusje. Zij heeft altijd kinderen om haar heen gehad, zelfs nu nog nu ze de oma leeftijd heeft. Maar wilde zelf echt geen kinderen. Ze is en was erg gelukkig en heeft ook nooit spijt van die keuze gehad.

**Geplaatst**: 27-10-19 19:44

Geplaatst: 27-10-19 19:44

elnienjo schreef:
lizy29 schreef:
Inmiddels ben ik zwanger van nummer 3 en eerlijk, ik vind het moederschap zwaar, heel zwaar maar ik kan er ook enorm van genieten.

Hoe komt het dan dat je voor maar liefst 3 kinderen bent gegaan? Daar wordt het toch alleen maar zwaarder door?

Omdat het naast zwaar ook heel erg mooi en genieten is. Daarnaast maken we het onszelf ook moeilijker doordat we meerdere grote 'levensprojecten' tegelijk oppakken simpelweg omdat we nu de mogelijkheid hebben en er ook niet jonger op worden. Dus ja zwaar maar we genieten met volle teugen.

**Geplaatst**: 27-10-19 19:51

Geplaatst: 27-10-19 19:51

Sizzle schreef:
Ik kan echt 100 redenen bedenken om niet aan kinderen te beginnen, maar de combi puber/overgang is echt nog nooit in me opgekomen.
Om je nou alvast 16 jaar van te voren druk te maken over een potentiele ruzie
Geef dat kind een paard en je ziet ze de gehele puberteit niet eens

Nou ik vind het ook een idiote gedachtegang.. als ik van een stoeprandje val en invalide raak kan ik mijn kleuterdochter niet meer optillen.. of erger nog.. en hersenbeschadiging! Dat is pas niet handig

Jemig! Ze is niet bejaard ofzo!

En mijn moeder is nu bijna 76 en shopt nog steeds met mij hoor. Speelt met mijn dochter van 4 op handen en knieën door tunnels heen.. en nee daar hoeft niet zo te gaan en ik ben er ontzettend dankbaar voor, maar ook onder mijn patiënten zitten aardig wat oppasoma's/opa's die mij hartstikke gek doen met hun kleinkinderen.. dan zou een 50 jarige moeder dat niet met haar kind kunnen?

Helaas heb ik morgen wel een begrafenis.. van de moeder van mijn oudere buurjongen. Ze is maar 65 geworden.

Daar kan je allemaal geen rekening mee houden.

Uiteraard wel met je eigen (en dan bedoel ik natuurlijk ook de vader) gezondheid op dit moment.
Maar wat hij mankeert weten wij helemaal niet. Ik bedoel, met reuma kan je heus vader worden.

Laatst bijgewerkt door IMJ op 27-10-19 20:07, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 27-10-19 20:04

Re: Na jaren opeens toch kinderwens...

Geplaatst: 27-10-19 20:04

Ik weet nog goed dat mijn (nogal lange tijd puberende

) zus zich "doodschaamde" voor mijn moeder op oudercontacten. Ja dat zei ze zo letterlijk. Want moeder was veel te oud toen ze haar kreeg(zij is de oudste). Iedereen had een jonge moeder en zij had iemand die haar oma had kunnen zijn.
Mijn moeder was 28 toen ze van mijn zus beviel

. Maar ja, voor die tijd was ze behoorlijk laat om er aan te beginnen.

Ik zou eerder zoals ik voorheen al schreef eerst goed bespreken of de ziekte van je man geen veel grotere struikelblok is dan je leeftijd. Het moet ook haalbaar zijn een kind groot te brengen dus in hoeverre is dat een probleem?

**Geplaatst**: 27-10-19 20:06

Geplaatst: 27-10-19 20:06

Nikass schreef:
Sizzle schreef:
Tja, ik was een binnenvetter dus niemand behalve ik had last van mijn puberteit.
Waar ik dan weer last van had is dat mijn moeder naar mijn persoonlijke mening veel te jong en te naief was om ons te helpen.
Ik vind de redenatie „misschien krijgen we ruzie“ in dezelfde lijn vallen als „misschien loopt mijn huwelijk dan wel stuk“.
Laten we dus maar niet trouwen/een kind krijgen.
Ieder zijn recht natuurlijk, maar net zo goed ben je al dood voor die tijd of heb je juist geen last van de schommelingen

Maar het is niet de redenatie "misschien krijgen we ruzie". Het gaat om de vraag of je met 60+ nog een kind (adolescent) in huis wil hebben. Voor sommige mensen zal het geen enkel probleem zijn, maar niet iedereen wordt even fit en gezond "oud".
En ook voor je kind: mijn moeder ging echt niet met mij shoppen ofzo, en ook bij andere dingen was een "generatie kloof" best wel te merken. Misschien is dat nu anders, maar mijn ouders hadden vroeger thuis geen televisie, laat staan iets als internet of een mobiele telefoon.
Ik ben er niet slechter van geworden, dat is niet wat ik wil zeggen, het is slechts een opmerking "wees je hiervan bewust".
En mijn moeder is inderdaad relatief jong overleden. Dat krijg je wel mee. Kan uiteraard altijd, maar de kans is wel wat groter als je een "oudere" ouder bent.

Nouja, die ervaring heb ik dan weer niet. En mijn vriend ook niet. Onze ouders zijn echt behoorlijk bij de tijd. Echt fit is mijn moeder niet (ernstige knieklachten) maar dat is ze ook nooit geweest, Is ook nooit een probleem geweest. Liever loopt ze geen trappen, maar als het moet kan ze het wel. Mijn vriends moeder daarentegen gaat nog meerdere keren per week naar de sportschool en doet aan hardlopen etc.

Mijn mams kan gerust een dagje met me shoppen etc. Vindt ze leuk zelfs. Is meer bekwaam met sociale media etc. Dan ik

Wellicht ben jij ook al weer van een andere generatie dan ik ben, en maakt dat nog verschil?
Maar echt, de leeftijd van mijn moeder (die ook 39 was geloof ik, toen ik geboren werd, bijna 40) heeft echt nooit ook maar enige rol in mijn leven gespeeld, en ik ben er ook echt pas heel laat bewust van geworden dat het uberhaupt ouder dan gebruikelijk is.

Mijn stiefvader -met wie ik opgroeide- overleed overigens op 52, maar dat zijn dingen die je simpelweg niet kunt voorspellen. Norm is sowieso dat kinderen hun ouders overleven, en hoe hard het ook klinkt; zolang dat overlijden niet plaatsvindt binnen de tijd dat een kind afhankelijk is van de ouder (of thuiswonend) heeft dat verder geen hele slechte invloed op de ontwikkeling van een kind/mens anders dan een normaal rouwproces. poedersuiker is het natuurlijk wel, en je moet langer met het verdriet dealen de rest van je leven. Helemaal als je nog significante stappen moet gaan maken zoals zelf kinderen en trouwen etc.
Maar de dood is nu eenmaal niet te voorspellen en voor hetzelfde geld wordt je 90.

Dus daar zou ik het echt niet om laten. Zou de risico’s bespreken met je huisarts, maar leeftijd zou ik buiten dat echt geen rol laten spelen in je beslissing

Behalve dan voor jouzelf, dat het fysiek allemaal wat zwaarder is (en dan icm de gezondheidsproblemen van je man)

**Geplaatst**: 27-10-19 20:14

Re: Na jaren opeens toch kinderwens...

Geplaatst: 27-10-19 20:14

Nou is inderdaad een puberend kind en een moeder in de overgang geen ideale combi

**Geplaatst**: 27-10-19 20:16

Re: Na jaren opeens toch kinderwens...

Geplaatst: 27-10-19 20:16

Maar laten we eerlijk zijn, een puberende kind of een vrouw in de overgang zijn een waardeloze combi met wat dan ook

**Geplaatst**: 27-10-19 20:17

Geplaatst: 27-10-19 20:17

De overgang vind gemiddeld tussen de 45-55 plaats met uitschieters van 40-60.
Ontkom je daar dan überhaupt aan als je niet jonger bent dan 25?

Mijn moeder was heel jong moeder (23-27) maar toen mijn jongste broer op z‘n moeilijkst was zat zij er ook al in.

Laatst bijgewerkt door Mungbean op 27-10-19 20:18, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 27-10-19 20:17

Geplaatst: 27-10-19 20:17

geerke schreef:
Nou is inderdaad een puberend kind en een moeder in de overgang geen ideale combi

Nou dat hoeft echt helemaaaal geen probleem te zijn hoor.

**Geplaatst**: 27-10-19 20:18

Geplaatst: 27-10-19 20:18

jeetje zeg....

sommigen doen hier idd alsof TS bijna bejaard is ofzo.

de gemiddelde leeftijd voor een eerste kind is 30 jaar.
dus kan het een beetje normaal?
38,39 en zelfs 40 zijn alles behalve uitzonderingen,en bijna standaard.

TS heeft ook toch de leeftijd dat ze heus zelf kan bedenken wat de voor- en nadelen zijn en op dit opweegt en als ze dit willen.

een kind is prachtig,maar kan idd ook zwaar zijn.

en tuurlijk zijn er mensen die spijt hebben.
maar er zijn evenzeer kinderloze mensen die later spijt krijgen dat ze geen kinderen hebben.

zoiets is toch gewoon een persoonlijk keuze?

**Geplaatst**: 27-10-19 20:19

Geplaatst: 27-10-19 20:19

Doutz16 schreef:
geerke schreef:
Nou is inderdaad een puberend kind en een moeder in de overgang geen ideale combi

Nou dat hoeft echt helemaaaal geen probleem te zijn hoor.

Ligt eraan hoe erg het kind aan het puberen is en hoe beroerd je je voelt door de overgang...

**Geplaatst**: 27-10-19 20:20

Geplaatst: 27-10-19 20:20

Mijn nichtje zit nu al in een beginnende overgang (echt heel vroeg).....haar kinderen zijn 5

**Geplaatst**: 27-10-19 20:22

Geplaatst: 27-10-19 20:22

Sizzle schreef:
Mijn nichtje zit nu al in een beginnende overgang (echt heel vroeg).....haar kinderen zijn 5

die pubeten nog niet

**Geplaatst**: 27-10-19 20:26

Re: Na jaren opeens toch kinderwens...

Geplaatst: 27-10-19 20:26

Dat kan dus bij TS ook gebeuren dat ze over 5 jaar in de overgang zit

Ik wens TS en haar man veel wijsheid en verstandige keuzes toe.

**Geplaatst**: 27-10-19 20:33

Re: Na jaren opeens toch kinderwens...

Geplaatst: 27-10-19 20:33

Ik ken zoveel mensen die met 35+ of zelfs 40+ gewoon gezonde kinderen kregen. Mijn moeder was 39 toen mijn zusje geboren werd b.v.

Zelf moet ik er niet aan denken, kinderen. de komende 20 jaar zit je eraan vast, brrr

**Geplaatst**: 27-10-19 20:58

Geplaatst: 27-10-19 20:58

tengeltje11 schreef:
TS heeft ook toch de leeftijd dat ze heus zelf kan bedenken wat de voor- en nadelen zijn en op dit opweegt en als ze dit willen.

Uiteraard heeft ze dat. Maar ze opent een topic om hier haar overwegingen te delen en dus delen anderen ook hun overwegingen.
En één van die overwegingen kan zijn: wil je een iets oudere ouder zijn?
Gewoon normale vraag/opmerking, niets waar je zo hysterisch over hoeft te doen, en niemand zegt dat ze bejaard is.

Op de lagere school had ik een jongetje in de klas, zijn vader was 70. Wij vonden dat destijds zielig, maar tegenwoordig zie je een aantal bn-ers ook op die leeftijd vader worden.
Het is een keuze, en die kun je bespreken. Dat is wat hier gebeurt, dit is namelijk een forum :)*

**Geplaatst**: 27-10-19 21:43

Re: Na jaren opeens toch kinderwens...

Geplaatst: 27-10-19 21:43

Hoezo denken mensen dat je na hun 18e niet meer vast zit aan kinderen? Mijn moeder heeft 7 kinderen, ze is nu 74 en ze verzucht geen van ons, maar zegt wel dat het echt zo is dat je met kleine kinderen kleine zorgen hebt en met grote kinderen grote.. Drie kinderen chronisch ziek, dromen die in duigen vallen, ze voelt en lijdt met ons allemaal mee. En hoe ouder ze wordt, hoe lastiger ze het lijkt ze gaan vinden dat een kus en koekje niet helpen bij echte levenspijn. Kinderen heb je voor altijd, elke fase heeft ongetwijfeld z'n voors en tegens, maar het is niet dat je er ooit echt nog los van komt.

En wat betreft leeftijd, het is nou eenmaal bewezen dat de risico's voor vrouw en kind omhoog gaan hoe ouder je wordt. De zorgkosten stijgen de pan uit, ik hoor echt serieus van mensen dat ik door mijn ziekte wel een dure ben voor de staat. Tsja, het zijn niet alleen chronisch zieken de zorgkosten opdrijven natuurlijk.

En natuurlijk is dat geen reden om er niet aan te beginnen als je echt wilt. Maar een kind moet een aanvulling op je leven zijn, geen invulling.