Bokt.nl

Wendy schreef:

Tja, iedereen is anders en iedere relatie is ook weer anders.
Ik ben zelf een onafhankelijk type en dat zal ik ook altijd blijven. Ik heb ook me-time nodig.

Bij mijn ex was het achteraf daarom ook heel duidelijk dat hij niet de ware was voor mij. Het is een geweldige vent, nog steeds. We kunnen heel goed met elkaar overweg en het is een heel fijne partner voor zijn huidige vriendin. Maar hij was het gewoon net niet voor mij.

Dat merkte ik pas echt toen ik mijn huidige man tegen kwam, 18 jaar geleden. Uiteraard was de relatie met mijn ex al voorbij (maar goed ook, want ze kennen elkaar van de basisschool af aan).
Maar mijn man was de eerste man waar ik juist graag naast slaap. Niet alsof we de hele nacht in elkaars armen liggen (vreselijk ongemakkelijk), maar als ik eens wat onrustig ben, kruip ik lekker tegen hem aan en kom tot rust.
Naast andere mensen kan ik niet eens slapen, nooit gekund. Ook vroeger niet, als ik dan eens bij mijn ouders in bed mocht als kind, omdat ik naar gedroomd had. Heel lief van ze, maar dat zorgde er niet voor dat ik beter sliep ofzo

Mijn man en ik zijn eerlijk tegen elkaar. Maar voor hem heeft dit ook voordelen, hij reist graag voor zijn werk en weet dat ik hem daar niet in tegen houd. Dan proberen we elkaar 's avonds even te bellen, maar als dat niet lukt is het ook goed. Hij komt immers altijd weer terug en ik vind het wel lekker, een paar dagen (of langer) in mijn eentje.
Hij geeft mij mijn ruimte als ik die nodig heb. Vandaag bijvoorbeeld nog. Hij had zich opgegeven voor een open water zwemwedstrijd. Maar hij merkte dat ik net zo lief thuis bleef, dus is hij zonder morren alleen gegaan.
We hebben beide een heerlijke dag gehad
En dat kan, omdat we open en eerlijk communiceren.

Die eerlijkheid, die mis ik in jullie relatie TS. Bovendien is hij ook geen prioriteit voor jou. Ik bedoel, kom op zeg, niet mee kunnen naar vrienden omdat je moet oppassen?
Terwijl jij dus duidelijk wel prioriteit bent voor hem, waarom denk je anders dat hij zich zou gaan staan vervelen als jij les geeft?
Het leven bestaat uit keuzes maken en prioriteiten stellen.
En hij heeft dus duidelijk geen prioriteit voor jou. Hij staat onderaan de lijst.

Palmera schreef:

Popstra schreef:

Heel eerlijk, als je na anderhalf al irritaties voelt simpelweg als je partner je belt terwijl je tv kijkt dan denk ik ook dat het niet de ware is!

Hoezo? Het is toch ook storend als je bij een spannend stuk gebeld word?

Popstra schreef:

Palmera schreef:

Hoezo? Het is toch ook storend als je bij een spannend stuk gebeld word?

Als je echt gek bent op iemand dan stoort deze je nooit!

Wendy schreef:

Tja, iedereen is anders en iedere relatie is ook weer anders.
Ik ben zelf een onafhankelijk type en dat zal ik ook altijd blijven. Ik heb ook me-time nodig.

Bij mijn ex was het achteraf daarom ook heel duidelijk dat hij niet de ware was voor mij. Het is een geweldige vent, nog steeds. We kunnen heel goed met elkaar overweg en het is een heel fijne partner voor zijn huidige vriendin. Maar hij was het gewoon net niet voor mij.

Dat merkte ik pas echt toen ik mijn huidige man tegen kwam, 18 jaar geleden. Uiteraard was de relatie met mijn ex al voorbij (maar goed ook, want ze kennen elkaar van de basisschool af aan).
Maar mijn man was de eerste man waar ik juist graag naast slaap. Niet alsof we de hele nacht in elkaars armen liggen (vreselijk ongemakkelijk), maar als ik eens wat onrustig ben, kruip ik lekker tegen hem aan en kom tot rust.
Naast andere mensen kan ik niet eens slapen, nooit gekund. Ook vroeger niet, als ik dan eens bij mijn ouders in bed mocht als kind, omdat ik naar gedroomd had. Heel lief van ze, maar dat zorgde er niet voor dat ik beter sliep ofzo

Mijn man en ik zijn eerlijk tegen elkaar. Maar voor hem heeft dit ook voordelen, hij reist graag voor zijn werk en weet dat ik hem daar niet in tegen houd. Dan proberen we elkaar 's avonds even te bellen, maar als dat niet lukt is het ook goed. Hij komt immers altijd weer terug en ik vind het wel lekker, een paar dagen (of langer) in mijn eentje.
Hij geeft mij mijn ruimte als ik die nodig heb. Vandaag bijvoorbeeld nog. Hij had zich opgegeven voor een open water zwemwedstrijd. Maar hij merkte dat ik net zo lief thuis bleef, dus is hij zonder morren alleen gegaan.
We hebben beide een heerlijke dag gehad
En dat kan, omdat we open en eerlijk communiceren.

Die eerlijkheid, die mis ik in jullie relatie TS. Bovendien is hij ook geen prioriteit voor jou. Ik bedoel, kom op zeg, niet mee kunnen naar vrienden omdat je moet oppassen?
Terwijl jij dus duidelijk wel prioriteit bent voor hem, waarom denk je anders dat hij zich zou gaan staan vervelen als jij les geeft?
Het leven bestaat uit keuzes maken en prioriteiten stellen.
En hij heeft dus duidelijk geen prioriteit voor jou. Hij staat onderaan de lijst.

Popstra schreef:

Palmera schreef:

Hoezo? Het is toch ook storend als je bij een spannend stuk gebeld word?

Als je echt gek bent op iemand dan stoort deze je nooit!

safina schreef:

Popstra schreef:

Als je echt gek bent op iemand dan stoort deze je nooit!

Mijn geliefde praat altijd door m'n favoriete serie heen. Maar ik begrijp nu eindelijk dat ik gewoon niet genoeg van hem hou.

Popstra schreef:

Palmera schreef:

Hoezo? Het is toch ook storend als je bij een spannend stuk gebeld word?

Als je echt gek bent op iemand dan stoort deze je nooit!

Joolien schreef:

Ik vind het niet egoïstisch hoor, sommige mensen zijn wat egocentrischer en hebben veel belang bij autenticiteit.
Maar weet je wat het is, ieder persoon heeft behoefte aan liefde, genegenheid. Verliefdheid gaat gepaard met het vrij komen van verschillende stofjes in je hoofd, waardoor je zo graag mogelijk iemand wil zien, en het liefst het eerste jaar aan elkaar vast geplakt wilt zitten. Dat is 'normaal'. Dat sommige mensen dat minder hebben kan natuurlijk, maar vaak heeft dat te maken met iets uit het verleden of een stoornis. Dat klinkt heel hard en banketstaaf, is het niet. Dus waarom wil iemand zoveel mogelijk afstand bewaren? Bang om gekwetst te worden? Bang om zich bloot te geven? Het is niet de ware? Etc etc.

Liefde is vaak heel 'simpel' als je de ware persoon voor je hebt, en als het goed zit in het koppie. En dat heeft niks met 'dat wat normaal is of wat verwacht wordt', maar zo werkt de mens nu eenmaal. Dat verzin ik niet, dat is gewoon onderzocht

Ianthe schreef:

Joolien schreef:

Ik vind het niet egoïstisch hoor, sommige mensen zijn wat egocentrischer en hebben veel belang bij autenticiteit.
Maar weet je wat het is, ieder persoon heeft behoefte aan liefde, genegenheid. Verliefdheid gaat gepaard met het vrij komen van verschillende stofjes in je hoofd, waardoor je zo graag mogelijk iemand wil zien, en het liefst het eerste jaar aan elkaar vast geplakt wilt zitten. Dat is 'normaal'. Dat sommige mensen dat minder hebben kan natuurlijk, maar vaak heeft dat te maken met iets uit het verleden of een stoornis. Dat klinkt heel hard en banketstaaf, is het niet. Dus waarom wil iemand zoveel mogelijk afstand bewaren? Bang om gekwetst te worden? Bang om zich bloot te geven? Het is niet de ware? Etc etc.

Liefde is vaak heel 'simpel' als je de ware persoon voor je hebt, en als het goed zit in het koppie. En dat heeft niks met 'dat wat normaal is of wat verwacht wordt', maar zo werkt de mens nu eenmaal. Dat verzin ik niet, dat is gewoon onderzocht

Dan ben ik toch graag niet normaal;)Ik heb totaal niet de behoefte om aan iemand `vastgeplakt` te zitten en zoveel mogelijk te zien. Dan heb ik graag een stoornis


Word ook altijd zo moe van dat mensen zeggen: Oh ja dan heb je de ware nog niet ontmoet. Niet iedereen is gewoon hetzelfde op dit gebied. Net zoals dat gezanik als je geen kinderen wil: Dat komt wel als je de juiste persoon ontmoet..

Cheytjuh schreef:

Ik ben persoon die heel veel me tijd nodig heeft, zodra iemand bij mij gaat hangen of kleffen dan komt er direct zo'n : I WANT TO BREAK FREE , gevoel.

Angeliquee18 schreef:

Je hoeft natuurlijk niet 24/7 samen te zijn zodat het dan "ware liefde" is.
Maar als je elkaar al enkel alleen in het weekend ziet, en dan ook nog liever een weekend overslaat, dan vraag ik me inderdaad af of het wel goed zit..

Lieke schreef:

Of iets normaal is of niet, dat maakt eigenlijk niet zoveel uit, als het maar werkt binnen je relatie. Ik heb het al vaker gelezen in dit topic, maar een relatie heb je samen, het is geven en nemen, maar je hoeft jezelf niet helemaal te vormen naar de wensen voor de ander.

Zelf ben ik ook gesteld om mijn eigen tijd, ben zelfstandig en voel me daar ook heel prettig bij. Ik hoef niet elk feestje samen af te lopen, ik ga net zo lief alleen of laat hem alleen gaan. Een week (of langer) op vakantie apart vinden wij heel normaal. En dan mis ik hem ook niet direct, want ik heb een prima tijd zonder hem. Meegaan naar de paarden? Liever niet, dat is mijn ding.

We wonen inmiddels al heel wat jaar samen en zijn ook getrouwd. Zou geen andere man willen.
Wel praten we regelmatig, om wel goed af te stemmen wat we nou van elkaar willen, daarin zitten we zeker niet altijd op één lijn. Maar als je dan je allebei aanpast dan kun je een heel eind komen.

Dus ik raad je aan: bespreek dit met je vriend. Vind hij het voldoende wat hij krijgt, of heeft hij andere verwachtingen van de relatie dan dat jij hebt. Wat werkt voor jou en wat werkt voor hem. Het lijkt me voor beide partijen niet fijn dat je je ergert of je tekort gedaan voelt. Door dit soort dingen te bespreken en op te lossen krijg je uiteindelijk een nog sterkere relatie. Of je komt uiteindelijk toch de conclusie dat je niet bij elkaar past. Ook goed, maar dat wil je liever wel weten lijkt me.