Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-01-18 14:42

Geplaatst: 30-01-18 14:42

Dat ligt denk ik echt aan je "kringen" dan. Mijn ouders namen ons ook gewoon mee. En ik leerde dat ik ook eerst moest vragen of ik iets mocht pakken en dat ik me moet gedragen (net zoals mijn kinderen dat dan weer leren) Dat is overigens anders met "avond"-feesten. Maar dat is logisch. (bedtijden en zo... maar ook zelfs zou een keertje prima kunnen)

De meeste kinderen worden naar mijn mening juist te veel beschermt voor de "grote mensen dingen". Of te veel losgelaten/niet opgevoed en dan weten ze niet hoe ze zich moeten gedragen als ze er wel zijn. Maar dat staat los of ze ergens wel/niet horen te zijn.

@TS: fijn dat hij zich daar een bewuste keuze bij maakt. Het kan natuurlijk wel veranderen als puntje bij paaltje komt. Maar dat zie je dan tzt wel.

**Geplaatst**: 30-01-18 14:44

Geplaatst: 30-01-18 14:44

Iets als ongepast ervaren zou in mijn beleving iets zijn wat totaal niet bij de gelegenheid past, iets als verstoppertje gaan spelen of zo, of tikkertje in de kerk. Daar mogen de begeleiders best een eind aan maken.

Huilende of klierende kinderen omdat ze het niet snappen, niets mogen en het te lang duurt, daarvan zou ik het wel fijn vinden als de begeleiders ze mee naar buiten nemen, omdat ze een storende factor zijn.

Dansen op de muziek, hardop vragen wat er nu gebeurt of een tekening op de kist maken, daar zou ik niet zo'n moeite mee hebben. Een (klein) kind kan zo toch mee doen en mee rouwen, op een manier die bij het kind past.

Het zachtjes naar voren schuifelende kind is een mooi voorbeeld van hoe het zou kunnen zijn. Een gelegenheid voor iedereen om gezamenlijk te rouwen, zeker als er een band was met degene die overleden is.

**Geplaatst**: 30-01-18 14:45

Geplaatst: 30-01-18 14:45

Ik denk dat het vooral heel erg ligt aan je omgeving. Wij gingen vroeger als kind ook overal mee naartoe, mijn ouders net zo goed.
Ik probeer mijn kinderen te leren zich te gedragen, en natuurlijk mislukt dat wel eens (het zijn nou eenmaal geen robotjes), zoals "vroeger" de kindjes ook heus niet allemaal "wisten hoe ze zich hoorden te gedragen". Mijn kinderen mogen ook niet zomaar alles graaien bijv (tenzij het een verjaardag is waar iedereen dat doet, want dan is er bijna geen houden aan, maar ook dan moeten ze eerst vragen) en leren ook dat ze stil moeten zijn als de situatie daarom vraagt. Net zoals ik dat vroeger geleerd heb.

**Geplaatst**: 30-01-18 14:54

Geplaatst: 30-01-18 14:54

Toen mijn opa overleed was ik 15 of 16, dus mijn neefje en nichtje zullen 9 en 11 zijn geweest, denk ik. Die waren er wel gewoon bij en toen we klaar waren mochten wij op de gang lekker ons ding doen terwijl mijn familie met alle bezoekers aan het praten was. Ik wilde heel graag weg uit die drukke zaal met al die vreemde mensen die met mij wilde praten en mijn ouders vonden dat goed. De ouders van mijn neefje en nichtje ook, die lieten ons doen waar wij ons prettig bij voelden.

Paar jaar later overleed mijn oma en waren mijn neefje en nichtje er ook, ondanks dat het niet hun oma was. Voor mij. Dat vond ik erg prettig.

Ik vind dus vanaf een jaar of 8, 9 geschikt maar als een kind zelf aangeeft er bij te willen zijn (en zich kan gedragen naar de setting) dan kunnen die er prima bij zijn natuurlijk...

Als je zoontje oma al niet zo leuk vond zou ik hem niet meenemen.

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 30-01-18 14:55, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 30-01-18 14:54

Geplaatst: 30-01-18 14:54

Het is ook een leerproces... Ik zou hem daarom denk ik wel meenemen. Het is inderdaad wel zijn oma, en hoe moeilijk ook, afscheid nemen in het leven hoort er ook bij... Ik was 4 toen mijn opa overleed en tot op de dag dankbaar dat ik erbij ben geweest (was mijn situatie wel anders; mijn opa is in mijn jongere jaren als vader voor mij geweest). Lastige situatie, maar ook een belangrijk proces denk ik...

**Geplaatst**: 30-01-18 14:56

Geplaatst: 30-01-18 14:56

Ik denk dat je hem prima mee kunt nemen, echter ga er wel van te voren mee in gesprek. Duidelijk maken wat er gaande is, zodat hij zich wel netjes en rustig gedraagt.
Ook nergens toe verplichten om bijvoorbeeld in de kist te kijken, een kind van 7 geeft zelf wel aan wat hij of zij prettig vind. Je kunt ook overwegen als hij er echt geen band mee heeft om te vragen wat hij zelf wil, bij naar school, bij een vriendje spelen of toch mee. Maar qua leeftijd zou het in principe moeten kunnen en niks aantrekken van wat anderen er van vinden. Het is jou (jullie) keuze.
Sterkte ....

**Geplaatst**: 30-01-18 15:00

Geplaatst: 30-01-18 15:00

Jildau schreef:
Maartje1990 schreef:
Bruintje: ik weet niet wat je met vroeger bedoeld. Maar ik ging ook gewoon mee naar de grote mensen verjaardagen hoor

Ik ben van '91 maar als mijn ouders 's avonds een verjaardag / feestje hadden werden wij echt niet meegenomen. Sowieso gingen wij als kleine kinderen gewoon vroeg op bed, nog voordat zoiets begon dus dan hadden we oopas.

Ik nam mijn kruisgespuis overal mee naartoe.. Ze ging daar 's avonds naar bed en als we weer naar huis gingen maakte ik ze wakker en gingen ze weer mee.. Met bruiloften gingen ze weer niet mee..

Ik ging vroeger ook altijd mee naar grote mensen verjaardagen van vrienden en familie en ik ben van 1972

**Geplaatst**: 30-01-18 15:02

Geplaatst: 30-01-18 15:02

Mijn oma is twee jaar geleden overleden. We hebben de jongens van (toen) 7 en 5 zelf de keuze gelaten. Ze hadden een goede band met mijn oma. We hebben ze voor die tijd meegenomen en dingen uitgelegd.
Op de begrafenis mochten ze samen met hun neefjes en nichtjes een roos in de kist leggen en uiteindelijk hebben de achterkleinkinderen allemaal een knop aangedraaid om de kist te dichten. Prachtig moment om de kinderen dat samen te laten doen. Bij de condoleance in de koffiekamer hebben ze wel gespeeld, even de emoties kwijt. Dat was prima.
Ik denk dat jullie het prima doen door hem er nu al over na te laten denken en hem zelf uiteindelijk de keuze laat.

**Geplaatst**: 30-01-18 15:06

Geplaatst: 30-01-18 15:06

Toen ik 6 jaar oud was overleed mijn poes, die werkelijk dag en nacht bij me was, tijdens schooltijd. Mijn moeder heeft de hele dag met buikpijn rondgelopen met dezelfde gedachten als jij. Hoe ga ik het vertellen, hoe is de reactie, moet ze bij het begraven zijn. Dit omdat ik een heel gevoelig kind was. Toen ik uit school kwam vertelde mijn moeder dat mijn poes overleden was. Mijn reactie was 'oh, dan moeten we hem maar mooi begraven en veel naar zijn foto's kijken om hem niet te vergeten.' Mijn moeder begreep niets van mijn nuchtere reactie maar ik denk dat kinderen zo denken als je alles bespreekbaar maakt en ze de keuze geeft mee te delen in gebeurtenissen. Maar uiteraard is iedereen anders en jij kent je kind het best. Natuurlijk snap ik ook dat een poes en oma voor velen niet vergelijkbaar zijn maar voor mij was de relatie met mijn poes heel intensief.

Denk ook aan hoe het voor jezelf is. Heb je genoeg ruimte voor je eigen rouw als je ook op je kindje moet passen, misschien een oppas meenemen?

Sterkte hoor!

**Geplaatst**: 30-01-18 15:08

Geplaatst: 30-01-18 15:08

Waarom zou een kind zich niet gedragen? Vrijwel alle kinderen van alle leeftijden voelen en begrijpen wat de sfeer en stemming is en passen daar hun gedrag bij aan

**Geplaatst**: 30-01-18 15:10

Geplaatst: 30-01-18 15:10

-

Laatst bijgewerkt door E_C op 24-09-22 13:15, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 30-01-18 15:59

Geplaatst: 30-01-18 15:59

Dat kwalijk nemen dat je er niet bij was zeggen jullie nu met het verstand van de leeftijd die jullie nu hebben, als je 5 of 6 bent is dat totaal anders.

Ik kan me namelijk nauwelijks iets van de begrafenis van mijn vader herinneren of überhaupt iets van mijn vader en ik was ook 6 toen hij overleed.

Het enige wat ik me nog kan herinneren is dat ik van mijn opa in de kist moest kijken en dat die zei "zeg maar dag tegen papa" , voor mij een nare herinnering, dus had het liever niet gehad.

**Geplaatst**: 30-01-18 18:08

Geplaatst: 30-01-18 18:08

-

Laatst bijgewerkt door E_C op 24-09-22 13:15, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 30-01-18 18:14

Geplaatst: 30-01-18 18:14

Esther, misschien wisten je ouders dat de ervaring van wel gaan naarder zou zijn dan van niet gaan?

Nu wil ik even verduidelijken dat ik met mijn opmerkingen over dat een kind stil hoort te zijn dus echt de begrafenis/ crematie zelf bedoel. Dus echt tijdens de dienst.
Niet bij het afscheid nemen zoals vaak de dag daarvoor is. Dat lijkt me dan ook een veel betere manier om daar het kind bij te betrekken dan die lange dienst.

**Geplaatst**: 30-01-18 18:22

Geplaatst: 30-01-18 18:22

Ik verbaas me erover dat sommigen het hun ouders kwalijk nemen dat ze op heel jonge leeftijd niet mee genomen zijn naar een begrafenis. Ouders doen dat met de beste bedoelingen en mogelijk waren toen de opvattingen erover ook heel anders. Overigens is de ene begrafenis de andere niet, leeftijd van een overledene speelt daarin vaak een grote rol. Hoe jonger, hoe drukker en vaak ook veel meer openlijk verdriet. De sfeer kan ook heel heftig zijn. En er zijn ook begrafenissen waar ruzies uitgevochten worden tussen familie onderling.

**Geplaatst**: 30-01-18 18:26

Geplaatst: 30-01-18 18:26

De kinderen van mijn zus leren er al vroeg "mee om te gaan". Het wordt niet verzwegen of weggestopt in ieder geval. Het wordt verteld dat overgroot oma/opa is overleden en uitgelegd wat dat is. Het dringt niet echt heel erg door, maar ze zeggen dan: "dat zijn nu toch sterretjes mama?".

toen ik jong was mocht ik zelf kiezen of ik mee wilde gaan. Bij mijn ene overgroot oma wilde ik het niet (was ook 8 jaar). Bij de rest toen wel.

**Geplaatst**: 30-01-18 19:19

Geplaatst: 30-01-18 19:19

-

Laatst bijgewerkt door E_C op 24-09-22 13:13, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 30-01-18 19:22

Geplaatst: 30-01-18 19:22

Wescha schreef:
Gaat om band oma / kleinzoon. Is bijna 7 jaar

.

Wij hebben dit wel gedaan, kinderen werden van te voren even opgehaald uit de familiekamer en mochten de kist bekijken, aanraken, op kloppen, vragen stellen tekeningen erop leggen enz. De begrafenis ondernemer pakte dit erg goed aan
Daarna hebben ze een kaarsje aangestoken.
Ging om een kind van 5, kind van 2 hebben we naar de oppas gebracht voor die dag.
Kind van 5 weet zich alles nog goed te herinneren op een goede manier

**Geplaatst**: 30-01-18 19:26

Geplaatst: 30-01-18 19:26

EstherCosta schreef:
bruintje123 schreef:
Esther, misschien wisten je ouders dat de ervaring van wel gaan naarder zou zijn dan van niet gaan?

Dat is vaak de reden die aangevoerd wordt om kinderen niet mee te nemen inderdaad. Mijn ervaring is alleen dat erg jonge kinderen de beslissing wel/niet meegaan zelf kunnen maken. Goed, er zijn kinderen die dit niet kunnen, maar als er duidelijk aangegeven wordt door het kind dat deze wel/niet mee wilt, zou ik daar zeker naar luisteren.

Gedeeltelijk mee eens.
Vanaf een jaar of 7/8 vast wel.
Maar die kleine guppen kunnen ook ja zeggen terwijl ze totaal niet weten waar ze ja tegen zeggen.
Omdat ze niet voor kunnen stellen wat het inhoud.

**Geplaatst**: 30-01-18 19:34

Geplaatst: 30-01-18 19:34

bruintje123 schreef:
EstherCosta schreef:

Dat is vaak de reden die aangevoerd wordt om kinderen niet mee te nemen inderdaad. Mijn ervaring is alleen dat erg jonge kinderen de beslissing wel/niet meegaan zelf kunnen maken. Goed, er zijn kinderen die dit niet kunnen, maar als er duidelijk aangegeven wordt door het kind dat deze wel/niet mee wilt, zou ik daar zeker naar luisteren.

Gedeeltelijk mee eens.
Vanaf een jaar of 7/8 vast wel.
Maar die kleine guppen kunnen ook ja zeggen terwijl ze totaal niet weten waar ze ja tegen zeggen.
Omdat ze niet voor kunnen stellen wat het inhoud.

Heb je wel een punt. Ik ben natuurlijk ook extreem bevooroordeeld, omdat ik het op die leeftijd wel allemaal begreep en wist wat het allemaal inhield en een duidelijke mening had, maar ook in de rest van mijn omgeving heb ik met jonge kinderen gezien dat die na een aantal gesprekken met uitleg e.d toch graag mee wilden en dit ook als erg positief ervaren hebben. Wel een verdrietige gebeurtenis natuurlijk, maar ze hebben het wel goed af kunnen sluiten. Een nichtje van mij is ook ooit gezegd dat ze niet mee mocht ondanks dat ze zelf aangaf dit wel te willen en die heeft er ook nog een behoorlijke tijd last van gehad. Zij was wel iet ouder (6 jaar). Andersom kan natuurlijk ook, een kind dwingen terwijl deze aangeeft echt niet te willen. Dit kan ook hele nare ervaringen opleveren.

Maar goed, het is natuurlijk wel een beetje aan de ouders om in te schatten wat het kind wel/niet aankan. Wat ik wil zeggen is dat de mening van het kind in ieder geval niet klakkeloos aan de kant moet worden geschoven onder het mom van 'hier ben je te jong voor', want dan wordt het kind echt te kort gedaan, ook als ze nog erg jong zijn.

**Geplaatst**: 30-01-18 19:38

Re: Vanaf welke leeftijd kind meenemen naar begrafenis

Geplaatst: 30-01-18 19:38

Ik ben mijn hele jeugd nergens tegen beschermt en kon alles zo ongeveer uitzoeken, ik kan ook zeggen dat dat hele nare ervaringen geeft. Dan liever te veel beschermd als kindje dan niet. Denk ik, maar dat zeg ik dan ook uit mijn referentiekader natuurlijk.

**Geplaatst**: 30-01-18 19:41

Re: Vanaf welke leeftijd kind meenemen naar begrafenis

Geplaatst: 30-01-18 19:41

De meeste dingen waar 'te' voor staat wordt als niet positief ervaren inderdaad. Dit is ook een erg lastige kwestie. TS ik wens je veel succes en sterkte in deze periode. Hopelijk kunnen jullie het allemaal goed en fijn afsluiten voor zover dat mogelijk is!

**Geplaatst**: 30-01-18 19:45

Geplaatst: 30-01-18 19:45

Ik heb alleen jouw posts en een deel van de eerste pagina gelezen. Ik heb er even geen tijd voor, maar voel wel behoefte om te reageren. Sorry als er dingen dubbel zijn.

Bij het overlijden van mijn vader was een 4-jarig dochtertje van een vriendin van mij (en mijn vader). Die vriendin is samen met haar kinderen afscheid komen nemen van mijn vader bij leven.

Met de uitvaart is het meisje er niet geweest, maar de vriendin wist dat de kist in de kerk zou blijven staan tijdens het condoleren achteraf. Ze is met haar dochtertje nog even naar de dichte kist wezen kijken en de 4-jarige heeft daar afscheid genomen.

Ik weet niet of er bij deze uitvaart gelegenheid is voor zoiets, of bijvoorbeeld niet mee naar de dienst, maar wel naar het graf, maar het lijkt mij goed voor een kind om wel op zo'n manier afscheid te kunnen nemen. Op hun eigen, minder beladen manier.

Edit: de andere dochter van mijn vriendin was twee. Die is niet bij de kist geweest.

**Geplaatst**: 30-01-18 20:12

Geplaatst: 30-01-18 20:12

Ik zou het uitleggen en gewoon vragen of hij mee wil. Als hij mee wilt, prima. Zo niet, dan niet. Ik zou er geen punt van maken. Maar wel goed uitleggen wat er gaat gebeuren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-01-18 20:14

Geplaatst door de TopicStarter : 30-01-18 20:14

Vanmiddag begon hij er zelf over. Hij geeft nu aan dat hij oma niet in de kist wil zien en dat hij niet mee wil. Wel wil hij bloemen kopen en een tekening maken. Deze moet papa in de kist leggen. Hij praat er goed over en vraagt veel. Voor nu laten we het nog open en kijken op het moment als het zo ver is hoe hij er over denkt.