Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-12-17 02:16

Geplaatst: 09-12-17 02:16

Freggle_Edge schreef:
Ik loop vaak met de hond op de dijk en kom daar regelmatig een blinde vrouw tegen met haar hulphond. De hond mag daar altijd even lekker los spelen met mijn hond. Eventjes hond zijn ipv aan het werk. Haar hond ziet mijn hond en steekt het fietspad over. De blinde vrouw merkt dat er iemand moest remmen voor haar hond. Ze verontschuldigd zich, maar de jongen nam er geen genoegen mee en snauwt haar toe dat ze voortaan beter uit haar doppen moet kijken. We hebben er beide om gelachen maar eigenlijk is het diep triest dat iemand tegen een vrouw met een rood witte stok in haar handen en een tuig van haar hulphond zo een opmerking maakt.

En dat vind ik hier ook gebeuren. Dat autisten maar gewoon moeten doen, gewoon op reguliere scholen mee moeten draaien en dat labels niet nodig zijn. Jemig, wat ben je dan kortzichtig en egocentrisch ingesteld als je dat werkelijk zo ziet.

Blinden worden geholpen door een stok, een hond en door braille te leren lezen.
Doven leren gebarentaal om gemakkelijker te kunnen communiceren.
Mensen zonder benen krijgen een rolstoel en/of protheses.
En autisten moeten maar ‘gewoon’ doen?
Dan moeten we eerst weten wat maatschappelijk als gewoon wordt ervaren. En daar hebben autisten meer hulp bij nodig. En wat fijn dat dit anno 2017 voor handen is. Dat we genoeg kennis in huis hebben om ervoor te zorgen datook autisten het optimale uit zichzelf kunnen halen.
Nu alleen nog een beetje meer begrip voor elkaar en het ideaalplaatje is compleet.

Mijn autistische zoon krijgt vaak te horen ‘je doet toch heel normaal? Dan heb je zeker een lichte vorm.’ Je kunt het opvatten als compliment, omdat hij zich blijkbaar goed heeft aangeleerd zich aan te passen. Anderzijds is het ook wel eens kwetsen, omdat een ander niet weet wat een hel hij door is gegaan om te komen waar hij nu is.
Maar ik ben meer dan trots op mijn zoon die nu hard studeert om ooit leraar te worden in het bijzonder onderwijs. Zijn drijfveer is dat hij auti’s Wil helpen, want hij snapt ze tenminste. Zo mooi da hij er zo instaat.

Wij maken trouwens heel veel grappen over autisme hier in huis. We houden van een lolletje en een beetje zelfspot. Ik merk dat mijn zoon hierdoor heel erg gemakkelijk met zijn autisme omgaat. Hij loopt er niet mee te koop, maar hij verbergt het ook zeker niet. Doordat zijn omgeving het weet, gaan ze makkelijker met hem om en dat is zeker niet hetzelfde als alles maar goed vinden wat hij doet.

Oh wat een herkenning! Mooi! Super hoe jullie er met elkaar mee omgaan.

Dat laatste is wat ik ook doe. En het helpt voor mensen om het wat minder zwaar aan te tillen en mij nog steeds als mezelf te zien ipv "die autist".

Ik spot ook vaak met mijn autisme, ook op het werk. Ik maak er grapjes over, doe er luchtig over, maar als ik ergens tegenaan loop benoem ik het ook. Daardoor is het geen groot moeilijk iets, en blijf ik mezelf, maar is er wel begrip voor wat ik moeilijk vind.

**Geplaatst**: 09-12-17 02:19

Re: Als ik zeg dat ik autisme heb,

Geplaatst: 09-12-17 02:19

Even stevig leesvoer:
http://ab-autisme.nl/autisme.html

**Geplaatst**: 09-12-17 02:24

Geplaatst: 09-12-17 02:24

Qerty schreef:
Als ik tegen iemand zeg dat ik autistisch ben wordt daar over het algemeen hard om gelachen en volgt er een uitleg waarom dat niet zo is.
Op dit moment is het autistisch spectrum m.i. zo breed en uiteenlopend dat het vooral voor de autisten zelf prettig is om te weten wat er 'mis' is met je, maar geeft het woord an zich helemaal niet weer hoe je in elkaar steekt en wat je gebruiksaanwijzing is..

Ja eens! Ik krijg ook vaak een hele rare blik als ik zeg dat ik autisme heb. Ik zeg er vaak bij dat anderen op het eerste gezicht het niet aan me merken. Dat het meer iets is waar ik zelf last van heb, dan dat het lastig is voor anderen. Dat mensen die me langer kennen, het op den duur wel zullen opvallen. Maar dat ze verder me niet anders hoeven te behandelen, ik zeg het wel als ik ergens tegenaan loop.

En vervolgens doe ik dan ook. Als er dan later een miscommunicatie blijkt doordat ik iets niet juist heb geïnterpreteerd. Dan zeg ik dat. "Ai, ja. Dit heb ik dus verkeerd opgepakt. Kijk hier loop ik er dus tegenaan. Geeft niks. Het helpt me als je de volgende keer zus of zo... en dan probeer ik dit en dat...".

**Geplaatst**: 09-12-17 03:50

Geplaatst: 09-12-17 03:50

xyzutu2 schreef:
xyzutu2 schreef:
Mensen met autisme zijn ook gewoon mensen en sommigen verschuilen zich daar wel degelijk achter. Stomweg omdat er ook genoeg mensen zijn die zich verschuilen achter 'ja, maar ik heb last van mijn hart dus'. De meeste mensen/autisten/mensen met hartklachten doen dat echter niet. Het is alleen te kort door de bocht om te zeggen dat niemand dat doet.

Laten we allereerst stellen dat ik per nergens beweer dat mensen die zeggen dat ze autistisch zijn zich verschuilen achter een diagnose. Nog belangrijker: ik schrijf dat sommigen zich verschuilen, jij hebt het ineens over alle mensen die hun diagnose durven te noemen en dat ik hun allemaal beschuldig van iets.

Wat ik wél schreef was dat er wel degelijk mensen bestaan die hun diagnose als een soort schild/afleidingsmanoeuvre gebruiken om bepaalde dingen niet aan te hoeven gaan. Als je die mensen laat zien dat ze zich helemaal niet achter hun diagnose hoeven te verschuilen, dan zijn die daar vaak meer mee geholpen dan gewoon dat ongezond vaak noemen en als excuus aanvoeren van een diagnose blindelings te accepteren. Zelfbescherming is een groot goed, maar het is in alle lagen van de psychiatrie net zoals het normale leven bekend dat bij sommigen dat zelfbeschermingsknopje op te voorzichtig staat ingesteld. Dan krijg je dat mensen zich verschuilen achter een etiketje, vaak uit angst.
Om nog duidelijker te zijn: het probleem is niet dat die specifieke mensen uitkomen voor hun diagnose, maar dat ze die diagnose gebruiken op een manier die niet nuttig en/of gezond is voor die persoon zelf en zijn omgeving.

Verder vind ik persoonlijk het vrij onzinnig dat iemand alleen mag aangeven dat ik dit alleen zou mogen zeggen als ik zelf ook autist ben.Totdat ik zeg of ik autistisch ben doe je dan dus voor de zekerheid mijn argumenten dus af als onterecht, gewoon voor het geval dat ik géén autist ben?

Fijn dat je het verder uitlegt. Ik vond jouw reactie flink kort door de bocht. Maar goed....schrijven en lezen kunnen een bepaalde interpretatie geven. Ik had het overigens niet over autisme waarom het mij flink in het verkeerde keelgat schoot. Maar wat iemand ook heeft maakt in mijn optiek niet uit. Je schrijft "maar het is in alle lagen van de psychiatrie net zoals het normale leven bekend dat bij sommigen dat zelfbeschermingsknopje op te voorzichtig staat"...dan nog...vind ik dat je er niet over kunt zeggen dat iemand zich er achter "verschuilt". Voor een desbetreffend persoon is dat zijn of haar leven met alle impact die het met zich mee heeft gebracht. Dat iets psychische angst mee kan brengen ben ik het mee eens. Dat soms te vaak herhaald kan worden dat iemand zelf een bepaalde aandoening heeft ook en ook dat iemand misschien te voorzichtig is. Maar zich er achter "verschuilen"....verschuilen houd voor mij in dat iemand overal onderuit probeert te komen omdat deze persoon ergens geen zin, geen tijd etc heeft en zich er als smoes mee af wil doen. Dus het woord verschuilen kan zeer zeker verschillende interpretaties hebben. Wees daar voorzichtig mee, voor een ander is dat nl zijn of haar leven zoals het geleid wordt door die persoon, en die mogelijk inderdaad door de ernst van de aandoening niets kan of mag. Ze hoeven dan niet hele tekst en uitleg te geven maar kort een opmerking te maken. Dan is het aan jou of je er meer van wilt weten of niet en kun je er naar vragen of niet. Je kunt dat niet voor die ander invullen als die ander zegt dat hij/zij last heeft van het hart en zich daar vaak achter "verschuilt". En wat die psycholoog of psychiater er over zegt....het is maar hoe je het invult en wat een inhoud daar nog achter zit (ook van de betrokken persoon zelf) aangezien eea via psycholoog of psychiater zeer zeker niet iets is wat zich "even" aandient maar al een hele weg is gegaan. Een doorsnee persoon weet die achtergrond niet en mag daar dus ook niet over oordelen. Reden waarom ik misschien fel reageer is dat ik vele hartpatiënten ken waarvan een enkeling problemen heeft met oa angsten maar dat wel degelijk een oorzaak heeft. Dat zou ik dus nooit "Verschuilen achter" durven noemen...dat ís het leven van die persoon.

Dat lijkt mij overigens ook niet veel te verschillen als iemand autistisch is in welke vorm dan ook maar dat is een aanname van mij.

**Geplaatst**: 09-12-17 04:01

Geplaatst: 09-12-17 04:01

theadora99 schreef:
tante_trien schreef:
Ik hou er dan rekening mee dat ik sarcasme achterwege kan laten, dat ik duidelijk moet communiceren. Dat wijzigingen in planning/omgeving lastig kunnen zijn en dat er tijd voor nodig is om te laten wennen. Bij de een duurt dat langer dan de ander.
Oh en dat sommige mensen met autisme zulke goede werknemers zijn.

Verder is het zo lastig, autisme is zo breed, komt in alle vormen, maten, niveaus. Je moet echt per individu kijken waar de uitdagingen en kwaliteiten liggen.

Ik heb zelf autisme en ken mensen die het hebben en ik ben echt zo sarcastisch als maar zijn kan hoor haha.
Ik ben heel lang sociaal niet sterk geweest maar ondertussen gaat dst een stuk beter, ik doe een wiskundige opleiding (beta, geen nerd haha) en daar zitten wel meer mensen met ASS. Ik vind het alleen maar leuk. Ik kan alleen soms anders reageren, heb een vreemde vorm van humor en ik kan er slecht tegen als je last minute iets afzegt of niet duidelijk bent in wat je zegt (eerst A zeggen en dan ineens over F beginnen ofzo). Maar verder heb ik er weinig last van, maar als jij zegt dat je autisme hebt zeg ik oké, zijn er dingen waar ik echt rekening mee moet houden?

Dat is ren ding wT ik hier in het topic lees, niet als aanval bedoelt maar mensen gaan zelf dingen invullen waar ze rekening mee moeten houden (bijv geen sarcasme gebruiken) terwijl dat bij mij helemaal niet van toepassing is. Sommige mensen willen alles opgeruimd, sommigen willen alles rommelig. Daarom vraag ik graag of er dingen zijn waar ik rekening mee kan houden en dan komt alles goed

Ik kan beter eerst geen sarcasme gebruiken en er achter komen dat het wel kan, dan andersom.
Wanneer iemand zegt dat hij/zij autisme heeft ga ik niet eerst de hele gebruiksaanwijzing vragen. Gaandeweg kom je er samen achter, maar ik ben liever te voorzichtig in het begin dan te lomp.

**Geplaatst**: 09-12-17 04:15

Geplaatst: 09-12-17 04:15

Ik heb geen autisme, maar heb er ook totaal geen vooroordeel- of welk oordeel dan ook over.

Genoeg mensen in mijn omgeving hebben autisme om te weten wat het (niet) inhoudt

**Geplaatst**: 09-12-17 08:20

Geplaatst: 09-12-17 08:20

Dan denk ik helemaal niets en het maakt ook helemaal niets uit.

**Geplaatst**: 09-12-17 08:30

Re: Als ik zeg dat ik autisme heb,

Geplaatst: 09-12-17 08:30

Mijn dochter van 10 heeft waarschijnlojk ook een vorm van autisme. Ze is 10 maar functioneert als een kindje van 3.we hebben haar door de mediache molen gehad maar ze is kerngezond dus gooien ze het op autisme. Hier zou ze voor geteat moeten worden om dit zeker te weten en welke vorm het dan is. Wij doen dit bewust niet omdat wij haar niet het etiket autisme.willen meegeven voor de toekomst. Niet omdat we het niet willen accepteren maar om het voor haar makkelijker te maken in de toekomst. We weten het en qua hulp kunnen we niets veranderen. We kunnen alleen doorgaan zoals we nu al doen dua waarom haar dan.ook nog in een hokje.plaatsen. ik gedraag me net zoals anders naar iemamd met autisme. Of ik wel of niet weet of die persoon dit heeft. Mijn dochter wil ook niet anders behandeld worden dus waarom zou ik andere mensen wel anders gaan behandelen. Iedereen is anders maar ook heeft iedereen gevoelens en willen ze net als iedereen geaccepteerd worden. Ik gedraag me dus gewoon tenzij ze zelf aangeven dat het anders moet. Mijn dochter behandel ik ook als een 1p jarige met uitzondering met bepaalde dingen omdat ze daar juist met die dingen op 3 jaar zit. Zoals bijv aan en uit kleden dat leren we haar als een 3 jarige omdat ze het anders gewoon weg niet snapt. Maar als je haar wat vraagt doe ik dat gewoon alsof ze 10 is want dat snapt ze als de beste.

**Geplaatst**: 09-12-17 09:39

Geplaatst: 09-12-17 09:39

meisje2000 schreef:
Mijn dochter van 10 heeft waarschijnlojk ook een vorm van autisme. Ze is 10 maar functioneert als een kindje van 3.we hebben haar door de mediache molen gehad maar ze is kerngezond dus gooien ze het op autisme. Hier zou ze voor geteat moeten worden om dit zeker te weten en welke vorm het dan is. Wij doen dit bewust niet omdat wij haar niet het etiket autisme.willen meegeven voor de toekomst. Niet omdat we het niet willen accepteren maar om het voor haar makkelijker te maken in de toekomst. We weten het en qua hulp kunnen we niets veranderen. We kunnen alleen doorgaan zoals we nu al doen dua waarom haar dan.ook nog in een hokje.plaatsen. ik gedraag me net zoals anders naar iemamd met autisme. Of ik wel of niet weet of die persoon dit heeft. Mijn dochter wil ook niet anders behandeld worden dus waarom zou ik andere mensen wel anders gaan behandelen. Iedereen is anders maar ook heeft iedereen gevoelens en willen ze net als iedereen geaccepteerd worden. Ik gedraag me dus gewoon tenzij ze zelf aangeven dat het anders moet. Mijn dochter behandel ik ook als een 1p jarige met uitzondering met bepaalde dingen omdat ze daar juist met die dingen op 3 jaar zit. Zoals bijv aan en uit kleden dat leren we haar als een 3 jarige omdat ze het anders gewoon weg niet snapt. Maar als je haar wat vraagt doe ik dat gewoon alsof ze 10 is want dat snapt ze als de beste.

Waarom zie je het als etiket, als label, als iets dat als je het hebt je anders behandeld wordt. Waarom zie je het als negatief?

Je maakt toch zelf uit wie je uiteindelijk verteld dat ze het heeft en wie niet. Je kiest toch zelfs of je haar anders behandeld of niet? Met of zonder diagnose. Maar een officiële diagnose zet zo ontzettend veel deuren open! Wat als ze straks 20 is. En aan het werk moet, maar het lukt niet. Met een diagnose heeft ze zo veel sneller de juiste begeleiding en misschien zelfs wel een Wajong waardoor ze zich minder zorgen hoeft te maken over wel of niet rondkomen. Zonder diagnose kun je dat wel vergeten.

Oh oh oh wat had ik toch graag gewild dat mijn ouders me op mijn 10de gewoon naar een paycholoog hadden gesleept om uit te zoeken wat er aan de hand was. Wat waren mijn tiener jaren dan ontzettend veel makkelijker geweest! Ipv 25 jaar lang aanmodderen met boosheid pijn en frustratie en niet begrepen worden en zelf niet begrijpen.

Natuurlijk is het jullie eigen keuze. Maar het frustreerd zo enorm als mensen zich laten leiden door het negatieve stigma en geleuter over "etiketten" en "hokjes". Je zegt dat je het voor haar makkelijker wilt maken in de toekomst. Zolang je je maar beseft dat dat waarschijnlijk zonder diagnose juist níet het geval is. Hoezo zou het helpen om te negeren wat er speelt? Om haar niet de toegang te geven tot hulp die ze hoogstwaarschijnlijk nodig gaat hebben?

Ik word gewoon bijna kwaad van dat negatieve gedoe.

Laatst bijgewerkt door Shiloh op 09-12-17 09:41, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 09-12-17 09:40

Geplaatst: 09-12-17 09:40

meisje2000 schreef:
Mijn dochter van 10 heeft waarschijnlojk ook een vorm van autisme. Ze is 10 maar functioneert als een kindje van 3.we hebben haar door de mediache molen gehad maar ze is kerngezond dus gooien ze het op autisme. Hier zou ze voor geteat moeten worden om dit zeker te weten en welke vorm het dan is. Wij doen dit bewust niet omdat wij haar niet het etiket autisme.willen meegeven voor de toekomst. Niet omdat we het niet willen accepteren maar om het voor haar makkelijker te maken in de toekomst. We weten het en qua hulp kunnen we niets veranderen. We kunnen alleen doorgaan zoals we nu al doen dua waarom haar dan.ook nog in een hokje.plaatsen. ik gedraag me net zoals anders naar iemamd met autisme. Of ik wel of niet weet of die persoon dit heeft. Mijn dochter wil ook niet anders behandeld worden dus waarom zou ik andere mensen wel anders gaan behandelen. Iedereen is anders maar ook heeft iedereen gevoelens en willen ze net als iedereen geaccepteerd worden. Ik gedraag me dus gewoon tenzij ze zelf aangeven dat het anders moet. Mijn dochter behandel ik ook als een 1p jarige met uitzondering met bepaalde dingen omdat ze daar juist met die dingen op 3 jaar zit. Zoals bijv aan en uit kleden dat leren we haar als een 3 jarige omdat ze het anders gewoon weg niet snapt. Maar als je haar wat vraagt doe ik dat gewoon alsof ze 10 is want dat snapt ze als de beste.

Zonder oordeel... maar besef je wel dat een etiket ook enorm kan helpen. Bij mij iig wel. Met het etiket krijg je wel meer begeleiding van mensen die er meer verstand van hebben dan jij als moeder. Je kan ook gericht begeleiding geven en er is wellicht medicatie die kan helpen.

Ik zie niet wat er verkeerd is aan een etiket. Je kan op iedereen iets plakken en soms gaat het te ver maar er zijn mensen die het nodig hebben.

**Geplaatst**: 09-12-17 09:43

Re: Als ik zeg dat ik autisme heb,

Geplaatst: 09-12-17 09:43

Als jij zegt dat je autisme hebt, zal ik vragen of ik ergens rekening mee moet houden.

Opvallend dat veel mensen hier het sociale aspect aangeven. Mijn beste vriendin heeft oa Asperger, en zij is juist super sociaal, ook naar vreemden

**Geplaatst**: 09-12-17 09:45

Geplaatst: 09-12-17 09:45

LadyMadonna schreef:
Als jij zegt dat je autisme hebt, zal ik vragen of ik ergens rekening mee moet houden.

Opvallend dat veel mensen hier het sociale aspect aangeven. Mijn beste vriendin heeft oa Asperger, en zij is juist super sociaal, ook naar vreemden

Waarschijnlijk omdat dat is wat mensen het meeste merken. Omdat dat beïnvloed of je iemand mag en of je gemogen wordt. Uiteindelijk willen we allemaal graag leuk gevonden worden.

De meeste andere aspecten heb je vaak als autist vooral zelf last van.

Heel kort door de bocht gezegd.

Voor vrienden, familie en collega's maakt het geen verschil of ik savonds na een werkdag volledig uitgeput en overprikkeld op de bank zit (ik woon alleen). Die merken het niet dat ik veel tijd alleen nodig heb. Die hebben niet door dat ik geen wolle truien draag omdat ik echt letterlijk gestoord wordt van het gekriebel dat me overprikkeld en ik niet kan negeren. Die zien niet dat mijn servies een vaste plek in de kast hebben en dat als iemand bij mij thuis helpt met uitruimen van de vaatwasser, dat ik het nog op de goede plek sta te zetten nadat ze weg zijn.

**Geplaatst**: 09-12-17 09:55

Re: Als ik zeg dat ik autisme heb,

Geplaatst: 09-12-17 09:55

Shiloh, ze doet niet alsof, zo is ze gewoon....
Ze heeft dan wel wel heel veel orde en overzicht nodig, maar praten met vreemden oid heeft ze echt geen moeite mee (en dan niet suggereren dat het anders is, ik weet zo onderhand hoe ze in elkaar zit)

**Geplaatst**: 09-12-17 10:01

Geplaatst: 09-12-17 10:01

Amy schreef:
Eerlijk?

Oké, en waarom moet ik dat weten?

Een oud klasgenootje deed dit ook altijd. Ja maar, ik heb autisme... Vind dat heel irritant. Waarom je daar achter verschuilen? Het irriteerde mij alleen maar dat ze dat telkens zei, zodat ze zich anders kon gedragen. Heeft ze totaal geen respect mee gewonnen.

Ik vind dat autisme niet ergens een vrijbrief voor is. Daarnaast maakt het me écht niet uit, als ik je mag dan mag ik je, of je nou autisme hebt of niet.

En door dit soort denkwijze hebben autisten het heel zwaar in deze maatschappij

Het heeft niet te maken met iemand mogen of niet.
Mensen kunnen er vaak niks aan doen dat ze anders reageren op bepaalde situaties .
En doordat ze dan aangeven ik heb autisme hopen ze erop dat je het begrijpt als ze anders reageren.
Hun hersenen verwerken prikkels anders.

**Geplaatst**: 09-12-17 10:08

Geplaatst: 09-12-17 10:08

Citaat:
Maar daar zitten wel een paar kanttekeningen aan: veel van de kinderen die een labeltje krijgen, kregen al een labeltje, maar dan 'vervelend', 'lui', 'eigenwijs', 'moeilijk' of iets dergelijks. Geen buitengewoon constructieve labels.

Dat is waar maar ik denk wel dat er toen minder vaak iets genoemd werd. Als je nu kijkt heeft eigenlijk de hele bevolking wel wat en dat vind ik jammer.

Ik denk door de labels te plakken bepaalde bevolkingsgroepen misbruikt maken van hun 'label' en de respect voor mensen met een echt probleem verdwijnt want als iedereen immers autisme heeft ben je niet meer 'speciaal'. (bij wijze van spreken natuurlijk iedereen autisme is niet realistisch)

**Geplaatst**: 09-12-17 10:10

Geplaatst: 09-12-17 10:10

Wat ik er mee bedoel te zeggen is dat ze in principe nu al de begeleiding krijgt. Ze zit op speciaal onderwijs. Ze is al bij een psycholoog geweest en zij zei zelf ook al. Al word de diagnose autisme bij haar vastgesteld, je diet nu alles al qua hulp die ze nodig heeft. De achool waar ze nu op zit is gericht op zelfhulpzaamheid en ze bereiden haar daar ook voor op het gebied van werken het vinden er van en noem maar op. Ze kan stageplekken krijgen via de sxhool en die stageplekken kunnen haar ook aan werk helpen. Dus wat dat betrefd zit het goed. Werken is nu dan nog niet aan de orde omdat ze nog te jong is maar over een paar jaar begeleiden ze haar daar mee. Ze weet donderdsgoed dat ze anders is en daar ben ik ook open in als ze daar naar vraagt of als anderen vragen wat er met haar is. Het is niet dat ik het als negatief beschouw maar de 1ste 6 a 7 jaar heeft ze zoveel testen moeten ondergaan om er achter te komen waar de achterstand vandaan kwam dat ze er zelf helemaal mee klaar was. We kunnen haar altojd nog laten testen op autisme en dit zullen we misschien in de toekomst ook wel doen maar wel als zij het wil en zij er aan toe is. Ze heeft nu al een redelijke afkeer gekregen naar ziekenhuizen toe door de onderzoeken en bloedaf tappen en dergelijke dat we het op haar tijd willen doen. Ze krijgt zo wie zo de juiste begeleiding nu en ook in de toekomst zal zij dit krijgen. Dus niets negatief ik kijk naar mijn kind op dit moment en voor nu gun ik haar de rust die zij graag wil. Als het aan sommige artsen had gelegen had ze nu zwaar aan de medicijnen gezeten en wij hebben dit afgeketst. Rn we zijn blin dat we het hebben gedaan als je ziet wat de artsen leerkrachten en noem maar op nu zeggen over haar vooruitgang en haar manier van doen. Dus nee niets negatiefs. Ben juust super bij en trots op haar en ze is gelukkig. Een super vrolijk meisje dat naar ons toekomt ala ze ergens mee zit of als ze wel een keer verdrietig is. Dus voor nu nog geen testen voor haar om uit te zoeken of ze wel of geen autisme heeft. En sommigen vatten dit misschien verkeerd op of zien me als egoistisch maar dit is hoe wij als gezin incl mijn dochter er voor nu over denken. Woj kennen haar en weten wat ze kan en niet kan en aankan.

**Geplaatst**: 09-12-17 10:11

Geplaatst: 09-12-17 10:11

Dat iets niet speciaal is is juist goed!!
Mensen met autisme zijn ook niet speciaal.
Het blijven gewoon mensen alleen niet iedereen zijn hersens werken hetzelfde

Iemand met een extreem hoog iq is ook niet speciaal maar gewoon slim

**Geplaatst**: 09-12-17 10:21

Geplaatst: 09-12-17 10:21

Cayenne schreef:
Geen enkel (vooroordeel). Ik heb zelf 2 broers met autisme en ze zijn allebei totaal verschillend.
Mijn jongste broer heeft zelfs een PhD en is cum laude afgestudeerd aan de Universiteit.

Hihi grappig, in het woordje “zelfs” schuilt misschien toch stiekem een vooroordeel

Goede vraag TS! Ik werk veel met mensen met autisme en weet daaruit dat niemand met ASS gelijk is en dat het autisme zich bij iedereen anders uit. Desondanks merk ik wel dat ik, wanneer ik weet dat iemand ASS heeft, extra mn best doe om bijvoorbeeld duidelijk te zijn in wat ik zeg en meer in te checken of we op één lijn communiceren. Ook ben ik wat meer alert op mijn eigen lichaamstaal.

Hieruit blijkt denk ik dat ik dan uit ga van de aanname dat iemand met ASS communicatie wat ingewikkelder vindt dan iemand zonder ASS. Dat is denk ik, bij mij, geen vooroordeel, maar op ervaring gebaseerd

Je kan het misschien wel zien als een oordeel

**Geplaatst**: 09-12-17 10:29

Geplaatst: 09-12-17 10:29

LadyMadonna schreef:
Shiloh, ze doet niet alsof, zo is ze gewoon....
Ze heeft dan wel wel heel veel orde en overzicht nodig, maar praten met vreemden oid heeft ze echt geen moeite mee (en dan niet suggereren dat het anders is, ik weet zo onderhand hoe ze in elkaar zit)

Ik heb het niet over die vriendin. Ik heb het over waarom mensen het bij autisme vooral over het sociale aspect hebben. Omdat dat het enige is wat anderen aan het autisme merken. Al het anderen heb je als autist zelf last van en is voor een ander niet relevant. Dus daar wordt minder over gesproken.

Laatst bijgewerkt door Shiloh op 09-12-17 10:40, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 09-12-17 10:32

Geplaatst: 09-12-17 10:32

meisje2000 schreef:
Wat ik er mee bedoel te zeggen is dat ze in principe nu al de begeleiding krijgt. Ze zit op speciaal onderwijs. Ze is al bij een psycholoog geweest en zij zei zelf ook al. Al word de diagnose autisme bij haar vastgesteld, je diet nu alles al qua hulp die ze nodig heeft. De achool waar ze nu op zit is gericht op zelfhulpzaamheid en ze bereiden haar daar ook voor op het gebied van werken het vinden er van en noem maar op. Ze kan stageplekken krijgen via de sxhool en die stageplekken kunnen haar ook aan werk helpen. Dus wat dat betrefd zit het goed. Werken is nu dan nog niet aan de orde omdat ze nog te jong is maar over een paar jaar begeleiden ze haar daar mee. Ze weet donderdsgoed dat ze anders is en daar ben ik ook open in als ze daar naar vraagt of als anderen vragen wat er met haar is. Het is niet dat ik het als negatief beschouw maar de 1ste 6 a 7 jaar heeft ze zoveel testen moeten ondergaan om er achter te komen waar de achterstand vandaan kwam dat ze er zelf helemaal mee klaar was. We kunnen haar altojd nog laten testen op autisme en dit zullen we misschien in de toekomst ook wel doen maar wel als zij het wil en zij er aan toe is. Ze heeft nu al een redelijke afkeer gekregen naar ziekenhuizen toe door de onderzoeken en bloedaf tappen en dergelijke dat we het op haar tijd willen doen. Ze krijgt zo wie zo de juiste begeleiding nu en ook in de toekomst zal zij dit krijgen. Dus niets negatief ik kijk naar mijn kind op dit moment en voor nu gun ik haar de rust die zij graag wil. Als het aan sommige artsen had gelegen had ze nu zwaar aan de medicijnen gezeten en wij hebben dit afgeketst. Rn we zijn blin dat we het hebben gedaan als je ziet wat de artsen leerkrachten en noem maar op nu zeggen over haar vooruitgang en haar manier van doen. Dus nee niets negatiefs. Ben juust super bij en trots op haar en ze is gelukkig. Een super vrolijk meisje dat naar ons toekomt ala ze ergens mee zit of als ze wel een keer verdrietig is. Dus voor nu nog geen testen voor haar om uit te zoeken of ze wel of geen autisme heeft. En sommigen vatten dit misschien verkeerd op of zien me als egoistisch maar dit is hoe wij als gezin incl mijn dochter er voor nu over denken. Woj kennen haar en weten wat ze kan en niet kan en aankan.

Dit is totaal iets anders als wat je net zei en waar ik op reageerde.

**Geplaatst**: 09-12-17 10:38

Geplaatst: 09-12-17 10:38

Kunnen we alsjeblieft stoppen met het hebben over labels plakken! Het is zo respectloos en bagataliserend!

Het is geen label of hokje. Het is een diagnose. En daarnaast ben ik nog gewoon ik.

Naast autist, ben ik ook vrouw, en brunette, volwassen en dochter. Etc etc.

Aan de ene kant zeggen mensen "etiketten zijn stom, want je bent ook nog mens", maar ondertussen wel het hebben over een etiket en hoe negatief dat wel niet is.

Het hebben over etiketten, maakt dat mensen denken in etiketten.

Stop met praten over hokjes. Dan zijn er namelijk ook geen hokjes!

**Geplaatst**: 09-12-17 10:44

Re: Als ik zeg dat ik autisme heb,

Geplaatst: 09-12-17 10:44

Dat er geen hokjes zijn, is een illusie. Het brein denkt in hokjes om alles zo efficiënt mogelijk op te slaan en te laten werken als je iets nieuws tegenkomt.

Ik zeg tegen weinig onbekenden meer dat ik Asperger heb. 'Goh, dus je bent autist en studeert psychologie?' Ja, dus? >;)

Voor m'n ADHD lijkt meer begrip te zijn.

Ik heb een heel sociaal (studenten)leven, woon volledig op mezelf. Maar toch heb ik wel moeite in sociale situaties soms. Ik heb heel veel sociale regels aangeleerd en pas me aan, maar niet alles kan... ook overprikkeling is heel vervelend, dat snappen veel mensen niet. Dat ik dan gek wordt in een winkel met (voor mij) harde muziek.

Mijn brein is gewoon net wat anders, maar dat maakt me niet beter of slechter. Dat maakt me gewoon mens

**Geplaatst**: 09-12-17 11:00

Re: Als ik zeg dat ik autisme heb,

Geplaatst: 09-12-17 11:00

Ik denk er eigenlijk vrij weinig over, ik werk met deze mensen en ken ook mensen met autisme. Dit zijn allemaal hartstikke leuke mensen, niet minder dan ik of een ander!

**Geplaatst**: 09-12-17 12:00

Geplaatst: 09-12-17 12:00

Ik heb een tijd op een behandelcentrum gewerkt waar mijn specialisatie lag bij mensen met autisme.
Ik heb dan vooral gewerkt met mensen die vast liepen door hun autisme.
Persoonlijk vind ik mensen met autisme fijn om mee te werken. En geen enkel mens met autisme is gelijk. Juist omdat ze naast autisme ook gewoon nog persoon zijn. En ik denk dat veel mensen dat vergeten.. die zien autisme: niet sociaal,fladderen, liefde voor bepaalde onderwerpen, dwangmatig. Maar autisme is maar een deel van de mens.

Dus als jij zegt dat je autisme hebt dan zal ik proberen duidelijk te zijn maar verwacht ik ook dat diegene het zegt als hij/zij iets niet snapt. Net zoals dat diegene mag verwachten dat ik het aangeef als ik een opmerking buiten de grens vind vallen en dat ik daarbij uitleg geef. Waardoor diegene er van kan leren en ik hierdoor handsvaten kan geven.

**Geplaatst**: 09-12-17 12:11

Geplaatst: 09-12-17 12:11

ik vind het vooral jammer dat er tegenwoordig op alles een etiket moet gekleefd worden.

iedereen moet in het rijtje lopen,moet voldoen aan de standaard,....
en ben/doe je dat niet,dan mankeer je iets en gaat met op zoek tot men het gepast etiketje vindt om op je voorhoofd te kleven.

zonde vind ik zoiets.

waarom moeten we allemaal gelijk zijn?

neem bv 20 jaar terug,was dat nog niet.
kinderen mochten toen wel nog drukker doen op school,er werd een stuk minder druk gelegd op alles en iedereen,waardoor kinderen en zelfs volwassenen met dan een lichte(re) vorm van bv adhd(en alle varianten),autisme,..... gewoon ook hun weg vonden in de wereld,ze functioneerden ook prima.
tuurlijk liepen ze tegen iets aan,maar dat doe je ook als je wel een stempel krijgt.

ik ken nu bv heel wat 50+ ers waarvan ik 300% zeker weet,als zij nu kind waren,ze zeker weten een of meerdere stempels op hun voorhoofd kregen.
toch zijn ze perfect gezonde,gelukkige mensen die hun hele leven perfect doorkwamen zonder het klevertje op hun voorhoofd.

soms kan het 'leuk' en 'verlossend' zijn om te weten waarom je niet zo goed meekan in het systeem waar iedereen maar hoort te volgen,maar mss zijn al die mensen het probleem niet,maar gewoon het systeem die veel te veel in een structuurtje en richting loopt,zonder veel plaats voor uitwijkende paden...