Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-07-16 20:04

Re: Mishandeld

Geplaatst: 04-07-16 20:04

Anoniem melding doen is niet anoniem meer als je daarbij je adres gaat melden.

**Geplaatst**: 04-07-16 20:07

Geplaatst: 04-07-16 20:07

Tivoli schreef:
Anoniem melding doen is niet anoniem meer als je daarbij je adres gaat melden.

Dat is waar, ik bedoelde meer: wel melding maken zonder dat de politie je belt/een brief stuurt of je vriend contacteert, bijvoorbeeld. Als je aangeeft dat het heel belangrijk is dat niemand ervan weet, zal de politie zich daar aan houden, zeker als jouw veiligheid in het geding is.

**Geplaatst**: 04-07-16 20:12

Geplaatst: 04-07-16 20:12

Een aangifte komt nooit (zomaar) naar buiten. Alleen bij een rechtszaak mag zowel rechter als advocaat de aangifte inzien.
Het valt onder beroepsgeheim.
Je moet alleen zorgen dat je de verklaring of kopie die je mee naar huis krijgt,ergens anders bewaard. Ik heb het destijds aan mijn moeder gegeven.

**Geplaatst**: 04-07-16 20:15

Re: Mishandeld

Geplaatst: 04-07-16 20:15

Je kunt ook vrijblijvend contact opnemen met Veilig Thuis om advies in te winnen of er gewoon over te praten.

**Geplaatst**: 04-07-16 20:21

Re: Mishandeld

Geplaatst: 04-07-16 20:21

je hebt je keuze al gemaakt,t valt allemaal wel mee toch?
je wilt naar therapie,je beesten niet kwijt en hij is zo lief,dan is alles ok....

veel plezier in je verdere leven!

**Geplaatst**: 04-07-16 20:23

Geplaatst: 04-07-16 20:23

Meid, ga bij hem weg. Echt. Je kunt zeggen dat buitenstaanders makkelijk praten hebben maar hij heeft je oogkas gebroken en hij bleef je doorslaan toen je bewusteloos was. Denk je nou echt dat je hem kan veranderen? Je zal niet de eerste vrouw zijn die denkt dat het allemaal wel weer goed komt. Dat is niet zo. Neem jezelf in bescherming en kap ermee. Dit was niet één klap en daarna gelijk sorry, hij heeft je bewusteloos geslagen en je botten gebroken. Dat doe je niet als je echt om iemand geeft.

**Geplaatst**: 04-07-16 20:27

Re: Mishandeld

Geplaatst: 04-07-16 20:27

Straatverbod aanvragen? Moet ie meteen uit jouw huis lijkt mij. Kun jij met je dieren blijven. Zou in ieder geval met een advocaat gaan praten!!

**Geplaatst**: 04-07-16 20:30

Geplaatst: 04-07-16 20:30

Tivoli schreef:
Een aangifte komt nooit (zomaar) naar buiten. Alleen bij een rechtszaak mag zowel rechter als advocaat de aangifte inzien.
Het valt onder beroepsgeheim.
Je moet alleen zorgen dat je de verklaring of kopie die je mee naar huis krijgt,ergens anders bewaard. Ik heb het destijds aan mijn moeder gegeven.

Dat is zeker supergoed om te weten!

En ook dat, mocht aangifte nog een stap te ver zijn, een melding alleen al ook al veiligheid kan vergroten.

**Geplaatst**: 04-07-16 20:38

Geplaatst: 04-07-16 20:38

Ygritte schreef:
Tivoli schreef:
Een aangifte komt nooit (zomaar) naar buiten. Alleen bij een rechtszaak mag zowel rechter als advocaat de aangifte inzien.
Het valt onder beroepsgeheim.
Je moet alleen zorgen dat je de verklaring of kopie die je mee naar huis krijgt,ergens anders bewaard. Ik heb het destijds aan mijn moeder gegeven.

Dat is zeker supergoed om te weten! En ook dat, mocht aangifte nog een stap te ver zijn, een melding alleen al ook al veiligheid kan vergroten.

Nouja.... Veiligheid hoort daar toch echt tussen haakjes.
Ik snap je idee! Maar meldingen maken zijn vooral bedoeld voor als er een rechtszaak komt. Ook is het handig als de politie je adres heeft en op de hoogte is,maar dat zorgt er niet voor dat de vriend niet meer doorslaat.
Politie is ook pas na -ik roep even een getal- 10 minuten bij je. In die tien minuten,of misschien maar 5, kan hij je helemaal van de wereld slaan.
Daarom blijf ik zeggen: tuurlijk moet je aangifte doen of in ieder geval melding maken! Maar dat maakt de situatie niet veiliger. Alleen op papier.

Op het punt (na vele meldingen,anoniem en persoonlijk) dat het bij mij heel erg mis ging kon de politie er niet op tijd zijn. Mijn moeder heeft me halverwege op straat met de auto opgepikt. En dan had ik het geluk deze keer naar buiten te kunnen rennen. Dat ik tijdens zo'n ruzie mijn telefoon had kunnen pakken was ondenkbaar.

Daarom blijf ik algemeen gezegd pleiten voor het beëindigen van de relatie, in plaats van je zoveel mogelijk in te dekken en een schijnveiligheid te creëeren.

En natuurlijk betekend het dan niet automatisch dat je dan meteen veilig bent.

**Geplaatst**: 04-07-16 20:41

Geplaatst: 04-07-16 20:41

Het blijft iedere keer griezelig hoe zulke verhalen altijd zo hard op elkaar lijken en hoe simultaan het altijd loopt...

TS echt, je bent niet de eerste in deze situatie en je zult helaas niet de laatste zijn. Maar neem het van ervaringsdeskundigen aan, liefde maakt je verrot blind en als het je ooit lukt om uit deze situatie te kruipen sla je jezelf voor je kop dat je ooit zo naïf was.

Je hebt heel veel goede dingen gezien in hem en ergens hoop je alleen nog maar die goede dingen gaat zien. Je denkt dat je het wel aankan. Dat jullie wel verder kunnen, als hij maar echt wil kunnen jullie sàmen het wel aan en dit "doettie nooooit meer hoor".

Dacht ik ook. Mensen riepen ook dat ik wegmoest, maar ik was zeker dat hij zich zou herpakken. Hoe harder ze riepen ren weg, des te vastberadener was ik om te tonen dat hij echt wel de goede kant opging. Des te meer dat ik excuses voor zijn gedrag ging zoeken. Het lag aan mij, dat voorbeeld dat iemand zei van iets maken wat hij niet lust herken ik zo. Ik had maar moeten koken wat hij graag wou en niet wat ik graag had. Hij kon zo goed manipuleren dat het op het einde altijd door mij kwam, en ik geloofde zijn woorden altijd.

Beste wat ik ooit gedaan heb, is de dag dat ik moedig genoeg was om weg te stappen. En ik spreek van een vriend die mij nooit blauwe plekken heeft bezorgd, die mij net hard genoeg wist aan te pakken dat er geen bewijzen waren achteraf. Jij zit al met iemand die je voor een stomme banale ruzie je hoofd inslaat. Blackout of niet, dat hoort niet en dat kan niet.

En helaas moet ik de eerste nog tegenkomen die kan vertellen dat ze nog lang en gelukkig heeft geleefd met de man die haar ooit compleet in elkaar heeft geslagen. Nee, ik ken alleen hetzelfde patroon. Hij wordt buitengewoon agressief om iets banaals. Jij wordt boos. Hij begint op je een te praten en zegt dat hij zoveel spijt heeft. Dat jij zijn leven bent en hij je niet kwijt wil, dat hij zielsveel van je houdt, en misschien zelfs dat hij stomme dingen gaat doen als je hem in de steek laat. Jij begint te twijfelen. Jij begint te denken aan hoe jij hem kan helpen en wat jij kan doen zodat het niet meer gebeurd. Jij begint te geloven dat er nog een weg is samen. Want hij kan toch ook zo geweldig leuk en lief zijn en jullie hebben zoveel leuke tijden samen gehad, wat een zonde om alles weg te geven voor iets wat met geduld en liefde opgelost kan worden. En je verliest alle grenzen, dingen die niet normaal zijn worden plots normaal. Want je gelooft in liefde en je weet dat "jouw situatie anders is dan die anderen", je herkent je niet in de verhalen want jouw vriend is echt oprecht, dat voel je in je hart.

En dan is de volgende uitbarsting en begint de riedel opnieuw. Totdat je sterk genoeg bent om je ogen eindelijk open te doen. Ik hoop dat je sneller dan ik en sneller dan vele anderen je ogen open krijgt TS....

Wat ik mij trouwens afvraag, weet niet of ik er over heen heb gelezen, maar je moeder is dus met hem gaan praten nadat hij jouw oogkas heeft verbrijzeld? Hoe doet een moeder dat met een man die net haar bloedeigen dochter in elkaar getimmerd heeft zonder hem zelf van het zesde verdiep naar beneden te smijten?... Dat patroon van degene die klappen incasseert die alles in een positief daglicht begint te stellen ken ik, maar het verhaal van de moeder die even een praatje gaat maken met degene die net zoiets met haar dochter heeft gedaan, daar sta ik nog het meeste van te kijken in dit verhaal...

**Geplaatst**: 04-07-16 21:04

Geplaatst: 04-07-16 21:04

TS , bespaar je alle moeite van samen gesprekken aan gaan met hulpverleners , been there , done that !
En het helpt niks ... Behalve dat je jaren later toch besluit dat je niet wilt verder gaan met dit leven in deze relatie .
En dan moet je opnieuw beginnen .
Gewoon kappen met deze knul ...
Je verdient beter veel beter

**Geplaatst**: 04-07-16 21:08

Geplaatst: 04-07-16 21:08

Kwanyin schreef:
Wat ik mij trouwens afvraag, weet niet of ik er over heen heb gelezen, maar je moeder is dus met hem gaan praten nadat hij jouw oogkas heeft verbrijzeld? Hoe doet een moeder dat met een man die net haar bloedeigen dochter in elkaar getimmerd heeft zonder hem zelf van het zesde verdiep naar beneden te smijten?... Dat patroon van degene die klappen incasseert die alles in een positief daglicht begint te stellen ken ik, maar het verhaal van de moeder die even een praatje gaat maken met degene die net zoiets met haar dochter heeft gedaan, daar sta ik nog het meeste van te kijken in dit verhaal...

Ik denk dat TS' vriend heel goed was in overbrengen van het slachtoffer-idee: hij had zoveel spijt, en een black-out, en wist écht niet wat hij deed, en moest zelfs hard huilen.. Moeder kreeg medelijden, dacht "och wat erg voor die jongen, dat hij dat zomaar over zich kreeg", misschien gesteund door dingen die dochter zei over de situatie, en gecombineerd met het idee dat het "maar een blauw oog" was en "nooit meer voor zou komen" - misschien ook nog dochter niet tegen het hoofd willen stoten met een negatieve mening over vriend. Medelijden en acceptatie van afwijkend gedrag is niet erg, maar wél als het ten koste gaat van jezelf & je eigen veiligheid, en je je laat manipuleren terwijl het telkens weer voorkomt.

Ik heb ook in een situatie gezeten waar de desbetreffende persoon (niet mijn partner) het altijd gooide op een "woede-stoornis" en het feit dat hij niks aan zijn uitbarstingen kon doen, ook in combinatie met na afloop huilen/cadeautjes geven omdat hij ZOOO'N spijt had, vertellen dat hij het zóoo erg vond dat hij deze stoornis had/dat deed. Hij pakte iedereen ermee in, en ik en anderen (klasgenoten, vrienden, collega's) vonden hem heel zielig, totdat hij er jarenlang niks aan deed (soms halfslachtig therapie, medicijnen, maar nooit volledig doorpakken) terwijl dezelfde soort incidenten constant voorkwamen. Na de zoveelste uitbarsting heb ik het contact verbroken. Nooit spijt van gehad.

Sommige mensen zijn of lijken wel heel "zielig", maar zijn tegelijkertijd giftig voor je leven, en het duurt even voordat je dat beseft.

**Geplaatst**: 04-07-16 21:16

Re: Mishandeld

Geplaatst: 04-07-16 21:16

Wat vreselijk wat je overkomen is.

Het beste zou zijn aangifte doen en ver bij die man uit de buurt blijven de rest van je leven.

Maar ik begrijp dat je bij je vriend wil blijven, vanwege je dieren?

Dat betekent dat hij altijd macht over je zal houden.
En dat jij je in allerlei bochten gaat wringen totdat het echt niet meer lukt en het nog een keer misgaat.
Dan sta je alsnog met je beesten op straat en ben je er veel erger aan toe dan nu, omdat je het zo lang hebt laten duren.

Beter nu voor je zelf kiezen, zorg voor een (tijdelijke) huisvesting voor je dieren.

Beter nu

**Geplaatst**: 04-07-16 21:20

Geplaatst: 04-07-16 21:20

Ts, de boerderij is/was van je grootouders, staat deze nu op jouw naam of op allebei?? Hebben jullie samen flinke financiele verplichtingen of kun je daar ook alleen blijven wonen? Zorg er inn ieder geval voor dat je dat soort zaken heel snel gaat regelen. Dit is geen teken van wantrouwen maar van voor jezelf zorgen. Want wat jij nog niet ziet en wij en vele andere vrouwen wel, jouw leven is serieus in gevaar, geen klein beetje maar heel erg. Hoeveel je ook om hem geeft, dit poets je nooit meer weg. Het is wachten op de volgende uitbarsting en ik hoop dat je die kunt na vertellen. Als je toch zoveel om je dieren geeft dan zorg je dat je in leven blijft. En misschien heb ik er overheen gelezen maar als je mijn dochter was dan had ik nu toch echt een schoonzoon minder.

**Geplaatst**: 04-07-16 21:22

Geplaatst: 04-07-16 21:22

Ygritte schreef:
Kwanyin schreef:
Wat ik mij trouwens afvraag, weet niet of ik er over heen heb gelezen, maar je moeder is dus met hem gaan praten nadat hij jouw oogkas heeft verbrijzeld? Hoe doet een moeder dat met een man die net haar bloedeigen dochter in elkaar getimmerd heeft zonder hem zelf van het zesde verdiep naar beneden te smijten?... Dat patroon van degene die klappen incasseert die alles in een positief daglicht begint te stellen ken ik, maar het verhaal van de moeder die even een praatje gaat maken met degene die net zoiets met haar dochter heeft gedaan, daar sta ik nog het meeste van te kijken in dit verhaal...

Ik denk dat TS' vriend heel goed was in overbrengen van het slachtoffer-idee: hij had zoveel spijt, en een black-out, en wist écht niet wat hij deed, en moest zelfs hard huilen.. Moeder kreeg medelijden, dacht "och wat erg voor die jongen, dat hij dat zomaar over zich kreeg", misschien gesteund door dingen die dochter zei over de situatie, en gecombineerd met het idee dat het "maar een blauw oog" was en "nooit meer voor zou komen" - misschien ook nog dochter niet tegen het hoofd willen stoten met een negatieve mening over vriend. Medelijden en acceptatie van afwijkend gedrag is niet erg, maar wél als het ten koste gaat van jezelf & je eigen veiligheid, en je je laat manipuleren terwijl het telkens weer voorkomt.

Ik heb ook in een situatie gezeten waar de desbetreffende persoon (niet mijn partner) het altijd gooide op een "woede-stoornis" en het feit dat hij niks aan zijn uitbarstingen kon doen, ook in combinatie met na afloop huilen/cadeautjes geven omdat hij ZOOO'N spijt had, vertellen dat hij het zóoo erg vond dat hij deze stoornis had/dat deed. Hij pakte iedereen ermee in, en ik en anderen (klasgenoten, vrienden, collega's) vonden hem heel zielig, totdat hij er jarenlang niks aan deed (soms halfslachtig therapie, medicijnen, maar nooit volledig doorpakken) terwijl dezelfde soort incidenten constant voorkwamen. Na de zoveelste uitbarsting heb ik het contact verbroken. Nooit spijt van gehad.

Sommige mensen zijn of lijken wel heel "zielig", maar zijn tegelijkertijd giftig voor je leven, en het duurt even voordat je dat beseft.

Ja van vrienden en omgeving meemanipuleren herken ik. Maar eigen moeder waarmee je een bloedband hebt en die je liefheeft zoals dat moederliefde wordt genoemd, dat zo'n persoon in je leven nog in gesprek wil gaan na zo'n gebeurtenis...dat vind ik echt wel wrang...

**Geplaatst**: 04-07-16 21:26

Geplaatst: 04-07-16 21:26

Ygritte, dat is erg goed verwoord, idd ze zijn erg zielig maar giftig voor jou.
Ik ben dan niet lichamelijk maar wel geestelijk mishandeld, het duurde "maar een jaar" of zoiets....en aan het einde máár 1x verkracht -O-

ik weet dat ik wist dat het niet over mij ging.
Maar toen het een lange periode over en uit was, bleken de woorden als gif onder mijn huid te zitten.

Maar verdorie, niemand kon me helpen, ik moest door het slijk voordat ik blij was dat het over en uit was. Dat duurde ook een erg lange tijd.

Het is nu een jaar of 23 geleden, ik heb me eruit losgewerkt, ik snap niet hoe ik, ondanks dat ik een slimme meid ben, het zover kon laten komen.

**Geplaatst**: 04-07-16 21:40

Geplaatst: 04-07-16 21:40

Overspannen? Prima.. Niet voor hem, maar daar kun jij als vriendin zijnde hem prima in steunen.
Wil hij eens een biertje drinken, geen probleem.
Veel werken? Dat kan, als hij voldoende tijd blijft houden voor zijn vriendin en haar voldoende liefde en aandacht geeft, hoeft dat helemaal geen probleem te zijn.

Maar geweld? Nee. wat zeg ik? HELL NO.
Ik zie in je verhaaltje dat je liegt tegen je huisarts, om hem te beschermen, ik lees dat je hem zoveel mogelijk wilt betrekken in alles wat je doet, dat je wilt dat hij alsnog vrij vraagt van zijn werk en als hij ook maar een heeeel klein stapje in de goede richting zet (bv dat hij het zal vragen, om vrij te krijgen) dan denk jij als dat hij 'veranderd' is. Als ik je verhaal lees, krijg ik niet het idee dat je dit een reden vind om aangifte te doen bij de politie en per direct je spullen te pakken en jezelf boven hem te plaatsen, want jouw gezondheid en waarde zijn belangrijker dan hij.

Hij wil werken? Prima, geef hem alle ruimte door nooit meer in zijn leven te komen.
Hij heeft geen tijd voor jou, hij heeft geen zin in jou, hij is niet lief en zacht en aardig voor jou. Jij bent er precies op de juiste momenten zodat hij zijn ding kan doen op jou.
Het feit dat hij een black out krijgt zie ik persoonlijk als een gigantisch probleem. betekend kortsluiting in de hersenen. Zo worden mensen vermoord, om het maar heel even heftig in kaart te brengen.

Ik zou heeel gauw wegwezen.

**Geplaatst**: 04-07-16 23:48

Geplaatst: 04-07-16 23:48

Ts, ik wil je wel 1 ding meegeven: Mijn oudcollega heeft uiteindelijk geen kans meer gekregen. Haar vriend heeft een einde aan haar leven gemaakt: Zware mishandeling met dood tot gevolg. Zorg dat jij geen krantenkop wordt...
Jij hebt nu nog wel een kans, wees niet zoals haar. Want jij kan alleen jezelf veranderen. Niet hem. Hij verandert niet. En voor mijn oud collega is het te laat, zij is dood door de 'liefde'

Zal dit je écht bereiken? Nee vast niet. Zal jou niet overkomen denk je, hij verandert immers wel. Dacht mijn oud collega vast ook...

**Geplaatst**: 05-07-16 00:54

Re: Mishandeld

Geplaatst: 05-07-16 00:54

Dit zal van kwaad tot erger gaan, wegwezen dus!

**Geplaatst**: 05-07-16 01:14

Geplaatst: 05-07-16 01:14

Er zijn een heleboel vrouwen die net als jou veel van hun vriend/man hielden en in hem geloofde en dat het wel weer goed kwam en het niet expres was en vaak slaag kregen en hem weer een kans gaven.... Ook hun hadden huisdieren, kinderen etc
Gingen ook naar therapie..

Weet je waar de meeste van die vrouwen nu zijn????
Ze liggen in een kist onder de grond

Vrouwen onderschatten vaak de kracht van een man
een man kan je liefdevol strelen met zijn handen.. Maar jij kan je ook dood slaan of wurgen met diezelfde handen...

De vraag is: Wil je dood?
Wil je verminkt worden?

**Geplaatst**: 05-07-16 01:36

Geplaatst: 05-07-16 01:36

Lieve, lieve ts,

Ik ga even heel hard antwoorden, vrees ik. Dat bedoel ik niet om naar tegen je te zijn, maar om eerlijk te zijn. Ook ik, zoals meerderen hier, herken iets, en werd geraakt door je verhaal, omdat ook ik uit een relatie ben ontsnapt waar emotionaal en fysieke mishandeling normaal geworden was.

Als jouw vriend daadwerkelijk net wakker geworden was uit een blackout en had gezien wat er met jou aan de hand was, had hij niet geroepen dat er niets aan de hand was, maar was zich rot geschrokken en had gewild dat JIJ hulp kreeg!.
Dat hij achteraf huilde, tja voor de meeste mensen die een situatie van huiselijk geweld kennen, is dit niet meer iets wat indruk wekt, het is namelijk altijd tranen met tuiten en sorry achteraf.. tot de volgende keer.
De blackout daar trap ik niet in, als dat zo was, en hij oprecht geschokt was over wat hij met jou gedaan had, had hij niet en jouw moeder, en jou om medeleden gesmeekt, maar jou als middenpunt gezet omdat hij na een blackout zich heel goed zou beseffen dat hij het slachtoffer was, niet hij.

Ik denk dat als je jezelf indenkt, dat je ineens wakker wordt na een blackout en je je vriend lens geslagen hebt, dat jij jezelf wel beseft dat jij NU hulp moet hebben voor het nog erger wordt. Maar hij deed er niets mee.... sterker nog...jullie gingen naar het zieknhuis en verzonnen een smoesje.
Jij maakt dus al excuses voor hem.. hij laat dat gaan of moedigt dat aan, waarom? Omdat hij donders goed weet dat als jij hem aangeeft, of het ziekenhuis de echte reden weet,dat hij dan een enkeltje arrest krijgt. Maar als dit een blackout was, zou hij denken: " beter achter de tralies waar ik niet nog iemand kwaad kan doen."

Als hij eerlijk was, en het een blackout was, en hij ineens wakker was geworden nadat hij jou dat aangedaan had, zou hij zichzelf ziekmelden, of in ieder geval snappen dat gewoon werken(en dus contact met mensen) niet was wat hij of anderen nodig hadden. Hij zou er alles aan gedaan hebben om vrij te krijgen om naar jullie afspraak te gaan, en het zou niet nodig geweest zijn dat zijn vader eerst met hem praatte. Bovendien is overspannen geen excuus voor dit gedrag, dit gaat veel verder dan dat.

Nu geeft hij 10 bier toe, terwijl hij eerst boos werd om de vraag of hij gedronken had. Bovendien is dat ook geen excuus, als iedereen na 10 bier tegenover anderen zo ver ging, was bier verboden. Dit is dus een heel makkelijk excuss, naast het "ik had een blackout".

Schaduw_roos schreef:
Ik wil het gewoon nog met hem samen proberen maar ik weet ook dat wat hij bij mij gedaan heeft niet kan en ik wil niet dat zich gaat herhalen.

Meisje toch, hier weet ik alles van, en als je het tegen zou kunnen houden, zouden huiselijk geweldsituaties zich niet zo vaak voordoen, en niet zo vaak uit de hand lopen. Jij kan niet zorgen dat het zich niet herhaalt, alleen hij kan dat, en dat zou hij hebben gedaan als hij daarwerkelijk een blackout had, en zich besefte wat hij had gedaan. Maar hij doet niets, behalve nu lief doen, huilen, en zijn normale leven weer oppakken, in plaats van zorgen dat hijzelf nu hulp krijgt zodat hij geen andere slachtoffers maakt.
Jij kan alleen zorgen dat jij er zelf niet nog eens slachtoffer van wordt.. alleen jij kan ervoor zorgen dat dit jou niet nog eens gebeurd. 'Dan gebeurt het een ander' is geen geldig excuus, niet als je er niet meer middenin zit. Je zou zelfs aangifte kunnen doen zodat hij gedwongen wordt er wat mee te doen en een volgende vriendin misschien sneller gered wordt.

"Ik wil niet dat het nog eens gebeurt, maar als ik nu weg ga gebeurt het een ander". Lees even wat je eigenlijk zegt, en begrijp hoe ver dat gaat.
Het is niet dat ik het niet snap.. ooit dacht ikzelf ook zo.. maar alsjeblieft meisje denk nu vooral even aan jezelf!!!

**Geplaatst**: 05-07-16 05:44

Geplaatst: 05-07-16 05:44

Ik schrik zo van het verhaal... Buiten bewustzijn geweest.... Weg, weg en weg. Zo snel als je kan. Het maakt niet uit of het wel of niet door de drank kwam, een black out etc, of hij erna gehuild heeft of niet en zich schuldig voelde. Hij heeft je mishandeld, punt. Hij heeft vroeger dit gedrag ook gehad. Je kan hem niet meer vertrouwen en je nooit meer veilig bij hem voelen. Wat als hij weer door overspannen gedrag gaat drinken, met alle gevolgen van dien... Weg, en zo snel als het kan. Als je partner je ooit ook maar met een vinger op die manier aanraakt, is het klaar. Geen tweede kansen, geen hulptraject in. Ja, hij mag dat traject in... In zijn ééntje! Niet met jouw.

Hij heeft je zwaar verwond, breuken, een operatie... En dan word hij vervolgens nog boos op jouw, terwijl je al dat hebt moeten doorstaan, als je hem vraagt vrij te nemen van werk... Voor iets waar hij zelf schuldig aan is.. Maar nee, dat kan niet, hij werd boos. Dat is niet lief en zorgzaam!

Ik heb ook 70 uur in de week gewerkt. Zwaar werk in de horeca, in het restaurant maar ook een baan met heel veel zwaar magazijn werk... Ik was kapot, uitgeput, overspannen en zat tegen een burn-out aan, maar heb ik ooit iemand in elkaar getimmerd? Nee... Net zoals het grootste deel dat het zwaar heeft op het werk die dat ook niet doen.

Je maakt excuses voor hem "Ja, zijn werk," en bij de HAP liegen jullie beide over wat er gebeurd is, weer een excuus gemaakt om hem te beschermen.

Bescherm je zelf en ga bij hem weg.

Je wilt niet wachten tot hij het een 2de keer doet. Met wat voor verwondingen kom je dan in het ziekenhuis liggen? Straks iets gebroken wat invloed heeft op hoe je loopt of je breekt je neus en je neus heeft dan voor altijd een bobbel, of hij breekt je ribben en je gebroken rib prikt een gat in je long en allemaal andere doem scenario's die kunnen gebeuren als je bij hem blijft en de 2de keer afwacht. Want een 2de keer gaat er sowieso komen.

Dit soort partners zijn in de eerste maanden/jaren meestal niet gewelddadig tot hun vriendin aan hen vast zit (samen een huis, kinderen, lange relatie) dat ze weten dat ze dit kunnen doen zonder dat de vriendin bij hun weg gaat.

Als je bij hem blijft weet hij dat hij je dit kan maken en is de grens om je iets aan te doen nog lager geworden.

En het is nooit "Hij knapte ineens." Ik heb vroeger zelf woedeaanvallen gehad. In die aanvallen zelf was ik inderdaad helemaal rood voor de ogen en daarna had ik altijd een grote schaamte, huilen etc... Maar in therapie heb ik geleerd dat het niet ineens een bom was die af ging, maar dat er momenten waren op de hele dag of de dagen ervoor, waarin ik langzaam steeds meer tegen die explosie aan kwam te zitten en elke keer maakte ik zelf de keuze om me er niet tegen te verzetten of er iets aan te doen. Totdat die explosie dus kwam, waar ik niet de keuze meer had om wel of niet explosief te worden.. Maar daarvoor... Daarvoor had ik wel die keuze en/of keuzes en liet ik mezelf gaan. Zoals een quote op pagina 2, ik gaf mezelf toestemming.

Hetzelfde met alcohol. "Ja, ik kon er niets aan doen, ik had drank op." Ja, met drank zijn je remmingen weg en kun je er niet altijd veel aan doen... Maar je hebt wel zelf gekozen om al die biertjes achterover te slaan eerder op de avond, toen je nog de keuze had om niet te drinken.

Dus, maak jezelf aub niet wijs dat hij gewoon ontplofte, geen controle had en er niets aan kon doen, want dat is de grootste onzin.

Therapie gaat je niet helpen. Hem misschien wel, met tijd... Maar jij zal nog maanden zo niet jaren met iemand moeten leven die onstabiel is. Dus nee, therapie gaat deze situatie voor jouw niet beter maken.

Dit is het stereotype geval van meiden/vrouwen die bij hun vrienden blijven die hun mishandelen. Dat begint ook zo. Ergens moet het beginnen... En die vrouwen rekken hun grens steeds verder op. Jij doet dat nu ook. Als dit niet was gebeurd had je ook gezegd als mijn vriend me ooit aanraakt, dan ben ik weg. Want elk normaal denkende persoon zou dat denken. Nu heeft hij je aangeraakt maar is het, als hij me ooit een tweede keer aanraakt, dan ga ik... Dan word het een derde keer, een vierde keer.. En elke keer trekt hij je terug in, omdat hij huilt en spijt heeft.

**Geplaatst**: 05-07-16 06:46

Re: Mishandeld

Geplaatst: 05-07-16 06:46

Een woord: WEGWEZEN!

**Geplaatst**: 05-07-16 07:16

Re: Mishandeld

Geplaatst: 05-07-16 07:16

Ik schrik van jouw verhaal.

Het is niet 'gewoon' een tik omdat het hem teveel is geworden. Dat kan iedereen overkomen. Hij heeft je helemaal lam geslagen met breuken tot gevolg!!!

Ik kan er in komen dat je niet meteen alles door de raam naar buiten wilt/kan gooien en je hem nog een kans geeft MAAR hou in je achterhoofd dat een tweede keer niet ver af is!

Ik raad je aan om je vriend ergens anders te laten wonen onder het mom van, misschien is wat afstand voorlopig beter.
Zo is de stap voor moest het nog eens fout gaan al kleiner en veiliger voor jou. Week jezelf los en zorg dat je een plan bij de hand hebt

**Geplaatst**: 05-07-16 07:19

Geplaatst: 05-07-16 07:19

Hij had zoooon spijt maar doet nu al weer nonchalant.
Als je dan toch niet bij hem weg wil (voor altijd) zou ik "tijdelijk" uit elkaar gaan zodat hij zichzelf psygisch op de rit kan krijgen.

Ik mag alleen niet hopen dat je ooit kinderen wil met hem. Kinderen kunnen nl het bloed onder je nagels vandaan halen.