Bokt.nl

bigone schreef:

Ts, de meeste mensen zullen zeggen, in goede en slechte tijden. Maar het moet wel van twee kanten komen. Eigenlijk weet niemand hoe je reageert als je partner ziek word en qua karakter ook heel erg verandert. Je moet je maar één ding afvragen, houd ik nog van hem, zo ja dan doe je gewoon wat je moet doen maar wel met hulp van buitenaf. Hoe hard hij ook schreeuwt dat hij het niet wil.
Zijn je gevoelens weg dan kun je ook anders kiezen en natuurlijk zal de hele club om je heen je voor de voeten gaan werpen dat je een zieke in de steek laat maar wees gerust, er is ook niemand die met je wil ruilen. Wel vaak een grote mond maar als puntje bij paaltje komt dan zijn ze er niet.
Vind het trouwens schandalig dat een van zijn dochters niet af en toe een middag bij hem blijft zodat jij andere dingen kunt doen.

leestmee schreef:

Grit schreef:

TS, wil jij uberhaupt dat er iets gaat veranderen? En dan heb ik het niet over de praktische zaken.

Ik heb dit topic al een paar keer voorbij zien komen. Ik lees de tips dat je iets moet veranderen, dat je dit niet vol gaat houden. Dit negeer je en je blijft maar benadrukken hoe vreselijk eogoistisch je vriend is en jouw schijnbaar volledig in zijn macht heeft.
Terwijl jij toch echt de enige bent die zelf iets kan veranderen om niet zijn voetveeg te zijn. Jij bent degene die dit in stand houdt en niemand anders. Hoezo wil hij geen hulp van anderen, jammer dan, dan kan hij kiezen hulp van een ander of een tijdje alleen zitten terwijl jij iets voor jezelf gaat doen.

Leg de verantwoordelijk niet bij een ander (je vriend gaat niet uit zichzelf veranderen), verander zelf deze situatie, kom voor jezelf op (en dat kan prima zonder je vriend tekort te doen) of accepteer dat je hem op zijn wenken blijft bedienen zolang als hij nog leeft.
Ik zeg niet dat het gemakkelijk is en het feit dat jij je vriend gaat verliezen maakt de situatie erg triest, maar ik krijg de kriebels van jouw slaafse passieve houding.

Hoe dan ook, veel sterkte in deze moeilijke tijd.

Het is niet zo dat ik deze posts negeer. Ik probeer daar wat mee te doen. Het is even kort door de bocht niet zo gemakkelijk nee te zeggen als je altijd ja en amen hebt gezegd.
Ik ben onder andere onder behandeling bij de psycholoog om hier aan te werken.
Ik heb op alle fronten nooit Nee kunnen zeggen. Aan mezelf denken is voor mij altijd een probleem geweest. Wanneer er iets was waar dan ook en ik werd om hulp gevraagd deed ik en doe ik dat nog steeds.
Soort van automatisch denk ik, misschien omdat mij dat zo geleerd is.

De posts waar jij het over hebt zijn voor mij best een eye opener. En ik weet ook dat ik dat moet veranderen. En dan ga ik denken van Ja maar wat als mensen dan gaan denken dat ik niks voor hem over heb. Want dat hij gaat klagen is een ding wat zeker is. En dat heb ik ook tegen de psycholoog gezegd dat hulp bieden wanneer daarom gevraagd word voor mij een soort van automatisme is. Het zit erin gebakken. Altijd denken mijn tijd komt nog wel. En omdat ik denk (hersenspinsel I know) dat dat van mij verwacht word omdat het zo hoort en als ik dat niet doe dat mensen dan denken dat ik een of andere egoïstische trut ben ofzo.
Dat dat niet de manier is, is me wel duidelijk.