Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-10-14 11:29

Re: Vrouwen van militairen

Geplaatst: 07-10-14 11:29

Hier nog 1!
3 jaar een relatie waarvan mijn vriend nu 1 jaar in het leger zit.
Hij is alleen in het weekend thuis en is nu op oefening in tjechie, nog 2 weken en dan komt die weer terug.

ik wist al dat die van kleins af aan bij het leger wou, maar van automonteur en elkaar 24/7 zien naar landmacht en elkaar alleen in het weekend zien was in het begin aardig zwaar, maar bij mij wende het snel.
Het heeft wel even gebotst omdat je in 1 weekend gewoon niet alles tegelijk kan doen (vrienden zien, familie zien en dan ik nog), dus is het ook even uit geweest omdat hij het gewoon niet meer wist. Maar nu zijn we gewoon weer net zo gelukkig als vroeger en proberen we het beste van te maken.

heb eigenlijk nog nooit meegemaakt dat hij een weekend niet thuis is geweest behalve dan met oefeningen etc. Ook uitzendingen heeft hij nog niet gehad maar dat zit er wel aan te komen.

Ik moet altijd weer wennen als die bijv 3 dagen vrij heeft dan is mijn hele routine weg haha maar fijn vind ik het zeker!

**Geplaatst**: 07-10-14 11:54

Re: Vrouwen van militairen

Geplaatst: 07-10-14 11:54

Oef ja dat lijkt me inderdaad wennen! Wat dat betreft ben ik 'blij' dat wij niet beter weten en dat ik het ook van huis uit gewend ben. Moet zeggen dat ik er niet rouwig om zou zijn als hij op den duur terug de burgermaatschappij in zou gaan maargoed dat is weer erg langetermijn denken. Ik moet wel zeggen dat ik nu de relatie steeds serieuzer wordt toch wel met een hoop vraagtekens en zorgen zit, meer zo van hoe moet dat later? Nu is het allemaal goed te doen nu ik nog studeer en we nog niet samen wonen enzo, en je hebt dan toch meer allebei echt je eigen leven, maar wat dan later? Ik ben een echte carrieretijger en heb altijd gezegd dat ik carriere wil maken, maar hoe los je dat later op als je partner veel weg is? En hoe doe je dat dan met kinderen enzo? Of nog lastiger: als je partner echt een ruime tijd weg is op uitzending?

Ben erg benieuwd hoe de getrouwde/lang samenzijnde bokkers en die met kinderen samen dit aanpakken!

**Geplaatst**: 07-10-14 12:37

Re: Vrouwen van militairen

Geplaatst: 07-10-14 12:37

Een super carrière en kinderen gaat m gewoon niet worden als je man voor defensie werkt.

**Geplaatst**: 07-10-14 18:42

Re: Vrouwen van militairen

Geplaatst: 07-10-14 18:42

Maar zijn hier mensen die dit eigenlijk wel hadden gewild en dit hebben opgegeven? Dat is toch ook niet eerlijk?

Ik wil niet teveel op de feiten vooruit lopen maar het lijkt me wel lastig om over een jaar of 5-10 tot de conclusie te komen dat 'het 'm niet gaat worden'. Ik wil sowieso carrière maken, hij ook (binnen defensie dan), we willen allebei kinderen, dan wel pas over een jaar of 10 maar dan nog. Iedereen zegt nu tegen mij geloof me als je kinderen krijgt dan wil je wel thuis blijven, maar ik zie mijzelf dat niet doen, ik denk dat ik doodongelukkig word als ik niet zou werken of niet voor een carrière kan gaan, heb er straks niet voor niks jarenlang hard voor gewerkt. Ik heb ook hele andere carrièreperspectieven en zal waarschijnlijk ook meer gaan verdienen dan hem.

Het lijkt voor de mensen om me heen ook zo vanzelfsprekend dat de vrouw dan wel haar werk en alles opgeeft en dat de man dan blijft werken, niet dat ik ooit van mijn vriend zou verlangen dat hij zou stoppen met werken, maar het zal zeker een uitdaging worden lijkt mij. En daarnaast ben ik zelf opgegroeid met een defensie-vader die heel veel weg was, sowieso doordeweeks in Duitsland woonde en eigenlijk bij bijna alle missies wel uitgezonden is geweest, en hoewel mijn moeder huismoeder was, zie ik wel hoe zwaar zij het heeft gehad en weet ik ook vanuit het kindperspectief wat voor impact het heeft als je vader er bijna nooit is. Lastige dilemma's hoor dit!

Sorry, lang verhaal geworden, maar toch wel iets waar ik erg over kan lopen malen. Misschien dat iemand een verhaal heeft waar ik wat goede moed van krijg haha.

**Geplaatst**: 07-10-14 19:09

Re: Vrouwen van militairen

Geplaatst: 07-10-14 19:09

Hoezo niet eerlijk? Het is een keuze die je maakt, je kunt niet alles hebben. Even kort door bocht. Of je kunt kiezen voor een nanny, kinderdagverblijf, geen idee wat de mogelijkheden allemaal zijn. In welke branche zit je? Ik denk dat kinderen en beide carriere maken en ook nog zelf je kinderen opvoeden al moeilijk genoeg is. Laat staan als je er ook nog vaak alleen voor staat. Ik denk persoonlijk dat dat gewoon niet haalbaar is.

**Geplaatst**: 07-10-14 19:27

Re: Vrouwen van militairen

Geplaatst: 07-10-14 19:27

Ik kan me trouwens wel druk maken over al die verhalen m.b.t. niet meer in uniform reizen. De grootste rampscenario's zijn in mijn gedachten in ieder geval al wel voorbij gekomen }:0

**Geplaatst**: 07-10-14 19:34

Geplaatst: 07-10-14 19:34

Niet eerlijk in de zin van dat ik dan nu al als het ware zou moeten beslissen of ik kies voor mijn eigen carrière met als conclusie dat het straks niet haalbaar is als koppel, of mijn carrièreplannen opzij zetten, terwijl de man als militair eigenlijk zijn eigen ding kan blijven doen. Alsof je dan als vrouw van als enige dat offer zou moeten brengen terwijl je allebei waarde hecht aan je carrière. Ik kan me dat nu lastig voorstellen (maar ben ook nog jong en ben nog niet eens begonnen met werken) maar iedereen in mijn omgeving roept alleen maar 'als je kinderen hebt dan denk je er wel anders over'! Maar waarom ik dan wel en hij niet? Ik zou het helemaal niet erg vinden als mijn vriend over een aantal jaren de burgermaatschappij in zou gaan. Ik zit overigens in de juridische branche, heb net mijn bachelor rechtsgeleerdheid afgerond en studeer nu strafrecht en (jaja) militair recht). Mijn droomcarrière is er een bij het Openbaar Ministerie.

Uiteraard zijn er genoeg opties en manieren van oppas maar ik blijf het toch een lastig idee vinden - uiteraard bij alles verrrr op de feiten vooruitlopende want wij zijn daar nog lang niet aan toe haha

- dat je straks als je toch kiest voor een eigen carrière naast een vriend/man bij defensie je kids ook opzadelt met het feit dat ze dan 1 ouder misschien periodes helemaal niet zien (als in oefeningen, uitzendingen) en de ander dan ook een groot gedeelte van de dag misschien niet, en dat je daarnaast naast een fulltime carrière in oefenings- en uitzendingsperiodes daarna alles alleen moet rooien.

Natuurlijk is dit nu eenmaal zo met een man bij defensie, maar het geeft mij toch wel een hoop stof tot nadenken vandaar dat ik het wel de moeite waard vind om eens te vragen hoe de mensen hier dit aanpakken.

Wat ik misschien nog wel interessanter vind is of er hier ook koppels zijn die allebei militair zijn, hoe pakken die dit aan?

@PPPeet: Nou best wel he, hier vinden ze het allemaal maar onzin maar tegelijkertijd toch wel een eng idee. Het is net alsof je maar aan het wachten bent tot er wat gebeurt.

Laatst bijgewerkt door Jodie_ op 07-10-14 19:39, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 07-10-14 19:38

Re: Vrouwen van militairen

Geplaatst: 07-10-14 19:38

Ik snap je punt wel Jodie maar moet eerlijk zeggen dat ik daar nooit over nadenk. Mijn vriend heeft altijd uitgesproken dat hij zodra een leuke baan in de burgermaatschappij zich voordoet bij defensie weggaat. Na 10 jaar vind hij het tijd om verder te kijken.

**Geplaatst**: 07-10-14 19:41

Re: Vrouwen van militairen

Geplaatst: 07-10-14 19:41

Dat is op zich wel een lekker vooruitzicht! Ik geloof niet dat de mijne op dit moment denkt dat hij ooit van plan is om bij defensie weg te gaan. Hij probeert zich alleen maar door bepaalde functies en opleidingen zo onmisbaar mogelijk te maken (voor zover ik er iets van begrijp wat hij allemaal nog wil). Scheelt wel dat hij op zich ook in andere dingen goed is en toen hij eigenlijk ontslagen zou worden ivm bezuinigingen een propedeuse bedrijfskunde heeft gehaald. Wellicht ooit zoiets!

**Geplaatst**: 07-10-14 19:41

Geplaatst: 07-10-14 19:41

Met 'je' bedoel ik ook eigenlijk 'jullie'. Hij kan idd ook kiezen om huisman te worden. Het blijft een keuze die je (samen) maakt, maar het lijkt me idd niet dat jij de enige bent die moet nadenken over iets opgeven als jullie ooit een gezin willen stichten. Ik heb verder ook geen idee hoe dat werkt hoor met dat moederinstinct... Ik heb geen kinderen, wil geen kinderen, en mijn man gelukkig ook niet. Maar ik zou me ook niet kunnen voorstellen dat ik dan thuis zou willen blijven.

**Geplaatst**: 07-10-14 19:48

Re: Vrouwen van militairen

Geplaatst: 07-10-14 19:48

Dat is grappig Jodie de mijne heeft juist zoveel diploma's, cursussen, rijbewijzen (o.a. lasser, diverse automonteursfuncties, vrachtwagenrijbewijs, berger) dat hij id burgermaatschappij wel een hele grote kans heeft op het vinden van een baan. Hij wordt regelmatig gevraagd maar is best kieskeurig ;-)

**Geplaatst**: 07-10-14 19:56

Geplaatst: 07-10-14 19:56

Hier wil vriend heel graag kinderen, liefst zo snel mogelijk maar ik nog geen behoefte aan. Sowieso moet hij volgend jaar weer weg dus voordat evt aan kunnen gaan denken zijn we 1,5 jaar verder. Ook heel duidelijk in geweest, ik eerst een leuke baan met toekomst en hij geen directe uitzendingen in vooruitzicht, anders wachten we maar mee. Vriendlief vond dat natuurlijk niet leuk aangezien hij zo graag kinderen wil, maar ik ben hier heel stellig in.

Qua baan denk ik dat hij zo wat anders heeft, maar nu te goed naar zijn zin dus denk voorlopig nif lang niet stopt bij defensie.

**Geplaatst**: 07-10-14 22:24

Re: Vrouwen van militairen

Geplaatst: 07-10-14 22:24

Ik ben niet echt dol op werken dus ik vind het niet heel erg dat m'n vriend meer werkt dan ik

maar mn zwager en schoonzus zitten momenteel wel in dat schuitje. Schoonzus heeft n topbaan en verslaafd aan werken en zwager bij defensie. Hoewel de gedachte nogal eens veranderd zitten ze de laatste tijd toch meer op de lijn van geen kinderen ipv kinderen en minder werken.

Aan de andere kant, in Amerika is het nog veeeeeeel erger. Wij kunnen hier als vrouw tenminste nog een vaste baan hebben en onze carrière nastreven. In Amerika heb je als armywife gewoon pech. Vriendin van me in Amerika verhuisd wat af, geen vaste baan, geen doel niks, over een jaar weer verhuizen en kan dus geen carrière opbouwen enz. Wij kunnen wel carrière maken maar met een kinderwens zou je een stapje terug moeten doen.

Werken er in de rechtswereld geen mama's?

**Geplaatst**: 08-10-14 17:25

Re: Vrouwen van militairen

Geplaatst: 08-10-14 17:25

Lastige situatie Jodie, ik denk hier ook wel eens aan

Mijn vriend is wel van plan om, als het mogelijk is, de rest van zijn werkleven bij Defensie te blijven. Dit is echt waar zijn hart ligt.
Ik ben zelf hoog opgeleid en momenteel zit ik in mijn eerste baan. Mijn droombaan is financieel adviseur, maar ik welk gebied weet ik nog niet, waarschijnlijk hypotheken/pensioenen. Maar ik wil ook kinderen, en eigenlijk voor mijn 30e (ben momenteel 23). Mijn vriend is gek op kinderen en wil ze eigenlijk al over 4/5 jaar (maar ik wil eerst trouwen, dus hij zal toch moeten wachten

)

Nu is het in mijn werkgebied goed te doen om minder dan 40 uur te werken en toch carrière te maken, of bijvoorbeeld thuis werken. Bij defensie is het ook mogelijk om te flexwerken. Hierdoor zouden wij bijvoorbeeld met ik 4 dagen werken waarvan 1 dag (of 2 middagen ofzo) thuiswerken, vriend 1 dag flexen, 1 dag oma als oppas (schoonmoeder wil nog liever kleinkinderen dan wij kinderen, haha!) en 1 dag kinderopvang als het kindje oud genoeg is, voor het spelen met andere kinderen en dergelijke.
Op deze manier zou het goed te doen zijn zonder dat 1 van de ouders "alle offers" moet brengen en de ander lekker op dezelfde manier door kan gaan.

Natuurlijk is het anders als vriendlief op uitzending gaat. Maar in dat geval staan er van beide kanten ouders klaar om te helpen en in vaak is een werkgever in zulke gevallen best meedenkend

**Geplaatst**: 09-10-14 06:58

Geplaatst: 09-10-14 06:58

Ik sluit me helemaal aan bij Allegra, je moet zulke keuzes samen maken. En mijn lief is militair in hart en nieren, maar de laatste tijd staat hij ook open voor een baan buiten Defensie. Dus Jodie, wat niet is kan ook nog komen he. Maar het komt er allemaal op neer dat je samen zulke keuzes maakt. En er zijn ook genoeg banen waarbij je niet of nauwelijks weg moet bij Defensie.

Wij verwachten volgend jaar ons eerste kindje en hij moet ook op uitzending. Tja, dat hoort er bij. Dat wisten we. Maakt mij ook niet uit.
Maar ook hier weer: hoe je er mee omgaat is een keuze.

**Geplaatst**: 09-10-14 09:11

Re: Vrouwen van militairen

Geplaatst: 09-10-14 09:11

Babiiveeraa, ik hoor overal dat je thuiswerken in combi met een kind thuis wel kan vergeten. Dus je kind zou dan alsnog naar opvang oid moeten..

**Geplaatst**: 09-10-14 09:39

Re: Vrouwen van militairen

Geplaatst: 09-10-14 09:39

Mijn moeder heeft jaren thuisgewerkt met 2 kleine kinderen. Dit was wel lastig maar ging eigenlijk altijd goed. Nou waren wij wel makkelijke baby's, geen huilkindjes en vermaakten ons prima in de box.
Ik kan me goed voorstellen dat thuiswerken met kleine kinderen zeker niet in alle gevallen handig is, misschien heeft mijn moeder gewoon geluk gehad met ons

**Geplaatst**: 09-10-14 09:47

Geplaatst: 09-10-14 09:47

Hier ook iemand waarvan mijn vriendje bij de luchtmacht zit en momenteel op missie is!

We hebben nu ongeveer bijna 2 jaar een relatie, we wonen samen sinds een jaar. Ik ben eigenlijk heel gelukkig met mijn relatie. In het begin van de relatie zagen we elkaar in het weekend. Dat vond ik niet erg. Zelf heb ik mijn eigen carriere en ik ben altijd wel bezig. Na een tijdje zijn we gaan samenwonen. Momenteel zijn we ook op zoek naar een koopwoning en hebben we een kinderwens.

Nu staat het huis zoeken even op pauze, aangezien hij weg is. Ik ga hier goed mee om. Ik steun hem met alles en zijn missie. Ik ben alleen maar supertrots op hem. Betekend niet dat ik hem niet mis of iets dergelijks... Ik ben blij dat ie ook mooie ervaringen kan op doen. (Misschien ook mindere ervaringen).
Daar hou ik rekening mee.

Oh ja, na een tijdje was ik wel gewend aan de afkortingen hoor!

Ik weet ze nu allemaal.

**Geplaatst**: 09-10-14 10:14

Geplaatst: 09-10-14 10:14

AlexVB schreef:
hier ook een ex-militair en veteraan. Leuk om jullie thuisfront verhalen te lezen en te lezen hoe jullie het zien en voelen als je iets met een militair hebt. Maar ook voor ons is het niet altijd makkelijk. Ik ben in 1994 begonnen als dipli en na mijn eerste uitzending in Bosnië (Srebrenica) gekozen om een BOT contract aan te gaan. Tijdens mijn opleiding op de KMS mijn huidige vrouw weer ontmoet. We kenden elkaar van school en zo in een relatie gerold. Zij had het er best moeilijk mee net als de meesten hier. Maar.. Zij was niet de enige. Ook ik had regelmatig moeite met die onverwachte oefeningen tijdens de opleiding. Als men iets gepland had voor het weekend kon mijn vriendin bijv. onze vrienden weer eens afbellen met de mededeling dat ik op oefening was..

Na mijn opleiding terecht gekomen in ´t Harde bij toen 154BTVA als wmr. Op zich een gouden tijd gehad met mijn bediening, maar ook hier alleen de weekenden thuis. Het kwam zelfs voor dat ik een maand niet thuis was omdat we van de ene oefening naar de andere gingen. Zo zijn we eens van Bergen-Belsen meteen naar Hohenfels kunnen gaan in het kader van VN training.

Wij militairen komen dan wel over als bikkels, maar ook wij hebben het regelmatig moeilijk.

Vanwege dat ook ik het moeilijk had met het meer niet dan wel thuis zijn gekozen voor ontslag om thuis te zijn bij mijn vriendin. Af en toe mis ik die kamaraadschap nog wel eens met mijn oude dienstmaten, maar ben blij dat ik deze beslissing genomen heb. Het resultaat is een huwelijk van nu 16 jaar en een geweldige dochter van 14 en 2 super paarden.. Had ik dat ook gehad als ik nog bij de KL was gebleven?

Goed om ook eens de andere kant zo duidelijk te belichten

Ik kan me voorstellen dat je terugverlangt naar die kameraadschap. Ik zie die kameraadschap ook heel sterk bij mijn vriend (zit bij landmacht). Die heeft ook een aantal spannende momenten meegemaakt waarbij het erom hing of hij zijn baan kon behouden. Die van mij heeft wat dat betreft echt 'groen bloed' en ik kan mij hem moeilijk voorstellen met een burgerbaan. Die gozer gaat helemaal op in zijn baan van enthousiasme.

Maar goed, hier dus ook partner van militair. Hij gaat op korte termijn op uitzending naar Mali en heeft zo lang als ik hem ken al af en aan (lange) oefeningen gedraaid. We wonen sinds ruim 4 jaar samen en dat heeft de boel toch iets makkelijker gemaakt. We zijn op een dusdanige afstand van zijn werkplek gaan wonen dat hij na reguliere werkdagen toch lekker thuis kan komen. En als hij dan weg is, is hij toch 'dichterbij'.

**Geplaatst**: 09-10-14 19:22

Re: Vrouwen van militairen

Geplaatst: 09-10-14 19:22

Bij ons zit de kinderwens er (gelukkig) nog niet in, ik woon nog thuis en hij is in het weekend gewoon bij mij. We zijn wel op zoek naar een huisje, maar het heeft geen haast. Wij zijn allebij nog gewoon lang leven de lol en het huisje, boompje beestje komt nog wel.
tuurlijk hebben we er wel over gepraat over wat nou later als er bijv toch een kind komt, dan moet ik het inprinciepe alleen opvoeden, en daar sta ik ook gewoon voor open.

Bij die van mij is defensie nu ook echt zijn leven, hij vind het super leuk. En ik ben blij als hij ook blij is aangezien hij toch een niet zo leuk verleden heeft, en het echt zijn droom was om bij de landmacht te komen, en het toch allemaal bereikt heeft en er gewoon super trots op is. En ook ik steun hem daarin wat er ook gebeurt!

**Geplaatst**: 10-10-14 23:10

Re: Vrouwen van militairen

Geplaatst: 10-10-14 23:10

Hier nog een vriendin van!

Die van mij is ook alleen in het weekend thuis.. Dat is wel heel erg wennen, alleen heb ik de sleutel van zijn huisje, doe af en toe wat in huis, en op 1 of andere manier maakt het het gemis doordeweeks toch wat minder erg..

Is het misschien niet leuk om een huiskamertopic te starten?

**Geplaatst**: 10-10-14 23:39

Geplaatst: 10-10-14 23:39

Er bestaat al een huiskamertopic

[HK] 1- Op de plaats rust!Wij worden door een defensieman gekust!

Ik zou persoonlijk overigens niet zomaar namen gaan noemen op internet.

**Geplaatst**: 10-10-14 23:46

Re: Vrouwen van militairen

Geplaatst: 10-10-14 23:46

Oke bedankt, die had ik nog niet gezien! (Nu wel hahaha)

**Geplaatst**: 14-10-14 09:37

Re: Vrouwen van militairen

Geplaatst: 14-10-14 09:37

Na mijn vorige bericht heb ik nu opnieuw jullie hulp nodig. Sorry als dit storend is ik wil het topic niet naar me toe trekken ofzo maar hoor toch graag jullie ervaringen enzo!

Het is nu zo dat mijn vriend net terug is van 6 weken oefening. Hij heeft thuis best wel een druk leven en vanuit familie een hoop stress en verantwoordelijkheden, al zal hij dat zelf nooit toegeven. In Noorwegen hoefde hij niks anders dan een beetje werken, series kijken en sporten (zijn grote passie). Hij had het hier perfect voor elkaar want de sportschool vond hij geweldig, en hij was halverwege de oefening helemaal gewend en had helemaal zijn draai en ritme gevonden daar. Hij gaf toen ook aan eigenlijk niks van thuis te missen (zijn ouders niet, voetbal niet, mij dus ook niet). Even slikken maargoed 'dat zou wel goed komen' als hij weer terug was. Nu is hij een week terug en kan hij maar niet wennen thuis. Hij voelt zich afgestompt en zegt dat hij bij niemand en nergens gevoel bij heeft en nergens zin in heeft. Hij heeft geen gevoel naar zijn ouders toe, hij heeft nog steeds geen zin om wat te doen of om bijvoorbeeld naar voetbal te gaan, en heeft ook geen gevoel naar mij toe. Het enige waar hij 'zin' in heeft of mee bezig is is werken en sporten, zoals eigenlijk in Noorwegen ook het geval was.

Nu wil ik hem alle tijd hierin geven en kan ik me er ook wel enigszins wat bij voorstellen. Daar had hij zo lekker z'n eigen ding en was hij voor het eerst langer dan 3 weken van huis, dat eigenlijk de hele thuissituatie en alle stress die ermee gepaard ging even kon vergeten. De dag dat hij thuiskwam was er eigenlijk gelijk drama met zijn (gescheiden) ouders en kwam er mijns inziens gelijk veel op hem af.

Nu zijn we een week later, en gisteravond kwam hij langs om me te vertellen dat hij een paar dagen rust wil, als in mij een paar dagen niet wil zien of spreken, om te zien of het gevoel terug komt. Als ik weet dat het goedkomt gun ik hem alle tijd van de wereld, maar tegelijkertijd raak ik natuurlijk ontzettend in de stress, want wat als hij het binnen een paar dagen niet zo voelt en dan denkt oke dit is het? Ik heb zelf gezegd dat ik denk dat hij juist het beste zijn normale dagritme hier kan aanhouden en dat alles vanzelf wel weer terugkomt en goedkomt, maar hij wil dit proberen.

Heeft hier iemand ervaring mee? Een man die moeilijk weer kan settelen in het dagelijks leven na een tijd weg te zijn geweest? En hoe gingen jullie daar mee om? Wat moet ik hiermee? Ik laat hem nu met rust maar ben zo bang dat ik over een paar dagen een telefoontje krijg en dat hij denkt dat het niet werkt omdat hij er geen gevoel bij heeft, ook al heeft hij dat net zo tegenover zijn familie en andere dingen.

Overigens hadden we echt een toprelatie, van beide kanten zijn we nog nooit zo gelukkig geweest. Hij was nog nooit eerder verliefd geweest en was zo blij met hoe het ging. Dit was ook de eerste keer dat hij op oefening ging en echt niet wilde gaan, omdat hij me dan zo ging missen. En nu is het zo. Help want ik weet niet wat ik hiermee aanmoet!

**Geplaatst**: 14-10-14 09:55

Re: Vrouwen van militairen

Geplaatst: 14-10-14 09:55

Moeilijk Jodie, misschien is het een idee dat hij eens met een aalmoezenier of maatschappelijk werker van Defensie in gesprek gaat? Dat is echt niet therapeutisch, maar soms kan het helpen om met iemand te spreken die in dezelfde wereld zit en hem misschien wat handvatten kan geven of juist wel spiegelen. En voor de aalmoezenier bv hoef je trouwens echt niet te geloven. Ik stimuleer mijn vriend weleens om met zijn aalmoezenier te gaan praten als hij er even niet uit komt in z'n koppie en dat helpt 'm altijd enorm. En mijn vriend is overigens echt niet gelovig.
Volgens mij weet je vriend zelf ook niet zo goed wat hij er mee aan moet. Wie weet kan wat spiegelen en gewoon babbelen met een neutraal persoon hem dan wat goed doen

En voor jou een dikke :(:)

Knap dat je 'm zo de ruimte geeft. Ik hoop dat hij snel weer wat grond onder zijn voeten voelt en wat beter in z'n vel zit.