Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-06-13 12:20

Geplaatst: 13-06-13 12:20

Ik was 2 toen mijn vader overleed op 35 jarige leeftijd.. ondertussen bijna 16 jaar geleden.
Hij is helaas dood geschoten, het was een ongeluk.

En nu ik ouder wordt, ga ik hem steeds meer missen..

**Geplaatst**: 13-06-13 12:24

Geplaatst: 13-06-13 12:24

Mijn vader overleed toen ik 11 was. Hij had kanker en heeft meerdere operaties gehad, bestalingen en chemo's... Ik was echt een papa's kindje en heb het er echt super moeilijk mee gehad. Nu ben ik 27 en denk natuurlijk nog veel aan hem. Vooral in mijn kraamweek heb ik het nog best moeilijk gehad omdat hij er niet was :(:)

F_Orumster schreef:
Iemand heeft mij ooit een keer recht in mijn gezicht gezegd dat het overlijden van een ouder minder erg is dan een ouder(s) in een faillissement. Met stomheid geslagen was ik!

Wow!

Ik heb ook wel eens moeten "slikken"... Had voor een (nieuwe) trailer gespaard en toen ik die net had zei er iemand; Ohw zeker van papa gekregen?

**Geplaatst**: 13-06-13 12:24

Geplaatst: 13-06-13 12:24

NatasjavE schreef:
Pascal schreef:

Ik heb ooit de vraag gehad of ik voor kerst ook gezellig ging winkelen met mijn moeder, en dat meisje wist heeeel erg goed dat mijn moeder niet meer leefde..

Heel gemeen dat mensen je zo'n steek geven.. Ik ben van zulke opmerkingen dagen van slag..

Ik heb wel eens ruzie gehad met een meisje dat meende dat God mijn moeder gestraft had. Dat ze wel slecht moest zijn anders had God haar niet gestraft door haar op jonge leeftijd te laten overlijden.
Ik ben serieus compleet uit mijn dak gegaan toen.

Ik schrik me rot van de botheid van sommige mensen.
Echt serieus, je zou er toch door in de bak belanden?
Zulke dingen heb ik gelukkig niet meegemaakt, alleen maar goedbedoelde onhandigheid van mensen.. tja, dat probeer ik maar van me af te zetten.. Maar mensen die moedwillig mensen kwetsen? Oei, daar heb ik echt een te kort lontje voor vrees ik..

**Geplaatst**: 13-06-13 12:26

Geplaatst: 13-06-13 12:26

Mijn moeder is afgelopen december overleden, na een lang gevecht tegen kanker. Ik had een hele goede band met mijn moeder, ook wel met mijn vader maar ik was echt een moederskindje. Ik heb het er nog erg moeilijk mee, ook nog veel te weinig tijd gehad om het te verwerken. Het gebeurde vlak voor de kerstvakantie, dus in de vakantie de crematie geregeld en sinds dien weer heel druk met mijn eerste jaar diergeneeskunde. Hopelijk gaat het na de zomer vakantie wat beter.

**Geplaatst**: 13-06-13 12:27

Geplaatst: 13-06-13 12:27

Lees vanavond even al jullie verhalen, maar wil nu graag alvast reageren.

Als ik zo snel door het topic heen kijk zijn er toch wel een heel aantal die al op jonge leeftijd een van zijn ouders is verloren.
Daar sta je eigenlijk helemaal niet zo bij stil als het bij jezelf gebeurt, maar er zijn meer lotgenoten dan je denkt.

Zelf ben ik afgelopen November mijn vader heel onverwachts verloren. Die dag staat echt nog in mijn geheugen gegrift en weet alles nog precies tot aan mijn gedachten aan toe.
Kon het echt niet geloven toen ik het telefoontje van mijn stiefmoeder kreeg, heb nog staan schelden op de hulpdiensten die niet opschoten. Drong niet tot mij door dat alleen de dokter nog moest komen om hem daadwerkelijk dood te verklaren.
Hij is waarschijnlijk getroffen door een hartstlstand, tenminste daar wezen alle signalen naartoe, maar hij is nooit medisch onderzocht dus echt zeker zullen we het niet weten.

**Geplaatst**: 13-06-13 12:35

Geplaatst: 13-06-13 12:35

ik ga vanavond alles hier eens rustig doorlezen, ik heb nog geen ouder verloren.
Maar mijn mama vecht al bijna 2 jaar tegen kanker en ze zijn vorige maand gestopt met chemo geven omdat het niet meer helpt, nu bang afwachten...
En dat het examens zijn maakt het voor ons ook niet makkelijk, ik heb echt schrik

En daarbij heb ik al 7 jaar geen contact meer met mijn vader. Dus als mijn moeder sterft komen ik en mijn zus er alleen voor te staan...

Laatst bijgewerkt door Valerie_91 op 13-06-13 12:39, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 13-06-13 12:36

Geplaatst: 13-06-13 12:36

Er zijn inderdaad toch nog best veel mensen die op jonge leeftijd een van hun ouders zijn verloren.

Ik ben mijn moeder verloren toen ik 13 jaar was. En was ook echt een moederskindje. Eind september is het alweer 20 jaar geleden...mis haar nog elke dag! Helaas ook overleden aan kanker...

En mijn echte vader heb ik geen contact meer mee. Als ik hem tegen kom draait hij gewoon zijn hoofd om...

Gelukkig is mijn moeder dat ik 5 was opnieuw getrouwd en is mijn stiefvader gewoon mijn vader.

**Geplaatst**: 13-06-13 12:38

Geplaatst: 13-06-13 12:38

pluklief schreef:
Mijn moeder is afgelopen december overleden, na een lang gevecht tegen kanker. Ik had een hele goede band met mijn moeder, ook wel met mijn vader maar ik was echt een moederskindje. Ik heb het er nog erg moeilijk mee, ook nog veel te weinig tijd gehad om het te verwerken. Het gebeurde vlak voor de kerstvakantie, dus in de vakantie de crematie geregeld en sinds dien weer heel druk met mijn eerste jaar diergeneeskunde. Hopelijk gaat het na de zomer vakantie wat beter.

Rot he. Mijn vader is 12 december overleden en 20 december gecremeerd, je gaat zo raar de kerstdagen in, die waren echt bagger. Het is nog maar een half jaar geleden, tuurlijk heb je het er moeilijk mee, ik ook nog steeds hoor en dat duurt ook nog wel even.

**Geplaatst**: 13-06-13 12:40

Geplaatst: 13-06-13 12:40

_Annemiek schreef:
Ik heb 19 april j.l mijn vader verloren aan een plotselinge hartstilstand,ik ben 24 en hij was pas 52 jaar.

Heftig is dat he, zo onverwacht, geen dag meer zeggen, niets meer kunnen zeggen. Mijn vader is ook op deze manier gestorven, onwerkelijk.

**Geplaatst**: 13-06-13 12:41

Geplaatst: 13-06-13 12:41

Mindim schreef:
_Annemiek schreef:
Ik heb 19 april j.l mijn vader verloren aan een plotselinge hartstilstand,ik ben 24 en hij was pas 52 jaar.

Heftig is dat he, zo onverwacht, geen dag meer zeggen, niets meer kunnen zeggen. Mijn vader is ook op deze manier gestorven, onwerkelijk.

Hier dus hetzelfde, echt verschikkelijk!

Iedereen hier ook veel sterkte!

**Geplaatst**: 13-06-13 12:43

Geplaatst: 13-06-13 12:43

F_Orumster schreef:
Iemand heeft mij ooit een keer recht in mijn gezicht gezegd dat het overlijden van een ouder minder erg is dan een ouder(s) in een faillissement. Met stomheid geslagen was ik!

Een kennis van mijn moeder is 15 jaar geleden gescheiden, hij vertelde mijn moeder na de crematieplechtigheid, dat mijn moeder beter af was met een partner die niet meer leefde, dan dat je gescheiden was. Ik vond dat toch wel zo onfatsoenlijk, ik kon hem wel wat.

**Geplaatst**: 13-06-13 12:46

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 13-06-13 12:46

Ik ga zo even topic doorlezen.

Ik ben op 5 jarige leeftijd m`n vader verloren.
We waren op een verjaardag en hij voelde zich al een paar dagen niet helemaal top. Hij wil opstaan om z`n glas van tafel te pakken en hij zakt in elkaar.
M`n vader had al een aantal keer infarcten gehad. dus veel litteken weefsel op z`n hart. En dat is gescheurd. Hij was dus een lopende tijdbom

**Geplaatst**: 13-06-13 12:48

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 13-06-13 12:48

Ik was zelf 4 en realiseerde me niet echt wat de dood was. Maar toch,
Het is verschrikkelijk wat er allemaal gebeued

**Geplaatst**: 13-06-13 12:49

Geplaatst: 13-06-13 12:49

Ik ben mijn vader verloren toen ik 10 dagen 16 was. Op mijn verjaardag is hij met de ambulance afgevoerd en zei hij nog:" meisje het moet anders ga ik dood op je verjaardag". Zal t nooit vergeten. Dat was in 1985 dus bijna 28 jaar geleden.. Mijn moeder is 20 april jl overleden Mijn vader was 43 net als ik nu en mijn moeder dus 68.

**Geplaatst**: 13-06-13 12:52

Geplaatst: 13-06-13 12:52

Mindim schreef:
pluklief schreef:
Mijn moeder is afgelopen december overleden, na een lang gevecht tegen kanker. Ik had een hele goede band met mijn moeder, ook wel met mijn vader maar ik was echt een moederskindje. Ik heb het er nog erg moeilijk mee, ook nog veel te weinig tijd gehad om het te verwerken. Het gebeurde vlak voor de kerstvakantie, dus in de vakantie de crematie geregeld en sinds dien weer heel druk met mijn eerste jaar diergeneeskunde. Hopelijk gaat het na de zomer vakantie wat beter.

Rot he. Mijn vader is 12 december overleden en 20 december gecremeerd, je gaat zo raar de kerstdagen in, die waren echt bagger. Het is nog maar een half jaar geleden, tuurlijk heb je het er moeilijk mee, ik ook nog steeds hoor en dat duurt ook nog wel even.

Geloof me dat iedere kerst anders blijft, bij mij nu iig wel. Vroeger vond ik kerst geweldig, nu kijk ik er tegenop! Ik hoop voor je dat het na de zomer beter gaaat met je, dan heb je in ieder geval een beetje meer rust..

**Geplaatst**: 13-06-13 13:03

Geplaatst: 13-06-13 13:03

Wow, had niet verwacht dat er zoveel mensen hetzelfde hadden meegemaakt!
ik was 17, zou 1,5 maand later 18 worden. Mijn zusje 15, en werd 16 dagen later 16. De tweede dag van mijn zomervakantie werd ik wakker van mijn vader die mijn moeder probeerde wakker te maken, toen wist ik dat het mis was. Onze huisarts denkt ook dat ze een hartstilstand gehad heeft.

Wat heel bijzonder (om het maar te omschrijven) was, was dat ik de maanden voor haar overlijden heel erg bezig was met hoe ik zou reageren als ze was overleden. Er was ook totaal geen aanleiding voor die gedachten, maar ik had ze wel. De plaats waar ze begraven is, is ook hetzelfde als hoe ik het in mijn hoofd voor me zag.
Daarna ben ik wel een tijd heel bang geweest dat ik dezelfde gedachten zou krijgen over mijn zusje of mijn vader, maar gelukkig niet! Heb ook pas later vertelt dat ik die gedachten gehad had, en ook 's ochtends rond een uur of 10 ging kijken of ze nog wel echt sliep.

**Geplaatst**: 13-06-13 13:06

Geplaatst: 13-06-13 13:06

Sharona95 schreef:
Mindim schreef:
Rot he. Mijn vader is 12 december overleden en 20 december gecremeerd, je gaat zo raar de kerstdagen in, die waren echt bagger. Het is nog maar een half jaar geleden, tuurlijk heb je het er moeilijk mee, ik ook nog steeds hoor en dat duurt ook nog wel even.

Geloof me dat iedere kerst anders blijft, bij mij nu iig wel. Vroeger vond ik kerst geweldig, nu kijk ik er tegenop! Ik hoop voor je dat het na de zomer beter gaaat met je, dan heb je in ieder geval een beetje meer rust..

Ik denk dat voor de meeste een dag als kerst een minder fijne moment is als er een ouder niet meer in leven is.
Ondanks dat mijn vader niet met kerst is overleden (08 november) wel vlak ervoor.
maar toch met kerst wou k me vader er graag bij hebben.

**Geplaatst**: 13-06-13 13:11

Geplaatst: 13-06-13 13:11

Ik heb meer moeite met moederdag dan met kerst. Ze is ook een dag na moederdag begraven .En de sterfdag en moederdag valt nu al een paar keer in t zelfde weekend. Gelukkig kan t nooit op de zelfde dag zijn
Ga zelf wel vaderdag vieren als ik moeder ben

Laatst bijgewerkt door x_Anne_x op 13-06-13 13:30, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 13-06-13 13:14

Geplaatst: 13-06-13 13:14

Mijn vader is 10 januari 2009 overleden aan een hartstilstand. Hij was 50, ik 16 en zat in mijn examenjaar. Mijn ouders waren al gescheiden, maar ik had nog steeds erg goed contact met hem, we hadden een paar dagen eerder nog gebeld over schoenen die ik bij hem had laten staan...

Gelukkig ben ik er op school heel erg mee geholpen. Mijn mentor heeft mij ook een paar keer apart genomen om met mij te praten als ik het even moeilijk had, en er werd voorderest gewoon normaal met mij omgegaan door de leraren, wat ik zelf gewoon het fijnst vond. De directeur had nog wel een lief woord voor mij toen we de examenuitreiking hadden, maar hij had het wel zo verpakt, dat buitenstaanders niet wisten wat er gebeurd was, en hij noemnde mijn naam daar niet bij. Dat vond ik wel erg mooi.

**Geplaatst**: 13-06-13 13:20

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 13-06-13 13:20

Kerst en vaderdag vind ik toch wel het moeilijkst.

Vaderdag hoor je van alle kanten "o ik moet nog een kado`tje kopen". En dat doet je dan toch wel even denken dat jij dat niet hoeft. Nou ja een roos om op het graf te leggen.
Vroeger maakte je natuurlijk altijd een vaderdagkado op school. Deze maakte ik altijd voor m`n moeder omdat zij mijn vader en moeder in 1 was.

En Kerst. Tsja, van mij mogen ze het echt afschaffen.. Ieder jaar hik je er weer tegen aan en ieder jaar is gewoon weer k.u.t. Het gemis blijft.

**Geplaatst**: 13-06-13 13:21

Geplaatst: 13-06-13 13:21

x_Anne_x schreef:
Ik heb meer moeite met moederdag dan met kerst. Ze is ook een dag na moederdag overleden. En de sterfdag en miederdag valt nu al een paar keer in t zelfde weekend. Gelukkig kan t nooit op de zelfde dag zijn.

Ga zelf wel vaderdag vieren als ik moeder ben

Ja dat snap ik dan..

Vaderdag heb ik ook moeite mee maar kerst pakt me toch het meest, en me verjaardag natuurlijk!
Ik vind daar hoort gewoon een vader bij!

**Geplaatst**: 13-06-13 13:22

Geplaatst: 13-06-13 13:22

Amigo_ schreef:
Kerst en vaderdag vind ik toch wel het moeilijkst.

Vaderdag hoor je van alle kanten "o ik moet nog een kado`tje kopen". En dat doet je dan toch wel even denken dat jij dat niet hoeft. Nou ja een roos om op het graf te leggen.
Vroeger maakte je natuurlijk altijd een vaderdagkado op school. Deze maakte ik altijd voor m`n moeder omdat zij mijn vader en moeder in 1 was.

En Kerst. Tsja, van mij mogen ze het echt afschaffen.. Ieder jaar hik je er weer tegen aan en ieder jaar is gewoon weer k.u.t. Het gemis blijft.

Precies dit.. Een bosje bloemen meer kan je helaas niet kopen

**Geplaatst**: 13-06-13 13:23

Geplaatst: 13-06-13 13:23

Wat een heftige verhalen allemaal, ben er stil van.
Ik kan er gelukkig nog niet echt over meepraten, beide ouders zijn in goede gezondheid.

Ben wel mijn oom verloren, was ook een soort vader-figuur voor mij en mijn familie.
Heel bizar, maar hij is overleden op de 4e verjaardag van zijn dochter (mijn nichtje) omdat hij stikte in een nootje.
Er was heel veel familie bij, incl ikzelf, ik was toen een jaar of 11 denk ik.
Haar verjaardag is nu nog steeds een beladen gebeurtenis. Echt heel vervelend: je wilt zo'n meisje een fijne verjaardag wensen, maar tegelijkertijd herdenkt iedereen van de familie de dag dat haar vader stierf.

**Geplaatst**: 13-06-13 13:25

Geplaatst: 13-06-13 13:25

_lautje_ schreef:
Ik heb vorig jaar mijn vader verloren (was 25) aan een hartstilstand. Mijn moeder en ik waren naar springles geweest en toen wij thuis kwamen zagen we dat hij toch niet naar kantoor was gegaan zoals hij wel van plan was. Wij hebben heb toen dood in bed gevonden.

Die ochtend is mijn vader nog naar mij toegekomen dat hij dacht dood te gaan omdat hij zich niet lekker voelde. Ik was chagrijnig en had dag ervoor ruzie met hem gehad. En hij was wel vaker melodramatisch als hij bijvoorbeeld verkouden was (dan zei hij ik voel mij zooo ellendig lijkt wel alsof ik doodga, typisch man..). Maar achteraf was het toen echt anders, maar heb het afgewimpeld en gezegd dat zeg je vaker en je bent nooit eerder dood gegaan, dusw nu ook echt niet hoor.
Dat is het laatste wat ik tegen hem heb gezegd.
Voel mij vreselijk schuldig en daar moet ik dus mee leven.

In het begin ging alles redelijk door en door en zet je de schouders er onder. Afgelopen winter een flinke dip gehad en ook de laatste weken mis ik hem zo vreselijk.

Och wat erg en wat zul je je schuldig voelen. Ik herken het wel. De laatste keer dat ik mijn moeder zag, waren we met hulpverlening bij haar omdat ze opgenomen zou moeten worden. Ik voelde me zo schuldig, want ik wist hoe erg ze het zou vinden ook al was ze niet zo helder tijdens het gesprek. En toen was ze ineens dood (herseninfarct) en het laatste gesprek waar ik haar zag, was om haar op te laten bergen. Ik zie haar nog in mijn gedachten bij de deur staan zwaaien toen ik weg ging en ook al is het al wat jaren geleden, dan komen de tranen toch weer naar boven.

**Geplaatst**: 13-06-13 13:34

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 13-06-13 13:34

Ik ben mijn opa verloren toen ik 9 was. Ik was elke dag bij hem. Aangezien ik tot mijn 15e geen band had met mijn vader door ruzies. Dus ik zag mijn opa altijd als mijn vader aan. Mijn opa werd ziek op 58ste. Vorm van kanker. Zonder medicijnen zou het binnen jaar weg zijn. Met medicijnen met 3 jaar. Gelukkig heeft hij nog 9 jaar bij ons kunnen zijn. En heeft hij mijn zusje nog mee kunnen maken.

Nu 9 jaar later mis ik hem nog steeds verschrikkelijk. De band tussen mij en vader is intussen goed. Nadat hij in therapie is gegaan(helaas pas na de scheiding). Maar de band wat ik met mijn opa was, kan hij niet vervangen, die was zo ijzersterk. Volgens mijn oma werd ik altijd een beetje voorgetrokken

Maar ik ben blij dat ik mijn beide ouders nog. Maar ik vind het moeilijk dat ik mijn opa niet meer om raad kan vragen.