Joyce_ schreef:De jongen die zelfmoord heeft gepleegd door zijn gehoorbeschadiging:
"Van de ergste vorm van oorschade wordt echter geen gewag gemaakt: hyperacusis. Dat is overgevoeligheid voor lawaai, en komt bijna altijd samen met tinnitus voor. Het is die hyperacusis die van je leven een hel maakt. Iedereen loopt soms een lichte vorm van geluidstrauma op: na een nachtje stappen komt men met lichtjes piepende oren thuis, maar de volgende ochtend is het meestal weg. Bij een ergere vorm van geluidstrauma heb je wekenlang een luide pieptoon in de oren. Lachende mensen, kletterend bestek of borden, zingende vogels of zelfs je eigen stem, het doet allemaal verschrikkelijk veel pijn aan je oren.
Na enkele weken verdwijnt het geluidstrauma, maar meestal hou je er blijvende schade aan over: een lichte piep in de oren en een verlaging van je pijndrempel voor lawaai. Met als gevolg dat de tinnitus en hyperacusis bij elke luide fuif of optreden erger worden. Na een tijd is de piep in je oren zo luid dat je er gek van wordt. Nooit meer stilte! Je kan gesprekken van meer dan twee personen niet meer aan, in cafés kan je zelfs met oorbescherming niet meer komen, zelfs tikken op het toetsenbord is te luid. Zelfs de sociaalste mens durft niet meer buiten te komen, en je vrienden kunnen je maar moeilijk geloven, want je ziet er kerngezond uit.
De impact op je leven is fenomenaal: uit werken gaan kan niet meer, je gaat leven als een kluizenaar en suïcidale gedachten zijn na jaren van jezelf opsluiten niet veraf."
mijn moeder heeft dus al 4 jaar tinnitus. Haar piep is zo hard dat hij pas bij 100 decibel overstemd wordt. Ook kan ze niet meer tegen lawaai en druktes, het is voor haar echt een hel, dus ik draag echt altijd mijn oordoppen!