Ik herken het heel sterk. Ik heb vier maanden in Ierland gewoond en ik wilde NIET naar huis. Ja, om m'n koffers nog wat verder in te pakken, paarden op de boot te drukken en whoppa weer terug.
Maar ja, iets met een studie, die twee paarden dus en een Ierland wat kort daarna flink diep in de problemen raakte. En hoe erg mijn hart daar ook ligt, hoe graag ik ook terug wil naar Galway, het kan niet. Mijn verstand is wat dat betreft sterker dan mijn gevoel. Eerst maar eens kapitaal opbouwen, eerst moet Ierland maar eens uit deze financiele crisis raken dan.. dan misschien. Want ik ga mijn paarden en huis niet verkopen voor een... droom. Want meer is het niet, een droom om in Ierland te gaan wonen. Heb tranen met tuiten gehuild toen mijn ouders me na vier maanden kwamen halen om me terug te brengen naar NL.
Momenteel heb ik een geweldig huis en woon ik een van de leukste steden van NL. Groningen is echt mijn thuis, veel meer dan Zwolle (heb daar 21 jaar gewoond) ooit is geweest. Paarden staan er fijn, heb een toffe baan, leuke vriendenkring. Eigenlijk gewoon het perfecte leven
Toch trekt dat grappige kleine groene eilandje heel heftig. Maar voorlopig trekt mijn verstand net wat harder terug.