SuzannedG schreef:Het gaat (denk ik) ook helemaal niet om het liegen en om je verhaal. Dat is het gevolg. Het gevolg van een heel laag zelfbeeld, spanning, onrust en wantrouwen in jezelf en omgeving.
Nu begin ik pas steeds meer te merken dat dat wel eens helemaal waar zou kunnen zijn.
mandymonica schreef:Heb je al contact gezocht met een hulpverlener? We zijn alweer bijna een week verder

Nog niet
Nee dit weekend ben ik zelf in het buitenland en maandag heb ik meteen wel een tentamen (dit keer echt waar
). Dus deze week kan ik de energie niet opbrengen om daar achteraan te gaan..
Meestal heb ik ook een stok achter de deur nodig, want ik ben ondertussen meester geworden in dingen uitstellen (en daarvan komt afstel, want dan is het meestal an niet meer nodig). Dus ik leg mezelf nu bij deze een deadline op.. Vóór 12 maart, volgende week vrijdag dus, moet ik al op wat voor manier dan ook contact hebben gezocht met professionele hulp. Dus geef me maar een virtuele schop als ik dat tegen die tijd nog niet gedaan heb 
Wat voor professionele instantie ik ga benaderen weet ik nog niet precies. Ik ga binnenkort mijn opties langs (psycholoog na verwijzing van de HA, eerstelijnspsycholoog, vertrouwenspersoon op de uni, een bijeenkomst van maatschappelijk werk, etc.). Daar ga ik me dus na maandag in verdiepen 
NoeskaMoos schreef:Probeer dus eens wat te combineren, hou jezelf niet te strak aan het 'elk weekend naar huis' rooster (of andersom natuurlijk)
Het zou een oplossing zijn.. Maar zo moeilijk te realiseren, nu tenminste nog.. In de weekenden dat ik thuis ben móet ik ook echt thuis zijn omdat ik dan mijn werk daar heb bijvoorbeeld. En ik moet daarna weer maandagochtend hier terug zijn in de Randstad omdat ik dan weer de hele week colleges heb. Plus de verplichtingen van beide vriendjes die ook aandacht vragen... (dat ga ik echt ook oplossen, ooit). Dat vind ik dus zo moeilijk, omdat je dus die officiele verplichtingen aan beide kanten hebt
Ik denk dat het wel helpt wat je zegt.. Dit weekend ga ik dus met de studievereniging eventjes naar Engeland en dus niet naar huis. Maar dinsdag ga ik er wel weer even langs om mijn 20 jarige vriend weer eens te zien, anders mis ik hem te erg. Dat voelt ook wel goed, om het routine ritme te doorbreken
Maar routine heeft voor mij misschien ook wel goede kanten, alleen dan moet ik goede routine kiezen.. En ook alleen dingen doen waar ik zelf achter sta, waarvan ik weet dat het mijn eigen keuzes zijn (en dus niet weer meegesleept worden door mensen en relaties omdat ik zelf gewoon geen 'nee' kan zeggen)..