Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-10-09 09:51

Geplaatst: 08-10-09 09:51

Jeetje wat kan jij mooi schrijven! En wat hebben jullie een moeilijke tijd achter de rug.
Ik wens je heel veel sterkte met het verwerken.
Gecondoleerd!.

Mijn moeder is 10 jaar geleden ook overleden aan alvleesklierkanker, en weet wat je doormaakt!
Dus als je ergens over wilt praten, je kunt me altijd een pb'tje sturen!

**Geplaatst**: 08-10-09 09:54

Geplaatst: 08-10-09 09:54

Heel veel sterkte.
Helaas heb ik dit ook mee gemaakt, mijn tantewas mijn 2e moeder en mijn directe collega zijn aan alvleesklierkanker overleden..

**Geplaatst**: 08-10-09 09:55

Geplaatst: 08-10-09 09:55

Jemawi schreef:
Ik heb twee pb's beantwoord. De rest doe ik nog, ik ben even helemaal leeg.
Nogmaals bedankt voor al jullie fijne reacties, ik ben nu toch blij dat ik het geplaatst heb.

Biancaa schreef:
Verder las ik dat ze gecremeerd is en dat je nu nergens heen kan. Je kan tegenwoordig zoveel met het as doen (ik werk bij een uitvaartmeldkamer en boek bijvoorbeeld crematies enzo over het hele land) Je moeder heeft nu officieel een maand "rust" daarna kan je gaan nadenken wat je met het as kunt doen, je kan wat in een hangertje laten doen, dan draag je haar altijd bij je, dicht bij je hart.

En die maand heb ik nou juist zoveel moeite mee. Ik weet niet waar ik met mezelf heen moet, omdat ik nergens heen kán.
Mijn broer heeft dat ook heel sterk, al zit die ver weg en beleeft het heel anders.
Haar wens was om de as in 2 gedeeltes uit te strooien, want haar hart ligt op twee plekken.
Hier in Drenthe, en een gedeelte in Limburg (mien landtj zoals ze altijd zei).

Lieverd, Je mag haar gewoon daar opzoeken hoor (klinkt dat stom sorry maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel). Je kan gewoon het crematorium opbellen en langs gaan.

As kan je verstrooien dat is geen probleem, je kan dan wat achterhouden om bijvoorbeeld in een klein urntje thuis te zetten (dat hebben wij met de stiefvader van mijn man gedaan) en een zakje as om dan in een sieraad/tattoo te verwerken.

Als je geen rust hebt, moet je gewoon langsgaan, dat is echt niet stom. Wij zijn toen destijds ook 2 keer langsgeweest. We hebben zijn as uitgestrooid bij zijn favoriete molen (illegaal) en dus een paar zakjes bewaard om dadelijk in een sieraad te verwerken. En we hebben dus 3 kleine urntjes laten maken (ongeveer 8 cm hoog) met was as erin, deze zijn door iemand met de hand beschilderd. Die van mijn man staat dus weer zijn molen op, bij die van mijn schoonmoeder 2 dolfijntjes want daar hield hij ook van en die van mijn zwager is rood-wit omdat hij ook van Ajax hield.

Zo hebben we dus aan zijn wens voldaan om hem uit te strooien maar hebben we zelf ook wat om bij ons te houden van hem. Hij zou daar alleen maar blij mee zijn en ik denk je moeder ook. Zo blijft ze altijd dicht bij je.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-10-09 10:24

Re: Alvleesklierkanker; het begin van het einde.

Geplaatst door de TopicStarter : 09-10-09 10:24

Ik wist het helemaal niet. Er is geen woord over gezegd dat we gewoon langs konden gaan, mochten we dat willen.
Ik vind dat de begrafenisondernemer dat best had mogen zeggen, want ik zit mezelf hier op te vreten.

Bedankt voor je tips, Biancaa, ik ga er zeker wat mee doen.

**Geplaatst**: 09-10-09 10:34

Geplaatst: 09-10-09 10:34

jemig wat een heftig vehaal en wat heb je het mooi geschreven. ook ik moest hier de nodige traantjes wegpinken.

Ook omdat ik onlangs mijn schoomoeder ben verloren. Zij is van de ene moment op het andere overleden, ze lag dood in haar geliefde tuin.

Wat betreft het as, je kan dat inderdaad, verstrooien of je kan het in een urnmuur plaatsen waar je dan heenkan.

Omdat mijn schoomoeder altijd met haar vriendin en de hond naar het strand ging hebben wij het met zijn allen uitgstrooid in de zee. (mag oficieel niet maar dit is iets wat zij zelf graag wilde en we hadden besloten dat we het gewoon deden)

Je valt echt in een gat en dat wordt narmate de tijd verstrekt niet zomaar even beter. Ik wens je alle kracht toe het een plek te geven en je draai weer een beetje kan vinden xxx

**Geplaatst**: 09-10-09 14:54

Re: Alvleesklierkanker; het begin van het einde.

Geplaatst: 09-10-09 14:54

Allemachtig meid, wat een verhaal.

Heel veel sterkte met het verwerken van dit grote verlies!

**Geplaatst**: 09-10-09 15:02

Geplaatst: 09-10-09 15:02

Sorry....

Er zijn geen woorden of smileys die ook maar een klein beetje in de buurt komen van een troost of die kunnen uitdrukken wat zoiets met je doet.
Ik weet het niet en ik wil het liever niet weten, wat zoiets met je doet. Dat je de eerste tijd niet beseft hoe de wereld door kan draaien terwijl er zoiets verschrikkelijks is gebeurd...
Sterkte is niet genoeg, daar kom je niet onderuit je moet door.....
Ik hoop dat je het gat dat je moeder achterlaat kunt leren accepteren.
Een stukje liefde van deze kant, want mijn hart explodeerde zo´n beetje toen ik je verhaal las... :(:)

**Geplaatst**: 09-10-09 15:05

Geplaatst: 09-10-09 15:05

Jeetje wat heftig!
Pas heb ik een assement moeten doen over alvleesklierkanker en de behandeling er van.
Het is een rotkanker en ontzettend slecht te behandelen.Het is ook moeilijk te diagnostiseren omdat mensen pas klachten krijgen als het eigenlijk al uitgezaaid is.
Er is minder dan 10 % van de mensen met alvleesklierkanker die wel kans hebben op de operatie en zelfs dan is er maar 50 % die het jaar halen.

Het is gewoon echt een rotsoort. Niet dat ik jou hier erg mee help eigenlijk.
Ik wil je wel heel erg veel sterkte wensen, je moeder mis je gewoon altijd.

:(:)

**Geplaatst**: 09-10-09 15:13

Geplaatst: 09-10-09 15:13

Pff wat een heftig verhaal, goed dat je het hier neergeschreven hebt.
Gecondoleerd met het overlijden van je moeder :(:)

68 jaar is nog veel te jong

Toch weet ik precies hoe jij je voelt. Mijn moeder was 53 jr (18-12-1999) toen ze overleed, denk nog iedere dag aan haar en mis haar enorm. Heel veel sterkte toegewenst :(:)

**Geplaatst**: 09-10-09 15:18

Geplaatst: 09-10-09 15:18

Lieve stalgenote een mega knufffffffffffffffff van mij!

**Geplaatst**: 09-10-09 15:24

Geplaatst: 09-10-09 15:24

Jee ... ik heb net je verhaal gelezen en ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet zeggen, ik weet namelijk precies hoe je je voelt nu. Ik ben 2 jaar geleden ook mijn moeder verloren, alging dit wel plotseling en zonder ziektebed etc. Je kunt altijd langs het crematorium gaan'! Hadden ze je inderdaad dan wel even mogen zeggen, ons hebben ze het wel gezegd maar ik had niet bepaald behoefde om "daar" mijn moeder op te zoeken.

Ik hoop dat de mooie herinneringen een steun en een kracht voor je zijn om je door deze moeilijke tijd heen te helpen. Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen, en mijn pb box staat altijd open! :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-10-09 21:51

Geplaatst door de TopicStarter : 09-10-09 21:51

Jenna schreef:
Jeetje wat heftig!
Pas heb ik een assement moeten doen over alvleesklierkanker en de behandeling er van.

Kun je me er wat meer over vertellen? Ik ben benieuwd. Is een assement net zoiets als een scriptie?

joke165 schreef:
Lieve stalgenote een mega knufffffffffffffffff van mij!

En wat moet jij hier?

Gekheid, zie je hopelijk snel.

Bedankt voor alle reacties. Ik kan genoeg pben voor de komende tijd. Ik kom nu niet overal aan toe. Don't blame me.

**Geplaatst**: 09-10-09 21:57

Geplaatst: 09-10-09 21:57

Heel veel sterkte.
Ik zit hier heel sip dit verhaal te lezen.
Dit wil je niemand toewensen.

Heb hier helaas ook ervaring mee. Al had mijn moeder niet alvleesklierkanker maar borstkanker.
Zij is in 1997 overleden op 56-jarige leeftijd. En nog steeds heb ik dagen dat ik haar mis.
Je mag me altijd een pb sturen als je je verhaal kwijt wilt.

**Geplaatst**: 09-10-09 21:59

Re: Alvleesklierkanker; het begin van het einde.

Geplaatst: 09-10-09 21:59

Wat is het toch een k.loteziekte. Ik wens je heel erg veel sterkte, en ik vind het heel knap dat je het zo mooi op papier hebt gekregen.

**Geplaatst**: 09-10-09 22:04

Geplaatst: 09-10-09 22:04

Dorpsgenote, ik wens je heel veel sterkte. Mijn ouders zijn allebei toen ze 60 waren aan kanker overleden dus ik weet een beetje waarover je praat en wat je nu memaakt. Zij zijn beiden uitgestrooid over zo'n veldje bij het crematorium en ik vind dat eigenlijk vreselijk.

Het verwerken van je verdriet duurt een tijd, geeft ook helemaal niks want hoort bij het leven. Maar de pijn wordt wel minder, daar heb je nu helemaal niks aan maar geloof me. Lieve herinneringen blijven.

Veel sterkte en hou je taai.

**Geplaatst**: 09-10-09 22:22

Re: Alvleesklierkanker; het begin van het einde.

Geplaatst: 09-10-09 22:22

Wat ik nog wel wil zeggen is dat je echt de tijd moet nemen om het een plaatsje te geven. Al is dat in het begin heel erg moeilijk. Ook al heb je afscheid kunnen nemen. Nu begint het echte verdriet eigenlijk. En laat je nu niet verleiden tot dingen waar je niet aan toe bent. Sterkte

**Geplaatst**: 09-10-09 22:28

Geplaatst: 09-10-09 22:28

Jeetje wat kan jij mooi schrijven.
Zelf heb ik ook in zo'n rollercoaster gezeten..
In augustus begonnen de onderzoeken voor een ietsjes schorre keel, in februari was hij er niet meer.
Hij is maar kort ziek geweest gelukkig, maar wat heeft hij een pijn gehad.
Bijna tot het laatst had hij 90% kans op overleving, tot ze hem openmaakten..
Hij zat vol met gezwellen óveral aan de binnenkant en is toen opgegeven.
Met chemo konden ze het nog twee maanden rekken maar dit heeft hij niet gedaan.
Elke strohalm werd stuk voor stuk van ons afgepakt tot er geen meer over bleef..

Moeilijk, heel moeilijk.
Heel veel sterkte voor jullie allemaal.

flicka schreef:
Dorpsgenote, ik wens je heel veel sterkte. Mijn ouders zijn allebei toen ze 60 waren aan kanker overleden dus ik weet een beetje waarover je praat en wat je nu memaakt. Zij zijn beiden uitgestrooid over zo'n veldje bij het crematorium en ik vind dat eigenlijk vreselijk.

Die keuze hadden wij ook inderdaad, verschrikkelijk lijkt mij dat.
Maargoed, wat is nou uiteindelijk wel wat?
Zowel begraven als cremeren... Ik vind niks een fijn idee.

**Geplaatst**: 10-10-09 01:25

Geplaatst: 10-10-09 01:25

Jemawi schreef:
Ik wist het helemaal niet. Er is geen woord over gezegd dat we gewoon langs konden gaan, mochten we dat willen.
Ik vind dat de begrafenisondernemer dat best had mogen zeggen, want ik zit mezelf hier op te vreten.

Bedankt voor je tips, Biancaa, ik ga er zeker wat mee doen.

Helaas weten meer mensen dat niet. Wij zijn dus ook 2 keer langsgegaan. Onze begrafenisondernemer had ons daar gelukkig wel opgewezen. Helaas doen meerdere dat niet

Zo zijn wij bijvoorbeeld helemaal meegeweest naar de oven en hebben hem er praktisch zelf ingezet. dat lijkt eng, maar dat is het niet, het was juist heel mooi om te doen en een echt afscheid.

@Flicka ook daarom hebben wij "stiekem" uitgestrooid, wij hadden ook zoiets van "daar hoort hij niet thuis" Je kan zelfs als je het niet stiekem wil doen, de gemeente aanschrijven en een vergunning aanvragen om iemand ergens anders uit te strooien.

Lieverd nogmaals een dikke knuf, schrijf het lekker van je af. Zo te zien kan je dat heel goed! Als je nog vragen hebt, kan je altijd in mn pb-box terecht :(:)

**Geplaatst**: 10-10-09 16:42

Re: Alvleesklierkanker; het begin van het einde.

Geplaatst: 10-10-09 16:42

met een brok in mijn keel en de tranen in mijn ogen las ik jouw verhaal!

Heel veel sterkte meid!

**Geplaatst**: 10-10-09 19:09

Re: Alvleesklierkanker; het begin van het einde.

Geplaatst: 10-10-09 19:09

Ik heb bewondering voor je... hoe je dit hebt opgeschreven.
Heel veel sterkte met dit ernorme verlies.

**Geplaatst**: 10-10-09 22:34

Geplaatst: 10-10-09 22:34

Ik zal morgen even alles erbij zoeken wat voor jou van toepassing kan zijn.
Bij ons houdt een assement in dat je je erop instudeerd, alles erover uitzoekt en vervolgens verdedig je jezelf tegenover een arts en een verpleegkundige wat je je kennis over dat onderwerp.

**Geplaatst**: 10-10-09 22:50

Geplaatst: 10-10-09 22:50

Wat vrezelijk! Ik weet hoe jij je moet voelen. Mijn moeder was 49 en ik was 15.
Het kan gewoon niet waar zijn... Jouw moeder, het mag niet zo zijn...
Intens verdriet, woede, onmacht. Waarom, vraag je jezelf steeds af. Waarom mijn moeder...

Hoe moeilijk het ook is om nu te geloven... Wil ik je toch uit ervaring vertellen dat het intense verdriet zal slijten. En dat je het met de tijd een plekje kunt geven...Inmiddels ben ik 23 maar mis haar nog steeds.

Maar het is zo moeilijk en het voelt zo oneerlijk...

Heel veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: 11-10-09 21:57

Geplaatst: 11-10-09 21:57

Hey Meis

Had je op Hyves ook al een berichtje gestuurd maar nu lees ik je verhaal ook hier.

Heel veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: 11-10-09 22:06

Geplaatst: 11-10-09 22:06

Wat moet dat vreselijk zijn voor je! Heel erg veel sterkte.. :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-10-09 11:48

Geplaatst door de TopicStarter : 13-10-09 11:48

Bren79 schreef:
Hey Meis

Had je op Hyves ook al een berichtje gestuurd maar nu lees ik je verhaal ook hier.
Heel veel sterkte

Dankje Bren.

Ik ben even stil geweest, kon gewoon even niet meer. Ben wat zaken op een rijtje gaan zetten en ben nu even een paar dagen thuis van het werk. Dat geeft me heel veel rust.
Ik heb genoeg te doen dus vervelen zal ik me niet.
Ben na 1,5 week weer begonnen met werken maar het ging voor geen meter. Hoe doen/deden jullie dat?

Ik heb inmiddels ook weer wat pb's beantwoord. Bedankt allemaal voor jullie geweldige berichten.