Bokt.nl

**Geplaatst**: 16-03-09 18:58

Geplaatst: 16-03-09 18:58

MaartPaard schreef:
Mijn moeder kwam zojuist net even mijn kamer binnen. Hebben gepraat enzo ik leg het later wel uit. Maar ik heb wel even voor het eerst ALLES verteld. Niet hoe het eruit ziet in haar ogen. En nu ga ik waarschijnlijk met mijn broer in therapie. Wat ik heeel erg eng vind.

Heel veel succes hiermee! Wel fijn dat er nu iets aan gedaan wordt

**Geplaatst**: 16-03-09 18:58

Geplaatst: 16-03-09 18:58

MaartPaard schreef:
Mijn moeder kwam zojuist net even mijn kamer binnen. Hebben gepraat enzo ik leg het later wel uit. Maar ik heb wel even voor het eerst ALLES verteld. Niet hoe het eruit ziet in haar ogen. En nu ga ik waarschijnlijk met mijn broer in therapie. Wat ik heeel erg eng vind.

Dat lijkt mij een stap in de goede richting. Je moeder laat daarmee bovendien zien dat ze het zich wel aantrekt wat er aan de hand is. Voor een moeder is het ook heel moeilijk om goed te reageren in zo'n situatie. Jullie zijn tenslotte allebei haar kinderen, waarvan ze heel veel houdt.

**Geplaatst**: 16-03-09 18:59

Geplaatst: 16-03-09 18:59

_Tara_ schreef:
Dat is wel een lastige vraag. Ik ben zelf namelijk gewoon zo opgevoed dat slaan niet normaal is. Weet natuurlijk ook niet precies wat de situatie bij TS is, in hoeverre haar ouders met haar broer praten hierover enzo. Maar ik denk dat de ouders wel een grote rol spelen hier in.

Ik (wij) zijn ook zo opgevoed. Mijn broer sloeg dan ook nooit als mijn ouders in de buurt waren. Maar hij was sterker dan ik en als we alleen thuis waren dwingde hij zo vanalles af. Het is zelden echt dat slaag gekomen omdat ik mijn mond wel hield. Wiens fout is het dan?

Hij en ik werden gewoon allebei horendol van alkaar en dan kom je soms in zulke situaties terecht. Hij is echt geen slechte jongen hoor, integendeel

.

Laatst bijgewerkt door BraveSpots op 16-03-09 19:02, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 16-03-09 19:00

Geplaatst: 16-03-09 19:00

therapie kan handig zijn en wat goed dat je het verteld hebt!
heeft het ook opgelucht?

**Geplaatst**: 16-03-09 19:02

Geplaatst: 16-03-09 19:02

Macusa schreef:
L_Ilse_L schreef:
Macusa, lijkt me enigzins overdreven..

Hoe kun je dat vanaf dit forum beoordelen? De enige die dat weet is de TS zelf, want die lééft de situatie. Er zitten nogal wat rechters en deskundigen op dit forum zeg. Ze vraagt om een oplossing om uit de situatie te komen, niet om óók nog van volstrekt onbekenden te horen dat ze misschien zelf ook wel aandeel heeft aan het gedrag van haar broer.
TS wordt geslagen en notabene tegen haar hoofd. Dat heeft toch niets meer met puberproblemen te maken? Er is geen enkel excuus voor dat de TS in elkaar getimmerd wordt.
Opnieuw valt het me op hoe gemakkelijk er op Bokt over deze themas gedacht wordt. Ik vind het in ieder geval niet normaal deze situatie.

Amen.

**Geplaatst**: 16-03-09 19:10

Geplaatst: 16-03-09 19:10

Allereerst: Ik vind het erg goed van TS dat ze haar verhaal neerzet. Zo ben jij het "even" kwijt.

Ik vind het echt spijtig dat er zoveel reacties komen van: "ze stelt zich aan", "het zal wel pubergedrag zijn" en bla bla bla..

Wie zijn jullie allemaal om daarover te oordelen? Oke je mag je mening geven, maar TS heeft wel degelijk een probleem, wat er niet beter van word is als ze helemaal de grond in word getrapt met jullie meningen..

Ik verwacht als er iemand, met een topic als deze, op het internet zet, het heus geen onzin is wat ze zegt.
Al is het wel onzin, dan nog zullen wij ons dan volwassen moeten opstellen en haar SERIEUS advies moeten geven.

Even over het probleem:
Ik zou als ik jou was even alles op een rijtje zetten.
Bijvoorbeeld:
-Kan je echt niet in deze situatie blijven totdat je uit huis bent? ( als je bv gedrag van je broer negeerd?)(of een tijdje bij oom/tante ofzo gaan wonen? Al is het maar kort dan kom je geestelijk wel tot rust)
-Wat vinden mijn ouders er nou echt van? ( probeer een gesprek aan te knopen, alleen tussen jou ouders, of alleen met bv je vader of alleen met je moeder)
Als je dat allemaal voor jezelf heb besloten, en je komt er niet uit, raadpleeg dan als eerste de huisarts.
Leg het hele verhaal, hij zal jou wel degelijk serieus nemen, je hoeft niet bang te zijn dat je ouders of broer het te weten komen als je dat niet wilt, want hij heeft een zwijgplicht.
De huisarts zal je dan verder advies geven.
Mocht je andere stappen willen ondernemen, of er gewoon even met iemand over willen praten, dan bestaat er ook nog de kinder telefoon.
Ik hoop dat je iets hebt aan mijn advies.

**Geplaatst**: 16-03-09 19:14

Geplaatst: 16-03-09 19:14

Ben blij voor de TS dat ze een fatsoenlijk gesprek heeft gehad met haar moeder, maar wil toch nog graag reageren.
Ten eerste wijt ik toch echt veel van de problemen aan de pubertijd. Ik ben ook opgegroeid met een broer die twee jaar ouder was en wij waren allebei erg geweldadig in de puberteit. We sloegen letterlijk elkaar de kop in, hadden regelmatig de deuren uit de scharnieren hangen, gooiden elkaar vanalles naar het hoofd, konden niet tegenover elkaar aan tafel eten, omdat we elkaar bont en blauw trapten, etc. Ik bewapende me altijd met mij deodorantspuitbus en haarlakbus, gebruikte dat als een soort pepperspray (hielp best goed moet ik zeggen

). Na de pubertijd is het toch echt helemaal goed gekomen en komend jaar komt hij zelfs bij mij op het erf wonen.
Nee, het was misschien geen normale situatie, maar ik ben er inmiddels achter dat 'normaal' een erg relatief begrip is. Moet je daarvoor meteen naar de politie gaan? In pricipe valt iedere tik onder mishandeling (namelijk alles met meer dan geringe kracht). Weet dat een aangifte van huiselijk geweld erg veel inpact zal hebben. Macusa geeft aan dat de acties van de politie in overleg zijn met de aangever. Dit klopt mijns inziens niet, aangezien de politiekorpsen zich bij een aangifte huiselijk geweld moeten houden aan het landelijke protocol. Bovendien kan iemand voor huiselijk geweld ambtshalve vervolgd worden door de politie, dus ook alleen een melding kan leiden tot vervolging (heterdaad zaken). Een aangifte kan dus verregaande gevolgen hebben voor zowel de broer van de aangever als voor het gezin. Het is de vraag of dit een wenselijke reactie is (en niet aan mij om te bepalen).
Ik denk dat je een goede eerste stap hebt gezet door er goed met jouw moeder over te praten. Of therapie de juiste oplossing is, zal in de toekomst blijken...

**Geplaatst**: 16-03-09 19:15

Geplaatst: 16-03-09 19:15

Goedzo TS, ik hoop dat het vanaf nu beter mag gaan tussen jou en je broer!

En tegen alle bokker die dit maar puberaal gedrag vonden wil ik even zeggen dat de situatie dus duidelijk niet normaal was, je stapt niet zomaar naar een therapeut.

**Geplaatst**: 16-03-09 19:16

Geplaatst: 16-03-09 19:16

BraveSpots schreef:
_Tara_ schreef:
Hier ben ik 't helemaal mee eens. Dat je niet goed met elkaar op kunt schieten of soms ruzie hebt, logisch dat hoort erbij. Maar elkaar slaan. Echt niet Zeker niet als je ouders erbij staan... Dat is in mijn ogen dus echt niet normaal.

Wat zou jij er dan mee doen?

Dat jong eens goed aanpakken misschien?
Therapie, zoals de TS en haar broer nu gaan doen..
Gewoon toekijken lijkt mij niet echt een oplossing?

**Geplaatst**: 16-03-09 19:18

Geplaatst: 16-03-09 19:18

Ik weet hoe het is om je zus/broer bijna te haten...
Ik heb met mijn zusje nooit een goede band gehad zijn te verschillend...
De ruzies gingen bij ons ook van kwaad tot erger...
Ik ga niet alles hier neer pennen te veel prive laten we het erop houden dat ik heel jong huis ben gegaan.
Nu woon ik wegens omstandigheden weer thuis en sja is wennen maar is niet anders.
Nog steeds gaat het niet super maar ben ondertussen oud en wijs genoeg dat ik haar lekker met rust laat.
De keren dat we echt contact hebben gaat redelijk als ik wat vreeg of zeg kan ze ook normaal terug antwoorden,vroeger ging dat dus echt fout....
Wij schelen wel 5 jaar ik ben de oudste,21.
Veel succes want uiteindelijk hebben jullie elkaar later nodig....

Gr Gemma

**Geplaatst**: 16-03-09 19:23

Geplaatst: 16-03-09 19:23

annie88 schreef:
Allereerst: Ik vind het erg goed van TS dat ze haar verhaal neerzet. Zo ben jij het "even" kwijt.

Ik vind het echt spijtig dat er zoveel reacties komen van: "ze stelt zich aan", "het zal wel pubergedrag zijn" en bla bla bla..

Wie zijn jullie allemaal om daarover te oordelen? Oke je mag je mening geven, maar TS heeft wel degelijk een probleem, wat er niet beter van word is als ze helemaal de grond in word getrapt met jullie meningen..

Ik verwacht als er iemand, met een topic als deze, op het internet zet, het heus geen onzin is wat ze zegt.
Al is het wel onzin, dan nog zullen wij ons dan volwassen moeten opstellen en haar SERIEUS advies moeten geven.

Echt, ik had zulke topic 3 jaar geleden ook kunnen openen, met PRECIES dezelfde verhaal. (misschien tikkeltje erger omdat ik ook slaande ruzies had met mijn ouders.. ik vond ook dat ze noooooooooooooooooooooooit naar mij luisterden enzz.)
Maar nu achteraf bezien denk ik, goh ze hebben best wel eens geluisterd naar ons. Maar de puberoogjes zien het meestal anders

**Geplaatst**: 16-03-09 19:23

Geplaatst: 16-03-09 19:23

Kan niet eens op een normale manier zeggen hoe ik denk over mensen die hier hebben gereageerd, ikzelf ben jaren lang geestelijk mishandelt en zou door dit soort situaties alleen nog maar meer de afgrond ingetrapt zijn. Ik word werkelijk kotsmisselijk van mensen als jullie, schaam je diep, heel diep.

TS meid, je hebt een PM, negeer het grote gros zeikstralen hier. Die hebben er werkelijk geen kaas van gegeten. Het is niet en nooit en te nimmer jou schuld geweest of zal jou schuld zijn. Jou broer heeft een heel ernstig probleem en daar bij jij de dupe van. Dat jou ouders het niet voor je opnemen vind ik werkelijk verontrustend. Ik heb het werkelijk met je te doen en wens je veel kracht toe! zorg goed voor jezelf, als jij niet voor jezelf opkomt wie dan wel? het is tijd om terug te vechten, het is tijd om voor jezelf te bewijzen dat je wel een sterke jonge vrouw bent.

**Geplaatst**: 16-03-09 19:26

Geplaatst: 16-03-09 19:26

Benfan schreef:
Kan niet eens op een normale manier zeggen hoe ik denk over mensen die hier hebben gereageerd, ikzelf ben jaren lang geestelijk mishandelt en zou door dit soort situaties alleen nog maar meer de afgrond ingetrapt zijn. Ik word werkelijk kotsmisselijk van mensen als jullie, schaam je diep, heel diep.

TS meid, je hebt een PM, negeer het grote gros zeikstralen hier. Die hebben er werkelijk geen kaas van gegeten. Het is niet en nooit en te nimmer jou schuld geweest of zal jou schuld zijn. Jou broer heeft een heel ernstig probleem en daar bij jij de dupe van. Dat jou ouders het niet voor je opnemen vind ik werkelijk verontrustend. Ik heb het werkelijk met je te doen en wens je veel kracht toe! zorg goed voor jezelf, als jij niet voor jezelf opkomt wie dan wel? het is tijd om terug te vechten, het is tijd om voor jezelf te bewijzen dat je wel een sterke jonge vrouw bent.

Dit is nou een berichtje waar ze denk ik veel aan heeft.
Ben het trouwens echt helemaal met je eens!

**Geplaatst**: 16-03-09 20:20

Geplaatst: 16-03-09 20:20

Hobby schreef:
Een aangifte kan dus verregaande gevolgen hebben voor zowel de broer van de aangever als voor het gezin. Het is de vraag of dit een wenselijke reactie is (en niet aan mij om te bepalen).
Ik denk dat je een goede eerste stap hebt gezet door er goed met jouw moeder over te praten. Of therapie de juiste oplossing is, zal in de toekomst blijken...

Juist de reden dat slachtoffers van huiselijk geweld over zulke zaken zwijgen en twijfelen maakt dat het in zo'n grote omvang blijft voortbestaan! Natuurlijk stap je niet zomaar naar de politie, maar er zíjn grenzen. Dan kan het je broer of je kind zijn, al dan niet in de pubertijd, waarbij je je inderdaad kunt afvragen of je hem een aangifte moet "aandoen" en daarbij betrokkenheid wilt hebben, maar probeer je ook eens in te beelden hoe verstrekkend de gevolgen kunnen zijn voor àndere vrouwen als hij niet effectief en op tijd gecorrigeerd wordt. Niet te spreken over het verdriet dat je er als moeder of zus zelf van zult hebben als het gedrag in het gezin (eventueel met kinderen) dat zo'n jongen later zelf zal stichten misschien wordt voortgezet. Je zult er maar pas na je huwelijk achter komen als je eenmaal zelf mishandeld wordt (om hele banale dingen, zoals bijvoorbeeld omdat de baby te lang of te hard huilt), dat de familie het al die tijd geweten heeft. Dat is namelijk míjn situatie. Nee, zulk gedrag moet zéér kritisch door "autoriteiten" onderzocht en behandeld worden om verder leed te voorkomen. Nogmaals, de enige die kan vertellen hoe serieus de hier beschreven situatie is, is de TS zelf. Ik oordeel daar helemaal niet over. Ik reik alleen (op het verzoek van TS) manieren aan om het te laten stoppen. Zij kan perfect haar eigen verstand en vrije wil gebruiken om te bepalen wat het beste bij haar situatie past en met welke informatie op dit forum zij iets kan en wil doen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-03-09 20:30

Geplaatst door de TopicStarter : 16-03-09 20:30

Macusa schreef:
Hobby schreef:
Een aangifte kan dus verregaande gevolgen hebben voor zowel de broer van de aangever als voor het gezin. Het is de vraag of dit een wenselijke reactie is (en niet aan mij om te bepalen).
Ik denk dat je een goede eerste stap hebt gezet door er goed met jouw moeder over te praten. Of therapie de juiste oplossing is, zal in de toekomst blijken...

Juist de reden dat slachtoffers van huiselijk geweld over zulke zaken zwijgen en twijfelen maakt dat het in zo'n grote omvang blijft voortbestaan! Natuurlijk stap je niet zomaar naar de politie, maar er zíjn grenzen. Dan kan het je broer of je kind zijn, al dan niet in de pubertijd, waarbij je je inderdaad kunt afvragen of je hem een aangifte moet "aandoen" en daarbij betrokkenheid wilt hebben, maar probeer je ook eens in te beelden hoe verstrekkend de gevolgen kunnen zijn voor àndere vrouwen als hij niet effectief en op tijd gecorrigeerd wordt. Niet te spreken over het verdriet dat je er als moeder of zus zelf van zult hebben als het gedrag in het gezin (eventueel met kinderen) dat zo'n jongen later zelf zal stichten misschien wordt voortgezet. Je zult er maar pas na je huwelijk achter komen als je eenmaal zelf mishandeld wordt (om hele banale dingen, zoals bijvoorbeeld omdat de baby te lang of te hard huilt), dat de familie het al die tijd geweten heeft. Dat is namelijk míjn situatie. Nee, zulk gedrag moet zéér kritisch door "autoriteiten" onderzocht en behandeld worden om verder leed te voorkomen. Nogmaals, de enige die kan vertellen hoe serieus de hier beschreven situatie is, is de TS zelf. Ik oordeel daar helemaal niet over. Ik reik alleen (op het verzoek van TS) manieren aan om het te laten stoppen. Zij kan perfect haar eigen verstand en vrije wil gebruiken om te bepalen wat het beste bij haar situatie past en met welke informatie op dit forum zij iets kan en wil doen.

Aangifte gaat me wel een beetje ver. Ik begrijp verder wel wat je bedoelt met mensen die zwijgen e.d. Misschien heeft hij inderdaad een beperking of wat, maar ik denk dat hij zoals veel mensen zeggen ook heel erg veel last heeft van zijn hormonen als je ziet hoe hij met zijn agressie omgaat.

Ondertussen heb ik het net erg moeilijk gehad aan tafel. Maar EINDELIJK heeft mijn moeder gezien hoeveel pijn me dit allemaal doet. Nog 1 keer verbaal of fysiek geweld, en mijn broer staat buiten!!! Eindelijk! Nu nog even hopen dat ze zich dan wel aan haar woord houdt.

**Geplaatst**: 16-03-09 20:33

Geplaatst: 16-03-09 20:33

je moet eens stoppen met hem op een beschuldigende manier aan te spreken, (zie je dat dit zinnetje on-aardig overkomt omdat ik begin met "je moet").
ipv "ja lieg niet" kun je beter zeggen, ik denk dat je de waarheid niet verteld.

Is een wereld van verschil...

altijd een zin beginnen met "ik denk, ik voel, ik heb het idee dat" etc, wanneer je iets uitspreekt over je gevoel.
Dan beschuldig je iemand niet meer.

Laatst bijgewerkt door Equidea op 16-03-09 20:36, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 16-03-09 20:34

Geplaatst: 16-03-09 20:34

Dat is dus ook de reden dat ik mijn persoonlijke mening niet geef t.a.v. het doen van aangifte, ik kan aan de hand van bovenstaande casus niet bepalen hoe bedreigend de situatie is. Ik geef echter ook uit eigen ervaring aan dat dergelijk geweld wel vaker samengaat met pubergedrag zonder dat dit doorzet als iemand werkelijk volwassen is. Zoals ik al aangaf, kon ik zelf ook erg agressief zijn richting mijn broer, terwijl ik nu niet snel voor geweld zal kiezen (er blijven uitzonderingsgevallen).
Ik heb zelf aangiftes huiselijk geweld opgenomen, ik ben bekend met diverse verhalen en kan begrijpen wat de gevolgen zijn voor de slachtoffers. Daardoor weet ik ook wat de gevolgen zullen zijn voor de dader en daar staat, denk ik, niet iedereen bij stil. Ik ben blij dat er inmiddels een protocol huiselijk geweld bestaat, maar blijf me afvragen of dat in een situatie als dit de juiste oplossing is. Het bespreekbaar maken van het probleem, al dan niet met hulpverlener, lijkt me nu een meer geschikte oplossing...

**Geplaatst**: 16-03-09 20:56

Geplaatst: 16-03-09 20:56

Hobby schreef:
Daardoor weet ik ook wat de gevolgen zullen zijn voor de dader en daar staat, denk ik, niet iedereen bij stil.

Daar sta ik in ieder geval wel degelijk bij stil. Sterker, het is in sommige gevallen zelfs in het belang van de dader dat er aangifte gedaan wordt. Zeker als het gaat om een dader met bv een bipolaire stoornis, schizofrenie of een andere pshychiatrische afwijking. Die krijgen soms namelijk pas de hulp die zij nodig hebben als de familie het initiatief neemt om aangifte te doen.

**Geplaatst**: 16-03-09 21:34

Geplaatst: 16-03-09 21:34

MaartPaard schreef:
Het klopt inderdaad dat ik in mijn puberteit zit. Maar ik ben het niet geheel met jullie eens. Ik heb namelijk niet voor niets een klas overgeslagen, dit was omdat ik jonger volwassen was. Daarbij ga ik ook volgend jaar al op kamers en ik ebn 16. Krijg daarbij ook mijn eigen paard en financier op mijn kamer na ook alles zelf.
Klinkt heel arrogant enzo maar ik vind mezelf wel een sutk volwassener dan mijn broer.

Er zit een verschil tussen 'intelligent volwassen' en 'sociaal volwassen'

**Geplaatst**: 16-03-09 21:45

Geplaatst: 16-03-09 21:45

xTamara schreef:
Dat jong eens goed aanpakken misschien?
Therapie, zoals de TS en haar broer nu gaan doen..
Gewoon toekijken lijkt mij niet echt een oplossing?

Aanpakken? Komaan zeg, weet jij wel hoeveel kracht de gemiddelde man/jongen van 18 heeft? Veel meer dan ik allesinds.

**Geplaatst**: 16-03-09 22:06

Geplaatst: 16-03-09 22:06

Ik heb een broertje van een jaar jonger (15), een halve kop groter als ik, schoenmaat 45 en van de helft zo zwaar als ik.
Dan heb ik écht niks te vertellen, helemaal als hij zijn gewicht in combinatie met zijn kracht erbij in de strijd gooit.
Laat staan als je dit hebt met 16 en 18.

**Geplaatst**: 17-03-09 10:16

Geplaatst: 17-03-09 10:16

Heel simpel, als het echt zo is als jij het zegt en je ouders doen er niks aan dan doe je aangifte.

**Geplaatst**: 17-03-09 12:28

Geplaatst: 17-03-09 12:28

Meis; allereerst een :(:)

voor jou... Hopelijk gaan je ouders voet bij stuk houden en begrijpen ze nu echt dat er iets moet veranderen. Ik hoop dat je broer zelf ook in gaat zien dat het zo niet door kan en mag gaan en dat de therapie jullie ten goede zal komen. Verder heb ik alleen een simpele tip voor het licht waar je last van hebt; zwart karton voor het raampje boven de deur plakken, dat heb ik ook gedaan toen ik nog thuis woonde en er zo'n raampje boven mijn slaapkamerdeur zat, ideaal

.

**Geplaatst**: 17-03-09 13:20

Geplaatst: 17-03-09 13:20

DjunDjun schreef:
Caira schreef:
meid dat zijn puberhormonen, groeien jullie vanzelf weer uit

Puberhormonen die zo op hol slaan dat je je zusje slaat? En moeders die stond erbij en keek ernaar?
Sorry hoor maar dat vind ik echt niet normaal.
Dit is gewoon huiselijk geweld.

Idd, dit noem ik verre van puberhormonen!!
Ik denk sowieso dat je moeder niet echt in dúrft te grijpen? Tenminste, zo komt het op mij over.
Zou samen met je ouders toch echt na gaan denken over eventuele hulp?

:(:)

Hoop dat er een oplossing komt waar jullie allemaal beter van worden, want dit is absoluut niks.

**Geplaatst**: 17-03-09 13:46

Re: En wat als je je broer letterlijk dood wenst ?

Geplaatst: 17-03-09 13:46

Ik hoop eigenlijk dat niet alleen jullie in therapie gaan maar jullies ouders ook

Want jullie zijn niet de enigen die hulp nodig hebben