Moderators: NadjaNadja, Essie73, Polly, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird
.

MarvanTom schreef:Dat denk ik niet. Tenminste, tenzij mijn dode huisdieren als kind geïnterpreteerd worden als 'ermee geconfronteerd worden'.@ BraveSpots: ja, eigenlijk denk ik dat wel. (En hallo zeg, zo 'eng' ben ik niet hoor! Is een hele goede vraag)
Als je er niet mee wordt geconfronteerd in je omgeving, zal je er minder zorgen over maken. Waarom zou je je dan druk maken om zoiets? Althans, zo was ikzelf.
Pas op het moment dat je ermee geconfronteerd wordt, sta je erbij stil. Hoe is hij/zij doodgegaan? Wil ik dat ook?
We weten allemaal dat we ooit een keer gaan. Hoe of wanneer weet niemand. (als het goed is)
Ik ben nl. altijd al bang geweest voor de dood. Heb ook regelmatig als kind paniekaanvallen gehad. Die zijn een hele tijd verdwenen geweest toen ik ouder werd, maar af en toe nog steeds aanwezig, zonder enig verlies in de familie. Vorig jaar stierf mijn vader totaal onverwacht, en sindsdien houdt het me weer elke dag bezig... En het ergste is, je kan die gedachten niet stoppen...Silvaantje schreef:toevallig dat daar nu een topic over loopt want ik had het er gister nog over met een vriendin.
ik ben dus echt heel bang om dood te gaan, of tenminste voor de dood zelf zeg maar.
gewoon het idee dat je ooit echt helemaal weg bent en dat dat moment écht gaat komen.. dat vind ik beangstigend. ik geloof ook niet echt in iets hierna.niet genoeg om niet bang te zijn iig.. kan echt gaan panieken als ik er te lang over nadenk..
[edit] en dan maak ik me dus weer niet druk over de manier waarop ik doodga of wanneer ed.. maar meer gewoon het idee van het doodzijn en dat je echt weg bent zeg maar..
Silvaantje schreef:toevallig dat daar nu een topic over loopt want ik had het er gister nog over met een vriendin.
ik ben dus echt heel bang om dood te gaan, of tenminste voor de dood zelf zeg maar.
gewoon het idee dat je ooit echt helemaal weg bent en dat dat moment écht gaat komen.. dat vind ik beangstigend. ik geloof ook niet echt in iets hierna.niet genoeg om niet bang te zijn iig.. kan echt gaan panieken als ik er te lang over nadenk..
[edit] en dan maak ik me dus weer niet druk over de manier waarop ik doodga of wanneer ed.. maar meer gewoon het idee van het doodzijn en dat je echt weg bent zeg maar..
