Adil18 schreef:En als je nou heel erg eerlijk voor jezelf bent, wat dacht je toen je 18 was en je met je eerste kid rondliep: Vond je het geweldig of dacht je dat het toch beter was geweest als je het later had gedaan...? En hoe denk je er nu over? Heb je je school af kunnen maken en een baan kunnen vinden...?
Hier wil ik even op reageren.
Het komt over alsof je je moet schamen als je op je 18e met een kind loopt.
En als ik echt héél erg eerlijk ben:
Als ik had geweten dat het moederschap zo mooi was,was ik misschien zelfs al wel eerder aan kinderen begonnen.
Ik liep op mijn 19e súpertrots achter de kinderwagen,
mijn moeder mocht haar de eerste week niet eens vasthouden,laat staan dat ik mijn dochter bij mijn ouders dump.
En hoe ik er nu over denk?
Als ik niet per ongeluk zwanger was geworden,dan hadden we alsnog de keuze gemaakt om vroeg ouders te worden.
Ook wordt hier vaak geroepen dat moederschap niet onderschat moet worden,dat het moeilijk is.
Ik snap heel goed dat kinderen niet voor jan en alleman zijn weggelegt,maar we moeten niet denken dat kinderen krijgen en privilege is voor hyperinteligente,oudere,ervarener mensen...
Kinderen krijgen doen vrouwen al miljoenen jaren,dus zo moeilijk als gedacht wordt is het nou ook weer niet.
Elk reëel denkend mens weet dat een baby ook huilt,eten nodig heeft of ziek kan worden.
Dat wist ik vroeger al,dat wist ik toen ik zwanger was, en het is me nooit tegengevallen.
Het is geen last om voor je kind te zorgen,het is een geschenk.
