Moderators: NadjaNadja, Essie73, Polly, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird
. Maar ik schijn als vrouw een uitzondering te zijn, vermoed ik (als ik het zo om me heen hoor of lees hier op bokt
). Natuurlijk hou ik rekening met mijn relatie, maar niemand bepaalt wat ik doe in mijn leven. De enige die dat doet, ben ik zelf.
).
. Dan uit ik dat ook zo snel mogelijk om te kijken hoe hij reageert en of ik ook recht heb op dat gevoel. Want vaak ben je jaloers om niets, is mijn ervaring. Al ligt het misschien ook aan het type man waar je wat mee hebt
.
. Hij flirt ook tijdens zijn optredens, hoort ook bij dat moment. Moet kunnen, vind ik. We delen het soms ook met elkaar daarna en dan lachen we er samen hard om. Ben juist blij dat hij aandacht krijgt, vooral als hij daarna laat merken dat ik toch de allermooiste en -liefste ben.
laetitia schreef:Ik hou er ook niet van om strak gehouden te worden. Toen ik net met hem had en ik dus uit eten ging met die vriend van mij, zei hij: ooh en duik je dan ook nog even het bed met hem in?

Twiggy2008 schreef:]Maar goed, ik heb misschien makkelijk praten met een stabiele relatie. In zo'n beginfase is het weer wat anders, dat is wel zo.......
, maar uiteindelijk hoor je ook goed naar jezelf te kijken. Niemand is perfect, iedereen maakt fouten en als je man je lief is, blijf je niet koppig. Jaloers maken e.d. om elkaar uit te testen, hmmmm, ik vind het een beetje kinderachtig. laetitia schreef:Ach ik merk het wel, ben er nu wel klaar mee met dat gezeik. Als hij het niet meer ziet zitten omdat hij zich gecontroleerd voelde door mij, nou dan niet...
Ik wil het gewoon weer gezellig hebben, het is uitgepraat woensdag en hij heeft zijn zegje kunnen doen dus lijkt mij dat het nu zand erover is.
Nicolletje schreef:laetitia schreef:
Het komt op mij over alsof hij nog helemaal niet stevig genoeg in zijn schoenen staat om jou ook de helpende hand te bieden met jouw eigen onzekerheid...
Somebody_ schreef:Ik snap jou daarentegen volkomen, ik ben vanuit mijzelf een ontzettend 'claimerd'. In het begin werd alles gecontroleerd door me: telefoon, waar ie geweest was, met wie, hoe lang, waar, etc. Hierdoor heb ik me ook ontzettend hard gestoten, want ik raakte hem kwijt. Hij kreeg 'geen lucht', kon niets meer doen. We zijn toen een tijdje uitelkaar geweest en toch weer bij elkaar gekomen, nu alleen op een totaal andere voet. Met wederzijds respect, vertrouwen en liefde en geloof mij, dat leeft stukken fijner!!!
laetitia schreef:Nou ja als hij het echt zo'n groot issue vindt en het daarom uit maakt, kan ik er weinig tegen doen...Dan is het voor hem blijkbaar iets heel erg groots...
Al moet hij het dus wel kunnen begrijpen aangezien hij woensdag ook heeft gezegd dat hij vroeger ook heel erg jaloers is geweest maar nu veranderd is daarin en nu veel makkelijker is met dingen.
Dus ik zou het niet eerlijk vinden, hij heeft het vroeger ook gehad en heeft daar problemen mee gehad. Nu heb ik er last van en dan is het ineens iets waar hij niet mee om kan gaan??
Afijn ik loop natuurlijk te speculeren he...misschien is het niets en loop ik hem voor niets een beetje zwart te maken op een paardenforum!!!
), maar ik denk dat zij ook hem moet begrijpen. Ik krijg sterk het gevoel dat de TS het allemaal niet 'begrijpt' hoe zwaar zo'n scheiding is, dan moet je hem steunen en niet 'claimen', afkatten of bestoken met 'gezeur', dat kan hij nu gewoon niet hebben! Somebody_ schreef:Het spijt me zeer voor deze reactie(dit zul je niet willen horen), maar vanaf het begin van het topic heb ik heel erg het gevoel dat de relatie voor jullie beiden echt veel te vroeg komt. Hij die redelijk in de knoop zit met zichzelf vanwege de 'scheiding', jij die sowieso niet zo stevig in je schoenen staat en in mijn ogen eerst zelf nog heel veel moet leren wat betreft vertrouwen, respect, liefde en angst.
Door zo ontzettend te claimen, gaat een man alleen maar harder weg rennen. Laat hem met rust, een uurtje niets horen is echt niet zo erg hoor! Bellen tijdens het werk is ook niet bepaald handig, ik ken het, mijn vriend werkt als hoefsmid, ik bel hem dan ook wel eens terwijl hij bezig is. Dat soort gesprekjes zijn er om 'even snel iets te weten te komen' en niet om uren gezellig te ouwehoeren.
Ik snap jou daarentegen volkomen, ik ben vanuit mijzelf een ontzettend 'claimerd'. In het begin werd alles gecontroleerd door me: telefoon, waar ie geweest was, met wie, hoe lang, waar, etc. Hierdoor heb ik me ook ontzettend hard gestoten, want ik raakte hem kwijt. Hij kreeg 'geen lucht', kon niets meer doen. We zijn toen een tijdje uitelkaar geweest en toch weer bij elkaar gekomen, nu alleen op een totaal andere voet. Met wederzijds respect, vertrouwen en liefde en geloof mij, dat leeft stukken fijner!!!
, want dan rennen ze onherroepelijk weg.
). Maar goed, ik val zelf dus helemaal niet op dat soort types. Alsjeblieft niet, zeg, geef mij maar een vent, die gewoon doet zijn leven leidt, ook eigen vrienden/vriendinnen heeft, een andere hobby/passie heeft, enzovoort. Daar is toch niets mis mee? Nicolletje schreef:Vaak zo kort na een lange relatie moet je ook weer even helemaal jezelf terugvinden, zeker als het problematisch is gelopen.
Dat is erg moeilijk als je meteen weer in een nieuwe 'zware' relatie duikt...

laetitia schreef:Ze zijn 1,5 jaar uit elkaar...het is dus niet net gebeurd...En ik wil echt rekening houden met zijn gevoel, maar dit is 1x gebeurd...ik ben 1x ' fout' geweest...en heb woensdag mijn excuses aangeboden, gezegd dat ik het niet meer zou doen, en dat ik begreep dat hij er geirriteerd over was. Ik heb toen dus naar zijn kant van het verhaal gekeken en heb geluisterd naar zijn beleving.