Bokt.nl

Citaat:

Vanmorgen was ik alweer lekker op tijd in het ziekenhuis, om Tes in bad te doen en haar daarna te voeden.
Toen ik binnen kwam, kwam zuster Ilse al gelijk naar mij toe, om te vertellen dat ze niet zulk leuk nieuws had.

Tes is vanacht weer 4x weg gevallen, waarbij ze weer blauw aanliep.
Ze hebben 2x afgewacht hoe lang het zou duren voordat ze zich zelf kon herstellen en dat was de eerste keer 3-4 minuten en de tweede keer 2-3 minuten.
De 2 keren daarna hebben ze haar zuurstog gegeven.

10 minuten later kwam de kinderarts ook binnen en daar heb ik nog even mee gesproken.
Het wisselen van voeding kon niet de oorzaak zijn, maar wel dat ze haar gistsren 80cc te drinken hebben gegeven.
De kinderarts zelf vond dat ook wel heel veel voor een kindje van 5 dagen oud.
Ze krijgt dus nu vast 8 X 60cc

Hij zei tegen mij dat hij Tes wederom helemaal ging onderzoeken en dat hij wilde weten waar het weg kwam en dat hij met minder geen genoegen nam. Mama zei toen, nou wij ook niet.

Ook heeft mama te kennen gegeven dat ze heel erg baalt van de miscommunicatie in het ziekenhuis, waardoor Tes dus andere voeding heeft gekregen en dus gisteren veel te veel voeding heeft gekregen, gelukkig konden ze dit wel begrijpen.

Vlak daarna kwam de assistent kinderarts om een infuus aan te leggenbij Tes, omdat ze weer een EEG wilden maken.
Ze kon heel slecht een ader vinden in haar handjes , omdat deze nog bont en blauw zijn van de vorige keren bloed prikken en na 2x prikken in de ene hand en 1x in de andere hand heeft ze het infuus uiteindelijk gezet in haar polsje.
Ik bleef erbij, ondanks dat ik dit heel moeilijk vond, maar ik wil er zijn voor mijn dochter en haar troost bieden daar waar ik kan. Wat is het erg om je kindje zo hartverscheurend te horen huilen!
Het liefst wil je de dokter de naalden uit de handen slaan, maar je weet dat het voor haar eigen bestwil is.
Ze hebben en infuus aan gelegd, omdat ze dan medicijnen kunnen toe dienen als er wat te zien is op de EEG en ze willen dan weten hoe ze dan reageert.

Weer terug in bed kwamen de mensen van de EEG en is mama even naar huis gegaan, het was inmiddels al 10.45.

Om 12.00 hebben we Mik naar oma gebracht en zijn Tijn en ik samen weer terug gegaan.
Tes lag dus nog steeds aan de EEG toen we binnen en dat was best wel schrikken.
Haal hele hoofdje zat vol plakkertjes, waaruit een hele bos draadjes kwamen.
Ze was nog wel aangesloten, maar er werd niets opgenomen. De bedoeling was om dit keer te hopen (raar zeggen) dat Tes weer weg zou vallen en dan het apparaat aan te zetten om te kijken wat haar hersentjes deden op dat moment.
Er was zelf camerabewaking om haar helaatsuidrukking vast te leggen.
Uiteindelijk zul je altijd zien, dat Tes de hele middag stabiel is gebleven.

De kinderarts kwam weer langs om Tes zelf te prikken, want ze had gehoord van de assistent dat Tes moeilijk te prikken was.
Martijn is even weg gegaan, want die kon het niet aan zien, ik ben wederom met bloedend hart bij haar gebleven.

Ze heeft weer een keer haar handje geprobeerd en ook dit keer lukte dat niet. ze ging het nu in het voetje proberen en als dat niet lukte in haar lies, maar dat kon complicaties geven.
Gelukkig lukte het in haar voetje en heeft ze daar uit voorzorg een infuus aangelegd voor als het andere infuus vast zal lopen.
Ook heeft ze extra bloed af genomen om in te vriezen, mochten ze deze week nog wat willen weten kunnen ze dat bloed gebruiken en hoeft Tes niet weer geprikt te worden.

Terwijl de kinderarts nog bezig was, kwamen de mensen voor het ECG.
Maakt die vrouw ook nog een leuke opmerking, door te zeggen dat haar kleindochter ook opde 12de geboren is en dat ze haar nog niet gezien heeft, dus ging ze maar even goed naar Tes kijken om te weten hoe haar kleindochter er dan uit zou moeten zien.
Wat ik dacht: je moet niet wilen dat je je kleindochter zo ziet.
We waren een beetje klaar met zo'n opmerking.

Wederom kreeg Tes een tiental plakkertjes op haar lijfje, maar gelukkig was dit onderzoek snel voorbij en tja, dan moeten die plakkertjes er ook weer af he, ook al zo'nleuk iets voor zo'n klein meisje.

Om 16.00 gingen wij naar huis en kwamen net de mensen van de EEG weer terug. Ze wilden nog een keer eenEEG maken en daarna zoudeb ze nog een foto maken van haar hoofdje.
De neuroloog moet de EEG bepalen, dus we hopen dat we daar morgen de uitslag van krijgen.