Bokt.nl

Netje schreef:

katiavl schreef:

Verder lees ik reacties waar ik denk ik maar beter niet op kan antwoorden.
Als je gedrag niet kunt begrijpen, niet kunt plaatsen reageer dan niet.

Dit vind ik nou altijd zo'n vreemde reactie ! Waarom zouden de mensen met zg. negatieve reacties gedrag niet begrijpen? Vanwaar die wijsheid die je even aan iedereen oplegt? En waarom zou er dan niet gereageerd mogen worden. Mensen: iedereen heeft recht op zijn of haar mening. Die hoef je niet met iedereen te delen, maar als je als TS een topic opent dan mag dat natuurlijk altijd !

Ik zie het ook niet al positief of negatief. Iedereen reageert vanuit zijn eigen achtergrond en opgedane ervaring in het leven. De ene is jong en heeft nog nauwelijks iets meegemaakt en is misschien nog niet goed in staat te relativeren, de andere is (wat) ouder en heeft wel een hoop meegemaakt (of niet natuurlijk) en vraagt zich af wat er dan verdomd is aan dit leven.

Wellicht is TS zelf ook nog redelijk aan het puberen en dan hebben veel meiden vaak de neiging om alles in de overtreffende trap te zien. Dus blij is heel blij en rot is heel rot. Gelukkig blijkt dat later altijd best wel mee te vallen

Welshcobfan schreef:

Wat betreft over dat sommige mensen ergere dingen meemaken, is natuurlijk enorm relatief. Want wat is erg? Dat hangt van de persoon zelf af.
Voor de 1 is de dood van de hond net zo traumatisch als de dood van haar opa en kan daar weken last van hebben.
Terwijl de ander hetzelfde mee heeft gemaakt en nergens last van heeft.
Iemand die leeft in de oorlog heeft geen makkelijk leven en dat is erg. Maar of het erger is dan iemand die hier op dit moment enorm moeite heeft met zijn of haar leven vanwege vervelende gebeurtenissen is niet aan ons om te oordelen...
Voor diegene is het erg genoeg en dat moet genoeg zeggen...

Biedt een luisterend oor en bedenk dat jij het ook fijn vind als iemand naar jou luistert als je het even zwaar hebt.

Smystique schreef:

Helemaal mee eens, mensen moeten eens stoppen met vergelijkingen te maken, daarmee beperk je de ander en uiteindelijk ook jezelf....

Netje schreef:

_Lotjuh_ schreef:

Waarom wordt het niet gewoon geaccepteerd dat ik mijn verhaal even kwijt wil, net als al die mensen met hun liefdesverdriet verhalen. Waarom wordt daar wel normaal op gereageerd? Niemand die daar zegt dat ze zich aanstellen. Zal ik even m'n liefdesverdriet verhalen op gaan schrijven? Als jullie dat wel 'leuk' vinden.

Zie je dus je wilt wel medelijden: zeg je hier letterlijk: als het maar zo'n liefdesverdriet verhaal is wordt er wel NORMAAL op gereageerd. Lieve dame: de normale wereld is dat 1 op de 3 huwelijke eindigen in scheiding. Is dat leuk voor de kinderen: nee. Maar je vlakt ook een beetje erg makkelijk je eigen rol uit. Je moeder had een vriend: die heb je (volgens eigen zeggen) weggewerkt. Leuk dat je je moeder nieuw geluk niet gunt, omdat jij persé wilt dat je vader er weer is. Heeft je moeder ook nog iets in te brengen in het geheel, of moeten zij (je vader en je moeder) alleen maar rekening houden met jou ? Natuurlijk is het niet leuk dat je ze hebt horen ruziemaken, maar ze hadden wel het fatsoen dat te doen als jullie naar bed waren. Misschien heeft je vader er (na de knipperlichtrelatie) even genoeg van. Dat hij dan ze kinderen niet wil zien is niet netjes, maar iemand die ergens genoeg van heeft (bijv. je moeder) heeft misschien wel even helemaal geen zin meer in dit soort contact. Jij wilt misschien heel graag dat het weer goed is tussen hem en je moeder: hij kennelijk niet. Hij komt vast wel weer ergens in je leven (praat het niet goed, maar kan het wel begrijpen van zijn kant gezien).

Probeer je eigen leven is wat positiever te zien: je hebt je pony, gaat goed (mag ik aannemen op het VWO) op school en hebt een hele toekomst voor je. Je vindt het vervelend dat je zusje zo egoïstisch is, maar kijk eens in de spiegel. Ik denk dat jij er ook wat van kunt.

Het is heel rot als kinderen de scheiding van hun ouders mee moeten maken, rot ook dat ze zich daardoor niet veilig of prettig voelen en dat ze het liever anders willen zien. Maar als je een topic opent met deze titel denk ik toch: vált wel mee hoor ! Er zijn er die heel wat slechter af zijn.

Probeer je eigen rol eens niet uit te vlakken en besef dat zowel je moeder als je vader (nét als jij) recht hebben op een eigen leven en dat ze niet per definitie dat leven opzij moeten zetten om het jou naar de zin te maken (daar ben je inmiddels wel een beetje te groot voor).

Romy18 schreef:

That's life... En waarschijnlijk zijn die "botte" reactie's geplaatst door mensen die zelf al heel wat meer voorgeschoteld gekregen hebben. Ik heb dat ook altijd als vriendinnen weer eens komen met een voor hun groot probleem dat ik zoiets heb van mens ben blij dat dat alles is maar zij kunnen zich geen grotere problemen in beelden omdat die zich 'nog' niet voor hebben gedaan in hun leven.
Dus krijg je hier 2 soorten reactie's 1 soort dat zoiets heeft van Zeg schiet eens op met je geklaag er zijn veel ergere dingen. En een soort dat ook denkt dat dit de grootste problemen zijn in een leven.
Het leven is nu eenmaal oneerlijk verdeeld er zijn mensen die t ene na het andere krijgen voorgeschoteld en er zijn mensen die in der hele leven met niet meer te maken krijgen als nu kan ik nog die mooie dure auto niet kopen.

Zelf denk ik inderdaad ook van alsjeblief zeg je bent gezond, je ouders en zusje zijn gezond en wellicht gelukkiger dan toen ze samen waren. Je hebt je vriend, je hebt een eigen pony, je doet een goede opleiding. en dat zijn de dingen waar je je op moet foccusen, en minder leuke dingen zijn herrineringen en levenslessen.

rakni schreef:

xDramaQueen schreef:

voelt zich rot ja, maar om nou gelijk je hele leven depri inzien is iets héél anders, geloof me, als je echt een verdomde leven wil moest je met 16 jaar in MIJN schoenen gaan staan, anderhalf jaar later heb ik mezelf omhoog getrokken met wat duwtjes zou de ts ook moeten doen.

och je was vast heel zielig, maar wat heeft ts hieraan? sorry maar ik kan het niet laten!

Dramaqueen, vertel dan eens wat jou toen zo heeft geholpen. Dit is enkel afbouwende kritiek waar niemand wat mee kan.

Juul schreef:

Maar zoals ik zei: Voor iemand die nooit iets nóg ergers heeft meegemaakt is zoiets gewoon ontzettend heftig. Waarom zo bot reageren op iemand die dit meemaakt omdat zelf nog 'zieliger' bent, schiet daar iemand wat mee op? Mensen vinden verschillende dingen erg, en sommige mensen kunnen ook veel meer hebben als anderen. Dat moet je per persoon bekijken..

doerakje schreef:

mag ik even heel bot je met bijde benen op de grond zetten?
je bent gezond en nog jong, probeer het allemaal ook eens van de positiefe kant te zien kijk eens naar wat je wel hebt..
sorry dit is vast niet wat je wil horen

Juul schreef:

Wow, ben ik 1 van de enige die dit wél heftig vind. Ik las eerst een aantal reacties van de eerste pagina, en werd toen erg benieuwd naar het verhaal. Ik snap heel goed wat je doormaakt, heb zelf ook veel ruzies thuis gehad en was bang etc. En een kind die voor die dingen bang moet zijn (vader die zichzelf misschien wel van 't leven beroofd of 't huis in de fik steekt etc.) Daar kan je nog héél lang last van hebben. Dat is voor een kind heel zwaar, beangstigend en pijnlijk. Ik heb het thuis dus ook in iets mindere mate meegemaakt, en ik kan nu nog steeds niet tegen mensen die tegen me schreeuwen en ben ook vaak bang voor iets ergs. Durf niet te erg te genieten want ik ben gewend geraakt dat er na iets heel moois meteen weer iets heel naars komt, het houd idd nooit op. Ik kan van geschreeuw etc. dagen depressief zijn. Jeetje zeg, schrok heel erg van die reacties. Iemand plaatst niet voor niks een topic. Sommige mensen hebben kunnen met iets vreselijk zitten waar anderen misschien van denken 'ja zal wel'. Maar dan is het voor de persoon in kwestie niet minder erg. Dit soort dingen vroeg in je jeugd blijven je altijd bij, het is iets waarje moeilijk van af komt, het blijft bij je, zo ben je opgegroeid: In ruzie en angst. Dus please maak het voor TS niet moeilijker dan het al is....