hey!
ik ben ook wel heel jaloers geweest.
Wat mijn vriend betreft heb ik daar nu een hele goeie oplossing voor gevonden.
Het klinkt misschien vreemd, maar op porno na heb ik hem nergens op kunnen betrappen. Maar ik vind het ook moeilijk als hij bijvoorbeeld naar een feesje gaat. Hij gaat niet zo vaak weg en als ie dan wel weggaat heb ik zoiets: huh jij weg? Terwijl ookal werkt hij veel, hij ook weleens een feesje mag hebben! En natuurlijk zijn daar ook meisjes. Hij heeft ook wat vrouwelijke collega's, waarvan 1 zelfs meerdere moves heeft gemaakt naar hem. nou toen had ik het ECHT niet meer gewoon. Ik dacht alleen maar: wat nou als hij eraan toe geeft? ik hou van hem:'( hij is ALLES voor en bla die bla..
We zijn toen na een ruzie van een weekend weg in de auto gestapt, ik heb gezegd dat ik hem nooit meer wilde zien en dat hij me NU naar huis moest brengen (iets van 400km rijden).
We zijn na 200km gestopt op een parkeerplaats, toen hebben we gepraat. Ik was het er nog steeds allemaal niet zo mee eens maar het was bijleged.
Ik controleerde hem ook..
Mijn verhaal wordt erg lang geloof ik:S
najah ik las een topic op bokt waarvan iemand beschreef hoe haar vriend was (nogal jaloers!). Toen ik het las had ik best veel weg van die vriend en had ik echt zoiets: WAAAT?? Als mijn vriend zo zou zijn! Dat is toch niet normaal!
Het gesprek op de parkeerplaats en dat topic waren echt een keerpunt voor mij. Als mijn vriend vreemd gaat of dingen doet die buiten de grenzen zijn, dan zal dat toch wel gebeuren. Ik kan het toch niet allemaal controleren, maar vroeg of laat kom ik er toch wel achter. Kan ik me er nu wel druk om maken, maar daar heb ik alleen maar mezelf mee. Ik werd er onwijs onzeker van!!!
Nu heb ik de instelling: ik hou van hem 
hij van mij en zo niet dan komen we daar vanzelf wel achter. Ik sta veel sterker in mijn schoenen nu. Ik was bang dat hij me bijvoorbeeld zou laten vallen als ik zei dat ik nog na mijn hbo een master wilde halen. Hij is 6 jaar ouder en werkt al, ik dacht dat hij dan zou denken: nou dan heb ik liever iemand die al werkt.
Het zal bij mij ook wel met de leeftijd te maken gehad hebben. Nu ben ik 20 en denk ik heel anders. (najah mijn gedachten zijn aardig veranderd en veranderen langzaam nog).
Ik heb hem gezegd dat ik nog verder wil studeren na mijn hbo, hij vond het onwijs leuk! Hij vroeg helemaal uit zichzelf hoe ik die 2 jaar dan zag. Ik vertelde hem dat ik gewoon ging werken om de huur en vaste lasten te delen en verder die studie doen.. hij vond het prima! En weet je: als hij het niet prima vind dan moet daar over gepraat worden en als hij er echt niet mee kan leven dan komt er een eind aan de relatie wss.
Ik kan wel denken: dan verlaat hij me misschien, maar dan moet ik mijn hele leven doen waarvan ik denk dat hij het zo wilt. Dat doe ik natuurlijk niet, ik wil onafhankelijk kunnen zijn en doen waar ik me goed bij voel!
Het is een lang verhaal en het gaat vooral over mezelf maar misschien herken je er dingen uit en denk je: ja dat heb ik ook en oh dus zo denkt zij nu..
Hopelijk heb je er iets aan!
Geplaatst 
Die weten er dan in ieder geval van. Het lijkt mij vooral een kwestie van trainen dat je niet meer jaloers reageert. Ik denk ook dat iedereen dat wel herkent, dat je soms jaloers bent 
)
