Nouja, dat had ik maar geaccepteerd, er was toch met geen mogelijkheid tegenin te gaan.
Maar nu sprak ik vandaag een psycholoog, en het ging ook over m'n vriend enzo, en toen kwam dat dus ter sprake. Zij vond het ronduit slecht dat we niet bij elkaar mochten slapen. Omdat dat je relatie en ontwikkeling niet ten goede doet en blablabla. Ze snapte de argumenten van m'n ouders ook niet. We zijn allebei 18 trouwens en wonen dus nog thuis.
Heb het er dus ook weer met m'n moeder over gehad vandaag en die zei alleen maar van: 'Ik kom je kamer wel niet meer in.' Hehe rust.
Maar slapen mag nog steeds niet..Dus nu de vraag: Hoe zijn jullie ouders daarin? Vonden ze het meteen al prima, waren ze om te praten uiteindelijk (en hoe?
), of verbieden ze het ook? En wat vinden jullie er zelf van?

