Geplaatst Woensdag begin van de middag.
Ik zat te bokken, mijn telefoon ging .. "Mama" liet ie lezen..
Ik kreeg een knagend gevoel, dit KAN niet goed zijn, mam belt nooit bijna altijd alleen msn..
(ze woont in Zierikzee) ..
Ik nam op ... :"JAAA?!!!!!!".
Mam:"Ik kom NU naar Hengelo... Ik kom er NU aan!!!".
Ik:"WAT is er in godsnaam aan de hand????????????".
"Opa ligt in het ziekenhuis!!!! Bel voor meer info Rita ff". (is mijn tante)
Ik snapte er werkelijk niks van, Opa???????? Bedoelde ze dan niet oma? Dat menske heeft al 1,5 jaar longkanker weegt nog maar 37 kilo.. dus hoezo Opa?
Ik met trillende vingers "Rita" in mijn telefoon zoeken.. Hij ging over.. "Met Rita?".
En toen werd het me al snel duidelijk..
"Suzan , opa is opgenomen met ernstige spoed".
- "Wat is er precies gebeurt dan".
Ze begon te vertellen :"Oma werd om 8uur vanmorgen wakker van geschreeuw van opa, hij schreeuwde en stommelde heel hard.. zo hard als het arme menske kon lopen liep ze naar de telefoon maar drukte uit paniek elke keer me nummer verkeerd. Ze heeft de buurvrouw kunnen bellen en die is over het hek gesprongen met 2 zusters achter zich aan".
*tijdje stilte
"ze hebben opa niet naar beneden willen nemen met de trap, de brandweer is gebeld en opa is via de klapdeuren naar buiten gebracht met een ladder, niet op brancart maar met overtrek en al ,zijn kussen nog onder zijn hoofd... Suzan, zijn aorta is geknapt het is niet zeker of ie het red".
WAT een klap!!! Het was niet te geloven.. Opa heeft de operatie overleeft maar werd in slaap gehouden, veel morfine ach jullie weten wel hoe dat gaat.. Op de indensive care natuurlijk...
Achteraf bleek er 4(!!!!!)liter bloed in zn buikholte te zitten, dat ie het overleeft had niet te geloven.
Er mocht niemand bij hem dan zijn dochters (4 stuks ) en zn vrouw..
Maar oma is een beetje aan het dementeren en natuurlijk niet de sterkste meer.. Dus zij moet alles nu nog verwerken.
De dag erna zou ik erheen gaan, ma haalde me op .. Maar helaas opa lag weer onder het mes niet te geloven.. WEER z'n aorta die lekte en nu werd zijn HELE dikke darm eruit gehaald.. Want ze hadden zwarte plekken daarop ontdekt..
Ben weer naar huis gegaan, en ook deze operatie heeft ie overleeft.
De 3de dag zou ik er naar toe gaan , maar oma smeekte me aan de telefoon om niet te gaan hij lag er zo vreselijk bij, zijn hals was ondertussen net zo dik als de ruimte tussen je schouders.. Verschrikkelijk, zijn tong hing buitenboord en ht was gewoon geen aanzicht volgens mam en oma..
Tja wie ben ik dan om er tegen in te gaan en toch te gaan kijken, ben er (in tegenstelling tot me oom) niet voor de sensatie..
Dag 4 zou ik gaan met me moeder.. zij zou mij halen om 13uur opa ging vooruit en was goed stabiel.. zaterdag was het en ik dacht bij mezelf ik zeg de verjaardag af, dadelijk gebeurt er vannacht iets en ben ik te moe /aangeschoten ofzo...
Om half 11 zondags smorgens ging mijn telefoon.. "Haj Mam
". (was helemaal blij dat opa stabiel was)Tot er een stem zei :"Ik ben niet mam k ben paula". (mijn nicht)
"Jij kunt alleen met de fiets naar het ziekenhuis he?"
"dat klopt".
"Dan komen mijn vriend en ik je nu ophalen, we gaan afscheid nemen".
Nou wat er dan door je heen gaat
Aangekomen in het ziekenhuis zag ik hem voor het eerst en misschien ook wel voor het laatst..
Ik liep richting opa, me moeder kwam me al te gemoed.. Ik zag een "enge" beweging van opa en ben meteen iets opzij gaan staan zodat ik hem niet meer zag ..
Ik zei :"Mama dit kan ik niet echt niet".
"Ga maar lieverd ik ben er ook bij".
Ik ging, pakte zijn hand, die was opgezwollen niet te geloven..
Ik heb gezegd dat ik van hem hou dat ik hem een kanjer vond.. WAT vechten die man..
Het was eng om te zien omdat hij aan de beademing zat, je moet je voorstellen dat zo'n iemand als het ware word opgepompt .. heel naar geluid en die slang, wat een jukkel..
Hij was ook vastgebonden want hij sloeg zo af en toe met zn armen..
In zo ongeveer 1,5 uur tijd heeft ie 3 zakjes bloed leeg gemaakt..
mijn mams grapte nog :"Pa het is geen koud biertje ".
Maar jah ik ben neit stom aangelegd en ik vroeg me dus wel hard af waarom ze hem in godsnaam bloed deden als zn aorta kapot is .. ik bedoel dat blijft dus ergens in de buikholte
En dat leek me dus echt neit de bedoeling???? Blijkbaar snapte ma dit ook niet en me tante's ook niet echt maar de broeder wist ons te vertellen dat ze dit deden in de hoop dat ht gaatje in de aorta dicht zou stollen.
Een 2de operatie aan dat rotding is niet mogelijk en dan nog zou opa dat nooit redden...
Hij heeft zelfs een paar x zn ogen geopend , mam zei :"HAJ PA IK BEN HIER EN SUUS EN JOSÉ (tante) EN RITA(tante) EN WOUTER (neef)".
Geen reactie tot ze zei :"MAMA LIGT LEKER TE SLAPEN EVEN LEKKER OP BED".
Zijn ogen gingen open!!!!!!!!!! Maar ik schrok me dood, want zijn pupillen waren weggedraait..
Nog een paar x zijn ze open geweest, en hij heeft in mam dr hand geknepen..
Die avond is ie nog niet overleden maar me moeder had met me tante's afgesproken om en om te waken over opa.. Mijn nichten met hun vriend enzo door..
Maar ik wou mam dit niet alleen laten doen, dus ik ging mee.. Op een gegeven moment liet ik zn linkerhand los, ik durfde die hand niet goed vast te pakken omdat daar zoveel snoertjes liepen , dus heb 3 vingers gepakt en die vast gehouden..
Maar ik wilde wel een sigaretje dus ik naar beneden en pa gelijk ff inlichten..
Toen ik terug kwam en zijn hand pakte schrok opa gewoon
Hij schudde met zn hoofd ik schrok eerst echt maar toen dacht ik dat is wel goed .. dus zijn hersenen funtioneerden nog wel dacht ik .. ik zei :"Rustig maar opa ik ben het maar 
".De broeder vertelde dat we niet hoeften te waken hij was stabiel en zn bloedtesten waren goed
Maar helaas.. Maandag middag, mam belde :"Suus om 13uur hebben wij een gesprek met de artsen ik denk dat ze opa willen laten slapen , wil je mee of liever niet".
"Nee mam nee, ik neem afscheid als die opgebaart is, ik heb voor mijn gevoel gisteren afscheid genomen nu . ik heb hem gezegd dat ie een kanjer is en dat ik van hem hou".
Toch vroeg ik me af waarom die dan toch schrok toen ik zn hand weer pakte maar mam zei :"dat waren reflexen,, zijn hersenen funtioneren niet meer
".Mam:"Oma zegt hem ook pas gedag als ie opgebaart is".
"ik doe met oma mee mam".
En om ik denk 2uur ofzo werd ik opgebeld , opa is niet meer, hij heeft nog 6x geademt en het was gebeurt..
Vandaag heb ik hem mogen zien, mam was hier om 6uur.. oma en Rita waren te vroeg dus we hebben nog even een hijsje genomen van een sigaret , ik heb oma en Rita gecondoleerd en we gingen naar binnen.. Daar lag ie dan
Ijskoud natuurlijk, en zooo vredig, een soort glimlachje op zn gezicht..Zn neus nog kapot van de snoertjes en spullen en zijn buik natuurlijk opgezwollen door het bloed.. maar zoo vredig.. ik heb hem aangeraakt, maar dat is ook de laatste keer dat ik dat doe .. maar ben toch blij dat ik het gedaan heb..
Oma kuste hem nog , tot mijn grote verbazing.. Ze zei :"och och och (het dringt nog niet helemaal door) ik zou toch wel graag een foto willen van hoe mooi ie erbij ligt".
Ik :"Goh oma dat kan ik wel doen nu?".
"oooooh wil je dat Suzan wil je dat voor mij doen".
Ik heb het gedaan.. Maar heb ze toen ik thuis was op de pc gezet en gelijk gewist.. Maar voor haar doe ik het graag .. Donderdag is avondwake en dan wil ze ook graag foto's van de bloemen dus mijn camera ligt al in mijn tasje.. Vrijdag is de crematie.. Dit word gedaan met de militairen, opa word ook door hun gedragen.. Opa krijgt een goed eerbetoon
Lieve super lieve sterke opa, rust nu maar uit het is mooi geweest en wat heeft u hard gevochten, wij zullen u nooit vergeten en goed voor oma zorgen
het spijt me heel erg van het lange verhaal heb veel weg gelaten waar ik toch mee zit maar anders werd het helemaal zo lang
Toch erg bedankt voor de moeite om dit te lezen.. het knaagt zo aan me dat ik van me af moest schrijven
