Geplaatst Moderatoropmerking:
Dit is een SA met toestemming
Mijn dochter is toen ze 5 jaar oud was misbruikt door een klasgenootje, hij sloot zich op in de wc bij haar, stopte zijn vingers in haar k... en deed dan heel hard zo.... (heen en weer) zo waren haar woorden en deed ze het voor (5 jaar!). Ineens verklaarde ze daarmee haar onverklaarbare gedrag dat ze het laatste half jaar vertoonde, ik mocht niet van haar zijde wijken, drama's als ik naar mn werk moest, drama's als ze naar school moest, drama's als ze naar bed moest en midden in de nacht als ze weer een nachtmerrie had gehad en we haar weer in bed wilden leggen.
Gepraat hadden we met haar, waarom doe je zo? Wat is er toch? Smekend: alsjeblieft vertel ons wat er aan de hand is. Boos zijn we op haar geworden omdat we er geen vinger achter konden krijgen. Tot dat ze zich dus uiteindelijk geen uitweg meer zag.....
In de douche, de jongste zat in haar badje, ik vergeet dit nooit meer, Je voelt de grond onder je voeten vandaan glippen, je hersensen draaien op volle toeren, duizelig van alles wat er door je heen gaat; Verdriet (intens), boosheid (ook op haar! waarom heeft ze ons nooit in vertrouwen genomen?) Maar daar staat dat kleine ellendig hoopje mens, zo bang..... want hij had gezegd dat als ze er over zou praten....., maar aan de andere kant o zo opgelucht, wat een moed heeft dat kind moeten verzamelen...
Onbeschrijfelijk wat er dan door je heen gaat als ouder, je wilt huilen, keihard schreeuwen, dat jongetje (nog maar 6!) ik weet niet wat aan doen....
De volgende dag naar school; DRAMA, want ze wilde niet dat ik er met de directie over ging praten. Nee natuurlijk niet, dat had hij haar wel ingeprent! Ik haar nogmaals duidelijk gemaakt dat dit echt niet mag wat hij doet en als grote mensen dat zouden doen, dat die zelfs naar de gevangenis zouden moeten, "zo erg is dat hoor" en mama zal er alles aan doen dat dit NU ophoud!
Die zelfde ochtend betrapten ze hem erop dat hij bij een ander meisje in de wc zou gaan...
Dat was dus duidelijk, geen fantasie van mijn dochter in ieder geval.
Ze hebben de ouders gebeld en vertelt dat hij bij meisjes de wc in ging. Nou vraag ik je! Meer hebben ze niet vertelt.
Ze wilden met mijn dochter praten, dit heb ik, op advies van het GGZ, die was inmiddels door mijn huisarts ingeschakeld, tegen gehouden. Zij moest zoveel mogelijk hier buiten worden gehouden: "ze vertelt je anders nooit meer iets" zeiden ze.
Zowel de huisarts als GGZ bleven erbij dat dit obsessief gedrag was van het jongetje en dat aan alle bellen getrokken moest worden om uit te zoeken waar dit gedrag vandaan kwam.
Wat doet de direcie van school? Roept het Jongetje bij zich en zegt doodleuk: De moeder van dat meisje is bij mij geweest en zegt dat ... heeft vertelt dat jij dat bij haar doet, is dat waar?
Jullie snappen natuurlijk wel wat voor een schooljaar mijn dochter daarna nog heeft gehad....
Het mag jullie duidelijk zijn dat ze op school natuurlijk dit wel zo scherp in de gaten hielden, dat dat niet weer zou gebeuren, het jongetje mocht niet meer naar de wc als andere kinderen gingen.
Achteraf niet om de kinderen te beschermen, maar hun eigen naam, dit konden ze echt niet gebruiken.
Meer als deze maatregel is er nooit getroffen.
Dus stel dat het jongetje thuis of bij bijv. de buurman misbruikt word/werd, ze laten/lieten het maar gewoon zo doorgaan. Dat vind ik misschien nog wel het allerergste van alles...
Ook mijn dochter zat natuurlijk psychisch behoorlijk in de knoop en we hebben er alles aangedaan om haar weer een beetje "normaal" te krijgen en moet zeggen dat ons dat aardig gelukt is. Constant hebben we haar voor gehouden dat het super van haar was dat ze het heeft vertelt en dat het echt niet normaal was wat dat jongetje bij haar deed.
Maar goed, toen we een goede reden hadden (een begrijpelijke tegenover onze dochter) om haar naar een andere school te doen hebben we dat ook zeker gedaan.
Inmiddels is dat alweer 3 jaar geleden.
De meester zei (begin van dit schooljaar) nog, goh ik kan me nog herinneren hoe zo'n bang muisje het was toen ze hier kwam, maar nu, zo bang als ze toen was, zo stevig staat ze nu in haar schoenen. Nou dan groei je als ouders wel even.
Niet veel later echter, ging het in de klas helemaal mis... Een stel, pré-puberende meiden (net of bijna 10), kregen vat op de lerares en hadden haar binnen no-time overspannen, huilend zat ze soms voor de klas.
Zulke dingen hebben dan gelijk invloed op onze dochter, ze doet er niet aan mee, maar heeft zo'n medelijden met de lerares en totaal gefrusteerd kwam ze dan ook thuis op de dagen dat J.. les gaf. Reageerde dat af op haar zusje, of op ons, grote mond, slaan met de deuren....
Daar begonnen dus de gesprekken op school weer en ze waren zich ter dege bewust van het probleem en ik moet zeggen dat ze, maar ook wij, erg goed zijn opgevangen. Fluitend ging ze weer naar school.
1 jongetje is altijd al een probleem geweest bij hun in de klas, hij heeft een ernstige vorm van ADHD. Blijkbaar is de onrust, van boven genoemd en de invloed daar van op de rest van de kinderen, maar vooral dit jongetje, toch ondeschat.
Het jongetje begon zo langzamerhand agressief te worden richting de leraren, smijten met stoelen, schelden....
De laatste tijd loopt het pas echt uit de hand; hij schopt de leraren en directie (zelfs rechtstreeks in het kruis!), scheld ze uit voor vuile**********, ********** en een week voor de schoolvakantie heeft ie de leraar bedreigt met een schaar: "als je nu je gore rotbek niet dicht houd dan steek ik je die schaar in je strot"
Telkens word ie geschorst, maar zit vervolgens, onder dwang van de ouders en leerplicht-ambtenaar doodleuk weer in de klas na een paar dagen.
Hij zegt het ook doodleuk: "jullie kunnen me toch niks maken en moeten met jullie gore poten van me afblijven"
Dat dit kan is natuurlijk al te gek voor woorden.
Mijn dochter kan of wilde de laatste tijd weer niet inslapen en pas tegen een uur of 12 slaapt ze en bouwde zo langzaam weer een muurtje op.
Wij dachten dat dit met de hele situatie in de klas te maken had, want ondanks dat hij zo moeilijk is, heeft zij (misschien wel als enige) nog nooit problemen met hem gehad.
Tot ze vertelde dat hij haar steeds de la van haar tafeltje in haar buik trapte.
WEER naar school.... Geen probleem, zij werd uit het groepje gehaald en mocht naast haar hartsvriendin zitten, hahaha, niet dat dat ons zo'n goede oplossing leek....
Een week is het rustig geweest, komt ze huilend thuis: "mama ik ben bijna gestikt" Tja hoe reageer je dan? wij schertsend "Och nee toch? Hoe kan dat dan?", zij: "Ja hij knijpt me steeds de keel dicht en vandaag zo hard dat ik bijna flauw viel, maar M.. kwam er net aan en heeft hem een schop verkocht, toen hied ie eindelijk op".
Dus weer beraad thuis, tot diep in de nacht hebben we gepraat. En zijn tot de conclusie gekomen dat ze zichzelf moet gaan verdedigen, wil dit ophouden.
Papa met haar oefenen wat ze moet doen als hij het weer doet, heel snel de armen tussen zijn armen door en tegelijkertijd met je knie een schop in zn kruis zeg maar. Dat heeft ze dus in de praktijk gebracht, maar hij draaide door en zal haar net aanvliegen, kwam gelukkig de meester er net aan.
Inmiddels waren ze bezig een andere school voor hem te vinden, wat niet erg op wil schieten, want tot nu toe word/werd hij overal geweigerd.
En ja hoor! Eindelijk! Na de mei-vakantie zou hij van school gaan zei mijn dochter. Zijn moeder bevestigde dat idd ook.
Joepie! zou je denken, voor alle partijen beter.
Woensdag voor de vakantie komt mijn dochter onder de douche vandaan en heeft ze onder haar arm (iets lager als haar oksel) een blauwe plek en ook bij haar schouderbladen eentje, dus ik vraag: "hoe kom je daar nou aan?". Wijs als ze is vraagt ze: "tja wat denk je?", dus ik: "lijkt me niet dat je onder je arm bent gevallen, wijsneus, maar verder weet ik het toch ook niet?", zei: "van hem, natuurlijk". Blijkt hij iedereen (dus niet alleen zij) als ze langs hem lopen, of hij langs iemand, lukraak weg te trappen, te stompen of te knijpen. Ik: "Sjezus, nou ja nog 1 dag en dan ben je eindelijk van hem af en blijf die ene dag nog even bij hem uit de buurt alsjeblieft"
's Maandags ging ze weer naar school en wat blijkt? Is ie weer geweigerd en zit dus doodleuk weer in de klas. De paniek sloeg me letterlijk om het hart en ben huilend naar huis gegaan, eerst eens kalmeren.
Na een uurtje ben ik, nog steeds Kokend heet, terug naar school gegaan en heb letterlijk de directeur aangeklampt. Hem duidelijk gemaakt dat als zij hun rug niet durven rechten, dat dan wij, mocht zij nog 1x thuis komen met een verhaal dat hij haar heeft geschopt of geslagen, onze poot nu stijf gaan houden en haar thuis houden, de inspectie inschakelen en desnood aangifte doen bij de politie. Ze zouden het nog beter in de gaten houden beloofde hij.
Nou, 1 week is het goed gegaan.
Afgelopen maandag kwam ze weer huilend thuis, had haar in de boekenkast (ze moest haar boek ruilen) even flink betrokken.
Toen barste de BOM!
Wij WEER naar school en we hebben geeist dat ze voor 3 uur met een concrete oplossing zouden komen, zodat zij ons kunnen garanderen dat meneer nu eindelijk eens met zijn g... poten van haar af zou blijven.
Om 3 uur weer heen....
Gesprek met de leerkracht, onder wie zijn ogen het notabene gebeurt, hij heeft onze dochter in de klas gehouden en steekt gelijk tegen haar van wal: "Ik snap niet waarom jij niks aan mij vertelt, zo kan ik er ook niks aan doen, blablabla".
Wij: "ho! ff wachten... Ga jij maar eens even buiten spelen (tegen onze dochter)" en gelijk het gesprek over een andere boeg gegooid; "wij nemen aan dat de directeur het met je heeft besproken?", hij: "ja, maar als zij niks...." Wij er bovenop: "moet je es luisteren: wij komen hier om te horen, wat voor concrete oplossing jullie hebben bedacht om dit in het vervolg te voorkomen, zodat wij onze kinderen met een gerust hart, maar vooral veilig, hier achter kunnen laten."
Hij:"Nou, zoals het er nu uitziet, gaat hij eindelijk na pinksteren van school, en dat is voor 90% zeker." Wij: "Das alles?, Das voor onze dochter tot die tijd toch geen oplossing?" Nee, dat ook niet, gaf hij, bijna huilend toe (wij snappen ook heus wel, dat ook de school met de rug tegen de muur staat).
Wij: "nou goed als het zo moet.... dan moeten jullie nu kiezen, of hij in de klas of onze dochter, Zij kan dit niet handelen en we laten haar niet in de komende dagen toch nog even de vernieling in helpen"
De directeur werd er maar bij gehaald, ze kunnen en mogen hem niet van school verwijderen, hoe erg ze dat ook vinden en ze geven toe dat hij op dit moment totaal onberekenbaar is en zij ons hoe dan ook niet kunnen garanderen dat er niks gebeurt.
Onze dochter is dus nu thuis en inmiddels hebben we gesprekken gehad met de leerplichtabtenaar en de wethouder, en als hij na pinksteren nog op school is, word er aangifte gedaan bij de politie.
Het blijft door mn hoofd spoken... Doen we er goed aan....
's nachts droom ik, dat hij haar de keel dicht knijpt, maar er komt niemand, zie haar spartelen en sterft uiteindelijk.
Pfff..... zeg het maar.....
) dus het komt zeker weten goed met haar. Al zal het echt niet makkelijk worden.
