Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-08-06 13:42

Lieve Willem, rust zacht.

Geplaatst door de TopicStarter : 19-08-06 13:42

Het begon voor mij en marlise allemaal als een leuke gezellige paardenkinderboerderij.
We waren allebei op zoek naar een pony die we lekker konden verzorgen rijden poetsen enz.
Aangekomen bij de boerderij van Willem Jan de Zwaan zagen we een leuke zwarte pony in de wei lopen, 'Gompie'.
Wij aangebeld en toen gevraagd of we die lieve zwarte mochtent verzorgen
'Jaa hoor mieden' zei Willem.
Wij zelf waren nog klein en Gompie was een eigewijze shetlander/welsh dus hadden 2 andere meiden hem de wei uitgehaald aan de poetsplaats gezet en we konden beginnen met borstelen.
Toen we klaar waren moesten we nog even onze naam in het boek zetten met het telefoonnummer erin.

Na zo 4 jaar verder werden wij vaak overgeplaats naar andere pony's om verschillende redenen.
De andere ' grote' meiden waren alweer weg en er waren nieuwe meisjes bijgekomen.

Ondertusse is Willem een keer naar het ziekenhuis geweest en heefd daar een tijdje gelegen.
Natuurlijk waren wij allemaal hartstikke bezorgt om hem want je wist maar nooit...

Toen hij er weer uit was kregen we een maand later te horen dat hij iets in zijn been had, een gevaarlijk iets.
Hij moest daar pillen voor slikken maar hij was zo eigenwijs...

Bijna nooit heefd hij ze genomen, de pillen, zonder dat ook maar iemand wist dat het moest.

Later heefd zijn broer hem in de WC gevonden... Dood..Overleden.
Hij had een hartstilstand gekregen en was op slag dood omdat er niemand bij hem was.

Alle meiden waren bij elkaar thuis en ik was op de fiets met een vriendin.
Marlise belde mij en zei, Willem is dood.
Ik kon het niet geloven en dacht dat ze een grapje maakte, maar daar maak je eigelijk helemaal nooit grapjes over.

Alles was in 1 klap helemaal voorbij..
ALLES..
De mooie tijd die we daar hebben gehad...
We hebben daar geleerd te paardrijden,hooien,blikjes omver schieten noem maar op.. alles...
Het was zo hard voor ons allemaal.. het idee dat iedereen daar zijn/haar verzorgpony zou kwijtraken.
Maar gelukkig heefd iedereen naar veel moeite zijn pony/paardje kunnen overkopen waar ook ik bij zat.

Ik verzorgde Lady, en dat is nu uiteindelijk mijn eigen paard.
Marlise heefd altijd op een pony van een ander meisje gereden die bij Willem stond.
Deze pony 'leery' is toen meegenomen naar Utrecht, terug naar zijn eigen baasje.
Marlise heefd ondertusse alweer een andere leasepony.

De begravenis was het allerergste in mijn leven.
Er waren veel mensen en we mochten ook nog even bij willem kijken.
Ik Anouk en mijn zusje, die ook altijd bij willem hadden ponygereden gingen kijken.
Ik liep met anouk naar Willem toe, en allebei barste we in tranen uit.
Mijn zusje keek heel even maar durfde niet langer.
Er werd gezecht dat Willem met een 'lach' op zijn gezicht in de kist lag.
Toen wij er waren.. was die lach al ingezakt.
Zijn handen waren paars en er was een wondje op zijn hoofd van de val.
Zijn grote bril die nu veelte groot was had hij ook op.
de begravenis zelf was ook heel erg verdrietig.

Zo is er een eind gekomen aan de paardenkinderboerderij.
Ik denk nog heel vaak aan Willem en zou het allemaal nooit vergeten.
Een foto heb ik niet van hem.

Elise