Geplaatst De zus van mijn partner manipuleert hem (ik noem haar even Ali), maar hij vindt zelf van niet. En daar hebben we elke keer ruzie over. Het issue: de moeder van mijn partner zit sinds 3 jaar in een verpleeghuis (wegens dementie) waar ze heel goed verzorgd wordt en een fijne plek heeft. Echter vindt Ali vanaf dat haar moeder in het verpleeghuis zit dat er elke dag iemand bij moeder moet zijn, want ze heeft ontzettend hoge eisen voor de verzorging en de zorg doet dat niet volgens haar normen. Ze wil dit zelf echter niet doen want ze vind het te zwaar om er elke dag naar toe te gaan, en manipuleert mijn partner om er zo vaak mogelijk naartoe te gaan. Hij ging 5 keer in de week naar haar toe (naast zijn baan van 45 uur en woont er 45 minuten rijden vandaan), sinds begin januari gaat hij 3x in de week naar haar toe (al een verbetering). Ali heeft geen relatie, geen dieren, geen verplichtingen en zit al 3 jaar in de ziektewet vanwege overspannen zijn en woont vlakbij het verzorgingshuis. Ook heeft Ali vaak onenigheid met het verplegend personeel omdat ze niet volgens Ali's maatstaven voor haar moeder zorgen. Het hoofd van de afdeling heeft verschillende keren aangegeven dat zowel Ali als mijn partner niet elke dag moeten komen omdat moeder zeer eenkennig is geworden en vaak zorg weigert als Ali of mijn partner er niet zijn. Ze moeten dan eerst Ali of mijn partner bellen die moeder dan over moeten halen om zich te laten verzorgen.
Mijn partner lijdt er ontzettend onder, ook al zegt hij zelf dat hij helemaal niet naar zijn zus luistert maar doet wat hij zelf wil. Zijn moeder is heel lastig geworden voor het verplegend personeel omdat ze als ze in de war is alleen maar heel hard om haar kinderen roept (krijst en huilt) en niemand iets met haar kan beginnen. Ook is Ali heel erg negatief over het verpleeghuis en huilt vaak als ze bij moeder is en spiegelt dit naar haar moeder (ook volgens de zorg), waardoor moeder heel vaak verdrietig is. Als mijn partner of wij er samen zijn is moeder vrolijk.
Ik roep al drie jaar dat het niet goed is hoe ze nu met hun moeder omgaan. Het lijkt goed bedoeld, maar het is helemaal niet goed voor hun moeder. Ali sluit mij vaak buiten en noemt mij egoïstisch omdat ik niet mee ga in haar 'eisen' (mijn partner staat mij hier niet altijd in bij helaas). Ze heeft al mijn foto's verwijderd van de kamer van moeder en doet vaak alsof ik niet besta en mijn partner geen relatie heeft (we zijn al 27 jaar samen). Ik heb vaak gedacht 'ze zoeken het maar uit met z'n 2en en ik bemoei me er niet meer mee', maar dan gebeuren er weer dingen die ook betrekking hebben op mij en dan moet ik er wel wat mee.
Hoe manipuleert ze: mijn partner en Ali hebben een gezamenlijke app waarin ze dingen bespreken over hun moeder. Ik zat eerst ook in die app, maar ben eruit gegaan omdat ik niet meer tegen de dagelijkse negatieve berichten kon van Ali. Ze vertelt in die app meerdere keren per dag hoe verdrietig hun moeder is en hoe slecht ze het daar heeft, hoe druk Ali het daarmee heeft en hoe Ali daar zelf onder lijdt. Mijn partner is erg gevoelig voor Ali's 'verdriet' en vind dat hij ook voor haar moet zorgen, door vaker naar zijn moeder te gaan. Ali voelt zichzelf rot als er niet volgens haar eisen voor haar moeder gezorgd wordt, maar ze wil zelf zo min mogelijk voor haar moeder zorgen. Ze noemt dit 'werk' en heeft er een hekel aan (ik kan dit totaal niet rijmen...).
Als mijn partner zegt dat hij een dag niet naar zijn moeder gaat typt Ali terug dat ze die week ook 2 dagen niet naar hun moeder gaat. Mijn partner gaat nooit tegen Ali in. Zijn 'strategie' is zwijgen. Tegen mij reageert mijn partner wel boos als ik er iets over zeg (als ik zeg dat Ali hem niet goed behandeld of iets negatiefs zeg over haar) en zegt hij dat ik er niets over moet zeggen want dat vind hij heel vervelend en kan dan niet slapen.
Op een gegeven moment wilde we een dagje weg. Dit mocht Ali niet weten en mijn partner verzon een smoes waarom hij niet naar zijn moeder ging. Ik mocht niks op social media zetten over ons uitje, want dan zou Ali dat misschien zien. Ali zelf gaat elk weekend op stap, soms ook doordeweeks.
Met kerst waren we 1e en 2e kerstdag in het verpleeghuis, samen met Ali. Tweede kerstdag wilde we om 5 uur naar huis omdat mijn partner ook jarig was en we dat 's avonds ook nog met z'n 2en wilde vieren, en ook omdat de honden al 2 dagen alleen zaten. Moeder werd onrustig toen we naar huis wilden gaan. Ali wilde ook naar huis, maar wilde niet dat moeder 'alleen' achterbleef nu ze onrustig werd. Ze vond dat wij maar moesten blijven want Ali had pijn in d'r rug en wilde niet meer blijven. Ik zei dat we wel gingen want we moesten ook naar huis voor de honden. Ali werd boos op mij en vond mij 'spijkerhard' (waarop moeder dat herhaalde). Mijn partner zei niets. We gingen toch, tenminste, ik, en mijn partner volgde. Onderweg hadden we daar natuurlijk weer woorden over en werd het geen gezellige verjaardag meer.
Moeder kan nog steeds bellen, ook al snapt ze dat steeds minder goed en nemen de telefoontjes nu af. Ze belde soms 20 keer per dag naar of Ali of mijn partner. Ook op mijn partners werk. De zorg heeft gezegd dat het beter zou zijn dat ze geen telefoon meer heeft omdat ze moet 'leren' om te vertrouwen op de zorg, maar dat wil Ali niet. Ali vind alles 'zielig' en voelt zich dan slecht. Ze doet er alles aan om dat gevoel niet te hebben, ten koste van haar moeder en haar broer.
Moeder heeft ondanks dat ze heel erg aan haar kinderen geplakt zit leuke momenten in het verpleeghuis met medebewoners, maakt grapjes en zingt liedjes. Ali ziet dit als 'toneelspelen' van haar moeder. Ali zegt dat haar moeder doodongelukkig is en dat zij de enige is die dat ziet.
Aan de ene kant vind ik het goed dat Ali het beste voor haar moeder wil, maar niet de manier waarop ze dit doet. Ze wil de beste zorg voor haar moeder, maar dat het haar zo min mogelijk tijd kost. Ik en ook mijn partner, vinden dat moeder goede en fijne zorg krijgt waar ze nu zit. Ik baal er van dat Ali het voor iedereen moeilijk maakt en mijn partner daar onder lijdt. Ali heeft een paar keer psychische hulp gehad maar dat was niets zei ze want die zeiden allemaal dingen die ze niet wilde horen.
Ik kan zo nog wel even doorgaan want er is nog veel meer gebeurt, maar dan wordt het een nog veel langer verhaal (dank je als je alles hebt gelezen).
Ik voel me af en toe zo machteloos en weet niet goed hoe ik het beste met de situatie en met partner en schoonzus om moet gaan in deze situatie. Misschien wilde ik dit gewoon even van me afschrijven, maar misschien heeft iemand ook andere inzichten of tips. 
en als jij dat uitje er op had willen zetten zou ik dat zeker hebben gedaan. Mooie boel is dat dat je foto's van de kamer worden verwijderd en dat je zelf niet mag weten wat je op internet zet maar ondertussen wel heel de kerst daar door mag brengen. En vervolgens ga je nu jezelf nu ook als degene zien die aan hem trekt terwijl hij net zo goed eisen stelt alleen jij luistert blijkbaar wel naar hem waardoor hij niet hoeft te trekken. Sorry maar ik vind echt dat je jezelf daarmee tekort doet.
