In een eerder gesprek daarover, met een andere bedrijf ben ik daar eigenlijk best boos om geworden. Wie zegt dat je na het eerste jaar klaar bent om te re-integreren? Dat is gewoon wettelijk bepaald, maar ik vind dat stom. Dus daar had ik een flinke woordenwisseling om met deze dame. Het is niet dat ik het niet kan, niet wil, maar ik vind het gewoon een stomme beslissing en het voelde alsof andere mensen bepalen wat ik wel en niet kan en moet doen. Ik merkte dat ik daar behoorlijk recalcitrant van word

Enfin, nu moet ik dus re-integreren. Maar momenteel ben ik bezig met een traject om medicatie op te bouwen, en staat mijn hoofd hier totaal niet naar. Dus ik vind het moeilijk om me ervoor open te stellen, maar ik zal wel moeten. Hoe hebben andere bokkers dat gedaan die er eigenlijk nog helemaal niet klaar voor waren? Uiteraard communiceer ik dit wel, ik heb dit laatst ook met de bedrijfsarts besproken en die zei dat ik nog niet direct hoefde te re-integreren, maar here we are.
Ik weet overigens niet of ik er ooit klaar voor ben, of ik ooit wel herstel. Dat maakt het heel eng, als deze medicatie niet werkt, weet ik niet wat ik nog anders kan doen om hersteld genoeg te zijn om te gaan werken. Dat maakt het misschien dat ik er nog niet over na wil denken. En ik dwing mezelf er wel toe hoor, ik denk wel aan werken, ik heb ook gesolliciteerd naar vrijwilligersbaantjes en ik houd de website met vrijwilligersfuncties in de gaten voor iets wat me interessant lijkt.
Misschien moet ik het ook minder groots bekijken. Ik heb een bachelor in psychologie, maar ik kan natuurlijk ook als simpele inpakker beginnen oid. Of iets anders met weinig arbeidsbelasting.
Mijn hobby's zitten momenteel zelfs in het gedrang, door de vermoeidheid van de medicatie ben ik al 2 weken niet wezen paardrijden. Als ik iets doe voor een paar uur moet ik daar 2 dagen van bijkomen momenteel

Ik wil het wel proberen, tenminste, ik zal wel moeten. Voor de duidelijkheid, ik ben chronisch depressief met chronische vermoeidheid erbij en ben momenteel AD aan het opbouwen, waar mijn lichaam het niet mee eens is en heel erg moe is, en mn lijf gooit daar ook nog migraine aanvallen tussendoor. Ik zit nu bijna 1,5 jaar in de ziektewet.
Maar ik zou graag met lotgenoten hier over praten en horen hoe jullie het aan hebben gepakt.