Echter heb ik een zittend beroep, dus een makkelijkere functie qua gezondheid is er niet echt. Met de overgang van een andere functie naar deze dacht ik "wat een luxe" maar nu na x aantal tijd weegt het toch door blijkbaar. Ik baal ervan, maar kan er verder weinig aan doen.
Ik heb een aantal jaar terug een goedkeuring gekregen voor 'hulp op het werk door medische redenen' en dit zou kunnen ingeschakeld worden om minder aanwezig te moeten zijn zonder loonverlies. Toen.. in theorie.. Nu in de praktijk heb ik een gesprek achter de rug waardoor ik mij de grootste profiteur voel die er bestaat

Dus ik blijf in dubio zitten, wissel per dag van wat ik moet doen en weet het echt niet meer. Minder loon kan, maar dan wordt alles moeilijker en je weet niet wat de toekomst brengt. Maar mezelf (voor mijn gevoel) blijven kapotwerken voor "wat als.." is ook zo wat.
Wat gaf bij jou de doorslag? Hoe heb jij de beslissing kunnen nemen? Of waarom blijf je net wel fulltime werken?
Edit; ik woon in België dus niet alles werkt hetzelfde als in Nederland, maar inderdaad vraag ik mij ook af wat naar de toekomst bij uitvallen of pensioen enzo.