Ik zit momenteel met een dilemma.
Ik zou het tuinhuisje/hokje van mijn overleden opa krijgen die nu bij mijn moeder in de tuin staat omdat zij gaat samenwonen.
Helaas hebben wij voor een aantal week terug ruzie gehad en zijn we blijkbaar beide zo koppig dat het daarna stil blijft, omdat de tijd nu begint te dringen ben ik maar eens contact gaan zoeken om te kijken of/wat er nog mogelijk was.
Helaas kreeg ik geen contact/reactie van haar en dus liep het spoor dood.
1 maart levert zij de sleutel in en dus voel ik steeds meer druk omdat ik toch wel heel graag het hokje wil voor in mijn nieuwe tuin.
Ik had een hele goede band met mijn opa dus het heeft ook wel wat emotionele waarde.
Inmiddels is er via via contact geweest met mijn moeder en zijn blijkbaar alle afspraken van de baan omdat ze boos is ofzo, ik snap het niet. Als ik het hokje nog wil moet ik dat zelf regelen en moet ze dat uiterlijk vrijdag weten.
Echter word er wel gezegd dat het een groot ding is en dat hij jaren geleden door een oom in elkaar gezet is met schroeven maar niet netjes er in gedraaid maar er in geslagen. De schroefgaten zijn dus niet meer bruikbaar en iedereen zegt eigenlijk ook krijg die schroeven er nog maar eens uit.
Ik heb er de ballen verstand van dus heb mijn vriend na gevraagd hoe hij er tegenaan kijkt. Hij weet het ook niet, simpelweg omdat hij niet meer echt weet hoe het hokje er uit ziet laat staan hoe hij in elkaar zit.
Een optie is dus om te zeggen we kunnen er 1 dezer dagen heen rijden om te gaan kijken, echter is dit voor mijn vriend 130 km in totaal, wat hij voor mij over heeft alleen ik zit dus in tweestrijd of het allemaal zin heeft. En ben dus heel benieuwd hoe jullie hier tegenaan kijken en wat jullie zouden doen.
Daarnaast zouden we dan als het wel lukt er met z'n 2en voor staan zoals het nu lijkt en ook nog een bus moeten huren om het te vervoeren en dan dus nog eens 130 km in totaal aan benzine er door knallen..
Mijn vader denkt dat het niet gaat lukken en zegt ook kijk wat een geld je dan in totaal kwijt bent voor een tuinhuisje wat eigenlijk ook al jaren oud is en misschien kan je wel een keer tweedehands iets regelen. Nu hoef ik niet perse een tuinhuisje hier maar het leek me wel mooi om die van opa te krijgen.
Ik ben heel erg een persoon van principes en afspraak = afspraak en helemaal als het om beloftes gaat ben ik daar vrij strikt in..
Het houd mij de laatste tijd zodanig bezig dat ik er af en toe zelfs wakker van lig omdat het dan weer gaat malen in mijn hoofd wat ik er nou mee moet..
Dus ik twijfel heel erg nu tussen het laten voor wat het is en het gewoon loslaten en accepteren.
Of zeggen om een stukje zekerheid te krijgen we gaan er heen, kijken en dan beslissen maar dan hebben we het in ieder geval gezien?
Ik hoop dat het verhaal een beetje logisch te lezen is, anders sorry ik heb het de laatste tijd zo druk waardoor ik behoorlijk moe ben en niet helemaal lekker uit mijn woorden kom heb ik het idee
