Samengesteld gezin

Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
PercyLeen
Berichten: 6901
Geregistreerd: 08-01-08

Samengesteld gezin

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 31-07-22 10:46

Hoi bokkers, in mijn privé kring ken ik helaas niemand die een samengesteld gezin heeft. Ik loop momenteel echt tegen de muur op. Is er iemand hier op bokt met ervaring in een samengesteld gezin met jonge kinderen (pre pubers) bij wie ik even mijn hart mag luchten en die misschien tips heeft?

Yltje
Berichten: 1279
Geregistreerd: 04-04-10

Re: Samengesteld gezin

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-07-22 11:17

Ik heb een samengesteld gezin, weliswaar om het weekend. Dan zijn de 2 van 6 en 9 er, partner heeft ook nog 2 van 19 en 21. Geen idee of het in de voor jou passende leeftijdscategorie valt maar je mag altijd berichten!

dalena

Berichten: 3372
Geregistreerd: 28-09-12
Woonplaats: Limburg

Re: Samengesteld gezin

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-07-22 11:40

Ik ben zelf een kind uit een samengesteld gezin. Mijn moeder had al 3 kinderen, mijn stiefvader 2. En samen hebben ze nog 1 kind gekregen. Ik weet niet of ik iets voor je kan betekenen maar je mag me altijd een bericht sturen.

Een samengesteld gezin is niet makkelijk..

bamisalami
Berichten: 621
Geregistreerd: 25-08-14

Re: Samengesteld gezin

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-07-22 11:45

Oh ik herken t zo! Ik kon ook nergens m’n verhaal kwijt, liep tegen dingen aan en nam t gedrag van de pre pubers persoonlijk op. Ik ben zelfs naar een gezinscoach geweest, zat er helemaal doorheen.

Ik kan je t boek “hoe maak je een succes van mijn nieuwe gezin” aanraden. Tip van de gezinscoach :)

PercyLeen
Berichten: 6901
Geregistreerd: 08-01-08

Re: Samengesteld gezin

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 31-07-22 11:57

Dank je wel, Bami! Ben al zo blij dat er mensen zijn die het herkennen..

LWDaisy

Berichten: 5356
Geregistreerd: 26-03-18
Woonplaats: België

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-07-22 11:57

Ik kom ook uit een samengesteld gezin :)

Mijn vader is nu 23 jaar samen met zijn vrouw, ik was 10 jaar toen zij een relatie begonnen (nu 33), zij heeft 2 zonen die 2 en 5 jaar ouder zijn dan mij. Ik heb zelf nog een jongere broer, we schelen geen 2 jaar.

Het is geen rozengeur en maneschijn geweest hoor hahaha. Maar ondertussen geraken we wel allemaal door 1 deur. Ik weet niet bij wie de smile allemaal fake is, maar ach, je kan ons aan 1 tafel zetten en ons te eten geven, en voor zover ik zie krijgt niemand daar zelfmoordneigingen van.

Ik heb zo goed als geen band met mijn stiefbroers, mijn broer ook niet. Ik zie hen enkel als zij ook bij mijn vader zijn. Meer hoeft voor niemand van ons.
Maar weet je - dat hoeft ook niet. Zolang we maar normaal doen tegen elkaar, zijn mijn vader en hun moeder blij, en daar draait het toch vooral om, vind ik.
Met mijn stiefmoeder heb ik sinds een aantal jaren een betere band, maar we zijn niet echt close ofzo.

Met mijn stiefpapa ben ik wél heel close. Hij en mijn mama zijn nu 17 jaar samen. Gevoelsmatig is er zeker een verschil - ik heb 1 mama, 2 papa's en 1 stiefmoeder. Maar - ik kom met iedereen wel gewoon overeen, en dat is denk ik al heel veel waard. Ik weet niet 100% zeker waar dat juist aan ligt, maar mijn stiefpapa heeft ons wel meteen als "zijn" kinderen beschouwd, en dat gevoel heb ik bij mijn stiefmoeder echt nooit gehad. Ze is de vrouw van mijn vader, terwijl mijn stiefpapa als veel meer aanvoelt. Als 16-jarige was dat moeilijker dan dat het nu is.

Mocht je me een pb willen sturen, mag dat altijd hoor.

Mallow

Berichten: 4722
Geregistreerd: 15-04-06
Woonplaats: Nijmegen

Re: Samengesteld gezin

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-07-22 12:32

Ik volg ook graag.
Ik heb 2 kinderen (9&6) en mijn vriend heeft 3 kinderen (9&7&3) en ondanks dat we gek op elkaar zijn, is de struggle rondom dit onderwerp waarom ik heel sceptisch ben op samen wonen.

Yltje
Berichten: 1279
Geregistreerd: 04-04-10

Re: Samengesteld gezin

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-07-22 14:01

De frustratie en god waar ben ik aan begonnen herken ik ook enorm. Mijn ouders zijn zelf uit elkaar gegaan dat ik een jaar of 8 was. Met mijn stiefvader had ik een goeie band, mijn broers niet.
Beide ouders hadden ongeveer gelijk een nieuwe partner en hoewel ik mijn stiefmoeder eerst niet zo enorm geweldig vond is dat inmiddels 180 graden gedraaid. Ik heb door mijn moeder mijn vader jaren niet gesproken en inmiddels spreek ik zowel mn moeder als stiefvader niet meer en heb ik echt een enorm goeie band met mn vader en stiefmoeder.

Nu ben ik zelf de eigenkindloze stiefmoeder, die mijn stiefmoeder ooit zelf was en kunnen we samen gelukkig enorm lachen om de frustraties die ik nu heb die zij vroeger met o.a mij had.

Ergens bekruipt mij wel steeds meer het gevoel dat ik nooit zal ervaren wat die “onvoorwaardelijke liefde” zal zijn die kinderen richting hun ouders en andersom hebben. Ik hou echt van ze hoor en zij zullen ook echt om mij geven maar mama en papa blijven heilig natuurlijk. Ik merk het zelf ook wel als ze bijvoorbeeld gevallen zijn en een schaaf of wondje hebben, tuurlijk troost ik ze, help ik ze qua schoonmaken en een pleister maar ergens ik mn achterhoofd is toch dat kleine “piep niet zo” stemmetje wat maakt dat qua empathie is nooit zal matchen aan hun echte vader of moeder. Het klinkt heel gek dit hardop te zeggen en klinkt zo wat harder als ik het bedoel. Maar het raakt mij toch gewoon iets minder als mijn vriend als ik hem in zo’n situatie bekijk.

boemel

Berichten: 9837
Geregistreerd: 13-12-01
Woonplaats: Azewijn

Re: Samengesteld gezin

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-07-22 14:51

Hier ook een samengesteld gezin sinds 5 jaar. Ik heb zelf geen kids, mijn vriend heeft er 3. De oudste woont op zichzelf en de andere 2 meiden zijn 10 en 12jr wonen in co-ouderschap bij ons.

Het is inderdaad niet makkelijk.
In aanvang liep ik er tegenaan dat de kids gewend waren in alles hun zin te krijgen en daardoor heel brutaal en huilerig waren en echt van het hele huis en de tuin een bende maakten waar je u tegen zei.

Het is dan als niet ouder best lastig om toch regels te stellen. Maar, ik had zoiets van ...ik woon hier ook en in deze chaos wil ik niet wonen, dus inmiddels is er echt wel orde in de chaos.

Ik heb nooit willen moederen over ze. Maar als er wat is, kunnen ze natuurlijk wel bij mij terecht. Als ik zin heb wat met ze samen te doen, dan doe ik dat. En als ik daar geen zin in heb, dan doe ik dat niet. Die vrijblijvendheid is belangrijk voor me, omdat ik anders geen tijd over hou voor mn eigen dingen en me dat gewoon stress geeft.

Hhilde

Berichten: 7992
Geregistreerd: 24-12-08
Woonplaats: Op de Veluwe

Re: Samengesteld gezin

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-07-22 15:03

Spui maar raak!

Wat Yltje schrijft vind ik heel herkenbaar. Zelf ben ik niet zo’n kinderliefhebber, maar wel de liefde van mijn leven gevonden in een man die twee kinderen heeft. De oudste is ruim 14 en de jongste net 13. Schatten van kinderen (ik was zelf veel erger al op die leeftijd), maar ik vind het best wel eens lastig. Fijn om te lezen dat anderen het ook wel eens lastig vinden :)

-Namiro-

Berichten: 2249
Geregistreerd: 22-08-05
Woonplaats: Het Limburgse land..

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-07-22 15:20

Laat maar komen! Hier ook een samengesteld gezin.
Partner heeft een dochter van zestien en samen hebben we een zoontje van 2,5 en pffff.. het is echt niet makkelijk!!

CarinaR

Berichten: 12097
Geregistreerd: 15-10-04
Woonplaats: Net buiten ons dorp

Re: Samengesteld gezin

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-07-22 15:22

Kom maar door!

Annikab

Berichten: 455
Geregistreerd: 08-05-08
Woonplaats: Oostvoorne

Re: Samengesteld gezin

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-07-22 15:30

Hier ook een samengesteld gezin, m’n man heeft een zoon van 13 en we hebben samen een zoon van 7. Makkelijk is het zeker niet, maar bij ons is het met de jaren steeds beter gegaan.

TheWelsh

Berichten: 1604
Geregistreerd: 19-10-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-07-22 15:57

Ik ben al bijna 20 jaar (stief)moeder van een zoon van nu 25 jaar, waarvan 16 jaar fulltime. Hij woont nog steeds bij ons.
Mijn man en ik hebben samen geen kinderen en dat willen we ook niet.
Ik noem mijn stiefzoon gewoon mijn zoon. Wat wel eens vreemde gezichten oplevert als ik vertel hoe oud hij is. Ik ben nl zelf (in augustus) 39 jaar.

Ik hou veel van hem, maar vond en vind het vaak nog steeds heel moeilijk. En ik ben me er van bewust dat dit voor hem hetzelfde zal zijn.
Nu is de biologische moeder zelden in beeld, maar toch.. Makkelijk is het niet.

PercyLeen
Berichten: 6901
Geregistreerd: 08-01-08

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 31-07-22 16:06

Wauw wat veel reacties en wat fijn die herkenbaarheid! De kinderen van mijn vriend zijn 9 en 12 en verschrikkelijke plakkers aan papa. Kunnen zichzelf geen dag vermaken en mijn vriend vindt het ook heerlijk om de hele dag met de kinderen in de weer te zijn. Dit resulteert er in dat wanneer het even niet om hun draait dat ze de aandacht wel opeisen. Als het moet van s ochtends vroeg tot s avonds laat. Mijn vriend doet niks anders dan de hele tijd herhalen of het af en toe wat minder mag. Vooral die van 9 heeft hier geen enkele boodschap aan en lacht zijn vader gewoon uit. Ik vreet me helemaal op. En gisteren ben ik dus gebarsten en uitgevallen en heb ik tegen de jongste gezegd dat ik wilde dat hij zijn mond dicht hield tot dat we thuis waren (20min) dan heb ik dus mijn vriend recht tegenover me staan. Volgens hem moet ik de dialoog aan gaan. Ik heb zelf geen kinderen maar als er de hele dag door wel 30x wordt gevraagd of je ergens mee op wil houden en je dat gewoon weg lacht dan stopt toch ergens een keer de dialoog? Of zie ik het dan echt helemaal verkeerd?

Diddykong

Berichten: 1708
Geregistreerd: 09-05-12

Re: Samengesteld gezin

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-07-22 16:27

Ja en nee :'). Jij bekijkt de situatie vanuit jouw normen en waarden. Dat gaat dan zo ik het lees dat kinderen respect moeten hebben voor hun ouders, ze een beetje luisteren en dat ouders de leiding hebben. Correct me if I'm wrong :D. Je vriend voedt alleen op vanuit een ander inzicht. Hij ziet zichzelf misschien meer als gelijke van de kinderen en stelt niet snel grenzen of speelt de baas. En zijn geduld is enorm zo te lezen.
In de opvoeding is vaak geen goed of fout in dat opzicht. Je kunt dit op verschillende manieren doen en 90% van de kinderen groeit zo best goed op.
Het is alleen niet aan jou om uit te vallen tegen de kinderen. De kinderen zijn te oud om zich door jou te laten corrigeren, hoe logisch het voor jou misschien ook lijkt. Het 'probleem' zit hem ook niet in de kinderen. Zij nemen de ruimte die hun vader hun geeft. Je uitval zul je moeten bewaren voor hun vader. En een goed gesprek aangaan over jullie opvattingen binnen de opvoeding. Misschien kun je ergens een compromis sluiten? Net als ouders binnen een nornaal gezin moeten jullie op 1 lijn komen. En dat ook weer uitstralen naar de kinderen. Het lastige binnen samengestelde gezinnen is dat kinderen ook nog een tijd bij de ex van je partner verblijven en dat daar mogelijk ook weer regels uit voorkomen die niet aansluiten bij de jouwe. Het is dan aan jou om te kijken hoe je ook jezelf hierin niet verliest. Soms is een latrelatie om die reden ook niet onverstandig. Zo heb je een eigen huis waar jij je terug kunt trekken en zo je eigen rust weer kunt vinden.

Marie111
Berichten: 4892
Geregistreerd: 15-07-10

Re: Samengesteld gezin

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-07-22 16:32


Forcalquier

Berichten: 2091
Geregistreerd: 07-01-05

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-07-22 16:39

Hier ook, inmiddels alweer 10 jaar.

Geregeld stond het huilen mij in de ogen. Als moeder samen met een man waarvan de dochter 5 jaar scheelt met mijn dochter.

2 totaal verschillende opvoedingen: ik heb mijn dochter (inmiddels 18) heel consequent opgevoed en zij was al heel jong zelfstandig (alsin: zelfstandig douchen,tandenpoetsen,aankleden,hond uitlaten. Tevens heeft zij vanaf haar 8e een eigen pony (inmiddels 2) waardoor zij is opgegeroeid met verantwoordelijkheidsgevoel.

Mijn stiefdochter daarintegen (inmiddels 13) doet nog steeds niets zelfstandig. Het belang van persoonlijke hygiëne, opruimen en verantwoordelijkheid is haar volledig onbekend. Ruim 8 jaar lang was het iedere dag weer een strijdt aan tafel. Madame verzon de meeste bizarre smoezen om maar niet te eten: hartaanvallen, gebroken ribben, (nep) flauwvallen....meisje was dan ook extreem mager en klein voor haar leeftijd. Na het "eten" het standaard gezeur om snoep, frisdrank en chips want ze had honger....ze kreeg het ook! Dit tot grote ergernis van mij. Mijn dochter raakte hierdoor verward, waarom mocht zij nooit snoepen als zij zich had misdragen of weigerde te eten?

Geregeld heb ik lijnrecht tegenover mijn partner gestaan, altijd oneenigheid over de kinderen en het toegeven aan gezeur en gejengel.
Op den duur schaamde ik mij de ogen uit het hoofd,zat de relatie ver onder vriespunt en werd de dame in kwestie hondsbrutaal (richting haar pre-pubertijd)
Uiteindelijk, nadat ik aankondigde te stoppen met de relatie, zijn alle koppen bij elkaar gekomen ( ik, vader en ex/moeder) en is er heel veel veranderd.
Pa & ma zijn een stuk consequenter geworden waardoor stiefdochter ineens wel kan eten....enkel het zelfstandige en de persoonlijke hygiëne is in haar ogen nog steeds onbelangrijk.

PercyLeen
Berichten: 6901
Geregistreerd: 08-01-08

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 31-07-22 16:51

Diddykong schreef:
Ja en nee :'). Jij bekijkt de situatie vanuit jouw normen en waarden. Dat gaat dan zo ik het lees dat kinderen respect moeten hebben voor hun ouders, ze een beetje luisteren en dat ouders de leiding hebben. Correct me if I'm wrong :D. Je vriend voedt alleen op vanuit een ander inzicht. Hij ziet zichzelf misschien meer als gelijke van de kinderen en stelt niet snel grenzen of speelt de baas. En zijn geduld is enorm zo te lezen.
In de opvoeding is vaak geen goed of fout in dat opzicht. Je kunt dit op verschillende manieren doen en 90% van de kinderen groeit zo best goed op.
Het is alleen niet aan jou om uit te vallen tegen de kinderen. De kinderen zijn te oud om zich door jou te laten corrigeren, hoe logisch het voor jou misschien ook lijkt. Het 'probleem' zit hem ook niet in de kinderen. Zij nemen de ruimte die hun vader hun geeft. Je uitval zul je moeten bewaren voor hun vader. En een goed gesprek aangaan over jullie opvattingen binnen de opvoeding. Misschien kun je ergens een compromis sluiten? Net als ouders binnen een nornaal gezin moeten jullie op 1 lijn komen. En dat ook weer uitstralen naar de kinderen. Het lastige binnen samengestelde gezinnen is dat kinderen ook nog een tijd bij de ex van je partner verblijven en dat daar mogelijk ook weer regels uit voorkomen die niet aansluiten bij de jouwe. Het is dan aan jou om te kijken hoe je ook jezelf hierin niet verliest. Soms is een latrelatie om die reden ook niet onverstandig. Zo heb je een eigen huis waar jij je terug kunt trekken en zo je eigen rust weer kunt vinden.


Dank je wel hiervoor! Dat eigen huis heb ik helaas opgegeven vorig jaar. Maar ik waardeer je woorden heel erg. Heel helder verwoord. En ook een eye opener. Dit ga ik ook zeker delen met mijn vriend.

Eapy

Berichten: 1889
Geregistreerd: 22-05-13
Woonplaats: Noord-Holland

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-07-22 16:55

Misschien heb ik het gemist, maar hoe lang zijn jullie nu bij elkaar en/of samengesteld?

PercyLeen
Berichten: 6901
Geregistreerd: 08-01-08

Re: Samengesteld gezin

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 31-07-22 17:02

We zijn ruim 2 jaar samen en zijn begin dit jaar gaan samenwonen (samen een huis gekocht in de woonplaats van ook de moeder van de kinderen). Gek genoeg bracht dat meer rust en structuur voor de kinderen en mijn vriend. Alleen voor mij niet. Ik merk dat ik heel erg mijn eigen plek mis omdat mijn vriend en ik niet op 1 lijn zitten mbt leef en omgangsregels. Eigenlijk speelt er exact wat Diddykong schrijft.

boemel

Berichten: 9837
Geregistreerd: 13-12-01
Woonplaats: Azewijn

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-07-22 17:22

Zijn de kinderen om het weekend bij jullie of in co-ouderschap?

Ik ben zelf enorm consequent, maar het is ook een beetje een kwestie van op de juiste manier verpakken.

Over het eten ben ik altijd heel duidelijk geweest. Ik heb gezegd "woorden als goor, smerig, ranzig wil ik over het eten niet horen. Ze krijgen geen poep op hun bord tenslotte.

Ze mogen wel zeggen dat ze het niet zo lekker vinden en dan hoeven ze er maar een klein beetje van te eten.

Ik heb ze altijd zelf op laten scheppen met de afspraak dat wat je opschept, ook zelf opeet. Bijscheppen mag natuurlijk altijd.

Eerlijk gezegd nooit geen drama meer over het eten gehad.
En met name de jongste is echt snel een goede eter geworden. Zij wil ook altijd alles proeven.

Ik moet zeggen dat mijn vriend en ik altijd wel goed hebben kunnen praten en over het algemeen goed op 1 lijn zitten.

Al moet ik soms ook wel even scherp zijn.
Zijn 9 jarige had op een gegeven moment problemen met slapen en op dat moment liep ze ook bij een psycholoog.

Ze ging vanuit haar bed dr vader steeds appen dat ze niet kon slapen en hij reageerde per app steeds dat ze t toch moest proberen. En dat ging rustig tot na 23.00 zo door.
Ik was het er niet mee eens. Überhaupt vond ik het onzin dat een 9 jarige met een telefoon ging slapen en ook dat daar steeds over geappt moest worden en reactie op kwam. Mijn vriend vond het volkomen normaal.

Ik heb hem gezegd: vertel het volgende aan de psycholoog "ik breng mn dochter van 9 met een mobiele telefoon in dr hand naar bed en ga dan de hele avond met haar lopen appen."

Dat heeft hij natuurlijk niet gedaan en hij heeft daarna snel zn dochter aangegeven dat er niet meer geappt werd. En dat als ze ziek was of als er echt wat gebeurd was, ze altijd naar beneden mocht komen, maar verder niet.

Ook dat ging daarna prima.
Alles valt of staat met consequent zijn,maar wel lief zijn en duidelijk aangeven waarom iets wel of niet mag.
Tevens is het maken van begrijpelijke en ook logische afspraak belangrijk.

WenK

Berichten: 10574
Geregistreerd: 10-01-03
Woonplaats: 't Gooi

Re: Samengesteld gezin

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-07-22 17:32

Ook hier een samengesteld gezin.. 2 meiden van nu 19 en 16 (11 en 14 toen ik mijn man leerde kennen, mijn stiefdochters) en samen een zoontje van nu 6 maanden. Zeker niet makkelijk geweest veel ellende gekend, maar nu een mooie balans gevonden waar iedereen een eigen plekje heeft en elkaar respecteert (al zijn er altijd wel dingen die even net niet lekker lopen, net als overal).

WenK

Berichten: 10574
Geregistreerd: 10-01-03
Woonplaats: 't Gooi

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-07-22 17:38

PercyLeen schreef:
We zijn ruim 2 jaar samen en zijn begin dit jaar gaan samenwonen (samen een huis gekocht in de woonplaats van ook de moeder van de kinderen). Gek genoeg bracht dat meer rust en structuur voor de kinderen en mijn vriend. Alleen voor mij niet. Ik merk dat ik heel erg mijn eigen plek mis omdat mijn vriend en ik niet op 1 lijn zitten mbt leef en omgangsregels. Eigenlijk speelt er exact wat Diddykong schrijft.


Hierop is mijn advies; "zorg dat je wat voor jezelf creëert". In de lastigere periode hier vond ik het heerlijk om af en toe een weekend op de vereniging hele dagen vrijwilligerswerk te doen. De boel de boel laten thuis en zoek het maar even uit met elkaar. Alles wat mis ging was per definitie mijn schuld en ik was daar soms zo klaar mee.

Nu ben ik in ons gezin wel degene met de meeste rust, zowel mijn man als met name zijn oudste dochter (en ik denk straks ook mn zoon) zijn vlot ontvlambaar. Er zijn regelmatig schoenen over en weer gevlogen. Ik kon dan meestal wel met ze praten, maar had er ook zeer regelmatig geen zin in. Niet mijn kinderen.

Overigens heb ik dat gesprek ook vrij vlot gevoerd; we gaan wel bij elkaar wonen, maar ik ben niet je moeder en wil ook niet je moeder zijn. Ik wil voor je zorgen en er voor je zijn waar je me nodig hebt, maar je hebt maar 1 moeder. Dat hebben ze wel gewaardeerd (en ontnam ze een heel stuk slagkracht in discussies later).

PercyLeen
Berichten: 6901
Geregistreerd: 08-01-08

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 31-07-22 17:39

boemel schreef:
Zijn de kinderen om het weekend bij jullie of in co-ouderschap?

Ik ben zelf enorm consequent, maar het is ook een beetje een kwestie van op de juiste manier verpakken.

Over het eten ben ik altijd heel duidelijk geweest. Ik heb gezegd "woorden als goor, smerig, ranzig wil ik over het eten niet horen. Ze krijgen geen poep op hun bord tenslotte.

Ze mogen wel zeggen dat ze het niet zo lekker vinden en dan hoeven ze er maar een klein beetje van te eten.

Ik heb ze altijd zelf op laten scheppen met de afspraak dat wat je opschept, ook zelf opeet. Bijscheppen mag natuurlijk altijd.

Eerlijk gezegd nooit geen drama meer over het eten gehad.
En met name de jongste is echt snel een goede eter geworden. Zij wil ook altijd alles proeven.

Ik moet zeggen dat mijn vriend en ik altijd wel goed hebben kunnen praten en over het algemeen goed op 1 lijn zitten.

Al moet ik soms ook wel even scherp zijn.
Zijn 9 jarige had op een gegeven moment problemen met slapen en op dat moment liep ze ook bij een psycholoog.

Ze ging vanuit haar bed dr vader steeds appen dat ze niet kon slapen en hij reageerde per app steeds dat ze t toch moest proberen. En dat ging rustig tot na 23.00 zo door.
Ik was het er niet mee eens. Überhaupt vond ik het onzin dat een 9 jarige met een telefoon ging slapen en ook dat daar steeds over geappt moest worden en reactie op kwam. Mijn vriend vond het volkomen normaal.

Ik heb hem gezegd: vertel het volgende aan de psycholoog "ik breng mn dochter van 9 met een mobiele telefoon in dr hand naar bed en ga dan de hele avond met haar lopen appen."

Dat heeft hij natuurlijk niet gedaan en hij heeft daarna snel zn dochter aangegeven dat er niet meer geappt werd. En dat als ze ziek was of als er echt wat gebeurd was, ze altijd naar beneden mocht komen, maar verder niet.

Ook dat ging daarna prima.
Alles valt of staat met consequent zijn,maar wel lief zijn en duidelijk aangeven waarom iets wel of niet mag.
Tevens is het maken van begrijpelijke en ook logische afspraak belangrijk.


Er is co ouderschap. Hun moeder is heel strak en mijn vriend acteert ergens vanuit angst. Hij is bang om zijn kinderen kwijt te raken en klampt zich daarom vast. Hij is eerder hun beste vriend dan vader. We komen van heel ver. Ik ben al blij dat ze tegenwoordig in hun eigen bed slapen en dat er bedtijden zijn. Maar mijn vriend wil overal over praten met de kinderen. Hij zegt zoveel dat het uiteindelijk voor hen ook niet meer duidelijk is. Echter laat hij zich dit door mij niet zeggen. Als hij mensen spreekt met kinderen die heel consequent en duidelijk zijn dan zegt hij wel: dat zouden wij ook moeten doen. Maar op de een of andere manier kan hij dat niet. Hij gaat dan naast zijn kinderen staan en zoekt in alles een compromis. En dan kom ik in conflict met mijn normen en waarde.