Geplaatst Enfin, een crowdfunding (dank, dank, dank) zodat ik weer wat basisspullem kon kopen én kennissen die hier een huis kochten om te verhuren aan mij.
En toen ging het mis. Ik kan hier niet aarden. Ik haat (echt!) het huis. De huurprijs is me véél te hoog, ik heb geen privacy (de grote garage op mijn terrein is ook verhuurd en ik zit dus met autoknutselaars e.d opgezadeld. Ik kan niet in mijn onderbroek mijn terras op, zullen we maar zeggen. De spanningen tussen mij en de huurbaas, mijn kennis, zijn inmiddels hoog opgelopen. Daar wijt ik hier niet verder over uit.
Janken, god wat mis ik mijn oude plekje, laten aankomen dat dat nooit meer terug komt. Wat doet dat nog steeds fiets zeer.
Heel kwaad op het falende systeem, de beloofde hulp is niks van waargemaakt.
En gaan nadenken. Overwogen het eiland te verlaten. Waarheen? Wat ga ik in vredesnaam doen? Geconcludeerd dat ik liever ga zwerven dan dat ik in dit huis blijf.
En toen kwam een kennis met een telefoonnummer. Van een schat van een tjechische meid hier in het noorden. Ze had een stukje grond. Gaan kijkem, bleek niet haar grond. Met de eigenaar van de grond twee dagen later het halve noorden doorgereden. Plaatjes van wat grond gezien.
Een andere vriend uit het noorden gaf me een ander nummer.
Gebeld. Gekeken. En ik ben verliefd. Als het gemeemtehuis mij gaat zeggen wat ik wil horen koop ik ern stukje landbouwgrond in het mooie en afgelegen Garafía. En dan is het een kwestie van de wet op de juiste manier interpreteren en me daar vervolgens niets van aantrekken, en dan ga ik daar gewoon een klein huisje neerzetten.
En gewoon eindelijk weer rust aan mijn hoofd hebben. Ik ben nu zo stijf als een plank van de stress.
Nu, dit word een volgtopic. Aangezien ik geen zak geld heb zal het vooral een langzaam proces worden.
Maar voor wie het leuk vind....
Beeldvorming:
, wat een prachtig eiland is dat! 
