Ja, ik dus.
Met heel veel moeite en fysieke pijn sta ik iedere ochtend vroeg op, om voor werk even langs paardlief te gaan.
Deze ochtend liep dit echter niet volgens plan. Nietsvermoedend kwam ik aan met volle handen bij mijn auto en probeerde ik mijn sleutel in het slot te doen. "Hé, het lukt niet... Even harder duwen..."
Slaapdronken denk ik na waarom dit nou weer niet lukt en mopperend zet ik de 4 tassen op de grond, die ik bij mij had voor een weekendje Ardennen.



Ik weer naar boven, mijn appartement in om warm water te halen. Eenmaal boven ging ik opzoek naar iets waarmee ik het warme water ook weer mee naar beneden kon nemen. Geen emmer of afwasteil te vinden.
Vervolgens ben ik met een sleutel en enige kennis van natuurkunde de autodeur open gaan wrikken. Ook geen succes, wel een originele, kromme schuursleutel als resultaat

Buurvrouw 2, naast de buurvrouw van 3 hoog, kwam inmiddels ook aangewandeld. Zij moest nog gaan beginnen aan het geprutst. In de tussentijd kwam ik met het briljante idee om tegen de deur te blazen, waarbij de buurvrouw onwijs moest lachen en dus checkte of ik mijn pillen niet nog boven had laten liggen.

Tussendoor was ik aan mijn koffie-to-go begonnen en kwam ik erachter dat mijn hersenen toch nog wel aanwezig waren en kwam ik tot de conclusie dat de kofferbak wel open kon en ben ik heel lenig via de kofferbak de auto in gekropen.

En dit allemaal VOOR 6:30u in de ochtend.