Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-05-15 09:03

Hoe baby gaan huisvesten in een co-ouderschap

Geplaatst door de TopicStarter : 24-05-15 09:03

Goed, ik zal bij het begin beginnen.
10 weken terug kwam ik er achter dat ik zwanger ben van een zeer goede vriend van mij. Hij en ik hebben dit samen goed doorgesproken en hebben besloten om er samen vol voor te gaan. Ook om te kijken of er relationeel wat zou zitten tussen ons.
Dit ging naar mijn idee erg goed, al ging het uiteraard vaak en veel over praktische zaken en hebben we misschien te weinig ruimte gemaakt voor ons gevoel. In ieder geval hadden we het voor onszelf duidelijk wat we met het woonscenario zouden doen. Hij woont een stuk mooier dan ik en de bedoeling was om bij hem samen te gaan wonen en daar het kindje op te voeden.
Helaas heeft hij afgelopen vrijdag gemeld dat het gevoelstechnisch er voor hem toch niet is, dat hij het kindje opvoeden nog steeds samen wil doen, maar dan als de goede vrienden die we waren.
Ik ben er van overtuigd dat hij en ik dit kunnen en dat hij ook echt de verantwoordelijkheid voor zijn kindje neemt, echter staan we lijnrecht tegenover elkaar wat huisvesting betreft.

Zijn eerste ingeving is beide ons eigen huis aanhouden, in beide huizen een volledige kinderkamer inrichten en dan met zijn 3en heen en weer trekken tussen de huizen (nog niets hiervan in concreet, maar denk aan om de week). Onze eigen financien blijven dan strikt gescheiden, maar maken een gezamelijke rekening voor het kindje waar we evenveel op zullen storten. Ik zie dit absoluut niet zitten om meerdere redenen; Het lijkt mij voor een kindje niet goed om steeds tussen 2 huizen heen en weer te moeten, iig niet als het nog zo klein is. Je hebt elke keer te maken met een totale volksverhuizing, ook al richt je 2 complete kamers in, je zal toch heel veel spullen en kleding (ook voor onszelf) heen en weer moeten slepen.
En wat voor mij nog een reden is is dat we beide huisdieren hebben, ik heb 2 katten en hij een hond. Ik wil niet mijn katten telkens een tijd alleen moeten laten en alleen even thuis te komen om te voeren, meenemen voor telkens een korte tijd kan imo met katten niet. Die moeten ergens kunnen aarden. En in de tijd dat we in mijn huis zitten zal zijn hond mee moeten en dan ook zijn mijn katten van slag.
Punt van het kindje heen en weer halen weegt voor mij natuurlijk absoluut het zwaarst, de rest valt nog wel uit te komen, maar ik kan me gewoon echt niet voorstellen dat een kind daar niets aan over houdt.

Nu gaf ik aan als optie om bijvoorbeeld mijn huis als vaste basis te gebruiken en zijn huis ook aan te houden voor hem als kantoor (hij is ZZPer) en als eventuele uitvalsbasis voor als één van ons even rust, ruimte en tijd nodig heeft. Hoe hiervan de kosten te regelen heb ik nog niet echt een idee van. Zit zelf het meest te neigen naar dat de hypotheek en kosten voor het huis zelf dan gewoon voor mij blijven, evenals de kosten voor zijn huis voor hem. En de gezamelijke kosten als boodschappen, gas/water/licht en baby ook echt samen te betalen.
Hij staat hier heel erg afwijzend tegenover, omdat dit voor hem teveel voelt als samenwonen, wat het natuurlijk in zekere zin ook is.

Gisteren heb ik lang met mijn ouders gepraat en mijn moeder bedacht zomaar een eventuele 3e optie. Met nadruk op eventueel en optie omdat niets hier aan zeker is en gegarandeerd kan worden.
De vader woont in een ruim appartement in het koetshuis van een landhuis hier in de stad. Aangrenzend aan zijn slaapkamer bevind zich de oude hooizolder en nog een kleinere ruimte van ongeveer 3x4. De eigenaar van het pand had in gedachten om hier tzt (meerjaren plan) een éénpersoons woning in te gaan maken. Niet groot, maar ruim genoeg om fatsoenlijk te kunnen wonen.
De vader heeft nu nog 1 slaapkamer, de eigenaar van het pand heeft al aangegeven bereid te zijn om een kleine ruimte van de hooizolder bij zijn appartement aan te trekken als zijnde babykamer.
Nu was dus het idee dat ik de éénpersoonswoning zou kunnen betrekken en de babykamer in het midden zit zodat we daar beide in kunnen komen.
In mijn ogen is dit een zo goed als ideale situatie voor de baby (dit zeg ik specifiek omdat ik dan wel mijn ruime ééngezins hoekwoning zou moeten verkopen) omdat er dan één vaste en veilige plek is, de baby hoeft niet heen en weer gezeuld te worden. Ik zal een eigen woning hebben, met eigen opgang en onze eigen financien zullen gescheiden blijven.
Dit idee heb ik gister in ieder geval aan hem geopperd om over na te gaan denken, maar hij fakkelde het in zijn bericht terug direct af. Dat we dan alsnog praktisch samenwonen en we niet kunnen verwachten van de eigenaar dat hij daar nu al een woning gaat realiseren.
Heb maar teruggestuurd dat ik het oprecht jammer vind dat hij het direct zo afwijst en mijn redenen erbij gezet waarom het mij wél een hele goede optie lijkt en of hij er in ieder geval over na zou willen denken.

Zo, pffff, dit is een veel langer verhaal geworden dan ik in eerste instantie had verwacht.
Hamvraag voor mij is eigenlijk voornamelijk of de situatie zoals hij die schetste zou kunnen werken en of dat geen nadelige gevolgen heeft voor de baby.
We staan nu iig nog lijnrecht tegenover elkaar wat deze kwestie betreft en we zullen toch dichter bij elkaar moeten komen om tot een oplossing te komen. Ik ben dan ook echt wel bereid om water bij de wijn te doen, maar dan wil ik wel weten of het werkbaar is en dat het niet slecht is voor mijn kind.

Bedankt voor het lezen!

**Geplaatst**: 24-05-15 09:09

Re: Hoe baby gaan huisvesten in een co-ouderschap

Geplaatst: 24-05-15 09:09

Ik had een tijdje terug al gelezen dat je zwanger was! Daarmee gefeliciteerd al zijn de omstandigheden niet ideaal...

Ik kan je geen raad geven maar ben wel benieuwd hoe het allemaal gaat lopen

**Geplaatst**: 24-05-15 09:09

Geplaatst: 24-05-15 09:09

Ten eerste gefeliciteerd.
Zoals ik jou verhaal begrijp wil hij niet samen wonen.
Is het geen optie dat jij gewoon de baby verzorgt en hij gewoon langs komt als hij het wil zien?
Moeilijke situatie, jullie zijn gewoon vrienden en hebben voor de rest niets samen?

**Geplaatst**: 24-05-15 09:10

Geplaatst: 24-05-15 09:10

Ik snap zijn reactie wel eigenlijk.
Een kind samen opvoeden moet kunnen, maar jullie zijn geen partners, dus dan moet je ook niet willen samenwonen of iets dat daar dichtbij in de buurt komt. Je behoudt tenslotte je eigen leven en zal in de toekomst wellicht allebei met een nieuwe partner thuiskomen.
Succes.

**Geplaatst**: 24-05-15 09:12

Re: Hoe baby gaan huisvesten in een co-ouderschap

Geplaatst: 24-05-15 09:12

Misschien vindt je wat tips als je eens googelt op birdnesting.

**Geplaatst**: 24-05-15 09:16

Geplaatst: 24-05-15 09:16

Hmmm ik begrijp dat hij niet wil samenwonen en dat kan ik ergens ook prima voorstellen. Alleen volgens mij is optie 1 uiteindelijk ook gewoon samenwonen alleen dan steeds in een ander huis.
Ik zou er in dit geval voor kiezen dat jij gewoon de kleine opvoed in jou huis en dat hij regelmatig langskomt.
Ik denk dat dat voor iedereen de meeste rust, stabiliteit en zekerheid geeft. Zeker op de lange termijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-05-15 09:16

Geplaatst door de TopicStarter : 24-05-15 09:16

Dank je Alja, het is even een hectische tijd, maar gezien onze vriendschap ga ik er vanuit dat we hier helemaal uit komen

Vrouwke: Hij wil meer zijn dan een papa die alleen langs komt om met de baby te spelen (om het zo even te noemen) hij wil mij absoluut ondersteunen in de nachten en heel erg betrokken zijn in de opvoeding.
Er is inderdaad alleen vriendschap tussen ons, we hebben de laatste 10 weken gepoogd om onze luikjes open te zetten voor meer en bij mij begon het ook wel te groeien, maar bij hem dus niet. We houden heel veel van elkaar, maar dan wel op een andere manier dan in een relatie.

Goof: Ik snap ook wel dat hij niet samen wil wonen, hij en ik zijn inderdaad niet meer van elkaar dan ouders van ons kind. Daarom ben ik ook bereid om water bij de wijn te doen en hier voor een oplossing te zoeken. Ik denk alleen dat, in ieder geval als het kindje nog zo klein is dus zeg het eerste halfjaar, het wijs is om het kind niet heen en weer te slepen. De bedoeling is namelijk wel dat als het kindje bij mij is hij ook bij mij is en hier slaapt en andersom

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-05-15 09:18

Geplaatst door de TopicStarter : 24-05-15 09:18

lizy29 schreef:
Hmmm ik begrijp dat hij niet wil samenwonen en dat kan ik ergens ook prima voorstellen. Alleen volgens mij is optie 1 uiteindelijk ook gewoon samenwonen alleen dan steeds in een ander huis.
Ik zou er in dit geval voor kiezen dat jij gewoon de kleine opvoed in jou huis en dat hij regelmatig langskomt.
Ik denk dat dat voor iedereen de meeste rust, stabiliteit en zekerheid geeft. Zeker op de lange termijn.

Dat zijn optie eigenlijk ook samenwonen is, maar dan telkens in een ander huis heb ik hem ook op gewezen. Hij legde uit (ik hoop dat ik het me helemaal goed herinner) dat dat voor hem niet voelt als samenwonen omdat we dan niets gezamelijk hebben; Dus eigen huis met eigen spullen, eigen lasten e.d.
Hij ziet dit meer als logeren zoals ik het van hem heb begrepen, maar dat kan ik mis hebben.

**Geplaatst**: 24-05-15 09:20

Geplaatst: 24-05-15 09:20

Ik kan je in ieder geval met zekerheid zeggen dat iedere 2 weken wisselen jullie echt op gaat breken. Ik doe het zelf momenteel noodgewongen, weliswaar alleen, maar voordat je je draai weer gevonden hebt in het huis ga je al weer over. En jullie onrust gaat ook invloed hebben op de kleine.

Dan kan hij beter gewoon regelmatig komen logeren

**Geplaatst**: 24-05-15 09:21

Geplaatst: 24-05-15 09:21

Een twee-onder-een-kaphuis huren en een kamermuur doorbreken zodat de kinderkamer in beide lhuizen ligt

Lastig hoor.

**Geplaatst**: 24-05-15 09:21

Geplaatst: 24-05-15 09:21

Ik begrijp hem niet helemaal. Hij wil geen relatie met je laat staan samenwonen, maar je zoekt nu naar oplossingen alsof je wel een relatie hebt

Wat dacht je van beide je eigen woonruimte aanhouden en beide een kinderkamer inrichten en dan een regeling treffen wanneer het kind waar is?

Er is geen relatie dus waarom dan doen alsof? Is voor je kind ook niet echt duidelijk dan

**Geplaatst**: 24-05-15 09:23

Geplaatst: 24-05-15 09:23

Dan zou je toch in 1 huis kunnen samenwonen. Als ik het goed begrepen heb is die van jou het grootst?
Het andere huis gewoon aanhouden, zodat er nog een alternatief is om (tijdelijk) naar toe te gaan.

Ik zou het zelf tenminste niet zien zitten om iedere week mijn boeltje te pakken.

**Geplaatst**: 24-05-15 09:23

Geplaatst: 24-05-15 09:23

Volgens mij is een baby daar helemaal niet moeilijk in, zolang het de basis behoefte maar krijgt. Eten/slaap/liefde.
Als ik zie hoe vaak mijn neefje heen en weer gezeuld wordt van thuis naar oppas..

Collega van mij heeft een oudere dochter, hun zijn toen de tijd uit elkaar gegaan en kind gaat elke zondag naar de andere ouder, ze heeft bij beide ouders haar eigen kleding, dit hoeft niet constant verplaatst te worden. Op haar fiets en schoolspullen na neemt ze verder niks mee naar de andere ouder. Dit gaat al jaren goed. Kind weet ook niet beter.

Het is waarschijnlijk voor jullie gevoel het beste om een vaste basis te hebben maar hoe gaat dit er in de toekomst uit zien? Als jij je hoekwoning verkoopt en in een appartement gaat wonen.. in de toekomst komt er misschien wel een nieuwe man in beeld met wie je wellicht ook een gezin wilt stichten? Dan zal kind toch weer moeten verhuizen.

**Geplaatst**: 24-05-15 09:24

Geplaatst: 24-05-15 09:24

Ik zou zeker het eerste jaar zo min mogelijk slepen met je kind, dus 1 vast huis is het beste. Verder zou ik gewoon nog even afwachten, het is goed om voorbereid te zijn, maar je weet niet hoe jullie relatie verandert in de komende weken. Zolang het uitgangspunt jullie aanstaande kleintje is moet het vast wel goed komen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-05-15 09:26

Geplaatst door de TopicStarter : 24-05-15 09:26

lizy; daar ben ik ook een beetje bang voor. Al denk ik wel dat het makkelijker is omdat wij het wel samen doen.
Punt is dat hij aangeeft dat hij heel veel onrust zal krijgen als hij "moet" samenwonen, dit is natuurlijk ook niet goed voor onze verstandshouding en voor het kindje.
Daarom leek de 3e optie mij ook best heel mooi, buren van elkaar zijn met de kinderkamer ertussen. Vind het echt oprecht jammer dat hij dat niet ziet zitten $:\$

Hevonen: Dat is zoals de 3e optie ook is, al staat hij daar in eerste instantie dus niet positief tegenover

Yom: We zoeken een goede oplossing voor ons alle drie. Kindje is uiteraard het belangrijkst hier in en we vinden dat een kindje (in ieder geval in de eerste zoveel maanden) beide ouders nodig heeft en zo kunnen we elkaar ook ondersteunen in de eerste enorm zware maanden. We willen het ook echt samen doen, ook al is er dus geen liefdesrelatie tussen ons.

Gea: Dat heb ik als mijn ideale situatie aangegeven, maar samenwonen wil hij pertinent niet

**Geplaatst**: 24-05-15 09:26

Geplaatst: 24-05-15 09:26

lizy29 schreef:
Hmmm ik begrijp dat hij niet wil samenwonen en dat kan ik ergens ook prima voorstellen. Alleen volgens mij is optie 1 uiteindelijk ook gewoon samenwonen alleen dan steeds in een ander huis.
Ik zou er in dit geval voor kiezen dat jij gewoon de kleine opvoed in jou huis en dat hij regelmatig langskomt.
Ik denk dat dat voor iedereen de meeste rust, stabiliteit en zekerheid geeft. Zeker op de lange termijn.

iķ zie al je opties ook als "samenwonen"
Stel dat je het op deze manier doet , naar verloop van tijd krijgt een van jullie een relatie.
hoe zie je dit dan voor je? Gezellig met zn alle hutje mutje?
Gewoon nieuwsģierigheid van mij uit hoor, ik beoordeel of veroordeel je niet. Maar zou toch ook aan je toekomst denken....uiteindelijk wil je wel samen met iemand ieta opbouwen toch?

**Geplaatst**: 24-05-15 09:27

Geplaatst: 24-05-15 09:27

Maken jullie het niet een beetje boel ingewikkeld voor elkaar en voor de baby? Mijn lijkt, net zoals zoveel gescheiden ouders het doen, middels 2 gescheiden huishouden waartussen het kind pendelt een prima oplossing. Je zou het wellicht na kunnen vragen aan een deskundige maar denk je niet dat het voor jullie kind straks niet meer dan normaal is dat het op deze manier opgroeit? Ik denk dat er nog wel gekkere / uitzonderlijkere situatie zijn. Denk aan kermiskinderen, circuskinderen, scheepskinderen. Als je je kind maar alles uitlegt en een emotioneel stabiele basis geeft, maakt de praktijk daarom heen niet zoveel uit.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-05-15 09:32

Geplaatst door de TopicStarter : 24-05-15 09:32

Monster schreef:
Volgens mij is een baby daar helemaal niet moeilijk in, zolang het de basis behoefte maar krijgt. Eten/slaap/liefde.
Als ik zie hoe vaak mijn neefje heen en weer gezeuld wordt van thuis naar oppas..

Collega van mij heeft een oudere dochter, hun zijn toen de tijd uit elkaar gegaan en kind gaat elke zondag naar de andere ouder, ze heeft bij beide ouders haar eigen kleding, dit hoeft niet constant verplaatst te worden. Op haar fiets en schoolspullen na neemt ze verder niks mee naar de andere ouder. Dit gaat al jaren goed. Kind weet ook niet beter.

Het is waarschijnlijk voor jullie gevoel het beste om een vaste basis te hebben maar hoe gaat dit er in de toekomst uit zien? Als jij je hoekwoning verkoopt en in een appartement gaat wonen.. in de toekomst komt er misschien wel een nieuwe man in beeld met wie je wellicht ook een gezin wilt stichten? Dan zal kind toch weer moeten verhuizen.

Mijn ex had een dochter van 6 waarbij het ook op die manier geregeld was. Dat liep voor hun ook prima en ik vind het ook echt geen slechte situatie. Maar bij ons gaat het niet alleen om het kindje wat heen en weer gaat, zowel hij als ik zullen ook heen en weer gaan en dan hebben we onze huisdieren nog.

Vader van het kindje (Y noem ik hem maar even) zei ook al dat een kindje snel aan het heen en weer zal wennen als dat 2 warme en veilige plekken zijn. Ook zal het kindje vanaf geboorte dan natuurlijk niets anders gewend zijn.
Bij mij rijst alleen de vraag of het kindje hier ook daadwerkelijk niets aan overhoud, mijn gevoel zegt namelijk dat het rust en regelmaat nodig heeft. Maar ja, misschien in een 2 weekse regeling ook wel een soort van rust en regelmaat

Denbine: Zie jij de laatste optie van het éénpersoonsappartement ook als samenwonen? Hoe dan? Ben ik echt oprecht nieuwsgierig naar, want ik zie het niet namelijk. Misschien dat als jij het uit kan leggen ik ook snap waarom hij afwijzend reageerde.

anneruth: Het is uiteindelijk ook wel de bedoeling om naar zo'n situatie toe te gaan. Maar wij vinden dat dat met een zuigeling gewoon niet kan. Daarbij wil ik ook borstvoeding geven en zal ik toch bij mijn kind moeten zijn

**Geplaatst**: 24-05-15 09:35

Geplaatst: 24-05-15 09:35

En als hij voor de eerste maanden, zolang je kindje borstvoeding krijgt bijvoorbeeld, een eigen plek krijgt in jouw huis en daarnaast zijn eigen huis aanhoudt? Dan kan hij bij zijn kind zijn en is toch vrij daar te zijn waar hij wil.

Zodra je kindje ouder is kan je dan kijken naar een meer gebruikelijke co-ouder regeling.

Als je vooraf een termijn afspreekt en steeds evalueert of het beiden nog bevalt dan moet er toch een oplossing zijn om samen ouders te zijn van jullie kindje.

Laatst bijgewerkt door tiwi1969 op 24-05-15 09:36, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 24-05-15 09:35

Geplaatst: 24-05-15 09:35

Anneruth bij voorkeur laat je een baby niet pendelen, deze hoort zeker de eerste maanden bij de primaire verzorger en dat is (meestal) zijn moeder. Indien er co-ouderschap is in het eerste jaar zal dat in de meeste gevallen inhouden dat de vader voor enkele uurtjes per week contact heeft met de baby.
Interessant artikel ook wel voor TS vermoed ik: http://kiind.nl/articles/664/Dekeerzijd ... schap.html

**Geplaatst**: 24-05-15 09:40

Geplaatst: 24-05-15 09:40

Zoals ik je berichten lees wil je alles samen met hem doen. Je hebt echter geen relatie met hem en die ga je op korte termijn ook niet krijgen. Probeer dan ook zelfstandig beslissingen te nemen en ga er vanuit dat jij als moeder een hele zware start gaat krijgen omdat je veel alleen zal moeten doen. Het meest praktisch lijkt mij een co-ouderschap waarin het kind van locatie wisselt en de ouders beide hun eigen huis hebben. In de toekomst zal de vader vast een relatie krijgen met iemand anders en jij wellicht ook en dan kun je elkaar ook die ruimte geven. Pas op dat je nu niet teveel huisje boompje beestje denkt ( heel logisch met die hormonen haha ) want dat kan ook weer een wig drijven tussen jou en de vader. Hij geeft aan dat hij vrijheid nodig heeft en die heeft hij ook echt nodig. Qua alimentatie is het wel weer praktisch als hij op het geboortecertificaat staat want je weet nooit of jullie vriendschap de kraamtijd doorstaat. Dit klinkt wat doemdenkerig maar ik heb in real life vreemde dingen zien gebeuren.

**Geplaatst**: 24-05-15 09:44

Geplaatst: 24-05-15 09:44

Poeh, wat ingewikkeld zeg. Ik heb geen ervaring, maar het wisselen lijkt me een constructie die enorm veel tijd en energie gaat kosten. Zo te lezen staat hij een relatie ook niet ziet zitten. Ik vind het niet helemaal duidelijk wat jouw gevoel voor hem is? Staan jullie wat dat betreft verder wel goed op één lijn? Ik heb het idee dat jij veel meer van hem verwacht dan hij kan en wil geven?

**Geplaatst**: 24-05-15 09:45

Geplaatst: 24-05-15 09:45

Ga voor beide je huis aanhouden en alleen de baby/het kind verhuizen.
heel eerlijk gezegd is het top om samen voor het kindje te willen zorgen maar denk ook aan je toekomst buiten het kindje om.
als je je aan een goede vriend gaat plakken volledig qua wonen etc. zal het voor jullie allebei bijna een onmogelijke situatie worden om door te kijken naar een echte (gevoels)relatie.
ookal wisselen jullie constant van huis. je blijft eigenlijk 24/7 een gezinnetje, ondanks dat er geen liefde tussen jij en je goede vriend zit op gebied van een relatie aan willen gaan etc.

Tuurlijk,
dit kindje verdient een thuis.
maar je kan beter de stress voorkomen dat jullie de hele tijd omhuizen.. beter dat het kindje omhuist en twee fijne kamers heeft.

Veel met zijn 3en zijn kan dan nog.
maar pak dan een huis als vaste basis voor als jullie met zijn 3en zijn

want het is echt zonde (en dat weet ik vanuit de ervaring van ene goede vriendin van mij) als je je nu totaal fixeert op samen met zijn drieën puur een gezinnetje zijn als er een dit alleen doet voor het kind (LOGISCH) maar niet voor een relatie..
een van de twee wil uiteindelijk toch echt zijn/haar huisje, met de kids EN een liefdes relatie.
en dan gaat een van jullie twee in de weg zitten..
het kindje, tuurlijk, dat is voor jullie allebei je wereld..
maar diegene die dan in huis woont en eigenlijk tegenhoudt dat er een man/vrouw komt waar wel gevoel voor is etc. die wel het bed deelt etc. die wel toekomst ziet in een leven samen,

en dan komt de enorme knobbel...
je hebt je kind eigenlijk zijn leven ingedeeld als, wij zijn samen
en dan komen mensen waar wel gevoelens voor zijn in het spel.. en moet alles uit elkaar gerukt worden..
wees eerlijk, zou jij het uiteindelijk fijn vinden als je een man krijgt, trouwt etc. en je goede vriend nog 24/7 om je heen is omdat samen met hem een kind opvoedt..
als jij wel, zou je man er niet happy van worden denk ik..

Voor nu is samen opvoeden en niet aan een relatie denken die uitloopt tot samenwonen etc. Prima..
maar denk aan je toekomst meis..
omdat je een kindje gaat krijgen, betekend niet dat je jezelf moet weerhouden van ooit weer samen een gezinnetje te krijgen met een man die van je houdt

Houdt twee huizen aan,
neem eentje als basis huis..
en focus je niet te veel op 'hij krijgt misschien nog gevoel'
hij doet dit gewoon omdat hij nu al van dit kindje houdt

en samen opvoeden is heerlijk, dat hoort ook..

begin niet aan volledig samenwonen, dat is mijn tip

je beknoopt je toekomst heel ingewikkeld.

**Geplaatst**: 24-05-15 09:45

Geplaatst: 24-05-15 09:45

Hij wil niet samenwonen maar wel samen het kindje opvoeden. Dat wordt erg lastig. De optie die hij opperde zal voor het kindje vooral in het begin nog niet zo erg zijn, maar uit alle praktische overwegingen amper te doen. Mijn zoontje heeft door alle problemen met mijn ex ook weinig stabiliteit gehad, maar is nu met 3 jaar een hartstikke leuk en open kind. Vanaf zijn 1.5 kwam de stabiliteit weer terug. Als hij niet wil samenwonen maar wel het kind op wil voeden dan zou je misschien kunnen kijken naar een omgangsregeling. En wanneer het kan ook samen iets ondernemen met je kindje wanneer jullie allebei vrij zijn. Ik denk dat het anders heel lastig wordt. Overigens vind ik het idee wat je moeder had ook niet slecht.

Edit: ik bedoel met stabiliteit voor mijn zoontje de woonruimte. Dus ook veel heen en weer en verschillende mensen als oppas vanwege werk.

Laatst bijgewerkt door Cheyenne26 op 24-05-15 09:50, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 24-05-15 09:46

Geplaatst: 24-05-15 09:46

Jullie willen co-ouderschap wel heel letterlijk nemen.

Dat siert jullie, maar het levert gelijk een hoop praktische problemen op.

Persoonlijk zou ik zeggen laat de baby de eerste jaren bij jou wonen. Letterlijk en laat hem komen wanneer hij wel (zet desnoods een extra bed voor 'm neer), pas daarna enkele dagen in de week of meer bij vader in huis laten wonen. Dat er dan wel een kamer komt in zijn huis en dat het kind dan dus op die manier heen en weer reist. Dat zet geen druk op jullie relatie en jullie kunnen allebei jezelf zijn en wat de toekomst brengt dat zie je dan wel weer.

Ik denk zelf dat de situatie in die schuur met de babykamer in het midden echt gedoemd is te mislukken en dan woon jij ergens waar je misschien liever niet had willen wonen.