Velen zullen denken; ach wat stel je je aan! Dat haal je toch zo even?
En dat het allemaal niet zo veel voorstelt enzo..
Nu ben ik ook niet bang voor het rijden met de aanhanger / trailer. Daar heb ik eigenlijk helemaal zin in!
Echter ben ik doodsbenauwd voor de lessen en het examen zelf....
Ik kan er heel slecht tegen als ik op de vingers gekeken word en het halen van mijn B rijbewijs is 1 groot fiasco geweest. Was echt niet leuk...
Ik ben dus bang dat het nu weer zo'n fiasco gaat worden en het weer heel erg veel geld gaat kosten en ik nog meer examenvrees ontwikkel.Toen ik voor mijn B rijbewijs ging had ik aan het begin de totaal verkeerde instructeur, niet dat het geen goede instructeur zou zijn, maar voor mij was het gewoon de verkeerde. Hij was best wel heel erg aanwezig, druk en als je iets al een paar keer goed had gedaan en het ging dan perrongelijk verkeerd werd ie gewoon boos op je. De eerste 3 keer dat ik op ging voor het examen was dan ook met deze instructeur. Na de eerste keer werd ie boos door een dom gemaakte fout, dit gaf me dus absoluut geen vertrouwen voor de tweede keer. Ik werd steeds banger en banger dat ik fouten maakte waardoor ik gewoon niet kon ontspannen. Achteraf kreeg ik toen dus al echt last van examenvrees. Goed, toen kreeg ik uiteindelijk een andere instructeur waarbij het wel een stuk beter ging. Die rustig was en bleef en bovenal enorm geduldig was! Na de 4e keer afrijden analiseerden we gewoon rustig waar het mis was gegaan en vooral ook hoe dat kwam. Want rijden kon ik wel, in de lessen viel er niet heel veel meer te leren het was vooral een kwestie van kilometers maken.
Waarom ging het dan toch mis tijdens het afrijden? De 5e keer heb ik hem eindelijk gehaald en ik heb me een beetje zitten aanstellen. Auto langs de weg stil gezet en gezegd dat ik het niet meer kon, het te veel werd, ik allemaal fouten maakten en gek werd van mezelf. Enigzins werd ik ook gek van me zelf want had geen flauw idee of het goed ging of dat het weer een flop ging worden. We hebben even stil gestaan, examinator heeft me moed in gesproken en ik kon even weer ontspannen en toen zijn we verder gereden. En ik heb hem toen ook gehaald.
Grappige is dat ik nu (door de velen lessen) makkelijk in kan parkeren, wat misschien in mijn voordeel kan werken met het E rijbewijs. Ook heb ik inmiddels al een aantal jaar mijn rijbewijs zonder brokken gemaakt te hebben en heb ik in verschillende auto's gereden. Naast kleine koek blikjes ook grotere en zwaardere auto's die ook prima een trailer mogen trekken.
Maar goed, al een tijdje tob ik er mee dat ik er toch maar eens voor moet gaan. Al eens een proefles gehad maar klapte daarna helemaal dicht, ik had zo'n vrees om er voor te gaan dat ik alles maar afgeblazen heb. Nu roep ik al een maand dat het er ECHT eens van moet gaan komen en elke dag denk ik; " Ja ik ga vandaag bellen voor een afspraak". Volgende dag is er nog niks gebeld en ondertussen zijn we bijna een maand verder. Dat ik de hulp van mijn vriend maar heb ingeschakeld, onder het mom van; help me ff met het voor het blok zetten (en stukje morele steun). Dat heeft ie gedaan, afspraak staat.

Volgende week heb ik een 'eerste' les en het is al duidelijk dat ik eerst een paar 'losse' lessen wil om de instructeur te leren kennen en om goed te kijken hoe ik het oppak voor we voor de avond + ochtend en dan 's middags op gaan voor het examen. Om iets meer tijd te hebben om mezelf ook rustig voor te bereiden zeg maar. Ben bang dat de vele informatie en prikkels me op dat moment dan even te veel word en de zenuwen te veel de kop op steken en ik bang word dat ik het toch allemaal niet kan en dan domme fouten ga maken. Vertrouwen krijgen in mezelf is het belangrijkste...
Waarom dit topic? Omdat ik mijn verhaal kwijt moest

En misschien kunnen anderen hun ervaring ook delen of mij gewoon wat moed inspreken.
).


Gewoon tijdens de les goed oefenen hoe je achteruit moet rijden en dan komt het helemaal goed. De examinator stapt ook uit bij het achteruit rijden dus dan kun je lekker tegen jezelf gaan praten haha
