Bokt.nl

Vala schreef:

Vreselijk, bij kennissen van mij is dit ook gebeurd, zo erg zelfs dat de vader heeft besloten zijn kinderen voorlopig maar te laten gaan, hij ziet ze dus nu al een aantal jaar niet meer. Ze werden zo door moeders opgestookt dat hij ze bijna de auto in moest sleuren als ze met hem mee 'moesten'.
Hij vond dit zo erg dat hij ze nu de keuze laat als ze oud genoeg zijn om zelf te kunnen beslissen. Pijnlijk..

robeer schreef:

Vala schreef:

Vreselijk, bij kennissen van mij is dit ook gebeurd, zo erg zelfs dat de vader heeft besloten zijn kinderen voorlopig maar te laten gaan, hij ziet ze dus nu al een aantal jaar niet meer. Ze werden zo door moeders opgestookt dat hij ze bijna de auto in moest sleuren als ze met hem mee 'moesten'.
Hij vond dit zo erg dat hij ze nu de keuze laat als ze oud genoeg zijn om zelf te kunnen beslissen. Pijnlijk..

En dan maar hopen dat ze het hem niet kwalijk nemen dat hij ze rust heeft gegund en gegeven en geen regeling heeft afgedwongen.

sonjim schreef:

Mirka, ik werk met kinderen en zie regelmatig dit soort situaties. Wat meestal het beste werkt is als jij de negatieve gevoelens los probeert te laten. Geniet van de tijd die je wel hebt met de kinderen. Blijf altijd hoe moeilijk het ook is rustig en positief over moeder. Hemel haar richting de kinderen op, immers ze hebben maar een moeder en dat is zij en voor de kinderen is zij de beste moeder van de hele wereld. Kinderen zijn loyaal aan beiden ouders, standaard. Als je negatief bent over een van de ouders is dat slecht voor de kinderen, want die slechte moeder is wel hun moeder, dus hoe kijk je dan tegen hun aan (dat is niet mijn vraag maar wel een vraag van kinderen in deze leeftijd die dit meekrijgen).

Je kunt ook bedenken dat het misschien leuker is om mama te mailen of brieven te sturen, want immers als je op vakantie bent stuur je ook kaartjes, maak er iets leuks van een leuk moment van de dag. Samen nog eens terugkijken op alle leuke dingen van de dag.

Dat kinderen heimwee hebben als ze mama horen is ook normaal, ik ken genoeg situaties waar ze dat zowel hebben als ze moeder aan de lijn hebben als omgedraaid als ze vader aan de lijn hebben. Als jij dan eerst zegt dat ze niet mag bellen en dan mag het van jouw vriend toch is het ook nog een beladen telefoontje. Kinderen van deze leeftijd zijn er ook bij gebaat om hulp te krijgen met telefoneren. Bespreek kort voor hoe voor haar de dag was en wat er leuk was en wat minder leuk. Laat haar met mama beginnen met de leuke dingen, maar ook vertellen wat minder leuk was. Vraag ook of er dingen zijn die ze moeilijk vind om te vertellen, immers het verwennen door jouw ouders vind jij leuk, maar hoe beleeft mama dat dat de ouders van de vriendin van papa haar kinderen als kleinkinderen zien. En kan het meisje dat wel eerlijk vertellen dat ze het leuk vind. Dit soort gesprekken zijn moeilijk voor de ukkies, laat staan als niemand je ermee kan helpen omdat alle volwassenen alleen maar boos zijn op elkaar.

girlyggirl schreef:

je hoort mij ook niet zeggen dat je als je 26 geen goede moeder kan zijn. als je goed leest bedoel ik dat je nog niet oud bent en dus ws niet zelf al eerder met de riemen hebt geroeid zoals deze vader en moeder. en ik denk dat een advocaat wel degelijk iets kan ondernemen, maar dat is mijn idee. nogmaals ik hoor steeds maar jij, jij, jij die zo'n goed gesprek hebt gehad met haar, jij die uitgelegd heeft hoe het werkt, jij die zegt dat ze niet moet bellen.... allemaal taken van haar ouders.