Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-11-10 15:27

Mijn lieve mama in het ziekenhuis.

Geplaatst: 30-11-10 15:27

En ik heb gejankt als een klein kind, en dat terwijl ik al 27 jaar ben.

Mijn moeder begon afgelopen woensdag wat benauwdheidsklachten te krijgen, wat korter van adem, wat moeilijker de trappen van hun flat op kunnen komen. Voorheen had ze eigenlijk nergens last van. Nou ja, nergens, ze heeft reuma en heeft daarom behoorlijk vaak last van haar gewrichten. Dan weer daar pijn, en dan weer eens ergens anders. Flink balen, maar met de medicatie en pijnstilling is er mee te leven.
Zondagavond wilde ik even de kerstkadootjes langs gaan brengen die wij gekocht hadden, maar ik kreeg een sms van mijn vader dat mijn moeder niet zo lekker was en dat ze liever een ander keertje af wilden spreken. Ik had er al niet zo'n goed gevoel bij, maar ziek kan iedereen wel eens worden. Ik dacht meer aan een flinke griep.

Maandagmorgen was ik me klaar aan het maken om naar het werk te gaan. Ik heb sinds een maandje nieuw werk, nadat ik zelf dik anderhalf jaar in de ziektewet heb gezeten. De telefoon ging, en ik zag op het schermpje dat het mijn ouders waren. fiets dacht ik, foute boel.. Dit bleek ook zo te zijn, mama was opgenomen in het ziekenhuis. Mijn vader was helemaal aan het huilen, en daardoor raakte ik nog meer over mijn toeren. Ik heb mijn vader nog nooit zien huilen, hij is in mijn ogen een hele sterke man. Mijn grote voorbeeld! Ik meteen mijn vriend gebeld, die inmiddels al op zijn werk was. Mijn vriend wilde naar huis komen, maar mijn vader had gezegd dat we allebei gewoon moesten gaan werken. Pfff, werken was wel het laatste waar ik aan dacht. Mijn vriend heeft toen mijn baas ingelicht dat ik niet zou komen en wat er precies aan de hand was.

Mijn moeder was nog benauwder geworden die avond en was een beetje bang geworden, daarom had mijn vader de huisartsenpost gebeld en die zeiden dat ze langs de eerste hulp moesten gaan. Dus mijn vader en moeder zijn 's avonds laat richting ziekenhuis gereden. Mijn moeder had nooit gedacht dat ze daar moest blijven, maar goed dat moest dus wel. Ze vermoedden namelijk een longembolie, maar ze zeiden wel meteen dat haar hart in orde was. Allerlei onderzoeken werden gedaan. Zo ging mijn vader om 3 uur 's nachts alleen naar huis..
's Ochtends zou de specialist komen en die zou vertellen hoe en wat, en om 11 uur was het bezoekuur. Mijn vader en ik zijn om 11 uur samen naar mijn moeder gegaan, maar helaas was er nog geen dokter geweest. Uiteindelijk kwam de dokter en deze vertelde dat het geen longembolie was, maar een atypische longontsteking. Er werd bloedgeprikt om te kijken welk virus dit had veroorzaakt en ze gingen antibiotica geven. Mijn moeder zou daarvoor een paar nachtjes in het ziekenhuis moeten blijven. Ze zou op de longafdeling komen te liggen. Wij waren eigenlijk opgelucht, want een longontsteking is eigenlijk redelijk onschuldig bij een relatief gezonde vrouw.

Pap en ik ging naar huis om de spullen voor mijn moeder te pakken en om te hond te verzorgen. De specialist zou bellen op welke afdeling ze zou komen te liggen en welke kamer. Echter had deze om 3 uur nog niet gebeld, dus ik ging op internet de bezoekuren opzoeken zodat we 's avonds toch naar mijn moeder zouden kunnen gaan.

Helaas liep het anders.. Om kwart voor vier belde mijn moeder helemaal overstuur op. Het was toch iets met haar hart! Pap en ik schrokken ons te pletter en mijn vader is meteen naar het ziekenhuis gegaan om mijn moeder te steunen. Ik ben bij de hond gebleven. Deze snapt er helemaal niks van, mijn moeder is huisvrouw en is de hele dag bij haar hond. Al 12 jaar lang.. Gelukkig kwam mijn vriend vanuit zijn werk naar mijn ouders thuis, dus zat ik daar niet alleen. Ik heb eten gekookt en een beetje voor mijn vader bewaard voor als hij thuis zou komen. Nadat ik de hond had uitgelaten ben ik naar mijn moeder gegaan. Het doet zo vreselijk pijn om je ouders, die zielsveel van elkaar houden, zo bang en verdrietig te zien. Mama ligt nu op de afdeling cardiologie. Uiteindelijk gingen we naar huis, en moesten we mama daar achterlaten. Bah, wat een rotgevoel is dat. Mama kreeg gelukkig wel een slaaptabletje om de nacht door te komen.

Ikzelf heb amper geslapen. Ik wilde keihard janken, schreeuwen, maar dat lukte niet. Er kwam gewoon niks, geen traan, geen schreeuw niks.. En zo'n pijn van binnen. Ik ben zo bang, mijn lieve mama, mijn steun en toeverlaat. Mijn mama die ik zelfs midden in de nacht kan bellen en die altijd voor mij klaar staat. Ik woon dan wel een hele tijd al op mezelf, maar ik bel bijna iedere dag naar huis. Ik ben enigskind, en voel me zo alleen. Ik wil sterk blijven en de zorg overnemen, maar kan ik wel sterk zijn? Ik denk het niet...
Vanmorgen heb ik mijn werk gebeld, en die reageerden super lief en meelevend. Ik ben daar erg blij om, was super bang om deze baan te verliezen.

Vanmorgen heb ik even met mama gebeld, alles was nog steeds hetzelfde, ze was ziek geworden van de antibiotica. Hartslag en bloeddruk was goed, ze had alleen een lichte verhoging. Wel hadden ze weer een hartfilmpje gemaakt, maar daar was nog niks over verteld. Vanavond ga ik weer naar haar toe..
Ik ben zo bang... Ze is pas 52 jaar.

**Geplaatst**: 30-11-10 15:30

Re: Mijn lieve mama in het ziekenhuis.

Geplaatst: 30-11-10 15:30

Dat is altijd naar, als het gaat om personen die veel voor je betekenen. Ik hoop dat ze er weer bovenop komt. Sterkte ermee!

**Geplaatst**: 30-11-10 15:30

Geplaatst: 30-11-10 15:30

Jeetje, dat is niet niks! Ik wens jullie heel veel sterkte en heel veel beterschap voor je moeder... :(:)

**Geplaatst**: 30-11-10 15:32

Geplaatst: 30-11-10 15:32

och wat erg voor je! veel sterkte voor jou en je familie! :(:)

**Geplaatst**: 30-11-10 15:36

Re: Mijn lieve mama in het ziekenhuis.

Geplaatst: 30-11-10 15:36

Ik duim heel hard voor je..
Verschrikkelijk..

Het komt goed, geloof erin! En sterk zijn!

**Geplaatst**: 30-11-10 15:37

Geplaatst: 30-11-10 15:37

Dat is niet niets opeens draait de wereld op zijn kop.
Sterkte ik hoop dat ze snel beter wordt.

**Geplaatst**: 30-11-10 15:37

Geplaatst: 30-11-10 15:37

dat is flink schrikken :(:)

ik duim heel hard mee dat het niet ernstig is en ze snel weer beter is!

**Geplaatst**: 30-11-10 15:38

Geplaatst: 30-11-10 15:38

Jeetj he, dat is echt schrikken!
Heel veel sterkte aan jou en je familie!
En geef je moeder een hele dikke knuffel! dat ze er maar weer snel helemaal bovenop komt!

**Geplaatst**: 30-11-10 15:54

Geplaatst: 30-11-10 15:54

zo dat is geen best nieuws inderdaad!
Veel sterkte de komende tijd en probeer zo sterk mogelijk te zijn voor je moeder! Als zij ziet dat het met jullie redelijk gaat heeft zij misschien minder zorgen waardoor ze sneller opknapt.

Ze kunnen tegenwoordig gelukkig heel erg veel met medicijnen en operaties, dus maak je niet te druk en laat je goed informeren door de artsen en wees niet bang om zelf vragen te stellen.

En janken mag hoor! gewoon hardop en waar iedereen bij is, als ze dat niet begrijpen hebben zij een probleem en niet jij! *stuurt dikke virtuele knuffel* :(:)

**Geplaatst**: 30-11-10 15:57

Re: Mijn lieve mama in het ziekenhuis.

Geplaatst: 30-11-10 15:57

Goh, ik snap dat je zo overstuur bent :(:)

Heel veel succes en sterkte de komende tijd, ik duim voor je :(:)

*stuurt ook hele dikke virtuele knuffel*

**Geplaatst**: 30-11-10 15:57

Geplaatst: 30-11-10 15:57

Gedver angela wat vervelend. Tweeenvijftig... twee jaartjes ouder dan ik.
Ik zal aan jullie denken en hard duimen dat het snel weer onder controle komt. Veel sterkte meid-

**Geplaatst**: 30-11-10 16:01

Geplaatst: 30-11-10 16:01

Dat is zeker schrikken zeg! Wat fijn dat jullie elkaar in ieder geval goed ondersteunen en dat er van je nieuwe werk in ieder geval begrip komt. Weet nog hoe blij je was met die baan (hardlooptopic). Hoop dat het snel helemaal goedkomt met je mams en wens jullie veel sterkte!

**Geplaatst**: 30-11-10 16:10

Geplaatst: 30-11-10 16:10

Dikke knuf Angela, dat is schrikken zeg.

Hopelijk knapt ze snel op, heel veel beterschap voor je mama!!

**Geplaatst**: 30-11-10 16:17

Geplaatst: 30-11-10 16:17

Heel veel sterkte Angela. Dat is wel even schrikken, meis.
Weet je al wat het precies is geweest? En belangrijker, wat ze er aan gaan doen?

:(:)

Knuffel van mij.

**Geplaatst**: 30-11-10 16:44

Re: Mijn lieve mama in het ziekenhuis.

Geplaatst: 30-11-10 16:44

Sterkte meid! Kan me heel goed indenken dat je je ernstig zorgen maakt en dat jullie je rot geschrokken zijn :(:)

Ik duim!

**Geplaatst**: 30-11-10 16:53

Re: Mijn lieve mama in het ziekenhuis.

Geplaatst: 30-11-10 16:53

pfff, herken je probleem.
Ik ben zelf ook 27 mijn moeder 55, en die is vorig jaar ook plotseling opgenomen in het ziekenhuis, beetje hetzelfde verhaal. Dat bleek wel een long embolie, een hele grote zelfs, de gehele rechterlong was afgesloten. Long beschadigt hart beschadigt. Ze heeft wel aardig kantje boord gelegen maar is boven verwachting hersteld gelukkig.
Ben ook super bang geweest, kon er ook niet van slapen en eten. Blijf er lekker over praten en of van je afschrijven. Laat je goed informeren door de artsen, als je onbeantwoorde vragen hebt, dan blijf je daar vaak maar mee lopen en maak je je soms zorgen om iets wat zij niet als probleem zien.
Ik wens je heeeeeeeeeel veeeeeeeeel sterkte.

**Geplaatst**: 30-11-10 17:37

Geplaatst: 30-11-10 17:37

Hey Angela, wat naar allemaal. :(:)

Mijn vader is ook benauwd en bleek ook zijn hart. Bij hem alleen geen acute ziekenhuisopname, maar door de hele mallemolen van onderzoeken en uiteindelijk gedotterd en stent gezet. Alleen hij is nog steeds benauwd en nog dezelfde klachten. Vind het ook allemaal maar eng.

**Geplaatst**: 30-11-10 17:43

Geplaatst: 30-11-10 17:43

Angela: Heel veel sterkte voor je moeder en voor jullie. Hoop dat ze snel weer opknapt. En je weet het, bel of sms als je het nodig vindt!

Dikke knuffel! :(:)

**Geplaatst**: 30-11-10 17:49

Re: Mijn lieve mama in het ziekenhuis.

Geplaatst: 30-11-10 17:49

Sterkte meid!

**Geplaatst**: 30-11-10 17:59

Geplaatst: 30-11-10 17:59

Jeetje wat een schrik...Een hele dikke :(:)

, heel veel sterkte voor jullie drietjes de komende tijd en ik duim hard mee dat je moeder snel weer opknapt.

**Geplaatst**: 30-11-10 18:06

Re: Mijn lieve mama in het ziekenhuis.

Geplaatst: 30-11-10 18:06

Dat is schrikken! Wat goed van je ouders dat ze naar de signalen van het lichaam hebben geluisterd en de huisartsenpost hebben gebeld! Ik hoop dat je moeder er weer bovenop komt. En zorg ook goed voor jezelf! Sterkte!