We zijn altijd super gelukkig met elkaar geweest en we geloven allebei dat wij elkaars ware liefde zijn.
Iets waar wij allebei nooit eerder in hebben geloofd..
Onze gevoelens voor elkaar zijn zo sterk, dit is echt niet te beschrijven. En wij zien ook echt geen toekomst zonder elkaar..
En toch, lijkt dat moment wel te komen. Hij mist Polen, en wil graag weer terug. En hij weet niet of hij dan nog weer terug wil komen.. Ondanks dat ik hier ben. Hij wil mij niet ongelukkig maken en als hij een keer niet lekker in zijn vel zit, verdrietig is of wat dan ook, dan denkt hij dat hij me kwetst. Ik probeer hem telkens duidelijk te maken dat liefde niet altijd rozengeur en maneschijn is, maar dat ik er ook voor hem wil zijn op moeilijke momenten.. Dat doet hij ook bij mij, en daarvoor zijn me immers samen toch? En toch lijkt hij dit niet te geloven..
Hij blijft me zeggen dat hij een toekomst zonder mij niet ziet zitten, hij wil voor altijd bij mij zijn.. Maar hij wil ook graag terug naar Polen.. Hij zit enorm in de knoop en weet niet meer wat hij moet doen. Ik heb hem altijd gezegt dat ik hem nooit tegen zou houden om zijn familie en vrienden te blijven zien. Elke 2 maanden gaat hij weer voor 2 weken naar Polen. Ik zou hem dit never afnemen !! Maar nu heeft hij twijfels of dit wel voldoende is voor hem.. Hij ziet geen toekomst hier in nederland omdat hij de taal niet beheerst en hij denkt dat hij hier alleen kan werken in de tuinbouw. Maar dit is helemaal niet waar, en dat probeer ik hem ook duidelijk te maken.. Hij weet dat zijn toekomst er in Polen slecht uitziet. Het is te zwaar daar. Maar hij denkt dat het in nederland precies hetzelfde zal zijn, ookal probeer ik hem telkens weer te overtuigen van niet..
Ik weet echt niet meer wat ik moet doen. We zijn er allebei zeker van dat een toekomst zonder elkaar niet bestaat, maar toch lijkt het er aan te komen. Hij wil niet dat ik mee ga naar Polen omdat ik daar geen leven zal hebben. Maar toch zou ik dit voor hem doen. Ik heb hem al gezegt, "ik laat je net zolang in Polen tot je weer terug komt.. En anders kom ik naar jou.." Ik zal alles op alles zetten om samen met hem gelukkig te worden. Ik wil niet overtuigt worden door anderen dat ik ooit over hem heen zal komen, dat ik ooit wel weer een ander zal ontmoeten en dat ik daar gelukkig mee zal worden. Ik wil alleen gelukkig met hem worden, niemand anders.. En hij denkt er precies hetzelfde over..
Wie weet wat wij eraan kunnen doen om het voor hem fijner te maken? Klopt het echt dat 90 % van nederland een hekel heeft aan Polen? Ik wil hem bij me houden, maar ik wil hem niet bij zijn familie en vaderland vandaan houden. Ik wil graag een tussenweg, zodat wij allebei gelukkig zijn met elkaar, en met de situatie waarin we leven..
I need help

Sorry voor het lange verhaal, maar ik moest het van me af schrijven..