Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-10-09 14:09

Alvleesklierkanker; het begin van het einde.

Geplaatst door de TopicStarter : 07-10-09 14:09

In de auto krijg ik buikpijn. Zou het iets ernstigs zijn, moet ik erbij zijn omdat het iets erfelijks is, of misschien omdat mijn vader niet goed is? Ik weet het niet meer.
Een uur geleden stond mijn moeder op mijn voice mail, of ik naar het ziekenhuis wilde komen, want ze hadden de uitslag van de CT scan.
De behandelend arts heeft gezegd dat ik erbij moet zijn.
Ze ligt al 10 dagen in het ziekenhuis omdat ze heftige buikpijnaanvallen heeft. Eerst sporadisch, daarna wekelijks en nu dagelijks.
Het bleek verdomd lastig om haar op te laten nemen. Het lijkt wel of je eerst half dood moet gaan voordat je een plekje in het ziekenhuis kan bemachtigen.
Ze werd van het kastje naar de muur gemieterd en iedere keer met een 'spastische darm' en een hoeveelheid paracetamol waar een normaal mens doodziek van word, naar huis gestuurd.
De dag voor haar opname stond ze bij de huisartsenpost in Hoogezand op het bureau van de dienstdoende arts. Ze was samen met een vriendin -ik was er niet bij-, maar ik kan het haar horen zeggen.
'Als u me nu niet op laat nemen, schiet u me maar een kogel door mijn hoofd'.
Ze is geen zeurpiet, en ik wist dat het serieus werd.

De tijd in het ziekenhuis was raar. Ze was toen al eigenlijk mijn moeder niet meer.
Ze lag de hele dag stoned in bed en onderging allerlei onderzoeken. En steeds kwam er maar niks uit. Achteraf besef ik nu dat ik bang was. Je hoort dit soort gevallen weleens vaker en je weet wat de uitslag dan meestal is. Maar ik durfde er niet aan te denken.
Ze lag de eerste week bij kankerpatiënten en vond het verschrikkelijk. Na weer een nieuw onderzoek die niet altijd even prettig waren hoopte ze op galstenen, nierstenen of iets gerelateerd.
Totdat het werkelijkheid werd.

Ik moet er om vier uur zijn en ben op tijd. Het UMCG is niet altijd even makkelijk bereikbaar dus ik ben op tijd vertrokken vanaf mijn werk in Assen.
Om kwart voor vier zit ik op haar kamer. Ik heb er net nog twee sigaretten ingejekkert, want echt stabiel voel ik me nog steeds niet.
We moeten nog wachten op mijn vader die vanwege zijn Parkinson meedoet aan college’s van studenten, elders in het ziekenhuis. Hij moet vragen beantwoorden en de studenten moeten dan raden wat hij heeft. Het college loopt uit, de zaalarts is er al maar zegt te willen wachten op mijn vader. Mijn buikpijn wordt erger en ik heb nu al het gevoel dat ik moet overgeven. Mijn moeder is zenuwachtig. Ze klimt op haar bed en kijkt naar haar voeten waar ze, zolang als ik me kan herinneren, grote pigmentvlekken heeft. 'Lelijk hè?', kijkt ze me vragend aan. 'Ik vind het mooi', zeg ik kortaf. Ik weet niet hoe ik haar af moet leiden.
En dan komt mijn vader binnen.

De zaalarts heeft 'm vast zien lopen want nog geen halve minuut later is hij terug, samen met zijn coassistente en iemand die vast de geestelijke begeleiding of iets in die trant is.
Ze stelt zich wel voor, maar ik onthoud het niet.
En dan houdt mijn wereld op. Nog nooit is de vloer zó onder me weg geveegd, nog nooit heb ik zo'n klap in mijn gezicht gehad: mijn moeder heeft alvleesklierkanker.
En niet zo'n beetje ook.
Ik sta op en ga acuut over mijn nek.
Onderweg in de auto dacht ik aan kanker, maar niet aan dit. Mijn moeder is terminaal en gaat dood. En misschien nog wel heel snel ook.

Ik geloof het niet. Het kan niet, want je moeder gáát niet dood. Je moeder is onsterfelijk en blijft bij je tot wanneer het echt niet meer gaat. Totdat ze oud en verschrompeld is en jij dat zelf ook begint te worden. Misschien is het dan goed, maar nú niet.
Gelijk word duidelijk dat er niks aan te doen is. De alvleesklier en de lever zijn aangetast, een operatie zit er niet in. Er word van alles verteld maar ik hoor het niet.
Ik wil het niet en ik kan het niet. Huilend bel ik één van de 6 zussen van mijn moeder en mijn broer, die in London woont. Het nieuws verspreid zich razendsnel en mijn telefoon staat rood gloeiend. Ik weet niet wat ik moet zeggen, iedereen weet niet wat ie moet zeggen.
Het einde van mijn wereld begint hier.

Twee weken later word een biopsie van de lever gedaan. Eerst wilde ze wel, toen weer niet en nu toch maar wel. Ze was bang voor de pijn maar later is ze blij. Ze heeft bijna niks gevoeld en wat de uitslag ook is, ze verliest er niks mee.
Mijn broer was mee en zag het al op de scan tijdens de biopsie, maar is geen arts dus niks was bevestigd.
Grote zwarte vlekken op de lever.

Tien dagen later wordt de laatste strohalm afgepakt. Haar lever is te ver uitgezaaid en de professor legt met moeilijke termen uit dat alleen pijnbestrijding mogelijk is. Ik zit achter haar op het divan bed wat er staat, en zie dat ze van het trillen bijna van haar stoel aflazert.
Stoer zegt ze met alle moed die ze heeft dat ze voor kwaliteit van leven gaat. De professor zegt niks. Wij ook niet. We weten nu allemaal dat het er niet meer in zit.
Ze wordt definitief ontslagen en mag mee naar huis.

Het is een bizarre tijd geweest. Een rollercoaster waar ik nooit meer instap.
We kregen de uitslag van de CT scan op 9 juli 2009, en op 14 september is mijn moeder overleden.

Ze is 68 jaar geworden.

**Geplaatst**: 07-10-09 14:13

Re: Alvleesklierkanker; het begin van het einde.

Geplaatst: 07-10-09 14:13

Jeetje, wat een verschrikkelijke tijd hebben jullie gehad...
Ik wens je heel veel sterkte met het verwerken dat je moeder niet meer leeft!
Gecondoleerd!

**Geplaatst**: 07-10-09 14:13

Geplaatst: 07-10-09 14:13

Meis...heel veel sterkte met je verlies....ongeloofelijk bizar! Ik heb met grote ogen je verhaal gelezen!

**Geplaatst**: 07-10-09 14:14

Geplaatst: 07-10-09 14:14

Jeetje Meis, wat een vreselijk verhaal.
Ik wordt er stil van......

Ik wil jullie heel veel sterkte wensen in deze moeilijke en oneerlijke tijd....

**Geplaatst**: 07-10-09 14:14

Geplaatst: 07-10-09 14:14

Jezus meis, ik moest huilen van je verhaal.
Ik kan me levendig voorstellen hoe verrekte moeilijk dit voor jullie allemaal geweest moet zijn en nog steeds is.
Mijn moeder is begin 2008 opgenomen met dezelfde angsten; gelukkig viel het toen mee maar ik weet welke spanning je op zo'n moment voelt.
Ik wil je heel veel sterkte wensen; hoe makkelijk dat ook klinkt.

God, ik ben er stil van

**Geplaatst**: 07-10-09 14:15

Geplaatst: 07-10-09 14:15

Oh wat vreselijk! Heel veel sterkte

**Geplaatst**: 07-10-09 14:15

Geplaatst: 07-10-09 14:15

ik zit met een brok in mijn keel je verhaal lezen

geen woorden heb ik

alleen dat ik jou en je familie veel sterkte deze moeilijke tijd wil wensen

**Geplaatst**: 07-10-09 14:16

Geplaatst: 07-10-09 14:16

Jeetje wat kan het toch snel gaan.
Ik kreeg tranen in m'n ogen van je verhaal.
Heel veel sterkte.

**Geplaatst**: 07-10-09 14:17

Re: Alvleesklierkanker; het begin van het einde.

Geplaatst: 07-10-09 14:17

ook ik zit hier te janken, ik kan me niet voorstellen hoe jij je moet voelen.... heel veel sterkte.

**Geplaatst**: 07-10-09 14:17

Geplaatst: 07-10-09 14:17

pfff ik weet even niks te zeggen. Helaas is een vriendin van mijn ouders hetzelfde overkomen.

Ze was dit jaar op vakantie met haar man en ze zag ineens heel geel. Onderzoeken gedaan en het bleek alvleesklierkanker te zijn, ze heeft chemokuren gehad maar het mocht niet baten, ze is vorige week dinsdag overleden en afgelopen maandag is ze begraven.

ik schiet nu even vol want het liedje van led zeppelin met stairway to heaven is op de radio.

ik wens jullie heel veel sterkte toe Y;(

**Geplaatst**: 07-10-09 14:17

Geplaatst: 07-10-09 14:17

heel veel sterkte!!

**Geplaatst**: 07-10-09 14:18

Geplaatst: 07-10-09 14:18

Heel veel sterkte... Mijn moeder heeft borstkanker gehad en is er godzijdank nog, als ik dit soort dingen lees, dan denk ik; daar zijn wij ook best wel dichtbij geweest, het had ook heel anders af kunnen lopen. Bedankt voor je verhaal. Het laat mij weer inzien hoevel geluk wij hebben gehad en hoe dankbaar we daarvoor mogen zijn.

**Geplaatst**: 07-10-09 14:18

Geplaatst: 07-10-09 14:18

och wat erg voor jullie!
En veel te jong....vroeger was 68 oud....tegenwoordig niet...
Heel veel sterkte met het verlies!

(dat soort kanker is niet best...)

**Geplaatst**: 07-10-09 14:19

Geplaatst: 07-10-09 14:19

Jeetje wat kan jij op een indrukwekkende manier een topic schrijven

ik heb respect voor je.
Dit topic schud je gewoon weer ff wakker hoe erg die rotkanker wel niet is.

Ik wil je verschrikkelijk veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd!

**Geplaatst**: 07-10-09 14:19

Geplaatst: 07-10-09 14:19

Heel veel sterkte met het verlies van je moeder. :(:)

**Geplaatst**: 07-10-09 14:19

Geplaatst: 07-10-09 14:19

Jeetje dat is snel gegaan zeg! Veel sterkte!
Mijn schoonmoeder heeft vorig jaar december de diagnose alvleesklierkanker gekregen, zij is 2 weken geleden overleden.

**Geplaatst**: 07-10-09 14:19

Geplaatst: 07-10-09 14:19

ook ik zit hiet met een brok te lezen..
je hebt je gedachten schitterend verwoord.
zo snel als iets wat je verschrikkelijk liefhebt, van je weggenomen kan worden.

ook ik wil jou en iedereen die haar kende heel veel sterke wensen!

Laatst bijgewerkt door charily op 07-10-09 14:20, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 07-10-09 14:19

Geplaatst: 07-10-09 14:19

Heb er geen woorden voor. Onwijs veel sterkte gewenst met dit grote verlies.

**Geplaatst**: 07-10-09 14:20

Geplaatst: 07-10-09 14:20

Wat een (overigens zeer herkenbaar) verhaal. Alvleesklier ... foute boel. Knap beschreven en zo intens verdrietig.

Wat gaan een paar maanden dan snel he? Heel veel sterkte voor jullie allemaal.

**Geplaatst**: 07-10-09 14:20

Geplaatst: 07-10-09 14:20

Gecondoleerd.

Vreselijke manier om zo en zo snel afscheid van je moeder te moeten nemen, zo abrupt zo oneerlijk.... en voor velen ook herkenbaar helaas.

Sterkte voor jou, je familie en dierbaren!

**Geplaatst**: 07-10-09 14:20

Geplaatst: 07-10-09 14:20

Gecondoleerd, wat een naar verhaal, als ik het zo mag zeggen......
Triest dat ze eerst zo van het kastje naar de muur is gestuurd, en dan eindelijk
zo'n diagnose krijgen........Wat een ellende .......
Wens jou en je familie heel veel sterkte in deze moeilijke tijd..........

**Geplaatst**: 07-10-09 14:21

Geplaatst: 07-10-09 14:21

Heel veel sterkte met het verwerken van dit grote verlies.

Jemawi schreef:
Een rollercoaster waar ik nooit meer instap.

]

Dit zijn de juiste woorden, je wordt wekelijk alle kanten opgeslingerd, hoop, wanhoop lopen op je laatste eindjes...Dit kán niet, niet mijn moeder.
Ze kan nog helemaal niet gemist worden, ze staat nog zo in het leven.

En tóch overkomt het je....Is het jullie deur niet voorbijgegaan, en ook nog eens heel snel.
Ik heb mijn moeder verloren nadat ze 15 jaar ziek is geweest, ook kanker (Oa lever en darmen)

toen zij overleed....waren mijn eerste woorden; "ik hoef dit iig nooit meer mee te maken, mijn moeder is overleden"

Echt een van de ergste dingen in mijn leven.

Heel veel sterkte!!

**Geplaatst**: 07-10-09 14:21

Geplaatst: 07-10-09 14:21

Jeetje wat kan jij dit mooi opschrijven zeg.
Gecondoleert, en veel sterkte met het verlies.

**Geplaatst**: 07-10-09 14:21

Geplaatst: 07-10-09 14:21

Wat enorm goed onder woorden gebracht. Respect..... komt weer heel veel bij me boven.

Sterkte !! :(:)

**Geplaatst**: 07-10-09 14:21

Geplaatst: 07-10-09 14:21

Pff wat een heftig verhaal! Heel veel sterkte toegewenst!