Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-10-09 14:21

Oma + opa + kat in levensgevaar :(

Geplaatst door de TopicStarter : 01-10-09 14:21

Hoi,
ik weet niet waar ik het moet schrijven, maar ik moet mijn hart toch even luchten.
Het is 3 jaar geleden begonnen, toen ze bij mijn oma kanker vaststelden.
We moesten een keuze maken uit 3 dingen:
1. geen operatie, dan zou ze nog weken leven.
2. kleine operatie, 99% kans op overleven, maar de kanker zou niet helemaal verwijderd zijn.
3. grote operatie van 8 uren, 12% kans op overleven, maar als deze zou slagen, kon ze nog jaren verder.

Het was een zware beslissing, maar de familie heeft nummer 3 gekozen. Net voor de operatie heeft mijn oma afscheid genomen van de ganse familie (5 kinderen + 5 aangetrouwden en 10 kleinkinderen) Ze had een briefje geschreven waar o.a. opstond waar het kostuum van mijn opa hing, voor de begrafenis. Zo heb je al een idee wat een briefje het was... Het was een vreselijke bedoening, maar ze heeft het gehaald.
In die 3 jaar tijd vele bezoekjes gehad in het ziekenhuis, maar in het begin van afgelopen lente was het weer ernstig. Er was weer een nieuwe tumor, die tegen haar blaas duwde(naar het schijnt bijna onmogelijk te opereren), die tumor was 3 cm. Op een paar weken tijd was die tumor 7 cm geworden.
De dokters zeiden dat ze de zomer absoluut niet ging halen, dat was onmogelijk. Ofwel zou ze sterven aan een hartstilstand, ofwel zouden haar nieren uitvallen(door de tumor).
Geloof het of niet, maar ondertussen leeft ze nog steeds! Het gaat niet heel goed met haar, maar ze kan nog rondlopen e.d.

Maandagmorgen om 6 uur word ik wakker van mijn vader die aan de telefoon zei: "Ja, ik ben juist terug van het ziekenhuis..." Ik dacht dat er iets met mijn oma was, dus ik schoot recht om te vragen wat er aan de hand was.
Nu was mijn opa(86 jaar) die nacht naar het toilet geweest, maar op de terugweg naar zijn bed werd hij zwart voor zijn ogen, toen is hij recht op de rand van het bed gevallen. Hij heeft 3 ribben gebroken.
In het ziekenhuis hadden ze hem een pijnpomp aangehangen, maar hij bleef hiervan overgeven(dat is al niet niks voor een 86-jarige man met 3 gebroken ribben). Mijn opa had zo veel pijn dat hij niet fatsoenlijk durfde ademen. De dokters hadden ons gewaarschuwd dat dit niet goed is, omdat zijn longen steeds dichter gingen doordat hij niet fatsoenlijk durfde ademen. Dinsdag avond was het dan zover, hij kreeg een klaplong.
Gelukkig heeft hij het overleefd, maar het is in ieder geval bang afwachten.
Mijn oma is verschrikkelijk bang, ze huilt de hele dag en zegt tegen ons: "Dat hij me maar niet achterlaat hier, ik heb hem nog veel te hard nodig!"
Het is hartverscheurend om te zien!

Alsof dat allemaal nog niet genoeg is, kreeg ik maandagavond een beetje argwaan omdat mijn kat die dag nog niet was gekomen om te eten. Mijn ouders zeiden: "ach, die komt morgen wel weer terug, die zit waarschijnlijk ergens binnen." Maar dinsdag was ze nog steeds niet terug. Dinsdag namiddag is mijn vader bij onze nieuwe buren gaan vragen of zij onze kat hadden gezien. Hierop zei de buurvrouw: "Wij geven zwerfkatten eten omdat die onze vuilzakken kapot maken, dus het kan wel zijn dat jullie kat hier ook komt eten, dat weten wij niet."
Ik was al een beetje boos op de buren, maar toch hoopte ik dat onze kat bij de buren ging eten, en ze daardoor niet naar huis kwam.
Woensdagmorgen kreeg ik een serieuze dip, ik ben een half uur buiten gaan roepen, fluiten en huilen. Soms dacht ik dat ik een miauw hoorde, maar ik begon te denken dat ik gek aan het worden was en ik aan het hallucineren was. Ik ging dus vol verdriet gewoon naar school.

Om 12 uur kwam ik thuis, en in de auto had ik al het gevoel: "ik moet in de voortuin gaan roepen op de kat" Dus toen ik thuis kwam, ging ik in de voortuin staan en ik begon weer te roepen en te fluiten. Wonder boven wonder hoorde ik onze Benji miauwen. Maar ze kwam niet tevoorschijn... Iedere keer als ik riep, miauwde zij. Ik besloot om op het geluid af te gaan. Uiteindelijk zat ik op handen en knien voor een heleboel struiken. Zo heb ik even zitten zoeken en uiteindelijk heb ik haar gevonden!
Ze was helemaal uitgehongerd(ze heeft 3 dagen niets gegeten en niets gedronken) en ze had duidelijk een gebroken poot(ze kon er niet meer op lopen en het pootje hing er maar vreemd aan). Ik heb onmiddellijk de veearts gebeld en heb gesmeekt of ik niet onmiddellijk kon komen. Uiteindelijk was dit toch wel mogelijk, dus ik de auto ingesprongen en naar de veearts.

Toen onze kat op de tafel zat, en de veearts de binnenkant van haar been bekeek, zei hij: "Oei, dat is erger! Dit kan ik niet oplossen, het is een open beenbreuk." Hij zei dat een operatie minstens 500 euro kost, maar mijn ouders zien dit niet zitten om zoveel geld uit te geven hieraan.(wat ik ook begrijp) Mijn ouders zeiden me: "Als het nu Romeo(paard) was, zou het iets heel anders zijn, maar het kan goed zijn dat de kat een week na de operatie onder een auto terrecht komt!"
De veearts had de kat een antibiotica spuit gegeven om de infectie te verminderen. Hij zei dat hij iets ruikt aan de wonde, wat wijst op een infectie. Hij zei dat er nog hoop was als ze goed reageert op de antibiotica, maar als ze niet goed reageert erop, zou ik een beslissing moeten nemen...

Ik heb gisteren de ganse namiddag liggen huilen, ik wist maar niet wat ik moest doen. Onze kat heeft zich rustig neergelegd en die heeft de rest van de dag geslapen. Als we naar haar gaan kijken, staat ze op en huppelt ze op 3 pootjes naar ons toe en komt al spinnend tegen onze benen schuren(zoals ze altijd al heeft gedaan als ze geaaid wilt worden). Ze eet heel goed, ze drinkt heel goed.
Het is een buitenhuiskat die niet graag in een kattenbak haar behoefte doet, dus had ik haar vanmiddag even buiten gezet omdat ik merkte dat ze nog steeds geen behoefte had gedaan. Eerst ging ze languit in het zand liggen, maar toen stond ze rustig op en begon ze haar behoefte te doen.
Zij geeft mij gewoon het gevoel dat ik moet vechten voor haar!

Ik had gisteren al wat rondgevraagd aan dierenvrienden wat zij zouden doen. Iemand vroeg me of amputeren misschien geen oplossing was... Anderen zeiden gewoon dat ze gewoon zouden inslapen. Nog weer anderen zeiden om te opereren, maar dat vind ik gemakkelijk gezegd als je zelf nooit voor die beslissing hebt gestaan. Gezien ik haar echt nog niet wil opgeven, heb ik zonet even naar de veearts gebeld om informatie te vragen.
Ik vertelde hem dat mijn ouders een operatie dus echt niet zien zitten, maar ik vroeg dus of er nog een overlevingskans is zonder operatie. Ik stelde dan eventueel een amputatie voor.
Zijn antwoord was: "We moeten nu eerst kijken hoe ze reageert op de antibiotica. Als ze er goed op reageert ( dus de infectie wegtrekt en de wonde geneest) is er zeker nog hoop. Dan moeten we nog kijken wat we kunnen doen. Als ze niet goed reageert op de antibiotica, is een amputatie ook nog mogelijk. Dat zou zeker minder dan 100 euro kosten."

Hij heeft niet gezegd wat hij gaat doen als ze er goed op reageert, maar dat zullen we wel zien... Ik moet morgen avond langsgaan voor nog een antibiotica spuit en om al te kijken hoe het evolueert.

Maar mijn hoofd staat echt op ontploffen! Iedere keer als ik alleen ben, begin ik te huilen als een klein kind. Heel die problemen zijn me echt even te veel! Ik ben zo al een gevoelig persoon, en dan ineens 2 mensen en 1 dier die me enorm dicht aan het hart liggen, die elk moment kunnen sterven, het doet gewoon zoveel pijn!

Sorry voor het enorm lange verhaal, maar ik moest het gewoon kwijt!
In ieder geval bedankt om het te lezen!

Groetjes Lotte

**Geplaatst**: 01-10-09 14:27

Geplaatst: 01-10-09 14:27

Jeetje wat een heftig verhaal..

Hoop dat alles goed komt met ze. Weet verder niet zo goed wat ik hierop moet zeggen!

Heel veel sterkte de komende tijd en hou ons op de hoogte als je wilt! :(:)

**Geplaatst**: 01-10-09 14:28

Geplaatst: 01-10-09 14:28

Sterkte meid, je opa en oma hebben een geweldige leeftijd maar je hoopt gewoon dat ze er altijd zullen zijn, helaas maar dit maakt het voor jou niet makkelijker en het verdriet is er niet minder om als er op hoge leeftijd zulke nare dingen gebeuren.
Ik had mijn kat ook niet in laten slapen maar het pootje laten amputeren, ze kunnen zich uitstekend redden op drie poten maar voor de operatie is het verstandig dat eerst de infectie weg is, sterkte.

**Geplaatst**: 01-10-09 14:28

Geplaatst: 01-10-09 14:28

jeetje wat naar alles bij elkaar!
sterkte met alles, ik hoop dat alles toch nog goed kom.
edit: ik snap alleen de reden van niet opereren niet: hij kan ook onder een auto komen??? Dan houd je je kan toch binnen als het buiten niet veilig is???

**Geplaatst**: 01-10-09 14:31

Geplaatst: 01-10-09 14:31

Loopt de poes nu gewoon met die open wond rond? Ik ken genoeg katten die het prima doen op drie poten. Een pootje er af hoeft ook geen €500,- te kosten volgens mij. Ik zou zo snel mogelijk amputeren voor het alleen maar verergert!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-10-09 14:40

Geplaatst door de TopicStarter : 01-10-09 14:40

Bedankt voor de reacties.
Ik heb nog nooit zo mijn hart hier gelucht op bokt, maar ik krijg rillingen door mijn hele lijf als ik jullie reacties lees. Het doet best wel goed om zulke dingen te lezen.

@Caroline1985: Ik zal jullie zeker op de hoogte houden hoe alles verloopt.

@bigone: ja ze hebben een geweldige leeftijd, maar het blijft zo ongelofelijk veel pijn doen! Als dokters niet zeker weten hoelang iemand nog kan leven, moeten ze ook niet zeggen dat het nog maar een paar weken gaat zijn. Ook mijn opa nu, een heel stom ongeval, maar het kan fataal eindigen. Mijn oma en opa hebben altijd alles samen gedaan, ze kunnen echt niet zonder elkaar. Mijn oma heeft met haar kanker ook veel steun nodig...
De infectie van mijn kat moet inderdaad eerst weg, maar eerst is het hopen dat ze goed reageert op de antibiotica! Heel misschien is amputeren zelfs niet nodig...

@ zij: jawel ik begrijp de reden wel een beetje van mijn ouders. Als we nu 500 euro zouden uitgeven aan de operatie, kan ze volgende week toch sterven aan iets anders... Dan zou die 500 euro een beetje nutteloos zijn geweest. Het is een buitenhuiskat, die houd je niet zomaar binnen, zeker niet als ze al 8 jaar buiten leeft.

@ dovish: Ze loopt niet echt rond, ze ligt binnen in huis in een 'kooitje' met lekker zachte kussentjes in. Soms staat ze wel op om te drinken, te drinken of om haar behoefte te doen, maar voor de rest slaapt ze de ganse dag. (dat heeft ze eigelijk heel haar leven al gedaan, alleen ging ze dan in het hooi of in de beplanting liggen)
Ze trekt het gebroken pootje wat omhoog(ik begrijp ook niet hoe dat nog kan, want de poot is echt overduidelijk gebroken, maar ze kan het nog bewegen) en zo huppelt ze op 3 pootjes rond. Ze wast de wonde zelf heel regelmatig en ik moest er van de veearts iso-betadine opdoen om te ontsmetten.
De veearts zegt "afwachten", dus dan ga ik niet zeggen dat ik wil dat dat beentje NU geamputeerd wordt...

**Geplaatst**: 01-10-09 14:48

Geplaatst: 01-10-09 14:48

Jemig zeg dat zijn wel veel akelige dingen bij elkaar. Kan me voorstellen dat het teveel is voor je.
Voor wat betreft je grootouders, die kan ik alleen maar beterschap wensen tot zover dat nog mogelijk is.
Wat betreft je kat. Tsja moeilijk.
Mij is ook zoiets overkomen.
mooney1 @ [BB] Kat aangereden Kat aangereden en wel doodgevonden.
Als ik hem wel levend gevonden zou hebben zou ik werkelijk alles uit de kast trekken om hem te redden mits dit voor hem ook nog leefbaar zou zijn als je begrijpt wat ik bedoel.

**Geplaatst**: 01-10-09 14:51

Geplaatst: 01-10-09 14:51

Citaat:
Hij zei dat een operatie minstens 500 euro kost, maar mijn ouders zien dit niet zitten om zoveel geld uit te geven hieraan.(wat ik ook begrijp) Mijn ouders zeiden me: "Als het nu Romeo(paard) was, zou het iets heel anders zijn, maar het kan goed zijn dat de kat een week na de operatie onder een auto terrecht komt!"

Niet verkeerd bedoeld, maark snap deze beredenering niet helemaal... Je paard kan toch ook na een operatie overlijden aan koliek of iets dergelijks?
Maar ik ga er even vanuit dat je ouders gewoon erg bezorgd zijn om je opa en oma, dan kan ik me voorstellen dat een kat op dat moment mindere prioriteit geven.

Ik vind het heel dapper dat je blijft vechten voor de kat. Mocht 1 van je grootouders het niet overleven is het wel prettig als de kat er nog is zodat ze niet helemaal alleen in huis komen te zitten.

Desalniettemin hoop ik voor je dat ze het allemaal redden, dit is natuurlijk wel erg cru dat het allemaal in 1 keer komt nu. $:\$

En ik wens jou heel veel sterkte, vind je heel dapper :(:)

**Geplaatst**: 01-10-09 14:55

Geplaatst: 01-10-09 14:55

Wat je opa en oma betreft....tja...het is hartverscheurend om te zien hoe zulke oude mensjes moet lijden, dat weet ik uit ervaring.
Aan de andere kant....ze hebben al een heel leven achter de rug. Hiermee wil ik niet zeggen dat het daarom minder verdrietig is, maar het is wel een situatie die "normaal" is in het leven, ik bedoel dat er hoe dan ook een moment komt dat je afscheid moet nemen van de oudere mensen onder ons.
Maar...jouw verdriet daarover is volstrekt normaal.

wat je kat betreft: lees even dit oude topic van mij: [BB] Stalkat met een gouden randje!

Dat is twee jaar geleden. Inmiddels heeft deze kat nog steeds een leven als een luis op een zeer hoofd. Ik ben blij dat ik die operatie heb gedaan. Natuurlijk was het een hoop geld...maar dat ben ik allang weer vergeten.
Ik weet wel dat een kat met een geamputeerde poot ook nog goed uit de voeten kan, mijn buren hebben er zo eentje. Merk je niks van.
Ik had ook de poot laten amputeren als de operatie niet mogelijk was geweest.
Mijn kat is inmiddels een echte huiskat geworden door dit voorval.

Misschien kun jij voorstellen een baantje te nemen en de kosten van de operatie met je ouders te delen?
Ik kan me het standpunt van je ouders ook wel voorstellen. Wij hebben ook tegen elkaar gezegd: en dan zul je zien dat hij na herstel onder een auto loopt....
Maar ja...dat soort dingen weet je nooit van te voren....hij kan ook nog jaren leven!
Sterkte met alles

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-10-09 15:10

Geplaatst door de TopicStarter : 01-10-09 15:10

@mooney1: wat sneu van je kat. Ik ben blij dat ik mijn kat nog levend heb gevonden, want nog een dag langer zonder eten of drinken had ze niet overleefd denk ik(als ik zag hoe verhongerd ze was). De veearts zei me: "het feit dat ze in je voortuin in de beplanting ging liggen, betekent dat ze toch wou dat jij haar vond. Ze is dan ook nog beginnen miauwen bij het horen van je stem, dus dat zegt genoeg." Deze uitspraak raakte me toch wel erg.
Maar ik denk dat je toch wel begrijpt hoe graag ik wil vechten voor het leven van mijn kat. Als ik nu kies om haar in te slapen, zal ik er later spijt van hebben dat ik niet alles uit de kast heb gehaald! Dat weet ik nu al...

@ Malibu: Bedankt voor je post.
Het gaat om mijn kat, dus mijn grootouders hebben hier eigenlijk niets mee te maken...
Ik begrijp jouw redenering ook wel, maar de kans dat een paard sterft is toch wel aanzienlijk kleiner dan een kat. Mijn ouders zeiden gisteren ook nog: "Als Romeo volgende week heel ziek is, en een operatie kost minstens 1000 euro, vind ik dat die operatie toch meer nut heeft dan 500 euro voor een 8-jarige kat." Hier begrijp ik hun ook wel in. Ze houden wel van onze kat, maar ze vinden een paard en een hond toch heel anders dan een kat.
Het is ook heel vervelend om het hierover te hebben met mijn ouders, want zij zitten uiteraard met mijn oma en opa in hun hoofd. Mijn vader gedraagt zich dan ook verschrikkelijk, maar ik begrijp hem wel. Maar ik heb er ook niet voor gekozen dat dit allemaal samen zou vallen...

@ polly2: je hebt gelijk, dat is dan ook de enige gedachte die de pijn een beetje kan verzachten(tijdelijk). Ze hebben al zo een mooi leven gehad, al hun kinderen en kleinkinderen leven nog, ze hebben zelfs 3 achterkleinkinderen (met nog 2 op komst), een mooier leven zouden ze zich niet kunnen wensen (dat zeggen ze zelf ook)
Misschien klinkt het een beetje vreemd, maar ergens hoop ik dat ze tegelijkertijd kunnen gaan, dan hoeft geen van beide zonder de ander.

Een operatie is inderdaad mogelijk, maar ze is al 8 jaar... Het kan goed zijn dat ze nog 5 jaar leeft, maar voor hetzelfde geld leeft ze nog maar een half jaar. Ik begrijp mijn ouders echt wel dat ze 500 euro érg veel vinden voor een 8-jarige kat. Als het nodig zou zijn, wil ik haar ook gerust bij me op de kamer nemen tot haar laatste dagen.(mijn moeder wilt geen dieren meer in huis, omdat onze kat ooit vlooien heeft gehad toen ze binnen mocht, en daar hebben we veel miserie mee gehad) Ik heb al zo vaak gelezen dat katten perfect met 3 pootjes kunnen leven, dus dan doe ik nog liever dit dan zo veel geld uit te geven aan een operatie. Zeker als ik zie hoe ze nu haar plan trekt met 3 pootjes, ze is er best wel al aan gewoon, alleen dat bengelende pootje stoort soms een beetje voor haar.

**Geplaatst**: 01-10-09 15:11

Geplaatst: 01-10-09 15:11

Een kat kan zelfs wel 20 jaar worden hoor!
Sterkte er mee, nogmaals.

**Geplaatst**: 01-10-09 15:15

Re: Oma + opa + kat in levensgevaar :(

Geplaatst: 01-10-09 15:15

mijn kat mist ook een stuk poot, dus gewoon laten amputeren als de je ouders die operatie niet willen betalen
zo in een hokje katen liggen met open pootbreuk is voor niemand goed
sterkte met opa en oma

**Geplaatst**: 01-10-09 15:18

Geplaatst: 01-10-09 15:18

Sterkte...
Alleen over die kat, mijn nichtje heeft een kat, die kwam ooit na 4 dagen weg te zijn geweest met een verbrijzeld pootje thuis, die hebben ze geamputeerd en nu, inmiddels 4 jaar later loopt het beestje nog steeds vrolijk om en heeft nergens last van (hij kan zelfs in bomen klimmen) dus opzich geen slechte optie.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-10-09 15:46

Geplaatst door de TopicStarter : 01-10-09 15:46

@ polly2: ja ze kunnen 20 jaar worden, maar soms ook maar 10... uiteraard weet ik dat je dan ook zo over paarden kan beginnen, dat sommige paarden ook op 8 jaar kunnen sterven, maar ik hoop dat je het een beetje begrijpt. Ik merk uit ervaring dat de leeftijd van een kat erg uit elkaar ligt, terwijl het bij honden of paarden al meer gelijkaardig is.(natuurlijk blijven er uitzonderingen)
In ieder geval bedankt voor de steun!

@ Lynn_Nikita: Het is ook niet de bedoeling om haar zo te laten liggen, ik wil in eerste plaats luisteren naar mijn veearts. Hij vroeg me wat ik wil doen, ik heb gevraagd of er een tussenweg is (niet die operatie van 500 euro maar ook niet inslapen), die tussenweg is er, dus dan ga ik daarvoor. De veearts zei me dat ik nu eerst moet afwachten(en de wonde goed verzorgen) voordat we kunnen weten wat we precies moeten doen. De infectie moet sowieso eerst weg zijn. Ook jij erg bedankt voor je steun! Het doet echt goed om zulke reacties te lezen, ik had nog nooit eerder mensen gehoord wiens kat een (stuk) poot kwijt was. Ik ken wel mensen met een kat met een geamputeerde staart, of een verwijderd oog, maar dat vind ik niet echt te vergelijken.
Even een toevoeging: ze ligt nu niet gewoon in een hokje, het deurtje is er vanaf, dus ze kan eruit wanneer ze maar wil.

@ gypsymyhorse: bedankt voor je post, leuk om te lezen dat ze er zo goed mee kunnen opschieten! Het klinkt zo cru om een poot te amputeren, maar zo te horen heeft ze er geen last meer van eens alles achter de rug is... Dan vind ik haar laten inslapen érg egoïstisch, zeker als er nog andere(betaalbare) oplossingen zijn!

**Geplaatst**: 01-10-09 15:54

Geplaatst: 01-10-09 15:54

Pff meid, je hebt het niet makkelijk zeg.. :(:)

Ten eerste heel erg veel sterkte met je opa, oma en kat..

En dan nog even wat over je kat. Ik denk dat amputeren een prima oplossing zou zijn.
Een kat kan zich ontzettend goed redden met 3 benen, en dat kost ook niet heel veel, zouden je ouders dat wel goed vinden?
Ik vind inslapen totaal niet nodig als je weet dat het dier nog vecht en niet erg lijdt. (mede door antibiotica)..

Heel veel sterkte..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-10-09 16:18

Geplaatst door de TopicStarter : 01-10-09 16:18

Het is inderdaad niet zo gemakkelijk, eerlijk gezegd voel ik me nu al véél beter nu ik het hier op bokt heb gezet en ik die reacties heb gelezen.
Mijn ouders beslissen niet echt aan wat ik geld uitgeef en aan wat niet, maar ik luister wel altijd naar hun raad. Ik weet dat zij het beste met mij en mijn dieren voorhebben, dus ik probeer hun standpunt ook te begrijpen.
Ik heb gisteren ook tegen hun gezegd: "ik ga vragen hoeveel een amputatie zou kosten, en als dat 200 euro zou kosten, geef ik dat eraan." Daar gaven mijn ouders me wel gelijk in. Zeker nu ik heb vernomen dat het minder dan 100 euro is, is dat zéker een optie!

Benji heeft pijn, ze laat het misschien niet merken, maar een open beenbreuk kan niet pijnloos zijn(ook niet met antibiotica)! Maar het feit dat ze nog rondhuppelt wil toch veel zeggen vind ik. Ze doet alles wat ze vroeger ook deed (slapen, spinnen, tegen je benen aanschuren om een aai te vragen) Ze heeft duidelijk nog gevoel in het gebroken pootje, want ze kan het nog bewegen(optrekken, of naar achter duwen om zich uit te rekken). Ik heb het nog nooit meegemaakt, ik vind het dus ook allemaal heel vreemd om te zien.

Als ik haar zo bezig zie, wil ik haar ook écht niet laten inslapen. De mensen zie me aanraden om haar in te slapen (is nog niet hier op bokt geweest, maar wel al van kennissen/vrienden), zou ik graag hier willen uitnodigen om naar Benji te komen kijken, ze zouden snel van mening veranderen! Je ziet helemaal niets aan haar, alleen dat ze op 3 pootjes huppelt. Het wondje is aan de binnenkant van haar been, dus als je zo naar haar kijkt lijkt er niet echt iets aan de hand, zeker niet als je kijkt hoe enthousiast ze zelf is.
Deze namiddag ging ik even op mijn hurken zitten bij haar, toen is ze op mijn schoot gesukkeld. Gisteren probeerde ze dat ook, maar toen viel ze om

Nu lukte het haar perfect. Ze sprong op mijn schoot en toen heeft ze zich neergelegd.
Ongelofelijk hoe een zalig gevoel zulke beestjes je kunnen geven!

**Geplaatst**: 01-10-09 16:24

Re: Oma + opa + kat in levensgevaar :(

Geplaatst: 01-10-09 16:24

Ik snap jouw ouders idd ook wel, zou het ook een groot verschil vinden tussen paard en kat.
Ik hoop dat het allemaal goed komt, ook met je grootouders!
Heel erg veel sterkte.

**Geplaatst**: 01-10-09 16:24

Geplaatst: 01-10-09 16:24

De kat van mijn oma had laatst ook een verbrijzelde poot. Die kon kiezen voor een opertatie van €900 of het pootje laten amputeren. Ze heeft voor het laatste gekozen. Dit kosten haar alsnog € 450. Ik kan me niet voorstellen dat het bij jullie dierenarts de helft goedkoper zal zijn. Mijn hondje had laatst hechtingen met een paar spuitjes en dat was al €100 euro.. laat staan een amputatie.

Verder veel sterkte met alles! :(:)

Je krijgt wel ineens alles tegelijk op je dak zeg..

**Geplaatst**: 01-10-09 16:27

Geplaatst: 01-10-09 16:27

Heel goed dat je het van je afschrijft meid!!!
Het is niet niks allemaal. Huil het er uit of schreeuw het er uit!! Niet opkroppen gewoon laten gaan!
Heel veel sterkte met je opa oma en Benji :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-10-09 16:36

Geplaatst door de TopicStarter : 01-10-09 16:36

@ Marloe_: mijn kat heeft wel geen verbrijzelde poot.. De veearts vertelde me ook dat het wel een groot verschil is met waar de breuk precies is. Die van mijn kat is net boven de linker achterknie/elleboog(ik weet niet wat het bij een kat is). Als de breuk meer richting de bil zat(of daar verbrijzeld was), denk ik dat het meer zou kosten, gezien het mij een moeilijkere plaats lijkt om te amputeren.
Maar als de veearts zegt dat het minder dan 100 euro kost, geloof ik hem. Ookal kost het 200 euro, dat geef ik er nog aan.
Je kan ook gaan twijfelen aan mijn veearts, maar ik vertrouw hem echt wel. Heel veel mensen hier in de buurt hebben hem, en iedereen is er tevreden van.

Het is echt niet leuk om zo alles tegelijk te verwerken te krijgen. Mijn vader kwam net thuis van het werk, hij deed al niet meer zo vervelend als vanmorgen. Hij kwam ook met het nieuws dat het met mijn opa al een beetje beter gaat vandaag. Maar ik ga nog niet te vroeg juichen.. Voor een man van 86 jaar is het echt niet gemakkelijk om zoiets mee te maken, op die leeftijd zijn ze niet meer zo sterk.
Ik hoorde net van mijn moeder dat mijn opa zondag nog tegen mijn moeder zei: "Goh het is al 2 jaar geleden dat ik nog gevallen ben, dat is wel goed hé!" en 's nachts gaat hij tegen de vlakte en belandt hij in het ziekenhuis... Dus ik ga toch maar opletten als ik zoiets zeg!

@JuravelOX: erg bedankt! het heeft me veel moeite gekost om het op te schrijven, maar ik kon niet anders. Ik werd hier echt gek! Ik heb gisteren de hele namiddag lopen huilen, het paard en de hond voelen het ook goed aan dat er iets is. Zij helpen me op een of andere manier ook enorm!
Mijn zus woont sinds een week terug hier(dat is ook nog een heel gedoe geweest, ze woonde samen met haar, inmiddels, ex), dus daar kan ik ook wel goede gesprekken mee voeren.

**Geplaatst**: 01-10-09 16:46

Geplaatst: 01-10-09 16:46

Ik begrijp je heel goed hoor....dat is het niet.
Ik probeerde je alleen wat feitelijke info te geven.
Ik kan het zelfs snappen als er besloten wordt om de kat in te laten slapen.
Het is en het blijft een hoop geld en er is in jullie gezin nu zoveel om je emotioneel druk om te maken, dat ik me welke beslissing dan ook, ten aanzien van de kat, goed kan voorstellen.

**Geplaatst**: 01-10-09 16:47

Geplaatst: 01-10-09 16:47

@ Ts. Ik snap dat het ook wel aan de plaats lit maar bij jou kat moet het pootje er dan eveneens tot aan de heup toe eraf.. Net als bij de kat van mijn oma. Dus ik ben bang dat dat weinig verschil maakt. Maar ik hoop voor jou natuurlijk dat het wel gewoon maar €100 euro kost!! Dat zou de keus natuurlijk veel makkelijker maken..

Fijn dat het al een beetje beter gaat met je opa! Tuurlijk moet je niet te snel juichen maar dat geeft je toch wel weer een beetje meer hoop.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-10-09 17:08

Geplaatst door de TopicStarter : 01-10-09 17:08

@ Polly2: ja ik weet het, ik vind het ook leuk dat jij (en andere bokkers) me begrijpt.
Ik zou niet liever willen dan dat Benji nog zou leven tot haar 20e! Inslapen is echt uitgesloten voor mij, zeker zolang er nog betaalbare manieren zijn om haar in leven te houden. Ik heb echt heel veel voor haar over, maar 500 euro is echt wel een hoop geld...

Ik vind het ook wel heel jammer dat ik mijn opa niet mag zien. Ik mag hem niet zien zolang hij op intensive care ligt, ze hebben besloten dat alleen de 5 kinderen met hun aangetrouwden het bezoekrecht krijgen. (schoon)broers/(schoon)zussen en de kleinkinderen mogen er niet bij. Anders zou het veel te druk worden. De kinderen hebben het al moeilijk om geregeld te krijgen wie wanneer gaat, omdat er maar 2 personen in de kamer mogen, en er is maar 2x een half uur per dag bezoekuur.

**Geplaatst**: 01-10-09 17:49

Re: Oma + opa + kat in levensgevaar :(

Geplaatst: 01-10-09 17:49

Allereerst sterkte met opa, oma en de kat.

Wie wil je opa zien bij zijn bed?
Ik snap dat zijn kinderen er graag bij zijn, maar wat wil opa zelf.

Mijn schoonvader lag vorige week in het ziekenhuis en wilde geen broer of zussen zien.
Kinderen, aangetrouwd en kleinkind waren wel welkom.

**Geplaatst**: 01-10-09 18:05

Re: Oma + opa + kat in levensgevaar :(

Geplaatst: 01-10-09 18:05

klinkt misschien stom en €500 is veel geld, maar kan je geen betalingsregeling afspreken met de veearts. Heb hier 11 exemplaren rondlopen en als zij in dezelfde situatie zouden zitten zou ik niet aarzelen om ze te laten opereren en te trachten het pootje te behouden. Als tijdens de operatie zou blijken dat amputatie een betere oplossing is dan zou dat meteen mogen. Ik kies daarbij toch voor mijn kat.

Is misschien ook een oplossing toch. Probeer echt met je mee te denken hoor. Snap ook dat het momenteel niet echt jmogelijk is om helder na te denken. Maar goed je kat heeft er ook niet om gevraagd. En als ik naar mezelf kijk heb ik ook een bewuste keuze gemaakt een kat (of 11 hahaha) te nemen en dat houdt mijns inziens in dat ik verantwoordelijk ben en dus ook mijn portemonnee. Kost wat kost.