Bij het opruimen kwam ik allerlei kaarten, brieven en foto's tegen, bijvoorbeeld van mijn ex Amsterdams vriendje. Ik heb ze bekeken en het deed me echt enorm veel pijn!! (had ik echt niet verwacht na 10 jaar). Uiteraard zaten er nog meer foto's bij (heb véél vriendjes gehad blijkbaar
)Van mijn man zijn ex waar hij 6 jaar mee ging kwamen we wel 3 plasticzakken met brieven en kaarten tegen
Op zich hebben we er wel kostelijk om moeten lachen. Zeker toen ik een briefje van de basisschool tegenkwam met daarop: "wil je verkering met me". Zo schattig!! Ik was toen 8! Hahaha, toen al populair bij het mannenvolk.........
Mijn man zegt altijd dat je zulke herinneringen en foto's moet bewaren, ik heb er echter mijn bedenkingen over.
Ik heb er zelfs vanacht over gedroomt.
Ik weet wel, wat gebeurd is, is gebeurd. Ik heb fouten gemaakt en kan ze niet terugdraaien, maar moet ik alles proberen te wissen? Of denken jullie dat je er als je 80 bent over kan lachen?
Dat laatste betwijfel ik in mijn geval, want ik denk dat het me in het bejaardetehuis nog altijd even veel zal raken.
Wat zouden jullie doen?



, maar 'slechte' dingen bewaren vind ik -persoonlijk- ook wel belangrijk. Het ligt er misschien wel aan wat het is.
Ik zou niet staan te springen om bij het verdriet en gemis van je oma/ moeder op een stapel papieren te stuiten van de relatie van je oma/ moeder en haar ex. Had dan er eerder naar gevraagd. En als diegene vond dat je het moest weten, had die er zelf over kunnen vertellen. Waarom dan als verrassing op laten duiken