Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-07-09 16:42

Ben ik nu echt zo bekrompen?

Geplaatst door de TopicStarter : 18-07-09 16:42

Het wordt een lang verhaal maar ik kan de laatste tijd niet echt helder meer denken en heb even wat meningen nodig. Krijg even teveel voor mijn kiezen. Mijn vader is stervende wat al genoeg stress met zich meebrengt. Zijn vriendin kan ons (zijn dochters) niet luchten of zien waardoor bij mijn vader op bezoek gaan erg moeizaam gaat. Zij kan de zorg voor hem niet aan en doet niets anders dan op hem schelden. We hebben de HA hier al over ingelicht en die doet zijn uiterste best om e.e.a in goed banen te leiden. Brengt dus allemaal nog meer stress met zich mee. Daarnaast ben ik al 2 maanden aan het modderen met problemen met mijn luchtwegen. Inmiddels onder controle door gebruik van medicijnen maar de vraag is of het over gaat of chronisch wordt. Longarts liet al doorschemeren dat ik me erop moest voorbereiden dat het astma is.

Maar nu komt het. Ik heb al jaren een hele goede vriend. Hij is zeg maar mijn hartsvriendin met een slurfje. Er is tussen ons niets sexueels. Hij is sinds kort weer vrijgezel en heeft genoeg vriendinnetjes, soms zelfs meerdere tegelijk, en daar heb totaal geen problemen mee. Op dat gebied zijn we elkaars tegenpolen. Ik geloof in monogamie, hij in lang leve de lol en het maakt hem niet uit met wie hij het bed induikt als ze maar zin heeft. Moet kunnen toch.

Ik hou mijn vriendenkring en mijn familie graag gescheiden. Leuk dat ze met elkaar op kunnen schieten als ze elkaar op een verjaardag tegenkomen maar daar houdt het mee op. Mijn zus heeft die vriend dus uitsluitend ontmoet als ik erbij was. Toen ik 2 weken terug met een andere zus bij de betreffende zus ging bbq-en vond ze dat ik hem ook maar moest uitnodigen. En dat heb ik gedaan stom genoeg. We hadden net weer een flinke aanvaring met mijn vaders vriendin gehad dus het was wel lekker om tegen hem aan te zeuren. Hij had een fles wijn meegenomen en die is niet geopend dus vond hij dat ze die maar een andere keer moesten opdrinken. En die keer kwam al snel. Zonder mij iets te vertellen had hij haar uitgenodigd om te komen eten. Toen ik het later hoorde had ik al zoiets van moet dit nu, maar wilde er geen probleem van maken. Ik gunde haar ook wel een luisterend oor i.v.m. al die stress omtrent mijn vader. Paar dagen later zit ik bij hem en we zitten wat te ouwe prutsmutsen en mijn zus te sms-en wanneer hij er erachter komt dat ze binnekort op vakantie gaat naar een eiland. Hij begint te geinen over of hij langs kan komen. Heb toen gekscherend maar ondertussen best geirriteerd gereageerd waaruit duidelijk is gebleken hoe ik erover dacht. Heb er geen moment bij stil gestaan dat hij dat serieus meende dus toen ik een paar dagen later van mijn zusje terloops hoorde dat ze aan haar kinderen toestemming had gevraagd of hij een weekend langs komen stond ik even met mijn mond vol tanden. Op het zelfde moment krijg ik een sms van hem of ik volgende week kom bbq-en. Wanneer ik hardop denk of ik die dag al wat heb, roept mijn nichtje dat ze mee wil. Ik zeg gekscherend tegen haar mag ik ook nog eens zonder jullie met hem bbq-en. Waarop mijn zus heel triomfantelijk zegt dat hij haar al lang heeft uitgenodigd. Had meteen geen zin meer en hem dat gesmst en ook dat ik geen familie in mijn vriendenkring wil tegenkomen dat moest hij inmiddels wel weten. Mijn zus heeft me de rest van de dag heel subtiel ingewreven dat hij bij haar komt tijdens de vakantie door er steeds nochalant opmerkingen over te maken.

Het was die dag heel heftig met een begrafenis en mijn vader die een heel hard achteruitging ([LZP] Ik weet van voren niet meer dat ik van achteren leef). Kon die nacht niet in slaap komen en lag maar te piekeren vooral over mijn vader maar ook over wat ik nu denken moest over mijn zus en mijn goede vriend. Kwam tot de conclusie dat ik het maar niets vind en heb hem dat ook gesmst. Door zijn reacties ben ik alleen maar kwader geworden. Blijkbaar hebben we niet dezelfde normen en waarden. Ik heb aangegeven dat hij mij na 8 jaar blijkbaar totaal niet kent en dat ik onze vriendschap daardoor eigenlijk van weinig waarde vind.

Willen jullie even met me meedenken en de volgende vragen voor mij beantwoorden? Er zijn nog meer factoren die meespelen maar die kan ik hier niet vermelden.
Ben ik nu zo bekrompen dat ik:
1 het niet normaal vind dat mensen na eigenlijk maar 2 ontmoetingen meteen met elkaar op vakantie gaan,
2 het niet normaal vind dat hij het wel normaal vind om met mijn zus weg te gaan,
3 dat ik het niet leuk vind dat ze met elkaar het bed induiken (hij heeft al eerder aangeven dat hij best wel even wil kijken of 'het past', en zij is er ook niet vies van)

**Geplaatst**: 18-07-09 16:53

Re: Ben ik nu echt zo bekrompen?

Geplaatst: 18-07-09 16:53

Sorry, maar ik vind dat je je wel heel erg met het leven van een ander bemoeit. Hun keuze, sta jij gewoon buiten.

**Geplaatst**: 18-07-09 16:55

Geplaatst: 18-07-09 16:55

Uhh Ja ja en ja.
Tenminste dat is mijn mening. Laat ze lekker joh, ze kunnen het goed vinden samen, gun ze dat.
Ik zou er persoonlijk niet tegen kunnen als mensen mijn niet vrijlaten in de keus met wie ik wel en niet omga.

Sterkte met je vader.

**Geplaatst**: 18-07-09 16:56

Geplaatst: 18-07-09 16:56

faye schreef:
Sorry, maar ik vind dat je je wel heel erg met het leven van een ander bemoeit. Hun keuze, sta jij gewoon buiten.

Daar ben ik het deels wel mee eens, maar aan de andere kant weet ze als buitenstaander natuurlijk ook dat haar vriend niet in monogamie 'gelooft'.

TS, beseft je zus dat ook? Anders zou ik je vriend vragen om haar dit duidelijk te laten weten, dan kan je zus zelf beslissen wat ze nu gaat doen.

Als je ertussen gaat zitten komen er problemen van. Laat ze het eerst zelf proberen om eruit te komen.

**Geplaatst**: 18-07-09 16:57

Geplaatst: 18-07-09 16:57

Ik vind je bekrompen ja

**Geplaatst**: 18-07-09 17:01

Geplaatst: 18-07-09 17:01

Het zijn volwassenen en mogen hun eigen keuzes maken. Pas maar op dat je geen goede vriend door je gedrag verliest.

**Geplaatst**: 18-07-09 17:04

Re: Ben ik nu echt zo bekrompen?

Geplaatst: 18-07-09 17:04

Bekrompen vind ik niet het goede woord. Ik denk eerder dat je bang bent dat je zus gekwetst wordt door het losbandige gedrag van jouw vriend en dat je bang ben een goede vriend kwijt te raken. Echter zijn het beide volwassen mensen (neem ik aan) en is het niet aan jou om tussen hen in te gaan staan.

**Geplaatst**: 18-07-09 17:05

Geplaatst: 18-07-09 17:05

Tjah ik snap aan de ene kant wel dat jij het niet leukvind dat ze met elkaar omgaan, en ook vind ik het raar dat ze al zo snel met elkaar op vakantie gaan. Tis natuurlijk voor ons zo achter de computer heel makkelijk te oordelen maar ik kan me er wel inbeelden dat je het niet leukvind.
Maar aan de andere kant, je kunt ook bij jezelf denken; laat ze het met zijn 2e maar lekker uitzoeken en gun ze de plezier.. dan maak je je vast ook veel minder druk.
Want nu in deze situatie met je vader zou ik dat er iig niet bij kunnen/willen hebben!
Zo krijg je alleen maar ruzie met elkaar, en daar zit je denk ik ook niet op te wachten.

Succes ermee en veel sterkte met je vader. En maak je niet te druk he!

**Geplaatst**: 18-07-09 17:06

Geplaatst: 18-07-09 17:06

Ik vind dat al jouw punten dingen zijn tussen hun twee, niet tussen jou en je beste vriend.

**Geplaatst**: 18-07-09 17:09

Re: Ben ik nu echt zo bekrompen?

Geplaatst: 18-07-09 17:09

Het is heel makkelijk te zeggen voor iedereen achter de computer dat het hun eigen zaak is. Maar beeld je eens in de situatie waarin de TS zit.. Wij kunnen ons zo niet bedenken hoe het voor de TS is... En ik snap wel dat ze het niet zo leuk vind!

Aan de andere kant denk ik dus ook, laat die 2 maar lekker, als ze elkaar zo graag mogen vind ik dat alleen maar leuk en ik gun het zo. Maar helaas is alles makkelijker gezegt dan gedaan!

**Geplaatst**: 18-07-09 17:09

Geplaatst: 18-07-09 17:09

Hoi,
Wat een gedoe zeg allemaal, ik hoop dat het goed komt met je gezondheid en met je vader.

Je lijkt me iemand die zelf graag de touwtjes in handen wilt houden. Dat is natuurlijk goed, maar lukt niet altijd jammer genoeg. Dat het nu niet op jouw manier gaat, daar kun je niks aan doen, als jouw zus en je vriend elkaar echt leuk vinden, zul je je daarbij neer moeten leggen, anders kun je beide verliezen omdat ze sowieso met elkaar op vakantie gaan, of je het nu leuk vind of niet.
Je kunt met beide er wel over praten, zodat ze jouw kant van het verhaal snappen en weten hoe je erover denkt. Maar je eigen wil opdringen, nee, dat lukt niet. Het zijn volwassen mensen die hun eigen keuzen maken, die kun jij niet voor hen maken.
Veel succes!

**Geplaatst**: 18-07-09 17:11

Geplaatst: 18-07-09 17:11

Ik beeld me die situatie in en vind het steeds erger worden eigenlijk. Mensen iig meerderjarigen, moeten zelf kunnen kiezen met wie ze omgaan.

**Geplaatst**: 18-07-09 17:12

Geplaatst: 18-07-09 17:12

Ik zie in jou profiel dat je 38 bent.
Ik ga er dan ook vanuit dat hun ook geen tieners meer zijn.

Ik zou zeggen, zeg tegen je zus dat je weet dat hij niet monogaam is en van scharrelen houd en ze misschien volgende week voor hem weer exit is.
Als je zus dat geen probleem vind dan zou het voor mij genoeg zijn en ze lekker hun gang laten gaan.
Ze weten dan beide waar ze aan toe zijn en is het hun ding.

Sterkte met je vader.

**Geplaatst**: 18-07-09 17:13

Geplaatst: 18-07-09 17:13

ik kan me heel goed voorstellen dat je hier bepaald niet om staat te springen, en dat je het gescheiden wilt houden.

Echter, hierin heb jij niet echt een stem. Het zijn volwassenen, en behalve aangeven dat je je er niet prettig bij voelt, kun je niet veel doen. Verder zou ik het maar gewoon aankijken, tenzij je bereid bent hier een vriendschap, of de relatie met je zus aan te verliezen.

Ik snap in ieder geval dat je het geen fijne situatie vindt, misschien waait het weer over, dan is het dus ook niet waard om er een grote ruzie van te maken. Je zus weet kennelijk wel waar ze aan begint. En als het niet overwaait en ze mekaar wel echt leuk gaan vinden, dan heeft je zus wel een vriend die ook jouw vriend is, is toch zo erg niet?

In ieder geval heel veel sterkte, ook in verband met je vader :(:)

**Geplaatst**: 18-07-09 17:13

Geplaatst: 18-07-09 17:13

Het is gewoon een vriend jullie hebben geen relatie dus leef en laat leven zou ik zeggen.
En als het een supergoede vriend is dan leg je nog eens rustig uit dat je niet bij elke ontmoeting trek hebt in je zus erbij. Zou voor mij ook niet altijd hoeven namelijk.
Maar als zij samen ook willen afspreken prima en wat ze samen willen doen is aan hun lijkt mij. Voorkomen dat een ander gekwetst wordt kun je toch niet, mensen moeten zelf hun hoofd stoten. Ik neem aan dat jouw zus toch ook wel op de hoogte is van zijn losbandige gedrag dus dit is een keuze die ze zelf maakt.

Kijk maar uit dat je geen goede vriend kwijtraakt. Meteen sms-en dat je het maar niks vindt is niet bepaald handig. Vooral met een sms kun je niet duidelijk uitdrukken hoe je iets bedoelt.

**Geplaatst**: 18-07-09 17:16

Geplaatst: 18-07-09 17:16

Nee, ik vind je niet bekrompen en ik kan me ook heel goed voorstellen dat dit voor jou geen leuke of prettige situatie is. Je bent erg bezig met het naderende afscheid van je vader en alle stress daar omheen. Je hebt hierbij een goede vriend waarbij je je ei kwijt kan en van wie je precies weet hoe hij is, wat je OK vindt.

Deze vriend gaat nu ineens met je zus uit en weet ik veel wat met haar uitspoken. Dat je je daarover zorgen maakt en dat je dat niet leuk vindt, vind ik heel logisch. Je weet hoe die vriend is, je hebt ook wel een idee hoe je zus is en wat daar dus van terecht gaat komen. Ik denk dat je dat tot op zekere hoogte worst is maar dat je een gevoel van gemis ervaart in die zin dat die vriend er voor jou nu niet meer exclusief is en dat je het gevoel hebt dat je je bij hem nu niet meer veilig voelt nu je niet precies weet wat je nog aan hem kwijt kunt zonder dat dat gelijk bij je zus terecht komt.

Ik geef je helemaal gelijk en ik wens je sterkte in deze moeilijke tijd. Dit is nou net iets wat je even niet bij kunt hebben.

**Geplaatst**: 18-07-09 17:19

Geplaatst: 18-07-09 17:19

Ik snap je ergens wel... Ik zou het ook niet leuk vinden als mijn zusje ineens met mijn beste vriend aan zou komen zetten omdat dat de relatie tussen mijn beste vriend en mij zou aantasten, het zou nooit meer hetzelfde zijn wanneer zij samen zouden blijven..

Aan de andere kant is het inderdaad hun keuze, hun leven en dus ook hun beslissing.
Je hebt zelf 2 opties:

1. Ze hun gang laten gaan en kijken wat het wordt tussen die twee. Het je zelf niet aantrekken en lekker om blijven gaan met jou beste vriend en je zus. Hopende en je best blijven doen de relatie met beiden te behouden zodat jij je zus en je beste vriend niet kwijt raakt..

2. Boos worden en dan zowel je beste vriend als je zus kwijt raken terwijl het misschien niet een serieus wordt tussen die twee als hij echt zo "losbollig" is als je zegt. Wanneer het inderdaad zo is dat je beste vriend je zus "dumpt" of er met een ander vandoor gaat, wil je zus hem nooit meer zien en heb jij je familie en vrienden weer gescheiden... (tenzij je daardoor boos op hem word omdat hij je zus heeft gekwetst, maar dat is jou keuze..)

Lastige situatie misschien, maar ik zou me er bij neerleggen en kijken waar het op uit zal lopen tussen je zus en je beste vriend.. Als zij er gelukkig van worden dan is dat toch mooi? Zeker in de zware tijd voor jou en je zus wat betreft je vader..

**Geplaatst**: 18-07-09 17:23

Geplaatst: 18-07-09 17:23

ik snap trouwens ook echt wel dat je niet constant samen met je zus wil afspreken hoor, zou ik ook niet tof vinden, is toch anders dan 1 op 1.. Dat ze dat maar fijn samen afspreken zonder jou, en jij met hem op een ander moment. Hoe meer ik er over nadenk, hoe beter ik begrijp dat het een rare situatie voor je is, maflinger beschrijft het heel mooi. En ik snap heel goed dat je het er niet even bij kunt hebben, zeker op dit moment. Weet je zus eigenlijk hoe hij in elkaar zit (ik neem aan van wel)?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-07-09 17:29

Geplaatst door de TopicStarter : 18-07-09 17:29

Maflinger_S schreef:
Nee, ik vind je niet bekrompen en ik kan me ook heel goed voorstellen dat dit voor jou geen leuke of prettige situatie is. Je bent erg bezig met het naderende afscheid van je vader en alle stress daar omheen. Je hebt hierbij een goede vriend waarbij je je ei kwijt kan en van wie je precies weet hoe hij is, wat je OK vindt.

Deze vriend gaat nu ineens met je zus uit en weet ik veel wat met haar uitspoken. Dat je je daarover zorgen maakt en dat je dat niet leuk vindt, vind ik heel logisch. Je weet hoe die vriend is, je hebt ook wel een idee hoe je zus is en wat daar dus van terecht gaat komen. Ik denk dat je dat tot op zekere hoogte worst is maar dat je een gevoel van gemis ervaart in die zin dat die vriend er voor jou nu niet meer exclusief is en dat je het gevoel hebt dat je je bij hem nu niet meer veilig voelt nu je niet precies weet wat je nog aan hem kwijt kunt zonder dat dat gelijk bij je zus terecht komt.

Ik geef je helemaal gelijk en ik wens je sterkte in deze moeilijke tijd. Dit is nou net iets wat je even niet bij kunt hebben.

Je hebt precies beschreven hoe ik me voel. Zie het nu even wat helderder. Factor die meespeelt is dat ik twijfel aan de beweegredenen van mijn zus. Daar kan ik verder niet op in gaan maar heb meer het vermoeden dat het haar te doen is om een relatie kapot te maken dan er één te beginnen.

**Geplaatst**: 18-07-09 21:17

Geplaatst: 18-07-09 21:17

Lastig hoor, ik kan me goed vinden in de reactie van Maflinger. Als ik in jouw schoenen stond, dan zou ik denk ik even een klein beetje afstand nemen van mijn zus en mijn beste vriend en dan verder maar zien waar dat schip strandt. Ik zou wel uitleggen aan mijn beste vriend dat ik het moeilijk heb met het een en ander en dat ik er daarom voor kies om even op mezelf te zijn.

**Geplaatst**: 18-07-09 21:25

Re: Ben ik nu echt zo bekrompen?

Geplaatst: 18-07-09 21:25

indd ik zou ook van beide even afstand nemen hoor en zelf even alles op een rij zetten
maar het hem dan ook wel zeggen dat je even afstand neemt

**Geplaatst**: 19-07-09 08:03

Geplaatst: 19-07-09 08:03

_kajo_ schreef:
Maar nu komt het. Ik heb al jaren een hele goede vriend. Hij is zeg maar mijn hartsvriendin met een slurfje. Er is tussen ons niets sexueels. Hij is sinds kort weer vrijgezel en heeft genoeg vriendinnetjes, soms zelfs meerdere tegelijk, en daar heb totaal geen problemen mee. Op dat gebied zijn we elkaars tegenpolen. Ik geloof in monogamie, hij in lang leve de lol en het maakt hem niet uit met wie hij het bed induikt als ze maar zin heeft. Moet kunnen toch.

_kajo_ schreef:
Ben ik nu zo bekrompen dat ik:
1 het niet normaal vind dat mensen na eigenlijk maar 2 ontmoetingen meteen met elkaar op vakantie gaan,
2 het niet normaal vind dat hij het wel normaal vind om met mijn zus weg te gaan,
3 dat ik het niet leuk vind dat ze met elkaar het bed induiken (hij heeft al eerder aangeven dat hij best wel even wil kijken of 'het past', en zij is er ook niet vies van)

Jij vindt dat het allemaal moet kunnen totdat het om jouw zus gaat........

Ik vind het niet bekrompen, ik vind het hypocriet. Zolang het om anderen gaat is het allemaal prima....... totdat het om jouw zus gaat, dan is het opeens niet meer goed, en gedraag je je jaloers?
Het is een goede vriend van je, en verder niet. Er is dus simpelweg niets van jou bij, en je kunt hem moeilijk vertellen wat hij wel en niet mag doen (doe ik btw niet eens bij mijn partner, al zouden er aan sommige acties wel consequenties zijn). Je kunt ook je zus niet vertellen wat ze wel en niet mag. De oplossing ligt dus bij jou, en niet bij hen.

Dus ligt er volgens mij een andere vraag:
Kun jij leven met het gedrag en de moraal/ziens wijze van je beste vriend?
Zo ja, maak er geen punt van, ook niet als hij je zus blijkbaar erg leuk vindt.
Zo nee, verbreek de vriendschap, leg hem uit waarom, en laat het los. Er zijn andere dingen waar je je energie beter aan kunt besteden.

**Geplaatst**: 19-07-09 08:09

Re: Ben ik nu echt zo bekrompen?

Geplaatst: 19-07-09 08:09

De meesten reageren met "Ja, je bent bekrompen" en "Het zijn volwassen mensen dus ga er niet tussen in staan" en dat soort reacties. Klinkt stom, in mijn hoofd vind ik er eigenlijk ook ongeveer dat van, maar ik zou desondanks precies hetzelfde gevoel hebben. Wat ik dan eigenlijk ook weer niet reeel van mezelf vind..... (Snap je me nog?)

Dus eigenlijk; "Ja ik kan je gevoel heel goed begrijpen, maar weet ook niet hoe je daar mee om zou moeten gaan"

**Geplaatst**: 19-07-09 08:16

Geplaatst: 19-07-09 08:16

Ik kan me je gevoel best voorstellen, jij bent het maatje waarmee je álles kon bespreken kwijt. Niet helemaal, maar je kan niet alle familiezaken meer zomaar met hem bespreken. Ik denk alleen dat er maar weinig is wat je daaraan kan doen. Ik denk namelijk dat als je je ermee gaat bemoeien, je uiteindelijk je vriend én je zus kwijt gaat raken.
Als je vriend zo is als je zegt, is het snel genoeg weer over en heb je hem weer helemaal voor jezelf

**Geplaatst**: 19-07-09 08:22

Geplaatst: 19-07-09 08:22

Yamcha, ik vind jou bekrompen! Ik kan me heel goed vinden in de opmerking van Maflinger.

Als mijn beste vriend plotseling in zo'n situatie iets met mijn zus (die ik niet heb) zou krijgen, zou ik het gevoel hebben dat ik mijn ei niet meer bij hem kwijt kan. Ik denk dat het TS meer gaat om het feit dat haar vriend nu binnen de familie zit (wat ik me goed kan voorstellen, dat zou ik ook niet willen) dan dat ze haar zus wil beschermen tegen de moralen van de man in kwestie.

TS, ik vind je niet bekrompen, ik vind dat je heel logisch reageerd en misschien dat dit makkelijiker geweest was als je niet in zo'n lastige situatie zat met je vader enzo.
Probeer eventjes een klein beetje afstand te nemen en laat je zus niet zo blijken dat je ermee zit (als ze idd doet wat jij denkt dat ze doet). Ik weet hoe moeilijk dat is, maar als je er nu tussen gaat zitten, ben ik bang dat je vriend het voor gezien houdt.