Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-07-09 17:25

Zie het even niet meer zitten..

Geplaatst door de TopicStarter : 04-07-09 17:25

Ben het even helemaal zat.. En weer geheel over de zeik

Weer een slechte uitslag!

Nu bijna 2 jaar geleden (Toen ik net met de 3e begon) kregen we te horen dat mijn moeder ziek was. Ze had CML wat een chronische leukemie was. In eerste instantie leek alles goed te gaan ondanks dat ze zeiden dat ze nooit meer beter zou worden. Ook was voorspeld dat ze nog zo'n vier jaar (dus net tot mijn 18e) te leven zou hebben. Natuurlijk heel veel pijn en verdriet gehad, maar er waren ook mensen die het langer vol hielden en mama was er zo een geloofden wij. Maar nu word het allemaal zo onzeker.

Mijn moeders lichaam begon namelijk op te treden tegen de medicijnen. Ze werd resistent. Opnieuw natuurlijk heel veel verdriet bij ons thuis en mijn vader helemaal in de stress. Sinds mijn moeder ziek is is hij depressief geworden en hij heeft een geweldige manier gevonden om dat af te reageren. Namelijk: Helemaal los gaan met een reeks pijnlijke en kwetsende woorden op zijn dochter. Dat mijn moeder zieker werd deed mij natuurlijk afschuwelijk veel pijn! Maar dat ik ook niet meer bij mijn vader gewenst leek te zijn? Ik heb hem toen een tijdje ontlopen en daarna ging het weer beter.

Nu hebben we net twee weken voor mijn examen gehoort dat ze een beenmergtransplantatie nodig heeft. Wanneer ze dit niet deed zou ze over een half jaar komen te overlijden. Ik vond dat zo raar toen ik het te horen kreeg. In het begin zeiden ze namelijk dat dat helemaal niet mogelijk was! En nu ineens moest het? Maar goed. Mijn ouders hebben dus aan de broers van mijn moeder gevraagt of ze donor zouden willen zijn. Na heel veel moeilijk doen (iets wat ik niet ga publiceren op het internet) wouden ze toch allemaal donor zijn en lieten ze zich testen. Niemand geschikt. De volgende stap was naar de neven en nichten van mijn moeder toe stappen, maar helaas. Vandaag kregen we te horen dat gewoon echt helemaal niemand geschikt is. Nu moeten we hopen op een anonieme donor uit Amerika of Duitsland, maar ik ben zo bang dat die er ook niet is

Mijn vader is alweer helemaal overstuur en heeft zonet lekker lopen foeteren op mij.. Alsof ik me nog niet naar genoeg voelde.. Hij heeft daarna wel sorry gezegt maar het blijft toch in mijn achterhoofd zitten. Ik hou harstikke veel van mijn vader en ik snap dat hij het vreselijk vind maar het blijft gewoon ontzettend veel pijn doen. Ook besef ik het nog niet eens dat het echt zo poedersuiker gaat met mijn moeder. Dat komt pas over een paar dagen. Ik ben nu nog in "shock" van het nieuws om het zo maar te zeggen. Ik kijk er echt tegenop naar als het goed begint door te dringen. Ik wil haar niet kwijt!

Zou het liefst nu het huis uit gaan en in de armen van mn vriend kruipen om te gaan zitten huilen als een klein kind, maar hij is er niet.. Nog 8 dagen en dan komt hij terug van vakantie $:\$

Zie het echt even niet meer zitten hierzo..

**Geplaatst**: 04-07-09 17:37

Geplaatst: 04-07-09 17:37

He wat vervelend zeg :(:)

Misschien hem dit topic laten lezen? Weet hij gelijk hoe en wat

Sterkte!

**Geplaatst**: 04-07-09 17:40

Re: Zie het even niet meer zitten..

Geplaatst: 04-07-09 17:40

Ach meidje sterkte! Wat naar dat het zo slecht gaat met je moeder. Hopelijk vinden jullie snel een donor!

**Geplaatst**: 04-07-09 17:41

Geplaatst: 04-07-09 17:41

Jeetje wat naar allemaal :(:)

.
Ik zou toch eens eerlijk het gesprek aangaan met je vader, aangeven dat je begrijpt dat hij (ook! Want jij hebt ook veel verdriet) verdriet heeft, maar dat jij niet als boksbal gebruikt wil worden. Hij kan er beter met jou samen over praten ipv het er op een vervelende manier te uitten.

Krijgen jullie hulp van een psycholoog/maatschappelijk werkster oid?

**Geplaatst**: 04-07-09 18:23

Geplaatst: 04-07-09 18:23

bah wat klote! echt een rottijd nu! heb je broers en zussen? en een goede vriend of vriendin waar je mee kan praten? ik heb ook in een situatie gezeten dat mijn vader doodziek was, elke dag die stress en angst heeft ervoor gezorgd dat ik een paniek/angsstoornis en depressie eraan over heb gehouden maar krijg er medicijnen voor. en jouw vader moet lief voor je zijn en je steunen. geen ruzie maken met elkaar in deze periode, is ook niet goed voor je moeder!

**Geplaatst**: 04-07-09 18:50

Geplaatst: 04-07-09 18:50

wat een verschrikkelijke situatie! kan me voorstellen dat je even gewoon weg wilt kruipen in een veilige haven. en idd... heb je misschien iemand die je genoeg vertrouwt om bij uit te huilen/praten tot je vriend terug is? tis een moeilijke tijd voor jullie allemaal.. dat is zeker...

k wens je heel veel sterkte en liefde toe zodat jullie dit samen kunnen dragen......

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-07-09 19:28

Geplaatst door de TopicStarter : 04-07-09 19:28

Dankjewel allemaal

Ik heb zelf een psycholoog en mijn vader ook (mijn moeder & broer ook trouwens). Maar we hebben niet allemaal samen één gezinsspycholoog zeg maar. Met mijn vader praten heb ik al verschillende keren gedaan, maar tot nu toe met niet al te veel effect.

Edit: Ga vanavond lekker uit^^ Even alles van me af gooien

Heb er zin in!

**Geplaatst**: 04-07-09 21:11

Re: Zie het even niet meer zitten..

Geplaatst: 04-07-09 21:11

veel plezier meid! gooi het idd lekker van je af en maak lol! vreugde doet het hart bloeien.

**Geplaatst**: 04-07-09 21:21

Re: Zie het even niet meer zitten..

Geplaatst: 04-07-09 21:21

Ik vind je erg sterk! Heb de situatie zelf niet meegemaakt maar ik kan echt geloven dat je op zulke momenten niet meer weet wat je voorkant en wat je achterkant is. Het is al zo moeilijk en dan wordt je nog eens gebombardeerd tot uitlaatklep van je vader.. dat mag hij niet doen. Hij is niet de enige met verdriet, het zou fijn zijn als hij dit beseft en jou ook ziet als iemand met veel verdriet, iemand die de extra last van zijn buien wel kan missen.

Ik hoop dat je vanavond eens heel eventjes alles kan vergeten en je hoofd wat leegmaken, wat relaxen en wat tijd voor jezelf maken. Sterke meid!!!

** Vraagje: kunnen kinderen geen donor zijn? Of moet je hiervoor 18+ zijn? Ik weet er niets van, maar dit lijkt me logisch dat deze combinatie wel kans heeft op slagen.

Sterkte meid!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-07-09 10:09

Geplaatst door de TopicStarter : 05-07-09 10:09

Mallodie schreef:
Ik vind je erg sterk! Heb de situatie zelf niet meegemaakt maar ik kan echt geloven dat je op zulke momenten niet meer weet wat je voorkant en wat je achterkant is. Het is al zo moeilijk en dan wordt je nog eens gebombardeerd tot uitlaatklep van je vader.. dat mag hij niet doen. Hij is niet de enige met verdriet, het zou fijn zijn als hij dit beseft en jou ook ziet als iemand met veel verdriet, iemand die de extra last van zijn buien wel kan missen.

Ik hoop dat je vanavond eens heel eventjes alles kan vergeten en je hoofd wat leegmaken, wat relaxen en wat tijd voor jezelf maken. Sterke meid!!!

** Vraagje: kunnen kinderen geen donor zijn? Of moet je hiervoor 18+ zijn? Ik weet er niets van, maar dit lijkt me logisch dat deze combinatie wel kans heeft op slagen.

Sterkte meid!

Gisteravond was geweldig!

Heb echt heel veel plezier gehad

De kinderen kunnen helaas geen donor zijn

Wij hebben namelijk gen van onze vader in ons en daardoor zullen we niet matchen.

**Geplaatst**: 05-07-09 10:18

Re: Zie het even niet meer zitten..

Geplaatst: 05-07-09 10:18

jeetje wat een rot periode. Ik begrijp jou, maar je vader ook. Jij bent het makkelijkst om op te foeteren, maar het is niet goed.
Misschien een keer lekker uithuilen tegen hem aan...
ik wens je heel veel sterkte toe, veel woorden kan ik nu even niet bedenken.

**Geplaatst**: 05-07-09 10:25

Re: Zie het even niet meer zitten..

Geplaatst: 05-07-09 10:25

Heel erg triest wat jullie mee moeten maken, de kans dat ze nu een geschikte donor vinden is erg klein maar niet hopeloos. Blijf moed houden en je moeder steunen.
Wat je vader betreft, hij heeft het ook moeilijk en reageert het nu af op jou, misschien toch beter om met z'n alleen naar een gezinspsycholoog te gaan?
Heel veel sterkte.

**Geplaatst**: 05-07-09 10:26

Geplaatst: 05-07-09 10:26

ik kan niet zeggen dat ik weet in wat voor situatie je zit, maar vraag me wel af of dat je niet via je huisarts hulp zou kunnen krijgen. Soms scheelt het heel erg als je idd iemand hebt waar je mee kan praten die weet wat je doormaakt. Je Huisarts zou je misschien kunnen helpen aan zo iemand. Iemand die het een keer heeft meegemaakt in zijn nabije omgeving of iemand die training heeft gehad met het omgaan met dit soort situaties.
Je vader doet deze dingen niet om jou lastig te vallen, maar voor hem zal het meer dan waarschijnlijk ook wel net teveel worden. En op je moeder wil hij niet kwaad worden, dus dan doet hij het bij iemand anders van wie hij waarschijnlijk meer dan veel houd en helaas ben jij dat.
Dus misschien dat je huisarts je zou kunnen helpen. Je hoeft hier niets van tegen je vader te zeggen dat je bij hem op bezoek gaat en je huisarts heeft een zwijgplicht.

**Geplaatst**: 05-07-09 10:29

Geplaatst: 05-07-09 10:29

Heel veel sterkte :(:)

.
Fijn dat je lekker even op stap gegaan bent!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-07-09 21:30

Geplaatst door de TopicStarter : 05-07-09 21:30

Dankjulliewel allemaal

LecyTinker: Ik heb zelf een psycholoog. Daar kan ik altijd wel heel fijn mee praten (hoewel ik soms zo vreselijk boos op dr kan worden.. Waar bemoeit ze zich wel niet mee

). Vanavond ga ik even bellen met mijn vriend is denk ik ook wel fijn

Dit hele gedoe heeft me trouwens wel wat opgeleverd! Een nieuwe familie! Van mijn moeders kant was er altijd al ruzie. Al mijn moeders broers hebben ruzie en mijn oma had ook ruzie met haar zus (Mijn oma en opa waren een dubbel huwelijk wat inhoud dat de zus van mijn oma met de broer van mijn opa was getrouwt :Y)

). Nu mijn moeder een donor nodig had zijn ze dus ook naar de kinderen van de zus van mijn oma toegestapt. Dat zijn mijn moeder's nichten die ze dus nooit heeft gekend blijken harstikke goed met elkaar te kunnen opschieten (in ieder geval aan de telefoon

) Nu gaan we dus binnenkort waarschijnlijk een keer een soort "meeting" houden. Ben best benieuwt naar mijn familie

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-07-09 12:46

Geplaatst door de TopicStarter : 07-07-09 12:46

Nou het gaat weer allemaal lekker hier hoor!

Gister knallende ruzie met mn vader gehad.. Er was iets op tv over dat iemand naar n wereldpremiere ging terwijl hij de mexicaanse griep had dus ik zij: Nou lekker! (sarcasme!) Kan hij mooi iedereen aansteken. Waarop hij helemaal op me begint te schelden en schreeuwen dat ik het zo leuk vind dat mama dood gaat (terwijl mijn moeder er naast zat). Waarop ik antwoordde: Waar slaat dat op? Waarna hij een heel verhaal begint te vertellen dat de mexicaanse griep de dood voor mijn moeder kan betekenen (alsof ik dat zelf nog niet wist..) en dat ik dat zo grappig vond. Daarop heb ik hem natuurlijk verteld dat het gewoon helemaal nergens op slaat wat hij zegt! Dan had hij me misschien verkeerd begrepen en daarna heb ik duidelijk uitgelegd dat ik het juist belachelijk vond dat iemand met die ziekte naar een grote groep mensen toe gaat. Waarna ik weer een hele laag scheldwoorden over me heen kreeg dat dat niet was wat ik zij.. Vervolgens kreeg ik te horen dat mijn ouders mij en mijn broer in quarantaine willen doen. Dat vind ik dus belachelijk want dat zou betekenen dat ik niet naar mijn vrienden toe mag, niet naar school kan, niet mag werken helemaal niks! Alleen thuis mag gaan zitten dagdromen hoe mijn moeder dood gaat. Nou dat gaat mij dus mooi niet overkomen! Ik hou harstikke veel van mijn ouders maar als ik maanden in quarantaine moet (mijn vader had het over een half jaar

) dan word ik gek. Als ik één dag geen vrienden zie begin ik aan het eind van de dag al helemaal te hyperfentileren dat ze me in de steek laten (slaat natuurlijk nergens op maar daar ben ik echt bang voor). M'n vader heeft daarom maar besloten dat ik het huis uit moet. Ik mocht direct vertrekken. Nou wil ik om 12 uur 's avonds geen mensen opbellen van mag ik alsjeblieft bij jou thuis slapen want ik ben het huis uit getrapt. Het zijn mijn problemen niet die van hun dus vanacht heb ik nog thuis geslapen. Nou heb ik vanacht nog thuis geslapen en vanaf vanavond slaap ik bij vriend(in)en.

Het gaat dus weer allemaal geweldig.. Overigens heb ik mijn vader gister precies verteld wat ik op dit moment over hem denk. Ik heb hem gezegt hoe veel hij mij kwetst en dat ik weet dat hij over een paar dagen/een week weer sorry zegt maar dat het toch wel blijft hangen in mijn achterhoofd. Ook heb ik gezegt dat ik harstikke veel van m hou maar dat ik toch vind dat hij zijn woede omdat mama ziek is maar ergens anders op af moet reageren. Toen had ik het natuurlijk helemaal gedaan

Vind het zo ongelovelijk sneu voor mijn moeder.. Zij word nu ook de dupe van mijn vaders depressie/woede en juist zij moet zo ongelovelijk genieten van alles! Ze is zo belangrijk voor me. Altijd mijn grote voorbeeld geweest (en nog steeds!) ik wil later echt zoals zij worden. Zo sterk, zo lief, zo zorgzaam en zo dapper. Ik hou van mijn moeder :+:

K*tkanker

Bijna alles lijkt fout te gaan sinds we hoorde dat mijn moeder ziek is..

Ps. Dit is al de tweede keer dat ik uit huis geschopt word door mijn vader $:\$

**Geplaatst**: 07-07-09 12:54

Re: Zie het even niet meer zitten..

Geplaatst: 07-07-09 12:54

Wat zit jij in een ontzettende rotsituatie zeg. Is het misschien mogelijk om tijdelijk even bij je vriendje in te trekken of bij een goede vriendin? Het lijkt me nu ook niet verstandig om van huis naar huis te zwerven.
Ik vind dat je hier knap mee omgaat hoor, strerkte.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-07-09 12:58

Geplaatst door de TopicStarter : 07-07-09 12:58

DarkShines schreef:
Wat zit jij in een ontzettende rotsituatie zeg. Is het misschien mogelijk om tijdelijk even bij je vriendje in te trekken of bij een goede vriendin? Het lijkt me nu ook niet verstandig om van huis naar huis te zwerven.
Ik vind dat je hier knap mee omgaat hoor, strerkte.

Mijn vriend is op vakantie en mijn vriendinnen moeten bijna allemaal nog naar school. Een vriendin die niet meer naar school moet woont zowat in Utrecht (is daar 6 dagen in de week) en een andere vriendin van me zit met een soortgelijke situatie bij haar thuis. Ik hoop dat ik bij die vriend waar ik nu heen ga een paar dagen kan blijven [zou daar zowiezo zaterdag al blijven slapen omdat hij dan een feestje geeft

] Zijn ouders staan altijd voor me klaar. Zijn zulke schatten! Word altijd een beetje emotioneel als ik daar ben

**Geplaatst**: 07-07-09 13:00

Geplaatst: 07-07-09 13:00

OOO zo erg meis, ik wens je super veel sterkte.
En over je vader, dat ken ik, daar heb ik thuis ook wel last van aangezien hij niemand anders heeft om op te roepen en praten helpt dan meestal niet.
Echt meis, doorzetten!! Ik hoop dat alles een beetje beter zal lopen voor je, dat je vriend snel terug is, en vooral ook voor je moeder!
Veel sterkte!

**Geplaatst**: 07-07-09 13:00

Geplaatst: 07-07-09 13:00

Het is wel duidelijk dat je vader met de situatie geen raad weet, het enige wat hij nog kan is zijn onmacht uitten tegen jou en zich op jou afreageren.
Gaat je vader ook het huis helemaal niet meer uit?
Misschien is het wel voor eventjes goed om uit huis te zijn, al begrijp ik heel goed dat je bij je moeder wilt zijn.
Je hebt hem nu verteld wat je dwars zat, misschien gaat hij er goed over nadenken nu jij tijdelijk uit huis bent.

**Geplaatst**: 07-07-09 13:07

Geplaatst: 07-07-09 13:07

Wat een naar verhaal.. Misschien is het tijd om iemand van buitenaf erbij te halen. Een professional die met het hele gezin aan de slag kan. Dit is natuurlijk voor niemand goed. En ik denk dat jij en vooral je vader achteraf ontzettende spijt gaan krijgen als je er niet alles aan hebt proberen te doen om de laatste tijd voor je moeder zo mooi mogelijk te maken. Hiermee bedoel ik dus helemaal niet dat het jouw schuld is, want dat is het natuurlijk niet. Maar dat betekend niet dat je er later geen schuldgevoelens van kunt krijgen.

Sterkte ermee en ik hoop van harte voor jullie dat het wat beter zal gaan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-07-09 13:23

Re: Zie het even niet meer zitten..

Geplaatst door de TopicStarter : 07-07-09 13:23

Ik ben ook bang schuldgevoelens te krijgen. Mijn vader heeft zelfs op 16/17jarige leeftijd zijn moeder verloren en had op met moment dat ze dood ging ruzie met haar. Hij heeft het er nog altijd over dat hij daar zo veel spijt van heeft. Dat maakt mij toch wel een beetje bang

**Geplaatst**: 07-07-09 13:24

Geplaatst: 07-07-09 13:24

Het lijkt er inderdaad op dat je vader zijn gevoelens echt niet meer de baas kan. Onbewust en onbedoeld doet hij ook je moeder heel veel pijn als hij je als een gek begint uit te maken waar je mama naast zit. Ik denk dat je vader nu zo diep zit dat hij het niet kan opbrengen om rekening te houden met de gevoelens van anderen, hij zit er zo door.
Het is geen excuus voor zijn gedrag maar ik denk dat ik wel kan begrijpen waarom hij zo tekeer gaat.

Het moeilijke is nu dat de gevolgen voor jou nogal hard zijn. Want jij kan wel nog alles helder bekijken en zien hoe andere zich voelen. Het is voor jou ook moeilijk om op deze jonge leeftijd al zulke emotionele last te hoeven meesleuren!

Het doet me plezier te horen dat je die avond toch genoten hebt van het feestje! Stoom afblazen kan wel wat helpen, het haalt de zorgen niet weg maar het helpt. Blijf af en toe leuke dingen doen meid, zodat je ook de fijne dingen van het leven nog doet en niet enkel zit te piekeren over vanalles en nog wat!

xx

**Geplaatst**: 07-07-09 13:25

Re: Zie het even niet meer zitten..

Geplaatst: 07-07-09 13:25

Heb je nu ook ruzie met je mama? of ben je bang dat het ervan zal komen als de situatie niet veranderd?

**Geplaatst**: 07-07-09 13:29

Geplaatst: 07-07-09 13:29

ik heb een soortgelijke situatie gehad.
nog even voor de duidelijkheid dit is niet jou schuld, jou vader mag dit niet zo op jou afregaegeren! dit deed mij vader ook op mij broer en mij. en nu nog steeds ookal is onze moeder er helaas nu al 5 jaar niet meer.probeer er nog een gezellig tijd van te maken ga is met alleen je vader er over praten als die weer op je gaat schelden loop je gewoon weg, probeer je het een half uur later weer net zo lang tot je een normaal gesprek kan voeren (dit is absoluut niet makkelijk!! maar als het lukt is er een hoop opgelost. voor jou moeder is dit ook een poedersuiker piriode, probeer er nog een goede tijd van te maken zonder schuld gevoelens. mocht het niet goed aflopen dan hebben jullie elkaar straks nog harder nodig :(:)

als je er over wilt praten mag je altijd pb sturen.
sterkte in deze moeilijke tijd