Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-06-09 12:40

Waarom de dood geen uitweg is.

Geplaatst door de TopicStarter : 30-06-09 12:40

Dat vraag ik me af.
Op het moment dat je een punt bereikt hebt dat je alles kwijt bent.
Vrienden heb ik niet, had er eentje, maar die heeft de moed opgegeven, de band met mijn vader is ontzettend slecht (is die er überhaupt wel?), ik krijg moordneigingen bij het denken aan de liefde, ben psychisch gemanipuleerd door mijn grote liefde om met hem het bed in te duiken, mijn pony gaat hoogstwaarschijnlijk weg, wat nu?
Alles finaal verneukt, en dan?
Men moet genieten van de kleine dingen van het leven, waar moet ik van genieten?
Ik heb een dak boven mijn hoofd, eten en drinken, maar is dat waar een mens voor leeft?
Liefde is de drijvende kracht, dat mist.
Ik zie het niet meer zitten en snap niet waarom mensen de dood geen uitweg vinden.
Lef is wat er mist bij mij, anders had ik me allang overgegeven..

**Geplaatst**: 30-06-09 12:42

Re: Waarom de dood geen uitweg is.

Geplaatst: 30-06-09 12:42

Wel een heftig verhaal meid..... misschien moet je dingen en vooral jezelf tijd gunnen. Iedereen kent wel mindere periodes in het leven..daar moet je nu eenmaal doorheen. Jij mist geen Lef..jij mist Liefde..

kop op!

**Geplaatst**: 30-06-09 12:45

Geplaatst: 30-06-09 12:45

Kruip eens uit die negatieve spiraal, er zijn mensen die het altijd nog slechter hebben als jouw. als je liefde nodig hebt om je leven goed te maken, ben je niet goed bezig. Ik zal maar eens beginnnen met van jezelf houden,als je dat niet doet kunnen anderen ook niet van jouw houden. Ga sporten, dat heeft een stofje dat je wat blijer maakt en je misschien wat makkelijker uit die spiraal trekt.

**Geplaatst**: 30-06-09 12:46

Geplaatst: 30-06-09 12:46

Gelijk soortige periode meegemaakt.. Geloof me, nu heb je het even moeilijk. Maar er komt weer een tijd dat alles goed gaat! Vertrouw daarop! Probeer minder negatief te denken, dat stoot andere mensen ook af.

**Geplaatst**: 30-06-09 12:46

Geplaatst: 30-06-09 12:46

psycholoog?
vertrouwenspersoon op je school?

**Geplaatst**: 30-06-09 12:47

Geplaatst: 30-06-09 12:47

mootjah schreef:
Gelijk soortige periode meegemaakt.. Geloof me, nu heb je het even moeilijk. Maar er komt weer een tijd dat alles goed gaat! Vertrouw daarop! Probeer minder negatief te denken, dat stoot andere mensen ook af.

Mee eens. En je zal zien.. Als je uit dat dal bent,.. Dat je er sterker uit komt dan ooit te voren!
Sterkte meis..

**Geplaatst**: 30-06-09 12:50

Geplaatst: 30-06-09 12:50

waarom de dood geen uitweg is? wie weet wát er is als je dood bent? Misschien is dat wel niet zo'n pretje als je hoopt en ben je nog niet van het 'gezeik' af.

Liefde is géén drijvende kracht. In mijn geval eerder het tegendeel. Liefde is ook niet de oplossing oid.

Je hebt altijd wel mindere momenten in je leven en daar moet je 'gewoon' even doorheen. Misschien kun je aan dingen gaan werken, ik weet niet hoe je relatie met je vader is, maar allicht valt er aan die band te bouwen?

Veel succes iig

**Geplaatst**: 30-06-09 12:50

Geplaatst: 30-06-09 12:50

Get your act together!
Ga naar een psycholoog waar je mee kunt praten, kijk naar je paardje en hou ervan, probeer de band met je vader te verbeteren, geef je (ex) vriendje een trap onder zijn hol. Heb het lef om te leven en te genieten! De kop laten hangen is nooit goed, je hebt recht op een mooi leven en je bent nog zo jong!

**Geplaatst**: 30-06-09 12:53

Geplaatst: 30-06-09 12:53

De dood is onomkeerbaar. Je kunt zelf wat van je leven maken, maar dan moet je het wel willen en er zelf wat voor doen. Het leven is af en toe geen pretje, maar ontdek dat het ook een langdurig feest kan zijn. Sterkte!!!!

**Geplaatst**: 30-06-09 12:58

Re: Waarom de dood geen uitweg is.

Geplaatst: 30-06-09 12:58

Ook ik heb een gelijksoortige periode meegemaakt waarin ik werkelijk alles kwijt was. Alles. Mijn ouders, mijn huis, mijn vrienden, mijn vriendje en mijn paard...
Ik had niks meer te verliezen en dus, zo vond ik, niks om voor te leven. Want ikzelf was blijkbaar niet belangrijk genoeg om voor door te gaan.

De periode heeft een tijd geduurd, en ik ben bij een psycholoog geweest een paar keer en heb zelfs anti-depressiva geslikt (wat bagger is dus ik raad het je af) maar heel langzaam kwamen er weer goede dingen in het leven. Pas toen ik echt vrij was van mijn ouders, en dus een stukje ouder was geworden en op mezelf ging wonen, toen ging voor mij het licht weer aan. Maar tot die tijd was het even knokken in het donker. Voor jezelf.

Op momenten dat alles slecht gaat bedenk ik altijd maar dat karma misschien vooruit betaald moet worden. Dus in dat geval liggen er hele mooie dingen in het verschiet

**Geplaatst**: 30-06-09 12:59

Geplaatst: 30-06-09 12:59

Volgens mij ben je nog in je pubertijd? Hormonen zullen vast gieren en het leven is niet altijd even leuk en makkelijk. Welnu ik heb nieuws voor je hoe jonger je bent hoe kleiner de problemen, mijn moeder zei altijd kleine kinderen kleine zorgen grote kinderen grote zorgen. Als je er echt niet uitkomt zou ik maar eens hulp zoeken al helpt een beetje relativeren meestal ook goed. En dat gekwebbel over geen vrienden, geen liefde en misschien straks geen pony meer, tsja....... aan wie zou dat kunnen liggen denk je?

**Geplaatst**: 30-06-09 13:00

Geplaatst: 30-06-09 13:00

probeer er het beste van te maken, mijn leven is ook lang niet altijd een pretje geweest, maar door streng voor mezelf te zijn ben ik er toch weer boven op gekomen, ga anders indd met iemand praten en zoek contact met andere mensen

Het leven is heerlijk als je er maar van leert te genieten

**Geplaatst**: 30-06-09 13:01

Geplaatst: 30-06-09 13:01

misschien is de dood wel een uitweg, misschien is het er nog erger dan wat je nu hebt, feit blijft dat er geen weg terug is.
En wat ik lees is verschrikkelijk, maar zolang je je dit soort dingen nog afvraagd is er nog voldoende hoop.
Zoek proffesionele hulp als je het allemaal niet meer trekt.

**Geplaatst**: 30-06-09 13:03

Geplaatst: 30-06-09 13:03

Liefde voor jezelf, DAT is de drijvende kracht.

**Geplaatst**: 30-06-09 13:04

Geplaatst: 30-06-09 13:04

BKS schreef:
En dat gekwebbel over geen vrienden, geen liefde en misschien straks geen pony meer, tsja....... aan wie zou dat kunnen liggen denk je?

Nou nou..

Ik denk niet dat zij het express doet dat ze geen band heeft met haar vader, geen vrienden heeft en straks misschien geen pony meer. Althans, kan het met niet voorstellen.

TS, meid kop op !
Echt waar, ik had op een gegeven moment ook geen vrienden meer.. maar je moet het zelf veranderen

Ik weet niet of je al uitgaat ofzo? Maar daar ontmoet je ook nieuwe mensen, of klasgenoten?
Waarom moet je pony waarschijnlijk weg? Kun je er niks aan doen om hem toch te kunnen houden?
Wil je een band met je vader? Misschien kun je er met hem over praten dat je een betere band met hem wil..

Als je er nou niet uit komt, zoek dat alsjeblieft op tijd hulp

**Geplaatst**: 30-06-09 13:04

Geplaatst: 30-06-09 13:04

Kop op meid, na regen komt zonneschijn! Ik snap dat je het moeilijk hebt en ik heb makkelijk praten, maar kijk om je heen! Het is prachtig weer, de vogels fluiten, ga desnoods op een terrasje zitten om een ijsje te eten, ga leuke dingen doen. Hou van jezelf, dat is het belangrijkste.
De dood is geen uitweg.

**Geplaatst**: 30-06-09 13:07

Re: Waarom de dood geen uitweg is.

Geplaatst: 30-06-09 13:07

tijdje gelden kreeg ik van de ts een pb, als jij ook zo met je vrienden omgaat dan snap ik ze wel dat je ze niet hebt.

Je klaagt over je secundaire levensbehoeftens vele mensen zouden met je willen ruilen.
Je moet zelf iets van je leven maken, ga opzoek naar vrienden ga een gesprek aan met je vader en geef je gevoelens bloot.

Wat betreft je vriendje dat je is eigen fout, je bent baas over je eigen lichaam en manipulatie of niet dat laat je zelf toe.

Waar is je moeder in het verhaal?

Jouw leven jouw keuzes

**Geplaatst**: 30-06-09 13:09

Geplaatst: 30-06-09 13:09

Je bent nog maar 14 jaar, jou leven moet nog beginnen.
Je komt nog genoeg nieuwe vrienden, nieuwe liefdes en nieuwe contacten tegen..

**Geplaatst**: 30-06-09 13:10

Re: Waarom de dood geen uitweg is.

Geplaatst: 30-06-09 13:10

En het echte verdriet moet nog komen ook dus bereid je maar voor

**Geplaatst**: 30-06-09 13:12

Geplaatst: 30-06-09 13:12

BKS schreef:
Volgens mij ben je nog in je pubertijd? Hormonen zullen vast gieren en het leven is niet altijd even leuk en makkelijk. Welnu ik heb nieuws voor je hoe jonger je bent hoe kleiner de problemen, mijn moeder zei altijd kleine kinderen kleine zorgen grote kinderen grote zorgen. Als je er echt niet uitkomt zou ik maar eens hulp zoeken al helpt een beetje relativeren meestal ook goed. En dat gekwebbel over geen vrienden, geen liefde en misschien straks geen pony meer, tsja....... aan wie zou dat kunnen liggen denk je?

Aan wie zou dat kunnen liggen? Wat is dat voor belachelijke reactie, ik weet niet hoe oud je bent, maar pubers kunnen vreselijk gemeen en genadeloos zijn zonder daar een reden voor te hebben, écht. Ben er zelf een, ga met ze om, ik kan het weten. Je beste vriendin kan je opeens glashard negeren, omdat iemand anders heeft gezegd dat je niet goed genoeg bent voor haar. Pubers zijn heel beinvloedbaar, en beinvloeden de hele tijd door. Zo vind je wel uit wat je echte vrienden zijn trouwens, maar daar gaat het niet om. Dat de ts geen vrienden heeft, hoeft echt niet alleen aan haar te liggen. Tuurlijk, voor een gedeelte, aan haar houding en waarschijnlijk is ze verlegen, maar het ligt zeker niet alleen aan haar. En weet jij waarom haar pony weg gaat? Sorry, maar deze reactie vind ik heel respectloos.

Ik heb ook zo'n periode meegemaakt, maak hem nog steeds mee trouwens. Ik zie mijn vader niet meer, omdat ik niet goed met hem op kan schieten, en niet goed overweg kan met zijn depressie, en hij niet met goed overweg kan met het gezeik soms van een puber. Ben ook tot ergens in de vorige zomervakantie heel verlegen en teruggetrokken geweest, maar ik ging naar een nieuwe school, en wou daar met een frisse nieuwe start beginnen. Dus ben me vanaf de zomervakantie veel spontaner en vrolijker op gaan stellen. Als ik me poedersuiker voelde ging ik even fanatiek sporten tot ik doodop was en heel hard muziek luisteren. En mijn leven is helemaal veranderd. En ik weet zeker dat jij het ook kan

**Geplaatst**: 30-06-09 13:14

Geplaatst: 30-06-09 13:14

Citaat:
maar pubers kunnen vreselijk gemeen zijn zonder daar een reden voor te hebben. Ben er zelf een, ga met ze om, ik kan het weten

wij zijn (wij oudere generatie) allemaal jong geweest, denk je dat we dan niet weten hoe pubers zijn.
Bovendien echte vriendinnen doen niet zo zoals jij het in je post beschreef

dan zijn het kennisen of mensjes waar je af en toe leuke dingen mee deed

**Geplaatst**: 30-06-09 13:14

Geplaatst: 30-06-09 13:14

Puissance schreef:
Dat vraag ik me af.
Op het moment dat je een punt bereikt hebt dat je alles kwijt bent.
..
Ik zie het niet meer zitten en snap niet waarom mensen de dood geen uitweg vinden.
..

Vraag dat eens aan iemand die terminaal ziek is, of aan iemand die dakloos is..
Je bent waarschijnlijk nog jong zat, en er zullen nog 100x zwaardere tegenslagen komen.. That's life!
Stap uit je zelfmedelijden en neem een nieuwe kijk op het leven.. Het is mooi weer, ga naar buiten en geniet ervan..

**Geplaatst**: 30-06-09 13:15

Geplaatst: 30-06-09 13:15

soms zijn er gewoon momenten in het leven dat niets wil en helaas komt dat soms allemaal tegelijk.
En op zulk soort momenten is het tijd voor een een enorme schop onder je eigen kont.

**Geplaatst**: 30-06-09 13:15

Geplaatst: 30-06-09 13:15

Iedereen heeft wel eens een mindere periode. Maar waarom heeft je enige vriend het opgegeven? Vanwege al die negatieve dingen die je hier nu in het topic meldt? Dan is het geen echte vriend!

Probeer ook van de kleine dingetjes te genieten. Het mooie weer, vogels die fluiten (ow, ik zie dat ik in herhaling val, er was me al iemand voor, maar goed zo denk ik er dus ook over), de geur van de natuur na het regenen, ga eens lekker op je rug in het gras liggen... kijken naar de wolken en denk aan helemaal niets. Maak het leven niet moeilijker dan het is, met moeilijke gedachten.
Ga eens lekker fietsen of wandelen of wordt lid bij een of andere vereniging (dansen, sporten whatever). Op die manier ontmoet je ook nieuwe mensen.

Pony weg? Heel erg, maar wie weet wat je er later voor terug krijgt.
Ik heb in mijn jonge jaren (op mijn 12e, 13e en 19e) 3 pony's verloren aan verschillende ziektes. Was ook niet leuk. Was zelfs verschrikkelijk. Maar ik heb me erover heen gezet en ben verder gegaan. Niet door meteen nadat de laatste gestorven was een nieuwe te kopen, maar door op een manege te gaan rijden op een manegepaard. Zo leerde ik ook weer nieuwe mensen kennen.

Kortom: pak je bij elkaar en ga niet bij de pakken neerzitten. :(:)

**Geplaatst**: 30-06-09 13:15

Geplaatst: 30-06-09 13:15

ik denk niet dat de ts iets heeft aan sommige reacties. ts je zit nu in een diep gat, maar probeer toch de dingen vanaf de positieve kant te bekijken ookal is die soms ver te zoeken. je moet maar zo denken, iets waar je niet aan doodt gaat wordt je alleen maar sterker van. de doodt is geen optie daar is het leven veelste mooi voor, ookal zie je dat nu niet later ben je er blij om

heel veel sterke, je mag altijd pben