Geplaatst 
In alle andere gevallen vind ik het een vreselijk iets. De hele dag zoenen ontvangen, "hoe oud ben je nou? 18! Ohh eindelijk volwassen.. voor de wét, ha ha ha!".
Ja, haha.
De zaterdag ervoor vier je je verjaardag voor familie. Lief glimlachen, neefjes en nichtjes vermaken, meepraten over de ecomische crisis, de benzine die zo duur wordt en wat tante Marieke over de kinderen van haar zus heeft gezegd tegen oma Koekie.
De zaterdag erna vier je je verjaardag voor vrienden. Eigenlijk geen zin in, maargoed, je wordt 18, doe tóch maar. Klein groepje uitnodigen, wel zo gezellig!
Kunnen er eerst 2 niet, zijn op vakantie dan. Nouja, prima, niks aan te doen. 2 dagen van tevoren word je gekrabbeld door een vriendin, ze kan maar een uurtje omdat ze ook nog een andere verjaardag heeft. Ook goed, leuk dat ze alsnog even komt
Dan op de dag zelf smst je stapmaatje dat ze moet werken en pas heel laat kan komen. Verdikkie. En dan zeggen er ook nog 2 anderen af, die zijn toch te moe.
En dan blijf je met een stuk of 6 mensen over, terwijl je jezelf mopperend bekent dat het echt een slécht idee was om je verjaardag weer te gaan vieren.
Volgend jaar vind je me in een hutje op de hei, ik ben het zat.
Wie heeft er ook zo'n bloedhekel aan verjaardagen vieren, om allerlei uiteenlopende redenen? Ik ben benieuwd of ik de enige ben
Ik heb het eigenlijk al jaren niet meer echt gevierd, omdat ik er niks aan vind. Alleen familie komt langs en ik ga met een aantal vriendinnen gewoon onder het mom ik ben jarig geweest ergens op een terrasje zitten of gaan we taart eten 
