Mijn moeder is op 1 juni 2009 om 22.10 overleden aan de gevolgen van kanker.
's Ochtends raakte ze in een soort van coma en toen ging het eigenlijk snel bergafwaarts.
Vorige week zaterdag was de begrafenis. Ik heb een gedicht voorgelezen van Toon Hermans.
Dit is het gedicht:
Mijmering
Ik zou nu kunnen gaan
‘k heb al zovéél gehad
Ben wat je noemt: voldaan
En tóch blijf ik nog wat
Als ik de anderen zie
Die heel wat minder kregen
Vraag ik me wel eens af
Waar heeft dat aan gelegen?
Heb ik ’t geluk verdiend
Dat anderen werd onthouden
Waarom krijgt hij de plak van blik
Waarom krijg ik de gouden
De liedjes die ik zong
Met drums en mandolinen
Ik heb toch niets verdiend
Wat anderen niet verdienen
Ik zou nu kunnen gaan
Dag stalles, dag balconnen
Maar ergens zegt een stem
Je bent nog niet eens begonnen
Ondertussen is de rust in huis al weer terug. Zodat mijn vader, broertje en ik het kunnen verwerken.
Ik denk elke minuut van de dag aan mijn moeder, ik mis haar heel erg.
Deze foto ga ik laten afdrukken:

Ik weet nog niet precies hoe maar ik ben er iig zeker van dat ik er wat mee ga doen.
Voorderest.. Tja.. Het gaat verder prima met me. Ik ga gewoon naar school enzo. En het was niet geheel onverwacht. Wat het iets minder moeilijk maakt dan dat ik haar opeens zou verliezen door een ongeluk oid.
Rust zacht mama.
