Ik ben filiaalmanager, ben 24 jaar, single en geef leiding aan 27 personen. Binnen mijn afdeling heb ik een assistent. Al van het begin af aan, nu zo'n 1,5 jaar voel ik me tot hem aangetrokken. Ik vindt het prettig als hij in mijn omgeving werkt, we voelen elkaar goed aan en denken over veel dingen hetzelfde. Langzamerhand merkte ik dat ik toch wel erg vaak aan hem moest denken en betrapte ik me erzelf op dat ik de kriebels kreeg van een simpele handdruk. En nu komt hij is 25 jaar ouder dan ik
. Zodra ik tot het besef kwam dat dit toch wel heel erg ging lijken op verliefdheid, heb ik mezelf gedwongen om hem uit mijn hoofd te zetten, en zo min mogelijk contact met hem te hebben. Maarja hij is mijn assistent, dus ja er zal toch samengewerkt moeten worden. En onse contacten waren goed en fijn, soms dacht ik zelfs dat het wederzijds was.Afijn, het was me inmiddels aardig gelukt om me op mijn werk te storten, i.p.v. op mijn collega
. Totdat hij mij afgelopen dinsdag vertelde dat hij verliefd is op mij
Ik wist niet wat ik hoorde, maar hestelde snel.Ik heb heel rationeel gereageerd. Dat ik zijn gevoelens begrijp en dat ik het aan voelde komen. Maar dat dit niet kan, we zijn collega's, ik zijn leidinggevende, hij heeft een relatie en we schelen 25 jaar. Maar met mijn stomme hoofd heb ik ook gezegd dat ik me ook tot hem voel aangetrokken en dat we nu samen een probleem hebben. We hebben afgesproken dat we elkaar proberen als collega's te blijven zien en dat we ons niet mogen laten leiden door ons gevoel.Nu hangt er zo'n gigantische spanning. Al mijn woorden moet ik wegen, en ja als je diep in mijn hart kijkt, dan wil ik nog steeds graag bij hem zijn, maar mijn hoofd weet dat dat niet kan. Zucht.................