Geplaatst Ik weet niet waar ik precies beginnen moet, met mijn verhaal.
Zal maar beginnen bij 2 maart, de dag dat mijn vader (Bouwjaar 1931) en wij, te horen kregen dat hij ongeneeslijk ziek was.
De geschiedenis dáárvan, gaat anderhalfjaar terug (Oktober 2007)...
Toen ontdekten ze dat hij blaaskanker had, en ze stonden voor een hele zware operatie.
Zijn Blaas, linker nier en Prostaat werden verwijdert, hij kreeg een stoma (nieuwste type) en het herstel ging redelijk goed.
Op de dag dat hij eigenlijk ontslagen zou worden uit het ziekenhuis haalden ze de hechtingen (krammen) eruit, hij liep naar de WC, kreeg een hoestbui, hoeste zich een breuk, en moest een week langer in het ziekenhuis blijven.
De wond is geheel opnieuw opengesneden, en weer gehecht.
Hij kreeg een delirium, vanwege de 2e narcose in korte tijd, maar herstelde daar goed van.
Scans nadien, lieten zien dat hij "schoon" was.
Eind 2008 kwam ik er per toeval achter dat mn pa een Aneurysma van wel 5cm!! had (in de Aorta)
Vrijdag 27 februari, had hij erge pijnklachen, en liep (300 meter) naar de huisarts, hij had daar een afspraak.
De HA vertrouwde het niet, en hield hem daar, probeerde mijn moeder te bellen, maar die deed een dutje, en was niet wakker te krijgen.
Ik werd gebeld, pa was bij de huisarts, die had de ambulance al besteld, en of ik mee kon.
Tuurlijk kon ik mee, alles voor mn vader.
In het ziekenhuis aangekomen, allerlei testen gedaan, CT-scan gemaakt, de Aneurysma was gegroeid tot 6CM!!
Hij leek niet te lekken (waar je ook rugpijn van kunt hebben)
Mn pap was heel bang dat ie een breuk had, en dat was het niet, we mochten naar huis.
Naar het restaurant gelopen, broodje gegeten, peukie gerookt, wachten op vervoer terug (mijn vriend).
Heel goed weekend gehad, hij liep zo zijn dagelijkse rondje nog, wel pijn (mja, het was in elk geval geen breuk).
Maandag 2 maart,
Heeft mn pap de hele ochtend nog met een oom van mij, in de tuin rond gescharrelt, oom was na de koffie vertrokken, mn pa moest nog naar de Huisarts om een paar recepten weg te brengen...
Hij steekt de straat over, en krap 15 meter van huis, zakt ie in elkaar, en kon geen stap meer verzetten
Door 2 buurvrouwtjes naar huis geholpen, dokter gebeld (die er binnen 5 minuten was).
Hij heeft het ziekenhuis nog gebeld, voor de uitslag van de Ct-scan.
De scan was niet goed, mijn pap bleek Lymfeklierkanker te hebben (+ die aneurysma die gegroeit is naar 6,6 cm).
Woensdag kwam het hoog-laag bed, en sindien gaat het steeds slechter met mn pap.
er is nix meer aan te doen, vanwege die ene nier, is chemo uitgesloten, bestralen voor pijnbestreiding ook, omdat die lymfe rond die aneurysma zitten.
Pap ligt inmiddels aan de morfine-pomp, de vandaag opnieuw verhoogt is.
2 weken geleden kwamen mn peetoom en peettante nog langs, die zijn ook al bejaard, maar ze waren toch in de buurt, en wilden mn pa (respectievelijk, hun zwager en broer) graag nog een keer zien, voor hij zou sterven.
Mn peetoom werd die week ook geopereerd, aan zijn Aorta, die had een verstopping (hij was 79)
Ook had hij wat vlekjes op de nieren.
De operatie is geslaagt, hij heeft zelfs na de operatie nog op de rand van het bed gezeten, met de benen bungelen.
Toe begaven zijn nieren het, raakte in een kunstmatige coma, werd aan de beademing en de nierdialyse gelegd.
Zondag de 26e april, zouden ze de dialyse uitzetten, en moest hij het weer zelf gaan doen, maar dat gebeurde niet.
Om iets over 17:00, is mijn peetoom vredig weggeslapen.
Nu is mn Peettante dus haar man verloren, en gaat nog mijn papa (haar broer) verliezen
Ik hoop dat mijn pap, 22 mei nog mag halen, dan zijn pap en mam 47 jaar getrouwd.
Zelf denkt ie van niet
Ik verzorg mn pa grotendeels zelf.
bedankt voor het lezen
dikke knuffel voor jullie 
